Beste Beatrijs,
Mijn schoonvader heeft te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is. Hij heeft nog enkele weken tot maanden te leven. Dit bericht leidt tot enorm veel verdriet in de familie. Ook ik als schoonzoon ben er kapot van. Op zoek naar een beetje steun heb ik mijn vrienden ingelicht. Op twee reacties na (via de mail) hoor ik echter helemaal niks. Dat vind ik zo vervelend, ik word er helemaal boos van. Hoeveel moeite kost het nou om even te reageren? Kan ik hen wel als vrienden beschouwen? En hoeveel tijd moet ik ze geven om te reageren? Als reacties uitblijven, moet ik hen dan laten weten dat ik daarmee zit?
In de steek gelaten
Beste In de steek gelaten,
Het bericht dat uw schoonvader ongeneeslijk ziek is had u niet via de mail of de sociale media moeten verspreiden. Het is beter om zoiets in een gewoon gesprek te vertellen. Dan krijgt u ongetwijfeld ter plekke een meelevende reactie. Het is overigens niet duidelijk wat uw vrienden nog meer zouden kunnen doen behalve zeggen dat het heel erg is. U verwacht steun van uw vrienden, maar wat voor steun bedoelt u precies? De situatie vraagt er niet om dat uw vrienden uw hand komen vasthouden, maar dat uzelf steun gaat bieden: aan uw schoonvader, aan uw vrouw en aan de familie van uw vrouw. Uw vrienden zullen niet tot de intimi van uw schoonvader behoren. Neem het hun niet kwalijk dat ze niet wakker liggen van zijn lot.
In de steek gelaten …
Bij mij komt de vraag op hoe oud u bent. Toen mijn vader twintig jaar geleden na een kort ziekbed overleed liet het medeleven van mijn omgeving te wensen over. Wat ik had gewild is ‘mijn verhaal kwijt kunnen’. Nu ik op de leeftijd ben dat er meer ouders van vrienden en kennissen ziek zijn en overlijden, is daar heel wat meer aandacht voor. Het lijkt te maken te hebben met ‘de belevingswereld’: pas als iemand zelf in een situatie komt, kan hij er zich een voorstelling van maken.
Het is een schrale troost, ik wens u sterkte!