Spring naar inhoud


Zwangerschap vertellen

Beste Beatrijs,

In het algemeen licht men de omgeving ongeveer na de derde maand in over een zwangerschap. Van vrienden begrijpen we dat intimi vaak al veel eerder worden ingelicht. Mijn vrouw is nu twee maanden zwanger en we aarzelen nog om dit blijde nieuws met onze ouders en beste vrienden te delen. We willen zelf in alle rust even afwachten hoe de zwangerschap verloopt en niet meteen allerlei adviezen op ons dak krijgen. Maar zullen onze ouders zich op hun tenen getrapt voelen als we hen niet zo snel mogelijk inlichten? Hoe hoort het?

Goed nieuws

Beste Goed nieuws,

De aloude regel (wacht met het aankondigen van een zwangerschap tot de vrouw goed en wel drie maanden zwanger is) geldt nog steeds. Niet alleen om rekening te houden met een eventuele miskraam, maar ook om ongevraagde bemoeienis van familie en vrienden een beetje op afstand te houden. Het is prettiger om een privégebeurtenis enige tijd privé te houden om het goed door te laten dringen en er zelf aan te wennen. Dit verstevigt ook de band tussen de toekomstige ouders.

Uw ouders zullen zich niet beledigd voelen als u de gebruikelijke tijd in acht neemt voordat u uw goede nieuws aan hen vertelt. Ongetwijfeld hebben zij zelf destijds, toen uw moeder u verwachtte, ook drie maanden gewacht met het wereldkundig maken.

Artikelen in Zwangerschap en baby's.


6 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Anna schrijft

    Knap dat je zo’n heugelijk feit zo lang geheim kan houden voor de wederzijdse ouders!
    Het voordeel van wel meteen vertellen is, dat als de zwangerschap eindigt in een miskraam, je getroost kan worden door iedereen die je na staat.

  2. Wxndy schrijft

    Ik ben aanstaande woensdag 6 weken zwanger. Afgelopen week hebben we het onze ouders en goede vrienden verteld die zeer dichtbij ons staan. Waarom zouden we zo lang wachten? We zijn superblij met mijn eerste zwangerschap. Mocht het toch verkeerd aflopen dan weten mijn beste vrienden en ouders ook waarom we zo verdrietig zijn.

  3. fleur schrijft

    De drie maanden-termijn is stamt nog van jaren geleden, toen men de eerste echo ‘pas’ bij twaalf weken kreeg. Nu de eerste echo vaak al bij zeven weken plaatsvindt, wordt de verteltermijn van twaalf weken vaak niet meer aangehouden.

  4. wanna schrijft

    Ik was ook in de veronderstelling dat wachten beter was.
    We hebben de eerste echo afgewacht, met zeven weken.
    Helaas was het mis gegaan en kon ik dus alleen het verdrietige nieuws vertellen.
    Zeker nu blijkt dat een zwangerschap of kind krijgen bij ons medisch onverstandig is,vind ik het nog altijd jammer.
    Jammer dat ik het heugelijke nieuws vertellen met zes weken heb gemist. (beide ouders en broers en zussen waren toen aanwezig bij een familiegelegenheid). Drie maanden wachten ligt aan jezelf, laat niemand je wat opleggen ‘hoe het hoort’ bij zoiets persoonlijks. Ook geen beledigde familie.

  5. Anne schrijft

    Mijn ervaring is dat het niet belangrijk is wanneer je het je ouders verteld, maar wél dat zij de eersten zijn en het niet van een ander te horen krijgen. Wij hebben bij de eerste ook lekker 3 maanden genoten van ons geheimpje.

  6. Maarten schrijft

    Het lijkt mij juist zeer vreemd om je ouders te confronteren met het nieuws van een miskraam terwijl ze niet eens wisten dat je een kind verwachtte.

    Wij hebben voor ‘het grote publiek’ inderdaad drie maanden gewacht met vertellen, maar een niet zo heel kleine groep intimi wist het al veel eerder (onze ouders en zussen, enkele ooms en tantes, een stuk of zes hechte vrienden en dan van iedereen ook nog de partner, want we vonden het onzin dat het voor hen geheim zou moeten blijven, dus al met al bijna 30 mensen als ik het even snel optel!).



Sommige HTML is toegestaan