Collega stelt uit

Beste Beatrijs,

Op mijn werk heb ik een collega en kamergenoot. We hebben een gemeenschappelijk project, waarbij er duidelijke afspraken zijn gemaakt wie wat moet doen. Hij moet rekenen, ik moet schrijven. Het belang om dit project tot een goed einde te brengen is voor mij echter veel groter dan voor hem.

Mijn gedeelte heb ik al enige tijd af. Mijn collega daarentegen weet iedere keer een smoes te verzinnen waarom hij het (nog) niet afgemaakt heeft: ‘Ik heb deze week geen tijd. Mijn zoontje is ziek geweest’ enzovoort. Ook heeft hij het al eens gepresteerd om onzin in te leveren of ineens met kritiek op mijn werk op de proppen te komen.

Ik wil geen ruzie of gespannen toestanden met mijn kamergenoot. Ik wil ook niet langer de dupe zijn van zijn gedrag. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij zijn afspraken nakomt?

Ten einde raad

Beste Ten einde,

Het beste is om zelf te leren rekenen. Dan bent u ook in de toekomst van al het gedonder af. Maar goed, dat zal op dit moment wel te veel tijd kosten. U zegt dat u geen ruzie wilt, maar de onenigheid, die u zo graag wilt voorkomen, suddert al lang ondergronds. U denkt toch niet dat uw collega niet in de gaten heeft dat u hem regelmatig aan z’n kop zeurt over het nakomen van afspraken? Dat hij uw stille verwijten niet opmerkt? Uw gefingeerde begrip bij het opdissen van zijn zoveelste smoes? Natuurlijk weet hij dat hij in gebreke blijft. Hij is niet gek! Hij kent het project alleen voorlopig even geen prioriteit toe. Hoe lang dat kan duren? Tja, het zijn drukke tijden… U schrijft het zelf: het afmaken dient uw belang en veel minder het zijne.

U heeft uw best gedaan. Nu is de chef aan de beurt. De chef verdient meer geld en moet in ruil daarvoor onaangenaam werk opknappen, zoals het ter verantwoording roepen van ondergeschikten. Hij heeft termen tot z’n beschikking als ‘werkweigering’, ‘disfunctioneren’, ‘gebrek aan professionaliteit’, en vooral ‘dossiervorming’, waar een dreigende werking vanuit kan gaan.

Als de chef het af laat weten (en dat is niet ondenkbaar in platte organisaties waar iedereen maar een beetje voor zichzelf zit te rommelen), moet u zelf uw project redden. De kunst is om uw collega te ontslaan en door een ander te vervangen, zonder dat hij het zelf ervaart als een ontslag. U gebruikt hiervoor de methode van de zelfbeschuldiging in combinatie met het betere slijmwerk. U zegt bijvoorbeeld: ‘Het spijt me vreselijk, maar dat project hangt als een molensteen om mijn hals. Het is een regelrechte obsessie voor me geworden. Ik kan er niet van slapen, ik word gek van mezelf. Ik weet dat jij het een interessant onderwerp vindt en dat je jouw gedeelte graag wil doen, maar ik zie ook hoe druk je het hebt. Zou je het heel erg vinden als Robert-Jan’ [die moet u natuurlijk wel eerst gepolst hebben] ‘dat stuk van je overneemt? Ik moet het echt van mijn bureau af krijgen.’ Zonder gezichtsverlies kan hij dan ontsnappen aan z’n taakje en rustig doorgaan met slabakken, terwijl u de hele cyclus opnieuw begint met een hopelijk betrouwbaarder type. Doe toch alles zelf! Dat gaat veel sneller!