Beste Beatrijs,
Ik (vrouw van 38) heb een vriendin die ik al jaren ken. We zien elkaar geregeld en gaan al heel lang ’s zomers een weekje samen op vakantie. Zij is alleenstaand, zelf heb ik een relatie. We kunnen het prima met elkaar vinden, alleen erger ik me ontzettend aan haar eetgedrag. Ze heeft behoorlijk overgewicht en praat heel veel over eten, diëten en afvallen. Maar als we uit eten gaan en we nemen bijvoorbeeld een gezamenlijk voorafje, moet ik flink dooreten want anders heeft zij alles al op. De laatste tijd ben ik erop gaan letten en ik zie dat ze op feestjes vreselijk zit te schransen. Zelf heb ik het idee dat haar onmatigheid in stand blijft, doordat ze alleen woont en niemand haar op dit punt corrigeert. Ik vind het moeilijk om dit gedrag aan te kaarten, omdat ik haar verder een fantastische vrouw vind. Hoe pak ik dit aan?
Vriendin eet te veel
Beste Vriendin eet te veel,
U stoort zich aan het gedrag van uw vriendin (graag willen afvallen, maar intussen stevig dooreten). U denkt dat dit komt doordat ze alleen woont. Dat nu lijkt me een misverstand. Er zijn heel veel mensen die te dik zijn, dolgraag zouden willen afvallen, en toch samenwonen met een partner. Het is voor een partner even moeilijk als voor een goede vriendin om tegen iemand te zeggen dat hij/zij te veel eet, omdat de mededeling weinig informatieve waarde en veel kritiek bevat. Uw vriendin weet heus wel dat ze te dik is, te veel eet en dat er een verband bestaat tussen die twee. Het heeft weinig zin om haar dit als een bijzonder inzicht voor te houden.
U kunt eventueel uw eigen ergernis bespreken. Maar denk eerst goed na: ergert u zich aan haar dikheid of aan haar eetgedrag? Ergernis over haar dikte kunt u beter niet aan de orde stellen. Uw vriendin lijdt er zelf genoeg onder, ga daar maar van uit. Ook haar schransgedrag is niet eenvoudig aan te vatten. Stel dat ze slank zou zijn en hetzelfde eetgedrag vertoonde. Zou u zich dan ook ergeren? Of zou u denken: ‘Nou, zij tast lekker toe, maar ze kan het hebben’? Uw ergernis over haar onmatigheid is dus eigenlijk verhulde ergernis over haar dikte. Die kunt u beter met de mantel der liefde bedekken. Het is echt heel erg onaangenaam om iemand z’n eetgedrag te bekritiseren. Soit, u kunt protesteren als zij uw voorafje van u afpakt, maar voor de rest: wat hebt u er zelf nu precies voor last van dat uw vriendin veel eet?
Ergernis over praten over afvalplannen, ja, dáár kunt u iets van zeggen. Vraag uw vriendin of ze alsjeblieft wil ophouden met over afvallen en diëten te praten, omdat u het een ongelooflijk saai gespreksonderwerp vindt. Verder is het hele probleem van dikte en te veel eten iets waar ze zelf uit moet komen. Alles wat u daar als vriendin corrigerenderwijs over te berde brengt klinkt belerend en paternalistisch.
Waarom neemt deze mevrouw een gezamenlijk voorafje, als ze weet dat er voor haar dan maar een kruimeltje overblijft. Neem dan wat anders. Een vriendin van mij is ook dik en omdat ze weet dat ik haar accepteer zoals ze is, heeft ze met mij wel eens haar verslaving aan eten besproken. Lijkt me zinniger dan elkaar te gaan afkatten. Misschien, of beter gezegd waarschijnlijk is schrijfster zelf toch ook niet perfect? Ik durf te voorspellen dat haar dikke vriendin als reactie ook wel wat aan zal hebben te merken op haar (=agressiespiraal).
De minachting druipt eraf. Gezellige vriendin bent u, de woorden die u in de mond neemt. En dan hebben we het nog niet over het bespioneren van uw vriendin op feestjes. Geeft u vast een verheven gevoel, dat u zelf nooit zo veel naar binnen zult werken. Ik ben het eens met Beatrijs dat u uw vriendin kunt vragen te stoppen met praten over afvallen. Verder is het uw zaak niet. Als u zich zo’n zorgen maakt over het voorgerecht, wees dan niet zo krenterig en bestel een eigen portie. Of ga eten met uw man, aan wie u het te danken hebt dat u zelf zo’n beeldig figuurtje hebt.
jonge jonge wat een pissige reacties. Als ik een week met een vriendin op vakantie ging en ze zou vreselijk zitten schransen dan zou ik er misschien ook over beginnen . Altijd die overgevoeligheden van iedereen. Het heeft niks te maken met het feit dat ze te dik is maar met gedrag wat je blijkbaar niet netjes vindt. Kan ik best inkomen. Je wilt ook niet een week met iemand op vakantie die de godganse dag zit te paffen of te drinken. Maar dat moet je dan zelf ook niet doen.
Hallo,
Ik ben zelf jaren een dikkerd geweest. Ik ben nu 27 kilo afgevallen. Ik zou ’t nu achteraf fijn hebben gevonden als iemand mij op mijn eetgedrag had aangesproken. Vooral een goede vriendin zou me toenertijd wakker kunnen schudden.
Dus mijn advies luid: gewoon over praten!
Volgens mij gaat u alleen maar met deze vrouw om om uzelf beter te voelen. U heeft zelf ook beslist ‘fouten”. Maar omdat die niet meteen zichtbaar zijn kan u vriendin u daar helaas niet over lastigvallen. Als u problemen heeft met dikke mensen dan moet u er niet mee omgaan. Ik had zelf ook zo’n vriendin die voortdurend zat te zeuren over mijn pondjes meer, en heb de vriendschap daarom uiteindelijk opgezegd. Uw vriendin is niet achterlijk. Ze weet heus wel dat u haar niet echt accepteert zoals ze bent. Dikkerjes zijn niet achterlijk.
Wat ik in uw plaats zou willen zeggen: probeer eens langzaam en met heel veel aandacht te eten. Lang geleden ben ik op die manier van mijn eetprobleem en overgewicht afgekomen. Ik had een zelf-hypnose-plaat die me leerde: “With every spoonfull that you bring to your mouth, ask yourself: ‘Do I really want this food?'”
Maar ik heb ook geleerd dat je terughoudend moet zijn met adviezen.