Beste Beatrijs,
Wij (ouder echtpaar) wonen in een prettige, rustige buurt, waar de mensen elkaar nog kennen, een praatje maken en zo nodig een helpende hand toereiken. Enkele jaren geleden hebben we nieuwe buren gekregen, ook aardige mensen, goede baan, lease-auto voor de deur, niks mis mee. Het echtpaar heeft twee kinderen en wij veronderstellen dat het ouderschap hun zwaar valt. Als de kinderen buiten spelen, worden ze constant nauwlettend in de gaten gehouden. Iedere misstap van de kleintjes wordt luidkeels gecorrigeerd (meestal door ma, maar pa kan er ook wat van) en daar mag de hele buurt van meegenieten. Bij deze correcties vallen woorden als ‘klootzak’ en ‘lul’, en dat tegen kinderen van drie en vier jaar. Af en toe hoor je dat de kinderen met dezelfde heftigheid hun ouders antwoorden en dat belooft weinig goeds voor de toekomst. Dit baart ons zorgen en we zouden hier graag iets tegen ondernemen, maar wat? Rechtstreeks eropaf stappen zal de verhoudingen ongetwijfeld zwaar onder druk zetten. Hebt u misschien een idee?
Ongelikte buren
Beste Ongelikte buren,
Buren die de verkeerde opvoedmethodes gebruiken – dat is een wespennest, waar u beter buiten kunt blijven. Tenzij u fysiek geweld vermoedt (dan moet u zich wenden tot het Meldpunt Kindermishandeling), maar als het bij schreeuwen en schelden blijft, hebt u weinig speelruimte om in te grijpen. Heel betreurenswaardig, want natuurlijk is dit een afschuwelijke manier van opvoeden en natuurlijk worden die kinderen later even grofgebekt als hun ouders. Maar ja, als u uw buren hierop gaat attenderen, krijgt u bonje in de sfeer van ‘waar bemoei je je mee?’ dus begin er niet aan!
Het enige wat u kunt doen ligt in sfeer van hulpvaardigheid. Als u verder op goede voet staat met de buren, kunt u eens terloops tegen hen zeggen: ‘Het valt niet altijd mee hè, met kleine kinderen? Ik kan me voorstellen dat het je wel eens te veel wordt. Als ze erg lastig zijn, en je wilt een uurtje rust, stuur ze dan gerust naar ons toe. Dan houden wij ze wel een tijdje bezig en heb jij even wat tijd voor jezelf.’ Wie weet gaan ze dankbaar op uw voorstel in en kunt u, terwijl de kinderen bij u in huis of tuin spelen, het goede voorbeeld geven. Rustig, vriendelijk, zonder geschreeuw of gescheld.
Het is tegenwoordig al heel wat als ouders misstappen van hun kleintjes corrigeren maar dat kan ook zonder het gebruik van schuttingtaal, deze mensen weten waarschijnlijk niet beter. Helaas kun je je als buitenstaander niet bemoeien met de wijze waarop mensen hun kinderen opvoeden, behalve wanneer er sprake zou zijn van mishandeling. Als de kinderen te zijner tijd naar school gaan maken ze na verloop van tijd vanzelf wel kennis met de normale omgangstaal, er zijn maar weinig onderwijzers die zich door een kleuter klootzak laten noemen.
Leuk om te lezen dat ikzelf het advies van Beatrijs ook al heb toegepast. Vriendelijk contact leggen, daar is iedereen bij gebaat!
Korte aanvulling: Beatrijs schrijft dat men bij vermoeden van fysiek geweld zich tot het meldpunt kindermishandeling kan wenden (tegenwoordig heet dit Veilig Thuis). Echter geldt dit oòk (of juíst) bij verbaal en psychisch geweld. Of daar hier sprake van is, dat geheel terzijde. Bij deze alleen een aanvulling op het advies.