Spring naar inhoud


Wie moet er op het rouwbericht?

Beste Beatrijs,

Mijn hoogbejaarde opa (97) is ongeneeslijk ziek en krijgt binnenkort euthanasie. De tekst voor het rouwbericht heeft hij samen met mijn oma al opgesteld. Zij hebben mij gevraagd als contactpersoon. Als nabestaanden zouden volgens hen moeten worden genoemd: zijn vrouw (mijn oma) en daaronder zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Maar met hun enige dochter (mijn moeder) hebben zij geen contact meer. Mijn moeder wil haar vader niet meer zien. Hij haar ook niet. En inmiddels wil mijn oma ook geen contact meer met mijn moeder. Ondanks vele bemiddelingspogingen is het niet tot een verzoening gekomen. Ik heb mijn moeder geïnformeerd over de op handen zijnde euthanasie. Zij staat ook op de lijst van mensen die een rouwkaart moeten krijgen. Is het gepast dat mijn moeder als nabestaande wordt opgevoerd, terwijl zij daar geen toestemming voor heeft gegeven? Ik heb weinig zin om hierover met haar in overleg te treden, aangezien het mij al kwalijk wordt genomen dat ik wel met mijn grootouders omga.

Wel of niet bij de nabestaanden?

Beste Wel of niet bij de nabestaanden,

Het beste lijkt me om uw moeder gewoon maar te vermelden bij het rijtje nabestaanden. Ook al zijn zij en haar ouders gebrouilleerd en was er geen contact meer, feit blijft dat zij de dochter van haar vader was. Als uw moeder weggelaten wordt op de rouwkaart, lijkt het net alsof zij niet bestaat (niet bestaan heeft). Een rouwaankondiging is een bericht voor de buitenwereld: persoon X is overleden en A, B, C, D zijn de nabestaanden. Als er iemand wordt weggelaten, wordt de geschiedenis herschreven. Het is beter om de feiten correct weer te geven. U hoeft uw moeder verder niet om toestemming te vragen, want wat zij in dit specifieke geval wel of niet wil doet er niet toe.

Artikelen in Dood en begrafenis, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Lilith schrijft

    Mijn grootvader is afgelopen winter gestorven en heeft zijn dochter (omdat ze geen zoon was) nooit gemogen en haar dochters (mijzelf en mijn zusje) ook niet.
    Afgezien van een begroeting (die door hem met een grom beantwoord werd) hebben we niet gesproken met elkaar of dingen samen ondernomen.
    Toen hij overleed, was dat voor mij niet zwaar, want ‘missen’ zou ik hem niet. Ik mocht immers nooit in zijn buurt komen of met hem spreken.
    Op de begrafenis stonden we allemaal om de kist. Mijn zusje was ziek en kon niet komen, dus ik brandde twee kaarsje voor opa.
    Toen kwamen de foto’s van alle kleinkinderen langs, in de zelfgemaakte en héél uitgebreide Powerpoint.

    Er was uit ons gezin alleen een foto van mijn zusje en eentje van mijn moeder, die snel langs kwamen. De andere foto’s waren van mijn 6 neefjes en nichten.
    Ze hadden mij er volledig uit gelaten.
    Dat vond ik zo afschuwelijk dat ik er na de begrafenis buiten de rouwdienst keihard om gehuild heb.
    Wat de situatie ook is, om er als enige buiten gelaten te worden is erger dan er wél in gezet te worden terwijl een verloren contact je misschien niet zó dierbaar meer is.

  2. Johann schrijft

    Iemand zonder diens toestemming in een overlijdensbericht opnemen omdat een feit nu eenmaal is dat die persoon een nabestaande is, is heel erg trickey en eigenlijk alleen mogelijk als de tekst van de rouwkaart geheel neutraal is. Of tekent uw moeder zonder haar toestemming voor een tekst als: “Wij zijn intens bedroefd over het heengaan van onze innig geliefde vader? Dat lijkt me in de gegeven omstandigheden niet. Terwijl de andere kinderen misschien juist wel een tekst in die richting willen. Vreemd overigens dat een aanstaande overledene zelf zo’n tekst zou opstellen, zoals uw Opa kennelijk gedaan heeft. Dat is op zich al niet correct, als het om een kennisgeving door de nabestaanden gaat.

  3. CB schrijft

    Interessant.
    Mag je ook – als mogelijk genoemde – weigeren om in een bericht opgenomen te worden? Zo vind ik het niet zo prettig om met m’n naam in een rouwadvertentie te staan omdat ik de dood heel ‘intiem’ vind. Ik hoef eventueel verdriet niet zo nodig met de buitenwacht te delen.



Sommige HTML is toegestaan