Spring naar inhoud


Geen kinderen op huwelijksjubileum

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn mijn man en ik 25 jaar getrouwd en we willen dit graag met familie en vrienden vieren. We behoren beiden tot een grote en hechte familie en willen ook alle neven en nichten met partners uitnodigen. We verwachten van deze neven en nichten dat ze hun (kleine) kinderen thuislaten. Maar hoe maak je dat duidelijk? U zult zeggen: de uitnodiging richten aan ‘De heer en mevrouw’. Maar de ervaring in onze familie heeft geleerd dat deze formule niet werkt. Kinderen worden hoe dan ook meegenomen naar een familiefeest.

Hoe maak ik onze gasten op een beleefde manier duidelijk dat ze hun kinderen thuis moeten laten? Ik overweeg om voorafgaand aan de officiële uitnodiging de datum van het feest vast per e-mail door te geven met daarbij de opmerking dat iedereen zo in de gelegenheid wordt gesteld om tijdig oppas te zoeken. Kan dat?

Geen kinderen alsjeblieft

Beste Geen kinderen,

Ruim van tevoren een mailtje sturen met de datum, zodat mensen alvast een oppas kunnen zoeken, is altijd handig. Hebt u van al die neven en nichten e-mailadressen? Zo niet, dan is het nog een heel werk om die bij elkaar te sprokkelen. Als dat teveel tijd kost, kunt u ook een regeltje op de uitnodiging zelf vermelden: ‘Het feest biedt helaas geen ruimte voor kinderen.’ Haal uw schouders op over degenen die de waarschuwing negeren. Kleine kinderen die zich vervelen zitten vooral hun eigen ouders dwars.

Artikelen in Familie, Huwelijksjubileum, Internet en e-mail.

Gelabeld met .


2 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Albert A. schrijft

    Ik ben lichtelijk geschokt en verbolgen over uw reactie op ‘Geen kinderen alsjeblieft’. De mevrouw wil alle, vele nichten en neven met man/vrouw uitnodigen. Ze wil niet dat die hun (kleine) kinderen meenemen, maar durft hen dat niet recht op de man/vrouw af te zeggen. Dat zegt al alles over haar relatie tot die neven/nichten: die is zoals in vele Nederlandse families. Men is behoorlijk op afstand van elkaar geraakt, maar voelt toch nog een warme bloed- en familieband, en juist en alleen om díé reden wil men hen erbij hebben op een hoogtijdag. Waarom misgunt de briefschrijfster al die (kleine) kinderen dat warme (en soms inderdaad lastige en jengelige) familiegevoel waar ze zélf blijkbaar zo enorm prijs op stelt – en terecht? Waar moeten kinderen hun jengelige humeur botvieren en leren te beheersen, als niet in de eigen veilige familiekring? Leven we niet in een tijd van toenemende individualisering en isolement, heeft niet (bijna) iedereen de mond vol van gemeenschapszin en verbondenheid, in een maatschappij waar we dreigen steeds meer langs elkaar heen te leven? Is niet de eigen familie het oefenterrein bij uitstek, voor kinderen, om in een maximaal warme en veilige situatie gevoelens van verbondenheid te voelen, te leren kennen, te oefenen, en af te kijken van de ouderen? Ziet u als raadgeefster niet over het hoofd, dat behalve de 10 of 20% van de kinderen die zich bij toeval inderdaad gaat zitten vervelen op dat familiefeestje, een andere 70% van die kinderen er een reuze leutige en ontspannende dag beleeft?

    Wie haalt het in z’n hoofd, uitgezonderd een zunige Nederlander, om kinderen zó grovelijk buiten de familiekring te stoten?

    By the way: de arrogantie van de schrijvende mevrouw is niet over het hoofd te zien, in zinnetjes als: ‘We verwachten [??nee, ze verwacht juist het tegenovergestelde, en dat is haar probleem] dat ze hun kinderen thuis laten’; ‘ze moeten [??] hun kinderen thuis laten’. Uw voorstel om te schrijven ‘Het feest biedt helaas [??] geen ruimte voor kinderen’ is twijfelachtig: de briefschrijfster licht helemaal niet toe waarom ze de kinderen niet wil hebben. Het kán zijn dat er ‘helaas’ geen ruimte voor ze is, maar het kan ook (en dat vermoed ik) dat er doelbewust geen ruimte voor ze wordt gemáákt, of dat er wél ruimte is maar ze domweg onwelkom zijn. U wilt mensen toch niet gaan adviseren tot hypocrisie?

  2. Beatrijs Ritsema schrijft

    Deze mensen vieren hun 25-jarig huwelijksjubileum. Het zijn dus vijftigers. De meeste vijftigers onderhouden geen contact met hun volwassen neven en nichten (zelfde generatie). In de meeste gevallen zullen ze de kinderen van die neven/nichten nooit van hun leven hebben gezien. Als je uitgaat van pakweg 15 neven/nichten (en dan zit ik nog aan de lage kant, want ze spreken over een uitgebreide familie), dan hebben die gemiddeld met z’n allen 30 kinderen. Dertig kinderen die het bruidspaar niet of nauwelijks zullen kennen. Daar geven ze toch geen feest voor? 30 extra gasten in de leeftijd van nul tot 21 jaar! Die ze niet kennen! Hoogstwaarschijnlijk is het trouwens een avondfeestje, en niet een hele dag.
    Uw verhaal slaat op de kinderen van broers en zusters van het bruidspaar. Die behoren tot wat men normaal gesproken onder ‘de familie’ verstaat. Maar niet de kinderen van neven en nichten. Het is al heel mooi dat die neven en nichten worden uitgenodigd. Zelf heb ik ongeveer 25 neven en nichten (van mijn eigen generatie, bedoel ik, geen oom/tantezeggers) en mijn man heeft een stuk of veertig neven en nichten. Geen haar op m’n hoofd om deze (plus partners) 100 man uit te nodigen voor een feestje, laat staan hun kinderen (waarschijnlijk een stuk of 150).

    Iedereen mag voor z’n feestje uitnodigen wie hij wil, en als hij om een of andere reden geen kinderen wil, dan geeft hij daarvoor het geëigende excuus: sorry, geen ruimte. Dat is hetzelfde als: ‘sorry, andere verplichtingen’ als je een uitnodiging afslaat. Dat is inderdaad hypocriet, maar beleefde mensen zeggen niet tegen elkaar dat ze ‘geen zin’ in elkaar hebben of dat de ander ‘niet welkom’ is. Zonder hypocrisie is geen beschaving mogelijk.



Sommige HTML is toegestaan