↑
Spring naar inhoud

Harteloze broer

Beste Beatrijs,

Bij mijn vader is vier jaar geleden Alzheimer vastgesteld en sindsdien ben ik als dochter zijn mantelzorger omdat ik relatief dichtbij woon. Mijn jongere broer en ik hebben altijd een moeizame verhouding met onze vader gehad na de scheiding van onze ouders (dertig jaar geleden). Na de diagnose heb ik mijn broer gevraagd te helpen bij de mantelzorg, zodat ik er niet helemaal alleen voor zou staan. Mijn broer heeft dat geweigerd met het argument dat hij had besloten niets te doen en dat het mijn vrije keuze was om wel iets te doen. Onlangs heb ik mijn frustratie hierover opnieuw aangekaart met het argument dat wij allebei kinderen zijn van mijn vader. Ik vind dat wij een gezamenlijke verantwoordelijkheid dragen en dat hij zich daaraan onttrekt. Mijn broer vindt dat ik mijn normen en waarden aan hem opleg en hem geen ruimte geef voor zijn eigen beslissing. Maar ik word al jaren genoodzaakt mij aan te passen aan zijn weigering om iets te doen en dus aan zijn normen en waarden. Val ik ten onrechte mijn broer lastig met het principe van gezamenlijke verantwoordelijkheid?

Broer werkt niet mee

Beste Broer werkt niet mee,

U kunt uw broer niet dwingen om een goede broer te zijn.

Het gaat hier niet over normen en waarden. Het punt is dat uw broer geen zin heeft om zich om zijn vader te bekommeren. Dat is heel vervelend voor u, want nu komt alles op u neer. In de meeste gezinnen gaat het niet zo. Doorgaans bekommeren volwassen kinderen zich wel degelijk om hun oude, dementerende of anderszins hulpbehoevende ouders en nemen allerlei vormen van mantelzorg op zich. Uw broer is een uitzondering. Hij zal daar wel zijn redenen voor hebben (ongenoegen in het verleden, blijvende woede daarover), maar goed, daar hebt u niets aan. Belangrijk is om te beseffen dat u uw broer niet kunt dwingen. Hij weigert niet alleen om een goede zoon, maar ook om een goede broer te zijn. Een discussie over waarden en normen heeft geen zin. U zult de problemen met uw vader zelf moeten oplossen. Dat zal best lukken. Enig kinderen, zonder broers of zussen, staan er ook alleen voor. Houd als lichtpuntje voor ogen dat u tijd spaart doordat u geen overleg hoeft te plegen.

Neem om te beginnen het beheer van uw vaders financiën op u. Oriënteer u hoe u wettelijk zijn bewindvoerder kunt worden. Neem contact op met uw vaders huisarts en bespreek uw vragen omtrent de zorg. Zoek alvast een verpleeghuis voor als hij niet meer alleen thuis kan wonen. Zet hem op een wachtlijst. Meld hem aan bij thuiszorg en dagbesteding, wanneer de mantelzorg u te veel tijd kost. Als thuiszorg te weinig uren voor hem beschikbaar heeft, zoek dan iemand in de vrije sector die tegen betaling boodschappen doet, schoonmaakhulp of gezelschap kan bieden. Als u het zelf wil doen, keer uzelf dan een mantelzorgloon uit van het geld van uw vader. Een gangbaar tarief is 15 euro per uur. Hopelijk beschikt uw vader over enige financiële reserves. Houd de administratie goed bij. De financiële transacties die u namens en voor uw vader doet moeten transparant zijn voor uw broer, als hij daar naar vraagt.

Kortom, regel de zaken van uw vader in uw eentje en houd op met hulp en meedenken van uw broer te verwachten. Dat de verhouding tussen u en uw broer zal verkoelen is onvermijdelijk. Maar die verkoeling is ongetwijfeld al vier jaar geleden ingezet.

Artikelen in Broers en zussen, Ouders en volwassen kinderen, Ziekte.

Gelabeld met , .

rev="post-9277" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 december 2017 09:02

Kritiek pareren

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van eind twintig en krijg regelmatig hatelijke opmerkingen van een collega, als ik iets nieuws aan heb. Ik koop vaak nieuwe kleren, omdat ik er graag goed uitzie. Zijzelf draagt kleren jarenlang, ook als ze duidelijk hun beste tijd gehad hebben of niet goed meer passen. Ze zou het best kunnen betalen, ze geeft er gewoon niet graag geld aan uit. Het stoort mij dat ze regelmatig zegt: ‘Waar haal je toch al dat geld vandaan om zoveel nieuwe kleren te kopen?’ en insinueert dat ik mijn geld beter zou kunnen sparen. Ik weet niet hoe ik daarop moet reageren. Als ik iets zou zeggen als ‘Ik wil er niet als een schooier bijlopen’ of ‘Ik wil er gewoon goed uit zien’, impliceer ik dan niet dat zij faalt in dat opzicht?

Geen schooier

Beste Geen schooier,

Leg de kritische opmerkingen van uw collega onbewogen naast u neer zonder er inhoudelijk op in te gaan en zonder uzelf te verdedigen. Zij heeft niets te zeggen over uw uitgavenpatroon, dus u hoeft zich ook niet te verantwoorden. Het enige wat een collega mag zeggen over uw outfit is ‘Nieuwe jurk? Leuk!’ of ‘Mooi jasje, hoor!’ Aanmerkingen op uw koopgedrag, verzuchtingen over waar u het geld vandaan haalt of suggesties voor andere prioriteiten binnen uw budget negeert u glashard. In plaats daarvan geeft u haar een lekker vette dooddoener: ‘Ik koop graag nieuwe kleren, omdat ik het leuk vind om nieuwe kleren te kopen.’ Volhardt ze in haar kritiek, herhaalt u uw antwoord.

Artikelen in Collega's, Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-9275" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 december 2017 09:01

Hoe kom ik aan een vriend?

Beste Beatrijs,

Enige tijd geleden stierf geheel onverwacht mijn enige goede vriend die ik nog overhad van mijn jonge jaren. Ik ben een man van zestig en voel mij radeloos alleen. Het lukt mij niet meer om nog echt connectie te krijgen met nieuwe mensen. Misschien ben ik te terughoudend. Als je jong bent, gaat vrienden maken vanzelf zonder dat je het beseft. Een relatie heb ik, maar dat is iets anders. Wat ik zoek is kameraadschap. Zijn er echt geen handige trucjes om uiteindelijk een klik te treffen?

Ik zoek een vriend

Beste Ik zoek een vriend,

De beste manier om als volwassene nieuwe vrienden te maken is om u aan te sluiten bij clubjes of verenigingen die gericht zijn op activiteiten waar u plezier in hebt. Dus als u van fietsen houdt, ga op een fietsclub. Als u van wandelen houdt, ga bij een wandelclub. Het maakt niet uit wat u leuk vindt om te doen (biljarten, kaarten, over politiek praten, muziek maken, zingen, de natuur in, vissen, spiritualiteit, sport, theater-, film, opera- of museumbezoek, over boeken praten, duiven melken, de planeet redden) voor alles bestaan clubjes, waar u lid kunt worden. Wat u ook kiest, kom in ieder geval achter de schermen vandaan. Als u niks leuk vindt, kunt u altijd vrijwilligerswerk gaan doen. Vervolgens is het zaak om te blijven zitten bij de groep waarvan u lid bent geworden, alle vergaderingen bij te wonen en vooral niet na drie maanden het voor gezien houden en weer opstappen. Hoe langer u bij de groep blijft, hoe beter u de andere leden leert kennen, en hoe groter de kans dat u met een medegroepslid persoonlijk bevriend raakt.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9273" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 december 2017 09:00

Mijn broer, de eigenheimer

Beste Beatrijs,

Mijn (enige) broer en ik, late zestigers, kunnen het redelijk met elkaar vinden, maar dat komt vooral doordat ik me altijd op hem ingesteld heb. Hij luistert slecht, spreekt alleen over zichzelf in lange, gedetailleerde verhalen. Hij toont geen belangstelling, als je iets over jezelf vertelt. Ik ben jarenlang iedere verjaardag naar hem toe gegaan met een zorgvuldig uitgezocht cadeau en naar het ziekenhuis als hij daar was beland. De laatste jaren komt hij nooit naar mijn verjaardag en in het verleden zelden. Ik krijg ook nooit iets van hem behalve een appje met een felicitatie. Ik heb zijn onverschillige houding al een paar maal ter sprake gebracht, maar er verandert niets. Ook zijn kinderen klagen erover en blijven steeds vaker weg. Zijn kleinkinderen willen niet meer mee naar opa. Ik heb al een hele tijd niets van me laten horen om duidelijk te maken wat mij met woorden niet lukt. Hij reageert niet. Via via hoorde ik dat hij kwaad was dat ik niet op zijn verjaardag ben gekomen. Het zou jammer zijn als er een situatie zou ontstaan waarin we elkaar helemaal niet meer zien. Hoe kan ik met behoud van eigenwaarde het beste reageren?

Moeite met broer

Beste Moeite met broer,

Uw broer is een eind in de zestig. Er is geen enkele reden om te verwachten of te hopen dat hij zijn persoonlijkheid/ karakter/ gedrag nog zal kunnen of willen veranderen in een door zijn omgeving gewenste richting. Vergeet het! Zelfs zijn eigen kinderen en kleinkinderen hebben genoeg van hem. Wat valt er dan nog uit te richten?

Uw broer is kennelijk een moeilijk mens zonder veel empathie of belangstelling voor zijn naasten. Misschien een kleine stoornis in het autistisch spectrum? Dat zou je ook met enige goede wil ‘zielig’ kunnen noemen, want hij mist natuurlijk een hoop op die manier en de menselijke omgang zal hem hoe dan ook niet makkelijk afgaan. U zegt dat u het jammer zou vinden als u en uw broer elkaar nooit meer zouden zien. Handel daarnaar en houd gewoon contact met hem – op uw voorwaarden en zonder wederkerigheid te verwachten. Dat betekent dat u hem af en toe belt en af en toe bij hem langs gaat, wanneer het u uitkomt. U hoeft zich niet in bochten te wringen en u hoeft zich niet aan verjaardagsdata te houden. Dure, zorgvuldig uitgekozen verjaardagscadeaus hoeven er ook niet aan te pas te komen. Op deze leeftijd zijn cadeaus toch niet meer belangrijk. Voer geen moeilijke gesprekken met hem over wat er allemaal niet aan hem deugt, ga ervan uit dat u van hem niets te verwachten hebt, maar houd contact en laat hem niet barsten, dat is het enige wat telt.

Artikelen in Broers en zussen.

Gelabeld met , .

rev="post-9263" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 december 2017 09:02

Mag mijn hand op haar heup?

Beste Beatrijs,

Als man (45) ben ik bij het begroeten van vrouwelijke familieleden en kennissen gewend om naast het drie keer kussen mijn linkerhand licht op hun zij/ bovenkant heup te leggen. Mijn vriendin, met wie ik sinds een jaar een relatie heb, ziet dat niet graag, want zij acht het ongepast. Ik vind het een gebaar van elegantie en juist wel gepast, omdat het een neutraal deel van het vrouwelijk lichaam betreft. Bovendien heb ik nog nooit een afkeurende reactie gekregen. Is mijn vriendin te fijngevoelig of schend ik zonder het te weten een etiquetteregel?

Hand op heup

Beste Hand op heup,

Tenzij de vrouw een heel goede bekende van u is die u al heel lang kent en die u ook zou kunnen omhelzen, zou ik het afraden om bij begroetingen uw hand op de heup van een vrouw te leggen. Zoals u ook van de rest van het lichaam maar beter af kunt blijven. Heupen aanraken doet men op de dansvloer. De heup is geen neutraal lichaamsdeel. Goedbeschouwd bestaan er helemaal geen lichaamsdelen die neutraal genoeg zijn om onuitgenodigd aan te raken, zeker niet in deze MeToo-tijden. Als u graag een aanraking wil toevoegen aan het drie-keer-kussen begroetingsritueel, kunt u uw hand even lichtjes op de bovenarm van de vrouw leggen zonder druk uit te oefenen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

Gelabeld met , .

rev="post-9261" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 december 2017 09:01

Hoe vrij is de keuze van een naam?

Beste Beatrijs,

Mijn neef (zoon van de zuster van mijn moeder) heeft een dochter gekregen. De hele familie is blij, behalve ik! Want de roepnaam die hij en zijn vrouw hun kindje hebben gegeven, was juist de naam die mijn vrouw en ik hadden bedacht voor ons tweede kind, gesteld dat we dat zouden krijgen en dat het een meisje zou zijn. Het is geen naam die in onze familie voorkomt, gewoon een mooie en bijzondere naam, waar we ons al een beetje aan hadden gehecht en op verheugd. Moeten we deze naam nu uit ons hoofd zetten of kunnen we hem toch kiezen? Het gevolg zou zijn dat mijn grootouders twee achterkleindochters met dezelfde voornaam hebben. Mijn familie van moederszijde is relatief klein en komt ten minste tweemaal per jaar samen, met Kerstmis en op familieweekend. De naamgenootjes zullen elkaar dus geregeld ontmoeten. Wat zegt de etiquette hierover?

Dezelfde naam geven

Beste Dezelfde naam geven,

Er is op dit moment geen sprake van een dochter in aantocht, dus het probleem is niet heel urgent. Wanneer een zwangerschap zich voordoet en wanneer u inderdaad kunt uitzien naar een meisje, is er tijd genoeg om over een naam na te denken. Misschien dringt zich een andere naam aan u op, misschien wilt u nog steeds Guinevere (of wat u dan ook had bedacht). Er is geen bezwaar om vast te houden aan uw eerste voorkeur. Ouders zijn vrij in hun namenkeuze en het feit dat een neef van u dezelfde naam heeft gekozen voor zijn dochter doet er niet toe. Niemand kan een naam claimen, dus die naam is niet vergeven.

Als een broer/ zuster van u of van uw vrouw u voor was geweest, kan ik me voorstellen dat u zou aarzelen om dezelfde naam te nemen, omdat u gebrek aan originaliteit kan worden verweten en omdat een identieke naam verwarring kan geven binnen de familie. Maar voor kinderen van neven of nichten gaan die overwegingen niet op. Het aantal achterneven en -nichten van iemand kan oplopen tot in de tientallen en doorgaans verkeren deze verre familieleden niet veelvuldig in elkaars nabijheid. Het zijn er te veel om een naamkeuze op af te stemmen. Omwille van de twee keer per jaar dat deze familietak elkaar treft hoeft u niet af te zien van uw voorkeursnaam.

Artikelen in Traditionele etiquette, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-9259" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 december 2017 09:00

Mijn dochter is liever bij de schoonfamilie

Beste Beatrijs,

Met onze dochter en schoonzoon hebben mijn man en ik wel een goede relatie, maar toch ook het gevoel op de tweede plaats te komen vergeleken met de ouders van onze schoonzoon. Zijn familie is heel erg hecht en gesloten. Jaren geleden, toen onze dochter het diploma van haar beroepsopleiding kreeg, heb ik geprobeerd om contact te leggen met haar schoonfamilie door tijdens het feestje bij hen te gaan zitten. Dat werd een grote teleurstelling, omdat ik me volledig buitengesloten voelde. Dit is altijd zo gebleven. Die familie blijft formeel, afstandelijk en niet geïnteresseerd in ons. Onze dochter en schoonzoon zijn closer met zijn ouders dan met ons. We voelen ons buitengesloten en dat zit ons niet lekker. We zouden daar graag verandering in brengen. Hoe zouden we dit op een discrete manier bespreekbaar kunnen maken?

Tweederangs ouders

Beste Tweederangs ouders,

Wederzijdse ouders van een stel hebben doorgaans geen sterke band met elkaar. Twee grootouderstellen (om ze maar even zo te noemen) kennen elkaar natuurlijk en zullen prettig met elkaar omgaan, wanneer ze elkaar tegenkomen op verjaardagen van de (klein)kinderen, maar er is geen reden dat ze elkaars beste vrienden moeten worden. Ze wonen vaak in andere delen van het land en het enige wat ze gemeenschappelijk hebben is dat hun kinderen met elkaar getrouwd zijn. Soms woont het ene grootouderstel in de buurt van het jonge gezin, en het andere veel verder weg. Met dichtbij wonende ouders heeft een jong stel vaak intensiever contact dan met ver weg wonende ouders. Dat is voor hen geen zaak van ‘Mijn ouders/ jouw schoonouders zijn veel leuker dan andersom’, maar een gevolg van fysieke nabijheid.

Het is geen wedstrijd!

Hoe dit ook ligt, het is geen wedstrijd tussen (groot)ouders over wie het gezinnetje het meest na staan! U hebt het gevoel dat u op de tweede plaats komt, buitengesloten wordt, minder goed contact hebt met uw dochter/schoonzoon dan de ‘andere’ ouders. Dit zijn angsten die u beter kunt negeren. Echte of vermeende rivaliteit tussen (schoon)families geeft alleen maar ellende. Blijf erbuiten, sta erboven, geef er niet aan toe. Houdt u zich vooral níet bezig met hoeveel tijd uw dochter en schoonzoon doorbrengen met de andere familie en hoe intiem ze wel niet zijn. Richt uw eigen relatie met hen in, zoals u dat zelf graag wil. Maak afspraken met hen voor bezoekjes of iets leuks met de kleinkinderen (als die er zijn). Als er strubbelingen zijn, bespreekt u die met uw dochter. Maar voer geen gesprek over achtergesteld zijn, verwaarloosd worden en ontevredenheid over uw tweede plaats, want zo’n gesprek komt onmiddellijk in het teken van jaloezie, afgunst, tekortschieten en behoeftigheid te staan en dat werkt pas echt slecht op de relatie ouders-volwassen kinderen. Wees hartelijk en betrokken in de relatie met uw dochter/schoonzoon en vergeet vooral de luchtigheid niet. Uw dochter houdt echt wel meer van haar eigen ouders dan van haar schoonouders. Houd de vertrouwelijkheid met haar apart in stand. Wat die andere ouders doen, moeten ze zelf weten.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen, Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9256" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 november 2017 09:02

Kinderachtige vader

Beste Beatrijs,

Elke vrijdag heb ik (meisje van 16) een probleem met mijn vader. Ik wil dan uitslapen tot ongeveer 10 uur, omdat ik de eerste drie uur vrij heb van school en mijn slaap erg goed kan gebruiken. Mijn vader snapt dit niet en zet ’s ochtends vroeg de wasmachine aan (die staat naast mijn kamer) en hij gaat strijken met harde muziek aan en de kamerdeur open, zodat het hele huis kan meegenieten. Als ik vraag of de deur dicht kan en de muziek wat zachter, is hij gelijk geïrriteerd. Hoe een compromis te krijgen?

Mag niet uitslapen

Beste Mag niet uitslapen,

Je vader zal het er wel niet mee eens zijn dat je wil uitslapen. In plaats van rechtstreeks tegen je te zeggen dat hij vindt dat je uit je nest moet komen of zoiets probeert hij je stiekem het uitslapen onmogelijk te maken. Dit is een tamelijk kinderachtige manier van doen. Huisgenoten die de leeftijd des onderscheids bereikt staan niet meer als kleuters bij het bed van hun ouders op- en neer te springen om ze wakker te maken, maar houden rekening met elkaars slaapbehoeftes. Confronteer je vader ermee. Informeer belangstellend waarom hij je het uitslapen misgunt en waarom hij per se je bescheiden uitslaapplezier wil vergallen. En dan hoor je wel wat hem drijft. Kijk hem vervolgens lief aan en vraag of hij je alsjeblieft wil ontzien met het volume van zijn muziek.

Artikelen in Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-9254" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 november 2017 09:01

Hoe pak ik mijn verjaardag aan?

Beste Beatrijs,

Ik (man van 65) weet niet goed hoe ik mijn verjaardag dit jaar moet aanpakken. Vorig jaar heb ik er niets aan gedaan, omdat mijn partner ernstig ziek was. Hij is inmiddels overleden. De jaren daarvoor vierden we onze verjaardagen vrij uitgebreid met vrienden, kennissen en familie. Mijn partner was een gezelligheidsmens en genoot van samenkomsten als deze. Ik vind verjaardagen min of meer een verplicht nummer, waarbij je wat terug moet doen omdat je ook andermans verjaardagen bezoekt. Je haalt allerlei etenswaar en drank in huis, je bent bezig met bedienen, maar je komt als gastheer weinig aan gesprekken toe. Aan de andere kant wil ik die mensen wel graag blijven ontmoeten. Zijn er andere plezieriger manieren om elkaar te spreken en te ontmoeten, waarbij je minder in zo’n keurslijf zit?

Verjaardagsdwang

Beste Verjaardagsdwang,

Natuurlijk hoeft u uw verjaardag niet te vieren, als u daar geen zin in hebt! Heel begrijpelijk, nu uw partner nog maar kort geleden is overleden. Maar ook later hoeft u uw verjaardag niet te vieren. Het is nooit een verplichting. Er zijn genoeg andere manieren om in contact te blijven met uw vrienden, kennissen en familieleden.

Nodig met enige regelmaat mensen apart uit om langs te komen. Sommigen kunt u voor een kort bezoek vragen: koffie of theetijd of een borrel later op de middag. Als u er meer tijd aan wil besteden, kunt u eens iemand uitnodigen voor de lunch. Of u vraagt er een of twee voor het avondeten. Of u spreekt af om samen of en petit comité een hapje te eten in een restaurant. Ook kunt u afspraken maken met een of twee personen om iets leuks te doen: een wandeling, naar de bioscoop, naar een museum of wat dan ook. U kunt uw sociale contacten prima een op een onderhouden zonder verjaardagsfeestjes. En als u iemand ergens voor vraagt, zullen ze u terugvragen. Als de sociale machinerie eenmaal draait, loopt die wel door.

Artikelen in Verjaardag.

rev="post-9251" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 november 2017 09:00