Beste Beatrijs,
Sinds langere tijd zit ik in een bestuur. Enkele jaren geleden heb ik een opmerking gemaakt tegen de ‘gewoonte van het kerstpakket’: Wij hebben het allemaal goed genoeg en doen dit werk graag; de keuze van het pakket is vaak zonde van het geld dat beter gebruikt zou kunnen worden. Als de directie toch haar tevredenheid zou willen uitdrukken, is een kleine attentie voldoende (bijvoorbeeld een lekkere fles). Mijn opmerking werd niet enthousiast ontvangen.
Dit jaar zit er in het pakket – behalve enkele eet/drinkwaren – zoiets bijzonders dat ik niet weet wat ik ermee aan moet: ‘een keramische Egyptische tuinoven door fellahs vervaardigd, bij gebrek aan een tuin ook te gebruiken als bloempot’!
Wankelend onder onze doos vertrokken wij allemaal van de vergadering. Na opening thuis vroeg ik me af hoe ik nogmaals mijn mening kan geven, indien mogelijk op niet kwetsende wijze.
Bijna verpletterd door kerstpakket
Beste Bijna verpletterd,
Het kerstpakket is een hardnekkige traditie uit de tijd dat werkgever-patriciërs hun werknemers een extraatje meenden te moeten toestoppen. Omdat de hoge bazen hun ondergeschikten natuurlijk niet in verlegenheid wilden brengen met zoiets laag-bij-de-gronds als geld, namen ze hun toevlucht tot houdbare levensmiddelen in de delicatessen-sfeer, voedingswaar die zij zelf normaal gesproken vers consumeren. Met als gevolg dat in vele voorraadkasten en kelders dozen met pasteitjes, potjes abrikozencompôte en buitenissige smeerkaasjes van jaren her liggen te wachten op dat consumptiemoment dat nooit komt. Hoe welvarender het leven, hoe luxueuzer het kerstpakket. Een zichzelf respecterend bedrijf komt er niet meer onderuit de blikken bisque d’homard aan te vullen met duurzame objecten als een kandelaar, een agenda of paraplu met bedrijfslogo, of een poffertjespan. Zo denkt men de bestendigheid van de plezierige arbeidsverhoudingen te onderstrepen. Intussen klagen moslims over de onbetamelijkheid van boerenjongens op (alcoholisch) sap, ergeren vegetariërs zich aan het ambachtelijke salami-worstje, en zitten de kerstpakkettensamenstellers elkaar op de hielen in een spiraal van verspilling, met als voorlopig dieptepunt de door u ontvangen keramische Egyptische tuinoven. Bij het grofvuil ermee! Wel eerst even de gemeentereiniging bellen.
Het kerstpakket is een achterhaalde, want feodale geste. Als bedrijven hun werknemers douceurtjes willen toebedelen, kunnen ze dat beter in klinkende munt uitkeren, want geld kan iedereen gebruiken. Maar ik voorspel u dat dat niet zal gebeuren. Het lastige van tradities is dat ze niet van lager- of hogerhand zomaar kunnen worden afgeschaft. Ondanks al hun gekanker vissen werknemers elk jaar weer met kinderlijk plezier de verrassingen uit de houtwol. Ook in uw bestuur was er geen meerderheid te vinden om hier maar eens mee op te houden. Zo makkelijk als mensen op één lijn te krijgen zijn als het erom gaat ergens aanspraak op te maken, zo moeilijk is het om gezamenlijk ergens vrijwillig van af te zien. Wat gratis is, blijft altijd mooi meegenomen. Misschien zou u voor de toekomst een gewichtslimiet kunnen afspreken met de directie, bijvoorbeeld maximaal vijf kilo. Dat sluit eventuele vuurkorven of aquaria alvast uit als relatiegeschenk.
Breng bij volgende gelegenheden uw pakket naar het dichtstbijzijnde daklozencentrum of naar het Leger des Heils. Niet eerst openmaken en snel iets eruit halen wat toch nog van uw gading is.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.