Spring naar inhoud


Correct liften

Beste Beatrijs,

Sinds een tijd lift ik regelmatig. Deels omdat het gratis is (ik ben studente), deels omdat ik het erg leuk vind om op deze manier de meest uiteenlopende mensen te ontmoeten, gesprekken met hen te voeren en te ervaren hoeveel mensen er in deze individualistische maatschappij gelukkig nog wél anderen willen helpen, zelfs als dit totaal onbekenden zijn. Ik vind het overigens ook erg jammer dat er steeds minder wordt gelift en dat veel mensen het levensgevaarlijk vinden, maar dat terzijde.

De ongeschreven regel luidt dat lifters niets hoeven terug te doen voor de vrijwillige dienst die hun wordt bewezen. Toch twijfel ik soms. Laatst bijvoorbeeld was ik samen met een vriend naar onze woonplaats terug gelift. De mensen die ons een lift gaven waren ergens anders naar toe op weg, maar ze hebben ongeveer een uur voor ons omgereden en zetten ons voor mijn deur af. Natuurlijk heb ik uitvoerig bedankt, nog een fijne dag en goede reis verder gewenst, enzovoort. Maar was het niet beleefder geweest hun een kopje koffie aan te bieden of iets dergelijks? Hadden we hen op een substantiëlere manier moeten bedanken?

Correct liften

Beste Correct liften,

U snijdt een precair aspect aan van de lifterij: het gevoel dat u bekruipt dat u misschien toch iets terug zou moeten doen voor de bewezen diensten. Inderdaad, volgens de conventie hoeft het niet, en toch hebt u als ontvangende partij de aanvechting om de schuldbalans te herstellen en op uw beurt de ander iets te geven. Wat we hier aan het werk zien is de wet van de wederkerigheid. Die schrijft voor dat rekeningen moeten worden vereffend.

Er zijn ook minder prettige manieren waarop de wet van de wederkerigheid zich ineens kan manifesteren. Dan eist degene die de lift heeft gegeven en een uurlang omgereden, ineens bepaalde intieme diensten van liftster. En als zij daar geen zin in heeft, dan neemt hij wat hem in zijn ogen toekomt. Voor wat hoort wat, nietwaar? Het is heel moeilijk om u uit uw hoofd te praten dat het ‘nee, hoor, echt niet nodig is om een kopje koffie aan te bieden aan sympathieke mensen die een uur lang hebben omgereden om u thuis voor uw deur af te leveren.’ Uw intuïtie en rechtvaardigheidsgevoel geven u in om dat juist wel te doen. Op dezelfde manier is het heel moeilijk om een op seks beluste engerd die een liftster meeneemt uit zijn hoofd te praten dat zijn investering een beloning verdient. Hij zal vinden dat hij recht heeft op die beloning. Jammer genoeg zijn engerds niet op hun uiterlijk herkenbaar.

Vanwege de formeel niet-bestaande (maar daarom nog wel zo gevoelde) morele verplichting tot terugbetalen waar lifters mee te maken krijgen, vind ik het geen prettige manier van reizen. Tenzij je natuurlijk een boom van een kerel in de kracht van je leven bent. Die is zo ongenaakbaar dat er nooit iemand achteraf met een rekening komt aanzetten. In uw geval lijkt het me in de eerste plaats geboden om nooit in uw eentje te liften. De kwestie van wel of geen koffie aanbieden zinkt vergeleken daarbij in het niet. U kunt liftgevers een versnapering aanbieden, u kunt het ook laten – het doet er niet toe. Echte vereffening zou bestaan uit een bijdrage aan de benzinekosten. Maar ja, dat wringt weer met het ‘liften is gratis’ concept.

Artikelen in Reizen, Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .


0 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.



Sommige HTML is toegestaan