Beste Beatrijs,
Onze kinderen zitten in de middenbouw van de basisschool en krijgen twee keer per jaar uitgebreide schoolrapporten. Om hen heen is het gebruikelijk dat opa’s en oma’s een klein zakcentje geven bij een mooi rapport. Onze schoonouders doen dit ook. Mijn eigen ouders bekijken met interesse de rapporten en laten het daarbij. Ik vind dat vreemd want ze zijn bij allerlei andere gelegenheden bepaald niet krenterig. Bovendien kreeg ik het zelf vroeger van mijn grootouders ook. Ik denk dat mijn ouders zich er niet bewust van zijn. Kan ik ze er op attenderen of is dat onbeleefd?
Een extra zakcentje?
Beste Een extra zakcentje,
Ik ben geen voorstander van het geven van geld aan kinderen voor hun schoolrapport. Het probleem hiervan is dat niet duidelijk is wat er precies beloond wordt: goede cijfers? goede resultaten? Maar dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Krijgen de kinderen met een matig rapport geen geld? Sommige kinderen halen hoge resultaten zonder noemenswaardige inspanning. Moeten zij veel geld krijgen, vergeleken met kinderen die met veel moeite zesjes en zeventjes bij elkaar sprokkelen? Dat zou oneerlijk zijn. Moeten de kinderen dan maar allemaal evenveel geld krijgen? Dat kan natuurlijk, maar het betekent dan niks meer.
De inzet en inspanning van kinderen voor hun schoolwerk is veel belangrijker dan de resultaten, maar die wordt zelden vermeld op een schoolrapport. Daarom zie ik niet zo veel in het belonen van kinderen voor schoolrapporten. Ook omdat het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat kinderen hun best doen op school, althans er niet met de pet naar gooien. Het nadeel van geld geven is bovendien dat kinderen erom gaan bedelen. Het lijkt me prima als grootouders hun kleinkinderen met hun schoolrapport meenemen naar een ijsjeszaak voor een lekker groot ijsje of ’s winters naar een poffertjes- of oliebollenkraam, maar geld is op de een of andere manier minder passend, dus ik raad u af om uw ouders hierop aan te spreken. Het is echt niet erg als uw kinderen geen geld krijgen voor hun rapporten. Kinderen worden toch ook niet betaald voor het spelen van een goede voetbalwedstrijd of voor winst bij de plaatselijke atletiekkampioenschappen waar ze aan meedoen? Of voor de enorme courgettes uit hun schooltuin?
Helemaal eens met Beatrijs, deze grootouders zijn gul genoeg en zijn bij nader inzien wellicht tot de conclusie gekomen dat geld geven voor een rapport geen goed idee is. Ze hierover aanspreken alsof ze in gebreke blijven geeft een sfeer van verplichting en innerlijke onwil. Absoluut niet ter sprake brengen, niemand voelt zich prettig bij zo’n ’terechtwijzing’ en daarbij: het is niet zo dat alles altijd hetzelfde moet blijven.
Precies! Wij geven onze kids voor geen enkele gelegenheid geld. Ze krijgen volop aandacht en liefde. En kadootjes op hun verjaardag en Sinterklaas. Zo houd je het simpel.
Als docent basisonderwijs vind ik geld geven ook niet geschikt, maar samen een ijsje eten op de goede afloop en het harde werken (want dat doen kinderen op school meestal) is juist leuk en van een andere orde.
Helemaal eens met Beatrijs, wij gaven onze kinderen ook geen geld voor hun rapport. Maar volgens mij heeft Beatrijs al heel lang geen rapport meer gezien want inzet en persoonlijke ontwikkeling kreeg bij onze kinderen een ruime rubriek in de rapporten. Overigens bestond dat in Beatrijs haar tijd ook al…
Als kind kreeg ik wél rapportgeld van opa en oma. Ik vond het aardig en was dankbaar, maar toen ik tiener werd, begon ik het ongemakkelijk te vinden. Op basis waarvan zou ik dat geld verdiend hebben?
Ik heb zelf geen kinderen en absoluut geen kinderwens. Ik zal dus ook geen opa worden. Maar als ik me inbeeld dat ik kleinkinderen zou hebben die mij hun rapport laten zien, zou ik geen geld geven. Wél complimenten voor de goede inzet en/of goede cijfers, of dat nou zesjes zijn waarvoor hard gewerkt is of moeiteloos behaalde achten. Natuurlijk zou ik geld over hebben voor de kleinkinderen, maar dan zou ik liever dat geld of een extra cadeautje geven op het kinds verjaardag, of voor Sinterklaas of kerst.
Dat ijsje is een leuk idee. Of zoals mijn ouders deden: geen geld voor rapporten, maar aan het begin van de zomervakantie mochten we allemaal een klein kadootje (bijvoorbeeld een boek) uitzoeken om te vieren dat we weer een jaar goed ons best gedaan hadden.
Het gaat er in deze vraag niet om óf grootouders wel of niet iets moeten geven, maar dat ze anders doen dan alle andere opa’s en oma’s om de kinderen heen. De vraagsteller heeft het ook niet over grote bedragen, maar over en klein zakcentje.
Los van deze kwestie kunnen kinderen prima omgaan met andere gewoonten van verschillende mensen. Ze kunnen misschien wel eens jaloers reageren (die kreeg vijf euro voor zijn rapport en ik niets), maar dat is dan eerder een teken van het feit dat ze emotioneel nog niet helemaal volwassen zijn, dan van een omissie van grootouders. Als je als ouder denkt de grootouders aan te moeten spreken geef je aan alle kanten een verkeerde boodschap. Alsof kinderen ‘recht’ hebben op rapportgeld. Dat hebben ze niet.