Beste Beatrijs,
De afgelopen paar jaar zijn neven en nichten van zowel mijn man als van mij begonnen met gezinsvorming. Aan iedereen die een kindje kreeg stuurde ik via een internetbabysite een cadeau van ongeveer 50 euro. Via track & trace kon ik de bezorging volgen en alle cadeaus zijn aangekomen. Van niemand heb ik een bedankje ontvangen. Ook niet via hun ouders, onze broers en zussen. Onlangs hoorde ik dat een nichtje zwanger is van haar tweede. Ik zei tegen mijn man dat ik stop met de cadeaus en in het vervolg een mooie kaart zal sturen. Mijn man vindt dit een kinderachtige reactie. Volgens hem ben ik ouderwets als ik een bedankje verwacht. Ben ik inderdaad het spoor bijster geraakt in de moderne sociale conventies?
Nooit een bedankje
Beste Nooit een bedankje,
U bent de sociale conventies in het geheel niet kwijt geraakt, want de regel ‘Voor een cadeau moet worden bedankt’ is onverminderd van kracht. Bij het overhandigen van een cadeau kost het ontvangers geen enkele moeite om de standaard respons ‘Dank je wel!’ ten beste te geven. Iemand die een cadeau accepteert en het zonder boe of ba zeggen in een hoek smijt, is een onbeleefde hork. Voor een cadeau dat via de post bij de ontvanger terechtkomt moet vanzelfsprekend óók worden bedankt. Veel mogelijkheden staan de ontvanger hiervoor ter beschikking: een kaartje terugschrijven, de gulle gever opbellen, een mailtje of een tekstberichtje sturen.
Als uw neven en nichten zich niet tot een, desnoods eenregelig, bedankje hebben kunnen opwerken, kunt u ervan uitgaan dat de cadeaus hen onverschillig lieten. Ze stelden er geen prijs op. Vanzelfsprekend houdt u er dan mee op om ze nog langer te versturen. Bij een volgende boreling is een felicitatiekaartje meer dan voldoende. U wilt uw familie toch niet lastig vallen met ongewenste artikelen?
Uiteraard moet er voor een cadeau bedankt worden, echter in het geval van kraamcadeaus, per post of via via gegeven, vind ik toch dat er wat soepeler mee omgegaan moet worden. Ik ben zelf erg attent en de eerste om netjes te handelen, maar na de geboorte van mijn dochter was ik zó van slag en afgeleid dat ik werkelijk niet weet waar ik de tijd en aandacht vandaan had moeten halen om iedereen die een attentie stuurde te bedanken. Het was gewoonweg te veel allemaal. Achteraf voel ik me eigenlijk schuldig dat ik niet netjes heb bijgehouden wat van wie kwam (het kwam uit de meest onverwachte hoeken) en heb bedankt, maar als ik terug kijk op die tijd moet ik concluderen dat ik het er gewoon echt niet bij kon hebben. Een beetje coulance voor jonge moeders in in dit geval wellicht op zijn plek?
@Papillon, Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat u dat kind met een partner gekregen heeft, had deze niet een bedankje kunnen sturen?
Het is toch niet zo dat de vrouw de enige is die het bedankje mag regelen?
Verder vind ik dat de briefschrijfster groot gelijk heeft. Het cadeau wordt kennelijk niet op prijs gesteld, nou dan gaat u daar dus niet nog een keer 50 euro aan uitgeven. Dat is geen kwestie van kinderachtig zijn, dat is jezelf serieus nemen.
Het lijkt wel alsof de briefschrijfster die dit probleem beschrijft het als een soort taak en verplichting ziet om aan iedereen van de familie waar een kind op komst is een kadoo te sturen. Natuurlijk is dit niet verplicht! Een felicitatiekaartje zonder ge3ldinhoud volsttaat meer dan genoeg! Als men een kadoo ontvangt moet er voor worden bedankt egaal op wat voor manier dan ook. Maar blijkbaar werden de toegezonden artikelen niet op prijs gesteld, misschien te veel van alles of niet de smaak. Ik zou zeggen laat het kopen van kinderattibuten aan de ouders zelf over. Heb je er zelf geen loperij van.
Er schuilt een soort gebrek aan persoonlijke belangstelling in het versturen van cadeau’s zonder bezoek; heeft u geen belangstelling voor hun wonder? U lijkt het af te willen kopen. Afkopen is soms beter dan niks doen, dat wel. U verwacht echter door iets ongevraagd te geven, aandacht in de vorm van een bedankje te krijgen, terwijl u niet weet of de ontvanger eigenlijk wel blij was met het ontvangen van uw cadeau omdat u het niet persoonlijk hebt gegeven. En jonge ouders hebben het druk. Moeders hebben soms veel moeten doorstaan en moeten op kracht komen. Vaders moeten zich ook aanpassen aan een druk of drukker bestaan. En de prioriteit ligt dan echt bij het eigen gezin, niet bij ‘buitenstaanders’. De oorzaak van uw verontwaardiging ligt echt bij u zelf, als u zich er vanaf maakt met het onpersoonlijk versturen van een cadeau, verwacht dan niks persoonlijks van een ander.
Ik denk juist precies het tegenovergestelde dan wat Jet hierboven zegt. Ik verstuur zelf ook vaak kraampaketten via internet. Niet omdat ik geen belangstelling heb, maar als ik geen directe familie ben (dus broer of zus van), dan vind ik het niet gepast om meteen op de stoep te staan. Daar zit zo’n kersverse moeder ook niet op te wachten, die wil een beetje rust en de directe familieleden die wél meteen op de stoep staan zijn dan al bezoek genoeg. Ook is niet duidelijk waar de neven en nichten wonen. Ik heb ook wel eens een pakket verstuurd naar een vriendin die een paar honderd kilometer verderop woonde. Dat was een beetje ver voor 20 minuten kraamvisite.
Nichtje ging trouwen , wilde alleen geld , geen cadeau want ze waren aan het sparen voor een bootje. Dus heb ik ze 300 euro gegeven als bijdrage aan een bootje. Een grote doos voor de enveloppen met inhoud stond op de tafel bij de receptie. NOOIT een bedankje ontvangen.. Ik weet dat de envelop met inhoud hen bereikt heeft want haar moeder zei dat ze me royaal vond. En dat bootje is er nog steeds niet……