↑
Spring naar inhoud

Hinderlijke kinderen

Beste Beatrijs,

Onlangs hadden mijn vriendin en ik haar familie op bezoek. Dat is altijd erg gezellig, maar nu er kleine neefjes en nichtjes (in de leeftijd van een tot vier jaar) bij zijn gekomen vooral erg druk. Mijn vriendin en ik vinden al langer dat de ouders van de kinderen er niet goed genoeg bovenop zitten wanneer ze gaan klieren/ vechten/ rennen/ gooien/ gillen, bij voorkeur alles tegelijk. Onderlinge gesprekken worden daardoor vrijwel onmogelijk en geen huisraad is meer veilig. Die avond ergerden wij ons daar ook al aan, maar toen de kinderen tikkertje gingen doen, vond ik het te bont worden. Ik corrigeerde hen met de mededeling dat er niet gerend mocht worden in huis. Mijn schoonzus ging vervolgens meteen naar haar kind toe en zei dat hij wel mocht rennen als hij maar rustig aan deed en niet te veel lawaai maakte. De kinderen gingen daarna dus vrolijk door met rennen en schreeuwen. Ik heb het er maar bij gelaten om het gezellig te houden, maar inwendig kookte ik van woede. Hoe kunnen wij het beste hiermee omgaan?

Drukke kinderen

Beste Drukke kinderen,

In uw huis gelden uw regels, dus uw schoonzus ging buiten haar boekje, toen ze tegen haar kind zei dat ‘rustig rennen’ wel mocht. Op dat moment had u of uw vriendin moeten ingrijpen. Soms is het huichelachtige argument ‘Ik ben bang dat de kinderen zich bezeren’ voldoende om ouders hun kinderen tot de orde te laten roepen, maar in dit geval vereiste de situatie om te zeggen waar het op staat, desnoods ingeleid met een excuus: ‘Sorry, maar ik wil echt niet dat de kinderen rennen. Gewoon niet, ook niet rustig.’ U had uw schoonzus moeten overrulen, want het is uw huis, u mag uw eigen huisraad beschermen tegen vandalisme en rustig rennen is net zoiets als een schriele olifant.

Wat niet wegneemt dat kinderbezoek altijd een zwaar beslag legt op mensen die zelf geen kinderen hebben. Zelfs als u een doos speelgoed klaar zet (dat helpt allicht een beetje) kun je niet van jonge kinderen verwachten dat ze twee uur lang rustig in een hoekje zitten en de volwassenen laten converseren. De leeftijd een tot vier vraagt hoe dan ook veel aandacht van ouders. Ook als de kinderen niet rennen en schreeuwen komt het nooit van een ononderbroken gesprek. Als u een tuin hebt, kan familiebezoek beter in de zomer plaatsvinden, waar de kinderen meer bewegingsvrijheid hebben. Voor de rest raad ik u aan om als er gezinnen op bezoek komen met z’n allen naar buiten te gaan. Bijvoorbeeld een wandeling in de natuur of naar een speelplaatsje in de buurt. Kleine kinderen moeten hun energie kwijt. Dat valt hun niet kwalijk te nemen en dat kan beter buiten dan binnen. Als u een rustig gesprek met uw familie wil voeren, raad ik u aan ze voor een etentje ’s avonds uit te nodigen en erbij te zeggen dat het een volwassenen-etentje is oftewel dat ze hun kinderen thuis moeten laten met een oppas.

Artikelen in Kinderopvoeding, Visite.

Gelabeld met .

rev="post-9355" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 10 februari 2018 09:02

Onze zus houdt zich niet aan de afspraak

Beste Beatrijs,

Wij zijn met twee broers en vier zussen. Allemaal met aanhang en kinderen, behalve onze jongste zus. Toen tien jaar geleden het eerste kind van de nieuwe generatie werd geboren, is er besloten om verjaardagen voortaan te vieren op de zaterdagmiddag, omdat dit het handigst is voor de gezinnen. Inmiddels zijn er twaalf kinderen. Onze jongste zus hield zich altijd aan deze afspraak, maar dit jaar heeft zij ons voor haar verjaardag op vrijdagavond uitgenodigd. Dit komt ons allen slecht uit: de kinderen moeten vroeg naar bed want de dag erna hebben zij sporttrainingen, zwemlessen of ze hebben rust nodig van de schoolweek. Wij vroegen of de familie dan apart op zaterdag mocht komen. Hierop reageerde zij dat ze niet nog een dag wilde vrijhouden. Onze jongste zus wil geen rekening houden met onze wensen en verplichtingen. Hoe kunnen wij dit oplossen?

Niet op vrijdag!

Beste Niet op vrijdag,

Tjonge wat een militaire precisie legt uw familie aan de dag bij het agenderen van partijtjes! Het is toch echt het goed recht van uw zus om haar verjaardag te vieren op de dag die haarzelf het beste uitkomt. Misschien heeft ze voor de verandering eens geen zin in zo veel kinderen over de vloer en wil ze een feestje met vertier voor volwassenen tot in de kleine uurtjes. Het is heel raar als de familie haar gaat voorschrijven wanneer zij een feestje kan geven. Wie moeite heeft met dag en tijdstip kan zich altijd vriendelijk afmelden. Als sommige familieleden niet kunnen of willen komen op vrijdag lijkt dat trouwens geen ramp. Met zo’n twintig zaterdagen per jaar die aan familieverjaardagen worden besteed is er gelegenheid genoeg om elkaar te spreken.

Artikelen in Broers en zussen, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-9353" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 10 februari 2018 09:01

De vrijwilliger betaalt (vind ik)

Beste Beatrijs,

Sinds enkele jaren help ik als vrijwilliger nieuwe Nederlanders bij het leren van de taal, waarbij de focus vooral op gespreksvaardigheid ligt. Die gesprekjes gaan onder het genot van een kopje koffie, waarvan ik in de regel de bescheiden kosten voor mijn rekening neem. Ik heb nu een gesprekspartner die erop staat een keer tweewekelijks voor de koffie te betalen. Dit laat ik, ondanks heftig tegensputteren, schoorvoetend toe. Aan de ene kant vind ik het respectloos deze geste te weigeren. Aan de andere kant is mij de zorgelijke financiële situatie van mijn gesprekspartner bekend en vind ik bovendien dat vrijwilligerswerk ook betekent dat de vrijwilliger de kosten draagt. Hoe kan ik ervoor zorgen in het vervolg de koffierekening alleen te betalen?

Ik wil betalen!

Beste Ik wil betalen,

Met een keer tweewekelijks wordt neem ik aan bedoeld dat u de ene keer betaalt en hij de andere. Ik raad u aan om uw gesprekspartner/ leerling het plezier te gunnen om ook eens de gastheer te spelen. U besteedt tijd en inzet om uw leerlingen te helpen Nederlands te leren spreken. Hij is u daar erkentelijk voor en wil dat laten zien door iets terug te doen. Het is al erg genoeg om voor alles je hand te moeten ophouden. Wanneer hij eens in de twee weken betaalt, voelt hij zich minder ondergeschikt. Als u hem dat plezier ontzegt door erop te staan dat u en u alleen de koffie betaalt, plaatst u zichzelf nog een treetje extra boven hem. Ongetwijfeld zit hij als nieuwkomer krap bij kas, maar eens per twee weken een kop koffie voor een ander betalen moet te doen zijn. De koffieprijzen variëren nogal afhankelijk van de locatie. Als u een duurdere gelegenheid frequenteert, stel dan voor om naar een goedkopere te verkassen. Dat is een betere manier om hem tegemoet te komen.

Artikelen in Scholen en verenigingen, Zakelijke relaties.

Gelabeld met , .

rev="post-9351" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 10 februari 2018 09:00

Zus vraagt te vaak om geld

Beste Beatrijs,

Mijn zuster (weduwe, 66) doet de was voor mij (man, 70, alleenstaand). Dat waardeer ik en daar doe ik ook het nodige voor terug. Ik ben er financieel beter aan toe dan zij. Ze heeft een hoge huur. Dat breekt haar op. Door bepaalde tegenslag had ze het tijdelijk moeilijk, maar met € 1000,- zou de kar weer op de rails staan. Dat bedrag gaf ik haar als verjaardagscadeau. Toch kwam ze er nog niet helemaal mee uit en hebben we de nodige kleren voor haar gekocht op mijn kosten. Een paar laarsjes en een paar broeken plus vest. Ze verzekerde me dat dit echt het laatste was, maar vorige week vroeg ze of ik haar € 200 kon lenen voor het betalen van een verkeersboete. Als ik haar geld leen, weet ze dat ik dat niet terug zal vragen. Verder overwinter ik altijd drie maanden in Portugal en de laatste twee weken van mijn verblijf komt zij altijd over. Haar vliegticket en verblijfskosten zijn voor mijn rekening. Geen probleem, want ik vind het gezellig om aanspraak te hebben. Maar met die andere verzoeken heb ik het een beetje gehad, al kan ik het geld best missen.

Financieel garant staan

Beste Financieel garant staan,

In intieme relaties stroomt geld automatisch van de meer- naar de minvermogende.

U bent behoorlijk close met uw zuster. U en zij trekken veel samen op. Het is heel loyaal om uw zuster financiële hulp te bieden. Zelf hebt u daar ook plezier van, want ze doet de was voor u en u vindt het gezellig om haar over de vloer te hebben tijdens uw buitenlandse verblijf. Toch beoordeelt u de situatie als onevenwichtig. Enerzijds heeft geld in intieme relaties automatisch de neiging om van de meer- naar de minvermogende te stromen. Anderzijds vindt u dat uw zus te vaak een beroep op u doet. Of u vindt haar niet dankbaar genoeg. Of u vindt dat ze een onverstandig financieel beheer voert.

Om te beginnen lijkt het raadzaam om de was uit de vergelijking te halen en haar daar een vast bedrag per maand voor te betalen. Een redelijk tarief waarmee ze royaal gecompenseerd wordt. Misschien strijkt ze ook nog voor u, dan moet die tijd ook meegerekend en betaald worden. Stel zo’n regeling voor en bespreek uw grief met open vizier. Vertel uw zuster dat u weet dat ze weinig geld heeft, dat u het geen probleem vindt om bij te springen in geval van nood, dat u graag haar reis en verblijf in Portugal betaalt, maar dat er toch ook een grens zit aan uw enthousiasme om de portemonnee te trekken. Geef een voorbeeld van een verzoek dat u met tegenzin inwilligde. Vertel haar dat u zich op zo’n moment een levende pinautomaat voelt. Vraag haar of ze ideeën heeft hoe dit vervelende gevoel van u voorkomen kan worden. U kunt haar natuurlijk te verstaan geven dat ze niet te vaak om geld moet vragen, maar het werkt beter als ze zelf op het idee komt.

Als uw huis genoeg ruimte biedt, zou u in navolging van de 19de-eeuwse traditie haar trouwens ook een gratis onderkomen bij u thuis kunnen aanbieden in ruil voor huishoudelijke activiteiten. Voor haar een financieel voordeel en voor u dagelijks aanspraak.

Artikelen in Broers en zussen.

Gelabeld met .

rev="post-9344" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 3 februari 2018 09:02

Ik heb alles al!

Beste Beatrijs,

De laatste jaren vier ik mijn verjaardag op een vrijblijvende manier. Ik stuur kort voor mijn verjaardag een mailtje rond waarin ik mensen ’s avonds uitnodig voor koffie en een glaasje. Bij de uitnodiging zet ik ook steevast: ‘Je hoeft niets mee te brengen want ik heb alles al’. Toch zijn er altijd mensen die (goed bedoeld) komen met een bierpakket, bolchrysant of fles drank. Als ik zelf naar een verjaardag ga waar mensen aangeven dat ze niets hoeven te hebben, houd ik me daar aan. Is er een betere manier om onder cadeautjes uit te komen?

Als de jarige nee zegt, bedoelt hij?

Beste Als de jarige nee zegt,

U zou uw dienstmededeling iets nadrukkelijker kunnen formuleren, zodat meer genodigden zullen doen wat u vraagt. Schrijf in de mail: ‘Ik heb de verjaardagscadeautraditie afgeschaft, dus breng alsjeblieft geen cadeautjes mee! Het gaat mij alleen om de gezelligheid van jullie aanwezigheid.’ Een andere mogelijkheid is ophouden met uw verjaardag vieren. Dan geeft u gewoon een gezellig avondje, u nodigt vrienden en familie uit per mail en u schrijft erbij dat het geen verjaardag is en dat er geen cadeautjes nodig zijn. Hoe meer dagen (weken, maanden) er zitten tussen uw eigenlijke verjaardag en het avondje dat u geeft, hoe minder de bijeenkomst lijkt op een verjaardagsfeestje.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-9342" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 3 februari 2018 09:01

Seksistische taal

Beste Beatrijs,

Ik zit in het tweede jaar van mijn studie informatiekunde. Ik vind mijn studie interessant en geniet volop van het studentenleven. Toch is het voor mij als vrouwelijke student niet altijd even makkelijk in deze mannenomgeving. Sommige medestudenten doen, vooral wanneer ze een paar biertjes op hebben, nogal vrouwvijandige uitspraken over (afwezige) anderen: ‘Daar moet een piemel in’ of ‘Die heeft een goede beurt nodig’ bijvoorbeeld. Dit gaat niet over mij, maar ik sta er dan wel bij. Ik schroom ervoor om een medestudent hierop aan te spreken, omdat ik bang ben voor reacties als: ‘Zo zie je maar dat vrouwen niets kunnen hebben’, maar tegelijk vind ik dit gedrag onacceptabel. Hoe moet ik hiermee omgaan? Moet een vrouw de figuur meteen aanspreken op zijn gedrag, riskeren het lachertje van de groep te worden en de sfeer te verpesten? Of kan ik het maar beter laten passeren?

Seksistische ongein

Beste Seksistische ongein,

Ik kan me voorstellen dat u ertegen opziet om een emmer ijswater over de vermeende lolligheid te gooien, maar ik raad u toch aan om grove, seksistische opmerkingen nooit te laten passeren. Hetzelfde geldt overigens voor mannen. Lach niet sullig mee, maar protesteer altijd. Het kan venijnig: ‘Met die rottige minipiemel van jou zeker!’ maar directheid heeft de voorkeur. Zeg ijzig tegen de grappenmaker: ‘Vind jij dit leuk?’ Als hij antwoordt: ‘Lachen, toch?’ of ‘Kom op, kun je niet tegen een grapje?’, vraagt u aan degene die naast hem staat: ‘Vind jij dit ook leuk?’ of tegen het hele groepje: ‘Vinden jullie dit allemaal leuk?’ Kans is groot dat er dan iemand u te hulp komt en zo dapper is om te zeggen dat vrouwvijandigheid helemaal niet grappig is. Misschien doen andere mensen ook hun zegje en komt het tot een discussie. Wanneer u altijd in het geweer komt, zullen uw medestudenten enig benul krijgen van de verachtelijkheid van dit soort taal. Meer bewustzijn van seksisme dempt mogelijk niet het opzettelijke, maar wel het onbedoelde seksisme.

Artikelen in Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-9340" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 3 februari 2018 09:00

Steeds hetzelfde commentaar

Beste Beatrijs,

Ik ben een kleine, tengere vrouw en zie er jonger uit dan mijn leeftijd. Daar krijg ik zowel in mijn werk als in mijn sociale omgeving heel vaak commentaar op. Een enkele keer is dat niet erg, maar het herhaalt zich voortdurend en ik weet nooit een passende reactie. Mannen vinden het blijkbaar leuk zich hierover een opmerking te permitteren en grijpen ieder wissewasje aan: van nieuwe schoenen of kleding tot mijn bestelling in de horeca, bij de bedrijfslunch enzovoort. Vrouwen praten er graag over in het kader van overgewicht en veroudering en nemen dan mij als jaloersmakend voorbeeld omdat ik niet aan de lijn hoef te doen. Ook meent een ieder naar mijn leeftijd te kunnen vragen om vervolgens breed uiteen te zetten en instemming te vragen bij andere aanwezigen dat ik er toch echt veel jonger uitzie. Ik voel me hierdoor erg bekeken en op een eenzijdige manier benaderd, alsof mijn uiterlijk zo extreem is dat niemand er over uit kan. Hoe kan ik het beste reageren?

Klein en tenger

Beste Klein en tenger,

Het is inderdaad razend irritant, die opmerkingen over uiterlijk die mensen menen zich te kunnen permitteren. De saaiheid en voorspelbaarheid ervan zijn waarlijk om uit uw vel te springen! De meeste mensen weten onderhand wel dat ze niet moeten refereren aan andermans dikte of ouderdom, maar des te gretiger storten ze zich op uiterlijkheden die in het positieve spectrum vallen: slankheid, schoonheid, jeugdigheid. Terwijl die opmerkingen, ook al worden ze gebracht als complimenten waar nauw verholen afgunst uit spreekt, evengoed vervelend zijn om te krijgen, vooral de eindeloze herhaling ervan.

Hoe moeilijk kan het zijn om de gelegenheid te laten passeren om tegen iemand te zeggen: ‘Tjonge, wat ben jij lang, jij doet zeker aan basketbal!’, ‘Jij bent zo slank, neem nog een extra stuk taart’, ‘Hoe kan het dat jij met je modellen-uiterlijk zonder partner zit?’ Maar mensen gaan er gewoon mee door. Ze denken dat ze joviaal en origineel bezig zijn en het komt niet in hen op dat het object van hun aandacht er wel eens genoeg van kan krijgen om altijd maar weer hetzelfde stompzinnige commentaar aan te moeten horen.

Ik raad u aan om een zinnetje te prepareren voor de omgang met collega’s, eventueel ook voor de omgang met vrienden en kennissen, waarmee u hen in voorkomende gevallen van repliek kunt dienen. Laat niets meer passeren, maar geef meteen lik op stuk. Vraag elke keer wanneer iemand zijdelings of rechtstreeks aan uw uiterlijk refereert: ‘Wil je mij een plezier doen en ophouden met het maken van opmerkingen over mijn uiterlijk? Ik word er heel erg moe van en ik kan er niet meer tegen.’ Herhaal dit met dezelfde meedogenloze frequentie als waarmee mensen hun ongein debiteren. Op een gegeven moment zal tot hen doordringen dat ze extreem voor de hand liggende gedachten beter voor zich kunnen houden.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-9337" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 januari 2018 09:02

Cadeaukosten verdelen

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn onze ouders 60 jaar getrouwd en zij willen dit groots vieren. Samen met mijn broer en zus, alsmede schoonzus en zwager, willen wij een duur cadeau aan hen geven. Ik heb geen partner. Er is nu onenigheid ontstaan over de verdeling van de kosten van het cadeau. Moeten wij deze kosten verdelen over vijf, zoals ik heb voorgesteld, of over drie (uitsluitend de kinderen)?

Kostenverdeling

Beste Kostenverdeling,

Het hangt van het cadeau af. Gaat het om een gemeenschappelijke activiteit of ervaring, zoals een etentje, een weekendje weg, theater- of pretparkbezoek, waar de rest van de familie ook aan deelneemt, raad ik u aan het bedrag door vijf te delen. Als het cadeau alleen voor de ouders zelf bestemd is (een breedbeeld televisiescherm, nieuwe vloerbedekking, een reisje langs de Rijn) kunt u het beter door drieën delen: van de drie kinderen voor de ouders. Mogelijk wordt het dan te duur voor u. In dat geval moet u met uw broer en zus bespreken of uw ouders (tachtigers) wel zo’n duur cadeau nodig hebben. Kan het niet wat minder? Mensen van die leeftijd zijn doorgaans voorzien van al het materiële en vaak ook uitgekeken op het consumptieve. Stel dan aan uw broer en zus voor om iets goedkopers als cadeau te verzinnen, omdat dit plan uw budget te boven gaat.

Artikelen in Cadeaus, Huwelijksjubileum, Ouders en volwassen kinderen, Schoonfamilie.

Gelabeld met .

rev="post-9333" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 januari 2018 09:01

Onjuist geadresseerd

Beste Beatrijs,

Bij mijn huwelijk, nu 33 jaar geleden, heb ik mijn eigen naam gehouden, zonder toevoeging van die van mijn man. Al even zoveel jaren gaat het mis met de post. Feestdagen, verjaardagen, jubilea: een enkeling gebruikt mijn naam in de adressering, het gros schrijft ‘De heer en mevrouw Achternaam-van-mijn-man’. Ik begrijp dat nog wel van bejaarde mensen, maar niet van familie, vrienden tegen wie ik expliciet heb gezegd dat ik alleen mijn eigen naam gebruik, neefjes en nichtjes, tientallen jaren jonger dan ik. Van sommigen weet ik dat ze het belachelijk vinden dat ik mijn eigen naam heb gehouden, maar zelf schrijf en spreek ik iedereen aan met de naam van zijn of haar voorkeur. Het is een betrekkelijk onbenullige kwestie en toch voel ik me iedere keer dat ik zo word aangeschreven ontkend in mijn identiteit, alsof ik alleen besta als verlengstuk van mijn man. Ik kan die mensen niet veranderen, een uitdrukkelijk verzoek helpt niet zoals blijkt, ik zou graag van dit gevoel afkomen, maar hoe?

Verkeerde naam

Beste Verkeerde naam,

Als u zeker weet dat het om kwade trouw gaat van mensen die heel goed weten hoe u heet maar geen zin hebben om daar rekening mee te houden, kunt u overwegen de envelop ongeopend ‘Retour afzender’ te sturen met een regeltje erop geschreven: ‘Geadresseerde onbekend op dit adres’. Als ze later informeren of u soms verhuisd bent, zegt u dat u wel degelijk nog steeds op het bekende adres woont, maar dat ze de verkeerde naam hebben gebruikt en dat u alleen post openmaakt met een correcte tenaamstelling. Misschien dat zo’n stevige actie hen tot lering strekt.

Voor de mensen die uit onnozelheid handelen, mogelijk omdat ze uw naam vergeten zijn (dat komt bij aangetrouwde familie en bij vrienden van partners nog al eens voor), moet u de mantel der liefde maar tevoorschijn halen. Enige geestelijke zelfverheffing, bijvoorbeeld de gedachte ‘Weer een sukkel die niet beter weet’ kan helpen om de aanval op uw identiteit af te slaan.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Post.

Gelabeld met .

rev="post-9331" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 januari 2018 09:00