Beste Beatrijs,
Ik ben een man van 45 en heb een probleem met thee met smaakjes: perzik, framboos of kamille-essence vind ik allemaal niet te drinken, om maar te zwijgen van fantasiemengsels als rooibos of zoethout. Als ik ergens op bezoek ben en mensen mij vragen wat voor thee ik wil, zeg ik: ‘Gewone thee alsjeblieft, als je dat hebt.’ Onder gewone thee versta ik zwarte thee, ook wel bekend als ‘English breakfast’. Welnu, Earl Grey schijnt volgens veel mensen ook gewone thee te zijn, maar dat is het niet. Erg verraderlijk is Pickwicks ‘Gold Tea’, feitelijk hele slappe Earl Grey, en ook niet te drinken.
Mag ik het zakje vooraf inspecteren? Zou het acceptabel zijn om te vragen om een kopje heet water en zelf een theezakje uit mijn binnenzak op te diepen? Of mag je van een gastheer verwachten dat dit hele gedoe niet nodig is als iemand een doodgewoon koppie thee wil?
Thee met smaakjes
Beste Thee met smaakjes,
Veel mensen zijn niet erg thuis in de subtiliteiten van thee.
Veel mensen zijn niet erg thuis in de subtiliteiten van thee. Wat u gewone standaardthee vindt herkennen zij niet als zodanig. Ze denken: thee is thee en een extra smaakje verdubbelt het plezier. Bij de vraag waar uw voorkeur naar uitgaat kunt u beter niet de term ‘gewoon’ gebruiken, want die leidt tot misverstanden. Wees duidelijk en noem het beestje bij z’n naam: ‘Sorry, de enige thee die ik drink is de meest normale thee die er bestaat, namelijk English breakfast. Heb je die toevallig in huis? Kijk, deze bedoel ik.’
In het algemeen horen gasten zich tevreden te stellen met wat gastheer/vrouw in de aanbieding hebben, maar gezien uw gehechtheid aan de juiste thee kunt u best uw favoriete soort tevoorschijn halen en ter beschikking stellen voor consumptie. Vroeger sloegen rokers een sigarettenaanbod van een gastheer ook vaak af, omdat ze liever hun eigen merk rookten. Wie weet onthouden de gastgevers uw voorkeur en halen ze voor een volgende gelegenheid English breakfast in huis, zoals er destijds speciaal voor het bezoek van tante Nora mentholsigaretten werden ingeslagen.
Ik heb ook wel eens gehad dat bezoek heel specifiek om groene thee vroeg. “Als je dat hebt, graag!”
Ik gaf ze echte groene thee, in de vorm van losse blaadjes, gezet bij minder dan 100 graden anders wordt de smaak aangetast. Ik ben net als u wel een theefanaat.
Achteraf hoorde ik dat hij het walgelijk vondt en naar mosselen vondt smaken.
Anders dan bij u, had deze meneer waarschijnlijk de Pickwick-variant verwacht.
Beatrijs’ suggestie is een goede; laat gewoon even zien wat je bedoelt en dan heb je ook duidelijke verwachtingen.
Uw brief had mijn brief kunnen zijn. Ik erger me dood aan het feit dat mensen niet eens meer normale thee in huis hebben, en ja, als je vraagt om gewone thee of zwarte thee of English-breakfastthee serveert men je doodleuk Earl Grey met de mededeling: dat is toch ook thee zonder smaakje. Nog kwalijker vind ik het dat ook horecagelegenheden daaraan meedoen. Men presenteert je een hele kist met allerlei smaakjes maar gewone thee zit er niet bij. Tegenwoordig vraag ik dus bij het bestellen uitdrukkelijk of men gewone thee heeft. Zo niet, dan stap ik op. Naar vrienden en kennissen neem ik altijd een zakje zelf mee. Ze doen er dan wel wat lacherig over: O ja, Greet neemt haar eigen zakje mee, maar ondertussen vertikt men het wel om gewone thee te kopen. Alleen twee hele goede vrienden hebben wel geone thee in huis gehaald.
Ik begrijp niet waarom Beatrijs het roken erbij haalt, het gaat niet om een merk of om een speciaal soort. Het gaat om doodnormale thee.
Greet, als je zelf nooit ‘doodnormale’ thee drinkt (ik vind het spul zelf bijvoorbeeld niet te drinken), dan kan het wel degelijk gezien worden als het in huis halen van iets speciaals. Als ik vantevoren weet dat iemand die ik regelmatig ontvang bijzonder gehecht is aan een bepaalde drank wil ik die best in huis halen, maar mijn keukenkastjes zijn nou ook weer niet zo ruim dat ik ze vol kan stouwen met allerlei waren voor gasten, als ik die waren in het dagelijks leven zelf niet consumeer.
Ik kijk ook iedere keer nog op m’n neus als er wordt gevraagd: Wil je thee? En je krijgt dan in plaats van een lekker warme, hartversterkende kop zwarte thee bijvoorbeeld groene thee (ok, wel pittig, maar heel iets anders), zo’n laf vruchtentheetje (bederft de smaak van koekjes), sterrenmix (alsof het al bedtijd is) of een van de andere talloze smaken die inmiddels de gewone thee uit de markt hebben gedrukt. (Echt misselijk makend is thee met kunstmatig honing-aroma, maar dat terzijde). Ik vrees dat je anderen, in elk geval particulieren, niet kunt verplichten iets in huis te hebben wat niet meer als een standaardproduct wordt gezien. Op mijn werk zag de collega die de voorraden bestelt me speuren naar het laatste zakje zwarte thee en zei dat ik die zelf wel mocht kopen en dan declareren. Zo’n gebaar verzoet voor mij de ergernis. Verder zit er niets anders op dan te wachten tot echte thee, net als koffie, weer hip wordt; een exclusief artikel dat mensen weer moeten leren drinken.
De smaak voor thee van deze meneer deel ik. Die limonadeteetjes of alternatieve kruidenzakjes vind ik vreselijk. Meestal is er wel een zakje Engelse thee tussen de smaakjes. Maar ik vind de Nederlandse gewoonte om thee te serveren als glaasje warm water met een zakje er naast bespottelijk. In de horeca betaal je daar ook nog gauw twee euro voor. Waarom niet, net als in Engeland, thee in een theepot en een porseleinen kop om het uit te drinken?
Ik denk dat mijn theevoorraad een uitzondering is. Ik ben een fervent theedrinker en mijn collectie (en smaak) omvat tientallen theeën, van doodnormale zwarte thee (die ik op z’n Engels drink met suiker en melk) via biologische assam en échte vruchtenthee (met gedroogde aardbeitjes erin) tot en met de delicaatste groene theeën, en mijn gasten mogen altijd zelf hun eigen thee kiezen.
Dat is dan óók weer niet goed want vaak is dan weer de keuze te veelomvattend en kiest mijn bezoek verward voor iets wat ze eigenlijk niet willen, haha. Meestal gaat het dan bij de volgende kop of pot wel goed.
Ik moet erbij zeggen dat het merk met de P er bij mij niet in komt, dat vind ik doorgaans geen smakelijke theeën, je proeft de kunstmatigheid eraan af en vooral de zwarte varianten vind ik erg bitter.
Overigens ken ik ook mensen bij wie geen normale thee meer in huis te vinden is, die alleen biologisch geteelde laffeblaadjesthee in huis hebben of, erger nog, die gewoon een pot van hún lievelingsthee zetten zonder zich erom te bekommeren of ik ervan over mijn nek ga. Dieptepunt in dezen: chocoladethee.
Gedeelde potten zijn sowieso visite-onvriendelijk; niet iedereen blieft zijn thee even sterk! Dat is dan wel weer het grote voordeel van een theeglas met los zakje.
Ik zou zeggen tegen iedereen die van laffe blaadjesthee of smaakjesthee houdt: zorg dat je gewoon een pakje doodordinaire zwarte ontbijtmelange in huis hebt voor de eventuele visite die je andere theetjes niet lust. Iedereen blij.