Beste Beatrijs,
Mijn broer en ik (vrouw 50-plus) kunnen uitstekend met elkaar opschieten. Toen we een maand geleden een fietstochtje maakten, gebeurde er iets stoms. Bij het vertrek van een terras, waar we koffie gedronken hadden, trok mijn broer zijn fiets onhandig naar voren, waardoor mijn fiets omviel en op mijn voet terechtkwam. Het gevolg was een gebroken middenvoetsbeentje en ik kan wekenlang niet fietsen en sporten. Mijn broer heeft een aantal keren gezegd dat hij het niet expres deed. Hij informeert telkens hoe het met me gaat. Maar hij heeft geen bloemetje gestuurd of een kaartje geschreven dat het hem vreselijk spijt. Hij bood ook niet aan om de kosten voor openbaar vervoer te betalen, nu ik niet meer op de fiets overal heen kan. Kan ik hem vertellen dat ik teleurgesteld ben in zijn houding of verpest ik dan onze goede relatie?
Smachten naar een excuus
Beste Smachten naar een excuus,
Heel vervelend, zo’n ongeluk. Natuurlijk was er geen opzet van de kant van uw broer in het spel. Maar een excuus was op z’n plaats geweest, want u ondervindt wekenlang hinder bij uw dagelijkse leven. U had een bloemetje op prijs gesteld of een kaart met een spijtbetuiging. En tegen een tegemoetkoming in uw openbaar-vervoerskosten had u ook geen nee gezegd. Bedenk wel dat sommige mensen hun neus ophalen voor bloemen (vinden ze een goedkoop gebaar) en dat dit daarom misschien niet in uw broers hoofd is opgekomen. Mogelijk heeft uw broer geen kaartje overwogen, omdat hij regelmatig informeert naar uw welzijn.
Als uw broer niet zelf kan bedenken dat u prijs zou stellen op een of andere vorm van compensatie, moet u hem een handje helpen. Breng het ter sprake. U hebt een goede verhouding met hem, dus u kunt hem best vertellen wat u dwars zit. Als hij weer vraagt hoe het met u gaat en voor de zoveelste keer zegt dat hij het niet expres deed, zegt u: ‘Het gaat een stuk beter met mij en ik weet dat het geen kwade opzet was, maar je was wel de aanstichter. Wat ik fijn zou vinden is een leuke bos bloemen en 50 euro voor de tram, waar ik noodgedwongen in zit. Dan staan we wat mij betreft weer quitte en kunnen we deze zaak achter ons laten.’
Een excuus was zeker op zijn plaats geweest, maar een vergoeding voor het OV? Als uw fiets kapot geweest was, dan was het een ander verhaal geweest, maar dit gaat toch wel erg ver. Het lijkt me niet dat u in geldnood zit, aangezien een kopje koffie op een terrasje er wel af kan.
Uw broer vraagt zeer regelmatig hoe het met u gaat, wees blij dat uw broer om u geeft. Dat is niet met geld of bloemen af te kopen.
De ‘dader’ van een stom ongelukje verzoeken tot een bloemetje en geld? Ik zit het met open mond te lezen.
Ik zou het heel erg laag vinden als iemand mij schuldig zou laten voelen en dwingen tot een schadevergoeding. Uw broer toon interesse en is wellicht wat lomp. Hij kan zo’n mens zijn die zo’n voorval feitelijk bekijkt: het was een onbedoeld ongeluk.
Ik zou zeker geen genoegdoening proberen te behalen in de vorm van geld. Dit zou de relatie met uw broer ernstig kunnen bekoelen.
Ongelukken zijn per definitie onbedoeld, anders was het een aanslag geweest. Ondanks dat de broer er niks aan kan doen, is er groot verschil tussen steeds roepen ‘ik kon er niks aan doen’ en ‘Sorry dat jij met de gevolgen zit van mijn onhandigheid’. Of er geld bij moet komen kijken is een tweedee, maar erkennen dat je verantwoordelijk bent door een briefje of bloemetje te sturen, lijkt mij niet overdreven.