Beste Beatrijs,
Binnenkort ga ik samenwonen met mijn vriend. We zijn heel blij en voelen ons er klaar voor. Alleen krijg ik de indruk dat zijn ouders het er moeilijk mee hebben. Vooral zijn moeder eist hem veel op. Als we bij mij thuis zijn, belt ze vaak op om te vragen wat we doen en of we langskomen omdat het eten klaar staat. Verder is zijn moeder erg nieuwsgierig naar onze relatie. Ze wil er alles over weten en vraagt mijn vriend voortdurend uit. Ik heb het gevoel dat ik geen enkel geheimpje kan vertellen aan mijn vriend omdat zij het anders te weten zou komen. Ze probeert met mij ook beste vriendinnetjes te zijn en ze wil dat ik al mijn problemen aan haar vertel. Mijn vriend is 27 jaar en pas dit jaar gaan we voor het eerst alleen op vakantie. Soms lijkt me de relatie tussen moeder en zoon gewoon te close. Wat moet ik doen?
Ingekapseld door schoonmoeder
Beste Ingekapseld,
Uw toekomstige schoonmoeder heeft alvast een voorschot genomen op de slotwoorden van haar bruiloftspeech: ‘Wij verliezen geen zoon, maar krijgen er een dochter bij’. Dit is een mooi cliché om een traantje bij weg te pinken, maar de waarheid is het niet. U bent noch haar dochter, noch haar vriendin, maar, tja, de schoondochter en deze rol kent z’n eigen scenario en beperkingen.
Zij wil haar zoon binnen haar invloedssfeer vasthouden en dat gaat makkelijker, wanneer ze u liefdevol in de familiekring opneemt. Hoe hartelijker en intiemer ze haar rivale bejegent, hoe meer greep ze op hem houdt. U staat machteloos tegenover die verstikkende gezelligheid. Uw vriend zal toch echt zelf moeten beslissen dat het anders moet. Maar kennelijk heeft hij zelf ook moeite met het loslaten van mammie, als u het idee hebt dat hij uw geheimen aan haar doorvertelt.
Het is niet uw taak om de schoonfamilie op gepaste afstand te houden. Dat moet uw vriend doen. Hij moet duidelijk maken dat jullie niet alles met hen hoeven te overleggen. Jullie gaan nu samenwonen en een eigen leven leiden. Een van de dingen die daar bij horen is dat u niet onmiddellijk voor het eten hoeft te komen opdraven, als ze ineens opbelt. Uw vriend moet dan tegen zijn moeder zeggen dat jullie graag komen eten, maar liever een afspraak maken (ergens voor de volgende week of zo), want dat jullie nu andere plannen hebben. Hij hoeft die andere plannen niet eens toe te lichten. Hij kan het er eenvoudig op houden dat het ‘nu niet goed uitkomt’. U moet ook met uw vriend bespreken dat u het niet prettig vindt als hij intimiteiten van u of uit jullie verhouding met zijn moeder doorneemt. Zijn eerste solidariteit hoort nu bij u te liggen.
Het is heel belangrijk dat uw vriend en u op één lijn zitten wat de omgang met zijn familie betreft. Als uw vriend de situatie anders ziet dan u (als hij het wel best vindt zoals het gaat), dan heeft u een probleem dat zo groot is dat dat hele samenwonen een twijfelachtige onderneming wordt.
ik herken dit erg. mijn vriend overlegt mijns inziens echt teveel met zijn ouders en broer. waarom moet iedere stap, op gebied van carriere, geld, wonen etc eerst met hun te uit en te na besproken worden? daarbij beinvloeden ze hem met een op geldelijk gewin beluste levensvisie. echt een probleem!
Vreselijk herkenbaar! In onze verkeringstijd was ik vaak degene die de grenzen aangaf. Mijn man pikte alles van zijn familie en stond ook te boek als ‘J doet dat wel even voor ons’. Ik was vaak de boeman voor zijn familie. Hij was het wel met me eens maar kwam niet voor zijn eigen mening uit. Inmiddels zijn we 1,5 jaar getrouwd en nu met de komst van ons eerste kind staan we eindelijk op 1 lijn. Mijn man heeft ingezien dat hij zijn grenzen, onze grenzen, echt beter moet bewaken.