Beste Beatrijs,
Mijn schoonmoeder heeft de hinderlijke gewoonte om mij bij elke ontmoeting te keuren. Te beginnen bij mijn haar. Volgens schoonmoeder zit het niet goed of is de kleurspoeling te heftig uitgevallen. Dan mijn kleding. Die is pas aangeschaft of oud. Of niet juist van snit, kleur, materiaal. Na de keuring krijg ik koffie aangeboden. Mijn schoonmoeder is 87 en ik 67. Binnenkort valt een van de mantelzorgers voor een poosje uit. Daarom is er aan mij gevraagd om die taak over te nemen. Maar daar zie ik heel erg tegenop. Wat te doen?
Slecht rapport
Beste Slecht rapport,
Als u er niet voor voelt om als mantelzorger voor uw schoonmoeder op te treden, hoeft u dat niet te doen. Dan zegt u: ‘Sorry, ik heb er geen tijd voor, misschien kan er een andere invalkracht worden gezocht?’ Als u er niet aan ontkomt of u wil toch met uw hand over hart strijken, zegt u tegen uw schoonmoeder: ‘Ik kom hier de komende tijd over de vloer om je te helpen, maar ik doe het op één voorwaarde.’ Ze zal benieuwd vragen wat de voorwaarde is en dan zegt u: ‘Ik zou het fijn vinden als je niets meer over mijn uiterlijk zegt, want ik vind het vervelend om daar commentaar op te krijgen.’ Als ze het niet begrijpt, geeft u voorbeelden met een waarschuwing erbij: ‘Eén opmerking over mijn haar, mijn kleding of mijn voorkomen in het algemeen en ik ben weg!’ Dan zal ze zich wel inhouden.
Hoe moeilijk het ook is: niet aan dat mantelzorgen beginnen! Daar komt u nooit meer vanaf en het wordt nooit minder, alleen maar meer. Want wat als de vaste mantelzorger niet terugkomt? Of vertrekt? Of de andere vertrekt? Schoonmoeder vindt u duidelijk te min en heeft dat nooit onder stoelen of banken gestoken en dan zou u haar nu moeten gaan helpen? Echt niet.
Moed verzamelen, diep ademhalen en zeggen: “Nee. U laat mij al jarenlang uw afkeuring blijken, ik kom u niet helpen.” Dan haalt u nog een keer adem, staat op en gaat naar huis.
Niks voorwaarden stellen en u hoeft u niet schuldig te voelen. Er niet aan beginnen!
Eeuwenlang is de bijbel de norm geweest over zonden, deugden, zelfopoffering, alles om het volk onder de duim van het Kerkelijk gezag te houden. Mocht iemand u aanspreken op uw “Christenplicht”, trek u er niets van aan. Desnoods kunt u terugkaatsen dat de bijbel ook zegt: “wie zaait zal oogsten”, het wordt tijd dat schoonmoeder haar oogst krijgt,
Mantelzorgen gebeurt uitsluitend op basis van vrijwilligheid. Het betreft hier ook nog eens uw schoonmoeder dus de ‘koude kant’ en om een vrouw die ook nog eens constant commentaar op u levert. Die relatie is dus per definitie al slecht.
Waarom wordt uw man niet gevraagd in te springen? Het is toch zijn moeder? U heeft daar geen emotionele, liefdevolle (bloed)band mee en dat is in principe toch de basis van mantelzorg.