Beste Beatrijs,
Mijn vriendin en ik zijn erg gelukkig met onze twee kinderen van tweeënhalf en een jaar en ook met haar derde zwangerschap. Wat ons alleen opvalt is dat sommige mensen behoorlijk negatief reageren op de zwangerschap. Ze zeggen bijvoorbeeld: ‘Alweer?!’, ‘Was het wel gepland?’ of zelfs ‘Hierna wel een knoopje erin, hè?’ Meestal gaat dit om oudere familieleden. We vinden het moeilijk om terug te slaan met een harde opmerking à la ‘Als je niks gezelligs kunt zeggen, zeg dan maar liever niks’, maar hoe kunnen we de zaak dan afkappen zonder meteen ruzie te krijgen of onbeleefd te worden?
Zure reacties
Beste Zure reacties,
Ik zal maar net doen alsof ik dit niet gehoord heb.
Natuurlijk is het ongepast om impliciet veroordelend commentaar te geven op iemands mededeling over gezinsuitbreiding. Een hartelijke felicitatie is het enig juiste antwoord. U vraagt hoe u kunt reageren om dit gesprek af te kappen, maar eigenlijk ís het gesprek al afgelopen. U hoeft nergens op in te gaan, geen nadere tekst en uitleg te geven, geen vragen over gezinsplanning te beantwoorden en geen inzicht te verstrekken in uw toekomstplannen. Koeltjes zwijgen oftewel een pregnante stilte laten vallen of op een niet-verplichtende manier mm-mm zeggen en quasi peinzend in de verte staren is een prima reactie. Afzien van een verbale respons kan ongemakkelijk aanvoelen, maar dan toch vooral voor degene die zich negatief meende te moeten uitlaten, niet voor u. Als gespreksgenoten doorgaan met u aan uw kop te zeuren, kunt u de uitwisseling de nek omdraaien door ‘Ik zal maar net doen alsof ik dit niet gehoord heb’ te zeggen. Of nog directer: ‘Zullen we het ergens anders over hebben?’
De mens is een kuddedier. Wie niet bij de kudde hoort ( 2 kindjes) krijgt grofheden om zijn oren.
Weinig aan te doen, vrees ik. de reacties die beatrijs suggereert zijn prima.
Ook aardig:
– ‘ wat is dat voor een lompe vraag?’
Maar ja, je moet het wel aan kunnen.
Enfin, eigenlijk maakt het niet uit wat vragensteller zegt.
De sfeer is toch al verpest en mogelijk zelfs totaal hopeloos!
Dus kun je iets hards zeggen
Iemand vragen of een zwangerschap gepland is vind ik behoorlijk ongepast, dat is immers een privékwestie. Maar iemand feliciteren met een derde zwangerschap lukt ook mij nauwelijks. Hét grote probleem van deze aarde is immers dat er veel te veel mensen zijn, en dat het er nog meer gaan worden als we niet ingrijpen. Dit is een regelrechte bedreiging van het voortbestaan van deze planeet. Ik begrijp niet hoe iemand het voor zichzelf kan verantwoorden om drie (of zelfs nog meer!) kinderen te maken. Omdat deze persoon niet verder kan denken dan zijn eigen leven en zijn eigen behoeftes?
Het aantal kinderen dat mensen mogen krijgen moet naar mijn mening geen individuele keuze blijven; laat overheden maar eens kijken hoe we ervoor kunnen zorgen dat er niet nóg meer mensen komen. Het is 1 voor 12. Alleen sommigen hebben dat nog steeds niet door.
Is het echt zo moeilijk om een neutralere reactie te verzinnen? Als ik er werkelijk niet in zou slagen om iemand oprecht te feliciteren, zou ik met een grote glimlach zeggen ‘Kijk eens aan!’ of ‘Wat leuk voor jullie!’
Mensen kunnen inderdaad verbazend lomp reageren op andermans gezinsplanning, of je nou teveel kinderen krijgt of te weinig (geen). Allebei heel vervelend en onnodig.
Best ‘zure reacties’,
Zoals Renzo schrijft: drie kinderen in drie jaar valt buiten het standaardbeeld van de kudde. Ik denk dat de meeste mensen (behalve de Esthers van deze wereld) hun reactie niet vervelend, terechtwijzend of kwetsend bedoelen. Ze reageren onhandig (‘alweer?’) of quasi-grappig (‘knoopje erin’) op iets wat ze lichtelijk ongewoon vinden. De antwoorden die Beatrijs voorstelt zijn m.i. wat al te direct. De familieleden bedoelen het (denk ik) immers niet kwaad. Misschien moet je het simpelweg nog wat aandikken door te antwoorden: ‘we willen er minstens tien’. Desnoods voeg je daar nog aan toe: ‘…voor de kinderbijslag hè!’
Ben het niet eens met wat Esther schrijft . Overbevolking van Westerse landen is geen probleem , in sommige worden mensen zelfs aangemoedigd om meer kinderen te hebben want de geboorte cijfers zijn te laag om de bevolking cijfers in stand te houden . . Het probleem zit bij landen waar veel kinderen traditie/cultuur is .
Als de Westerse landen zich netjes aan de 2 kinderen familie houden dan sterven ze misschien zelfs uit . Het klinkt me altijd in de oren als een ” weg-met-ons ” mentaliteit .
Jeetje Esther… Het fenomeen overbevolking is de mensen echt wel bekend. Ze denken: tegenwoordig zijn er zo veel gewenst kinderloze stellen, dan mag ik er wel eentje meer. Of ze denken dat hun kinderen gaan helpen de wereld te verbeteren. Of… Enfin, ik hoop dat je minstens een glimlach kunt produceren als mensen je nieuws vertellen waar ze zelf duidelijk erg blij mee zijn.
Ik ben kindervrij (niet hetzelfde als kinderloos- het is een keuze) maar ik ben het volkomen eens met de laatste zin van Christine. Kindervrije mensen worden terecht boos over de nare/domme opmerkingen die ze vaak krijgen. Ik maak gehakt van bemoeials maar andersom wil ik dan ook niet zo’n bemoeial zijn. Ik ben wél blij voor mensen in mijn omgeving die een kindje krijgen. Bij heel grote gezinnen heb ik mijn bedenkingen, om dezelfde redenen als jij Esther, maar ik houd dat uit fatsoen voor me. Zurig reageren op meldingen van een zwangerschap zie ik daarnaast ook niet als een oplossing voor wereldproblematiek.
De grote gezinnen van vóór de “pil” zijn er amper meer. Vrijwillig of bewust kinderloos, 1 of 2, soms 3 kinderen is het tegenwoordig in ons land. Volgens mij zorgt dat voor stabilisatie, zeker als straks de “grijze golf” is uitgestorven (sorry voor de term, ik bedoel het niet respectloos). In mijn eigen familie – van beide kanten – gaat het krijgen van kinderen moeizaam of lukt niet. Ik heb alleen een verstandelijk gehandicapte broer. Onze 4 gezonde kinderen (leeftijden 19-24 jaar) ervaren wij als een zegen. Zo’n 25 jaar geleden rustte er ook nog geen taboe op het aantal, 3 was in onze omgeving de “norm”. Niemand reageerde “zuur” op de komst van onze 4e (1 was een eenling 2 en 3 een tweeling) en social media waren er nog niet of nauwelijks. Gelukkig maar, want met de bemoeizucht van tegenwoordig is het moeilijk om je eigen keuzes te bepalen en te moeten verantwoorden…