Spring naar inhoud


Met stille trom vertrekken

Beste Beatrijs,

Over een aantal weken vertrek ik bij een organisatie waar ik vervelende werksituaties heb meegemaakt. Hierdoor is de lust mij vergaan voor de gewoonte om op de laatste werkdag te trakteren. Oncollegiaal gedrag wil ik niet belonen. Ik vraag me af wat de etiquette hierover zegt. De organisatie heeft me een heleboel lessen gegeven en ik wil niet ondankbaar zijn. Ik zit tussen twee vuren en zou graag wat helderheid willen.

Trakteren of niet?

Beste Trakteren of niet,

Er zullen ook collega’s zijn met wie u wel prettig heeft samengewerkt en aan wie u wel goede herinneringen zult bewaren. Zijn vijf rechtvaardigen niet genoeg om af te zien van een miezerige lekker-pûh actie? Laat de goeien niet onder de slechten lijden! Volg gewoon de conventie, zet een schaal tompoezen, roze koeken, kroketten (of wat voor lekkernij dan ook gangbaar is op uw werk) neer en toon uzelf van uw grootmoedige kant. Maak u niet druk dat onaangename collega’s ook een graantje meepikken uit deze ruif. Vertrek in stijl en trakteer. Een gul en joyeus gebaar kan alleen maar gunstig op u afstralen en wie weet komt dat nog van pas in latere contacten met uw ex-collega’s.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met .


2 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Anne schrijft

    In een vergelijkbare situatie heb ik gewoon WEL getrakteerd. Juist omdat ik zo blij was dat ik daar weg was, maar dat hoef je er niet bij te zeggen.
    Daarbij heb ik niet gekozen voor de meest luxe variant :-).

  2. Sophia schrijft

    Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, en heb voor mezelf gekozen en wel getrakteerd. Uiteraard wél met in het achterhoofd: ik ben blij dat ik hier weg kan! De eer aan mezelf houden heeft me uiteindelijk meer gebracht dan waar ik op kon hopen, dus ik ben blij dat ik toen zo grootmoedig ben geweest. Positiviteit siert de mens.



Sommige HTML is toegestaan