↑
Spring naar inhoud

Boos over kritiek

Beste Beatrijs,

Na lang beraad heb ik besloten om de reis die ik geboekt had, toen het nog code geel was, door te zetten, terwijl het land inmiddels code oranje is. Ik heb hiervoor mijn redenen. Ik ben me ervan bewust dat het omstreden is. Toen ik bij mijn familie op bezoek was, kwam het onderwerp niet ter sprake. Ik wist wel al hoe mijn vader erover dacht en had het er eerder uitgebreid met hem over gehad (hij keurde het af). Maar toen ik weg ging, sneerde de vrouw van mijn vader me toe: ‘Ik vind het schandalig dat je op vakantie gaat!’

Eenmaal thuis werd ik hier kwaad over. Ik ben 32 en maak mijn eigen keuzes. Is haar gedrag inderdaad grensoverschrijdend of valt dit onder vrijheid van meningsuiting en moet ik er verder niet moeilijk over doen? Ik overweeg om dit met haar te bespreken, maar wil niet in een discussie over het onderwerp zelf vervallen, want ik begrijp best dat veel mensen mijn keuze afkeuren. Ik denk meer: bemoei je er niet mee en houd je ongevraagde mening over mijn leven voor je.

Een omstreden reisje

Beste Een omstreden reisje,

Als u niet in een inhoudelijke discussie over uw vakantie terecht wil komen, raad ik u aan het onderwerp te vermijden. Uw familie heeft geen waardering voor uw beslissing. Dat wist u al, voordat de vrouw van uw vader eraan refereerde. Dat zij erover begon te sneren valt zowel onder vrijheid van meningsuiting als onder vervelende bemoeizucht. Natuurlijk heeft zij niets over uw leven te vertellen en natuurlijk komt er ongenoegen, als zij u aanvalt en veroordeelt.

Het heeft weinig zin om dit nog eens met haar te bespreken, zeker niet als u niet uit de doeken wil doen waarom u het ondanks alles nodig vindt om op vakantie te gaan. Zij mag haar mening geven, u mag die mening naast u neer leggen zonder er verder op in te gaan. Door het zwijgen ertoe te doen laat u al zien dat u haar bemoeizucht niet op prijs stelt.

Artikelen in Corona, Reizen, Stieffamilie, Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-11273" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 13 februari 2021 10:15

Moeder neemt het niet zo nauw

Beste Beatrijs,

Ik ben een studente van begin twintig en woon sinds de lockdown weer tijdelijk thuis bij mijn ouders. Mijn moeder is een sociaal persoon met een essentieel beroep waarin ze volop mensen ziet. Ook heeft ze allerlei vriendinnen met wie ze (voor zo ver ik weet binnen de afgesproken regels) regelmatig koffie drinkt of gaat wandelen. Waar ik mij aan stoor is het feit dat ze mensen met wie ze normaal nooit afspreekt spontaan uitnodigt op haar vrije dag om thee te komen drinken. Ik vind dat in deze tijd eigenlijk niet gepast, zeker gezien het feit dat zij voor haar werk al mensen ziet, vriendinnen heeft en samenwoont met haar gezin. Kan ik haar daar op aanspreken of is ben ik te benauwd over de coronaregels?

Zoveel sociale afspraken

Beste Zoveel sociale afspraken,

Natuurlijk kunt u daar met uw moeder over praten! U vormt op dit moment een huishouden met uw ouders, dus het onderwerp ‘zich houden aan de coronaregels’ zal regelmatig terugkeren in de conversatie. Hoe iemand in uw huishouden zich gedraagt gaat ook de huisgenoten aan. Bespreek met uw moeder of zij het echt nodig vindt om vage kennissen op de thee uit te nodigen, als zij toch al genoeg contacten heeft op haar werk en in haar vrije tijd met vriendinnen. Op dit moment is de regel ‘Niet meer dan een persoon tegelijk per dag op bezoek’. Ze kan de theevisites met verre bekenden makkelijk een tijdje opschorten, tot de regels weer versoepeld worden.

Artikelen in Corona, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-11271" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 13 februari 2021 10:00

Vriend raakt in de versukkeling

Beste Beatrijs,

Aan mijn studententijd twintig jaar geleden heb ik een goede vriend overgehouden, bij wie ik een paar keer per jaar langs ga. Hij woont in een andere stad op een uur rijden. We hebben dezelfde humor en het is altijd leuk elkaar te spreken. Mijn vriend was altijd nogal eenzelvig, maar de laatste jaren verwaarloost hij zichzelf. Hij heeft een baan en werkt thuis. Behalve met zijn broer heeft hij met niemand contact. Op zeker moment hebben zijn broer en ik hem na lang aandringen over de drempel van de huisarts gekregen, omdat hij vermagerde. Lichamelijk werd niets ernstigs geconstateerd, maar de huisarts verwees hem door naar de hulpverlening vanwege psychische problemen. Hij is daar een keer geweest, maar heeft de behandeling weer afgezegd.

Inmiddels is mijn vriend zowat kluizenaar, hij eet nog altijd slecht en zijn huis is een bende. Als ik hem hiermee confronteer in gesprekken wuift het hij het weg. Hij wil geen bemoeienis en voor een opname is hij niet ernstig genoeg. Zolang de problemen niet benoemd worden, is het gezellig. Zijn situatie gaat me aan het hart, maar ik heb steeds minder zin om zijn vervallen woning te betreden. Heeft u nog raad?

Aftakelende vriend

Beste Aftakelende vriend,

Uw vriend bevindt zich op een hellend vlak. Zelfverwaarlozing, troep in huis en gebrek aan sociale contacten wijzen op een depressieve geestesgesteldheid. Goed dat u contact met zijn broer hebt opgenomen. De broer en u hebben hem naar de huisarts gedreven – ook heel goed. Maar als uw vriend het daarna laat afweten met de hulpverlening, staat u machteloos. Een dorstig paard kan naar het water worden geleid, maar het zal zelf moeten drinken. Iemand moet gemotiveerd zijn om zich te laten helpen, anders gebeurt er niets. Een lichtpuntje is dat uw vriend werk heeft. Hij werkt nu natuurlijk thuis, maar als de lockdown voorbij is, kan hij wellicht weer fysiek naar zijn werk. Dat zou al een stuk schelen, omdat dat structuur aan zijn leven geeft. Dring er bij uw vriend op aan dat hij een wekelijkse schoonmaakhulp neemt. Een schoon huis komt de stemming ten goede. Rotzooi maakt extra depressief.

Behalve pappen en nathouden is er weinig wat u kunt doen. Houd het contact in stand met de frequentie die u gewend was: een paar keer per jaar. Laat hem niet in de steek. Het heeft weinig zin om die samenkomsten een therapeutisch tintje te geven. U vraagt natuurlijk wel hoe het met hem gaat en u kunt zeggen wat u ergens van vindt en hoe het beter zou kunnen, maar ga er maar van uit dat hij goede raad naast zich neer blijft leggen. De nadruk van uw bezoekjes zou moeten liggen op de gezelligheid en het plezier, zoals u dat altijd met hem had. Als dingen verslechteren, kunt u met zijn broer overleggen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-11269" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 6 februari 2021 10:30

Man waant zich held

Beste Beatrijs,

Op een formulier van mijn woon-zorgcomplex moest ik invullen of ik gereanimeerd wil worden. Dat wil ik wel, zij het alleen door een deskundige. Mijn man denkt dat hij deskundig is, omdat hij in een ver verleden een ehbo-cursus heeft gedaan. Hij wil mij reanimeren, omdat hij graag een held wil zijn, maar hij heeft geen zelfinzicht dat hij dit niet kan. Toen ik tegen hem zei dat ik geen reanimatiepogingen van hem wil en dat een deskundige het moet doen, was hij diep gekwetst. Nu heb ik ingevuld dat ik helemaal niet wil worden gereanimeerd, maar dat voelt niet goed.

Ondeskundige reanimatie

Beste Ondeskundige reanimatie,

Zoek uit waar uw medische dossier zich bevindt en vertel degene die dit beheert dat u uw reanimatievoorkeur wil veranderen. Teken op het betreffende formulier aan dat u wél gereanimeerd wil worden. Dat is in ieder geval belangrijk. Zeg vervolgens tegen uw man dat hij, als u bewusteloos neervalt, onmiddellijk iemand moet bellen. U woont in een woon-zorgcomplex, dus het is niet moeilijk om verpleegkundige hulp te alarmeren. Druk hem op het hart dat hij vooral niet zelf aan de slag moet gaan, omdat het veel te lang geleden is dat hij een ehbo-diploma heeft gehaald en dat u alleen professionals aan uw lijf wil. Laat hem beloven dat hij van u zal afblijven. Gekwetste eigenwaarde moet hij maar incasseren.

Artikelen in Ziekte.

Gelabeld met , .

rev="post-11267" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 6 februari 2021 10:15

Te druk in de natuur

Beste Beatrijs,

Wij maken altijd al graag wandelingen in de natuur. Sinds de coronapandemie storen wij ons aan het gedrag van andere recreanten: er wordt veel rotzooi achtergelaten, honden lopen los, waar het uitdrukkelijk niet mag, en mountainbikers fietsen op wandelpaden waar dat verboden is. Ook wordt er regelmatig geen afstand gehouden. We zeggen er wel eens wat van, maar de reacties variëren van (geveinsde) onnozelheid tot een grote bek. Daarnaast zien we dat er nauwelijks gehandhaafd wordt. Dit bederft ons buitenplezier. Zijn wij nou zulke azijnpissers en moeten we ons er niet aan zoveel van aantrekken?

Irritante mederecreanten

Beste Irritante mederecreanten,

Winkels, horeca en pretparken waren tot voor kort voor de meerderheid aangewezen locaties om vrije tijd door te brengen. Nu alles dicht is, blijft alleen de natuur over om je te vertreden. De mensen kunnen nergens anders heen. Hoe meer mensen zich in een beperkte ruimte bevinden (en ook de natuur is een beperkte ruimte), hoe meer sporen van hun aanwezigheid. Ik raad u aan om er zo min mogelijk op te letten. Negeer het. Hoe scherper u speurt naar rotzooi of loslopende honden, hoe meer uw plezier vergald wordt. Sluit uw ogen voor ongemak dat buiten uw macht ligt. Het heeft ook geen zin om te klagen over gebrek aan boa’s of politieagenten om overtreders op de bon te slingeren. Ze zijn er niet, waar u loopt, en de kans dat een handhaver van achter een bosje tevoorschijn springt is verwaarloosbaar.

Het enige wat u kunt doen is – zo vriendelijk mogelijk! – mensen erop attenderen dat ze fout zitten, als u rechtstreeks last van hen hebt. Als iemand op een mountainbike u de pas afsnijdt op het wandelpad, kunt u zeggen: ‘Sorry, dit pad is niet voor mountainbikes’. Als iemand te dichtbij komt, zegt u ‘Sorry, mag ik u herinneren aan de anderhalve meter?’ Maar goed, mensen vinden het altijd vervelend om gecorrigeerd te worden, dus doe het met mate, want een ruzietje is snel geboren en daar knapt uw humeur ook niet van op.

Artikelen in Corona, Reizen.

Gelabeld met .

rev="post-11265" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 6 februari 2021 10:00

Grofgebekte grootouders

Beste Beatrijs,

Mijn ouders passen één dag in de week op onze dochter van anderhalf. Dat gaat heel goed en iedereen is blij met deze regeling. Er is alleen één dingetje: mijn ouders vloeken in het bijzijn van onze dochter. Vooral mijn vader wil nog wel eens tieren als er iets (kleins) misgaat, bijvoorbeeld wanneer de puppy binnen plast of de kinderwagen niet snel genoeg in elkaar gaat. Mijn man vindt dit heel storend. Hij wil niet dat er gevloekt wordt in bijzijn van onze dochter. Zelf moet ik bekennen er ook wel eens wat uit te flappen – al let ik er erg op, nu mijn man het zo’n probleem vindt. Mijn man heeft enkele keren op een luchtige toon aan mijn ouders gevraagd of ze op hun taalgebruik willen letten, en ik heb mijn vader na een scheldpartij gevraagd of hij in de gaten heeft wat hij allemaal roept. Mijn ouders reageren daar licht geïrriteerd, schouderophalend of grinnikend op. Ik snap het standpunt van mijn man, maar vind het ook ongemakkelijk om mijn ouders te moeten corrigeren. Wat te doen? Kunnen we mijn ouders vragen om in hun eigen huis hun taalgebruik aan te passen?

Grootouders vloeken

Beste Grootouders vloeken,

U hebt er al eens wat van gezegd en uw man ook. Die kritiek zullen opa en oma zeker hebben geregistreerd, ook al hebben ze zich er weinig van aangetrokken. Meer kunt u niet doen zonder dat dit ongenoegen geeft. Kennelijk zijn uw ouders nogal grof in de mond. Zo’n gewoonte heeft zich over vele decennia opgebouwd en die krijg je er niet meer uit op hun leeftijd, er nog van afgezien dat het lastig (en ook een beetje ongepast) is om je eigen ouders terecht te wijzen, die de liefdevolle moeite nemen om wekelijks een dag op uw dochter te passen.

Ik raad u aan om het verder maar te laten zitten. Zelf bent u de grove taal van huis uit gewend en u doet moeite om u in te houden, omdat uw man dit verafschuwt. Voor de opvoeding van uw dochter moet het voorbeeld van haar ouders genoeg zijn. Wanneer u en uw man geen routine hebben van vloeken en schelden, zal uw dochter zich daar ook niet aan te buiten gaan. De manier van spreken binnen het gezin is toch het belangrijkste voorbeeld voor een kind. Als uw dochter scheld- en vloekwoorden van haar grootouders overneemt, kunt u haar eenvoudig corrigeren: ‘Zo praten wij hier niet. Wat opa zegt, moet hij zelf weten, maar die taal gebruiken wij niet.’ Het is voor een kind helemaal niet moeilijk om dat onderscheid te leren. Zodra uw kind naar school gaat en daar u onwelgevallig taalgebruik oppikt, zult u ook moeten bijsturen.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-11262" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 januari 2021 10:30

Waarom eerst de beste wijn?

Beste Beatrijs,

Waar komt eigenlijk de regel vandaan dat je bij een feest of een bijzondere maaltijd eerst de beste wijn inschenkt voor de gasten en als die op is de minder goede wijn? Waarom niet andersom?

Wijnvolgorde

Beste Wijnvolgorde,

De regel is inderdaad: eerst de beste wijn, daarna de iets minder goede en zo verder afdalend naar het niveau slobberwijn. De reden hiervoor is dat bij het begin van het feest iedereen nog fris is en de kwaliteit van de wijn op waarde kan schatten. Daar zijn ook mensen bij die niet meer dan één glas drinken. Naarmate het feest vordert, neemt het proef- en smaakvermogen sterk af. Wie twee glazen wijn op heeft schijnt al geen goede van matige wijn meer te kunnen onderscheiden. Zelfs het verschil tussen rood en wit kunnen geblinddoekte mensen dan niet meer proeven. Superieure wijn schenken aan mensen die katjelam zijn is paarlen voor de zwijnen. De regel om te beginnen met de beste wijn is niet van vandaag of gisteren. Zie het bijbelverhaal over de bruiloft van Kana (Johannes 2: 1-12). Daarin raakt tijdens een bruiloft de wijn op, waarna Jezus een wonder verricht en een paar vaten water in wijn verandert. Wanneer de tafelmeester (die zelf kennelijk niet of nauwelijks gedronken heeft) de nieuw aangevoerde wijn opmerkt, zegt hij met verbazing tegen de bruidegom: ‘Iedereen zet eerst de goede wijn voor en wanneer men eenmaal goed gedronken heeft de mindere. Maar gij hebt de goede wijn tot nu toe bewaard.’

Artikelen in Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-11260" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 januari 2021 10:15

Discussies over vaccineren

Beste Beatrijs,

Als ik zeg dat ik niet van plan ben om me te laten vaccineren tegen corona, krijg ik vervelende reacties. Volgens mij heb ik goede redenen. Ik ben 63 jaar, gebruik geen medicijnen, rook niet, drink geen alcohol. Ik douche dagelijks koud, beweeg anderhalf uur per dag, eet een pond verschillende soorten groenten per dag, ruim fruit en volwaardige granen volgens een door een diëtiste voor mij op maat gemaakt veganistisch dieet. Ik heb een gezond gewicht en zorg ook goed voor mijn geest met yoga. Men vindt mij asociaal en verwijt mij dat ik geen rekening wil houden met andere mensen. Terwijl ik denk dat deze pandemie door onze omgang met dieren wordt veroorzaakt en dat heel veel mensen hun lichaam niet geven wat het nodig heeft, waardoor de vatbaarheid voor ziekten aanzienlijk toeneemt. Ik geloof niet dat ik absoluut immuun ben, maar dat zijn de mensen die ingeënt worden ook niet.

Ik weet dat inenten niet verplicht is, maar merk dat er morele druk op mij wordt uitgeoefend, terwijl ik geen commentaar heb op mensen die zich laten inenten maar alle verdere zorg voor hun lichaam aan hun laars lappen.

Geen prik voor mij

Beste Geen prik voor mij,

Vaccinatie tegen corona is geen individuele levensstijlbeslissing, zoals u ervoor kunt kiezen om wel of geen vlees te eten of wel of geen alcohol te drinken. Vaccinatie heeft zowel individuele als sociale consequenties. Het argument ‘Ik zorg goed voor lichaam en geest en ben gezond’ staat los van de kans om een coronabesmetting op te lopen. De ziekte treft weliswaar overwegend oude mensen met bestaande aandoeningen, maar ook gezonde jongeren kunnen ziek worden en op de IC terechtkomen. Daar komt bij dat op het oog gezonde mensen ongemerkt het virus kunnen overdragen op anderen. Jezelf laten vaccineren blijft een persoonlijke beslissing, maar het is niet heel vreemd als anderen kritiek hebben op mensen die hier niet aan meedoen. Als genoeg mensen zich laten vaccineren, liften de ongevaccineerden mee op de bescherming van de anderen. De enigen die elkaar dan nog besmetten zijn de ongevaccineerden. Zolang die daar zelf voor hebben gekozen, is dat minder een probleem. Er zijn natuurlijk ook mensen die nog niet aan de beurt zijn gekomen voor vaccinatie en dan is besmet worden door een vaccinatieweigeraar wel een probleem. Discussie tussen voor- en tegenstanders van vaccinatie hebben de neiging om te ontsporen. Als u niet in zo’n discussie terecht wil komen, kunt u maar beter het gespreksonderwerp vermijden.

Artikelen in Corona.

Gelabeld met , .

rev="post-11258" 19 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 januari 2021 10:00

Bekoelde vrienden

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik zijn bevriend met een stel dat vorig jaar een behoorlijke relatiecrisis doormaakte. Wij waren de enige vrienden die alle details wisten en we hebben hen zoveel mogelijk gesteund met gesprekken en een luisterend oor. Hierdoor zagen we elkaar vaker dan voor hun crisis. Ons contact heeft zich meer verdiept. Sinds de grootste crisis is bezworen en het stel weer samen verder gaat, hadden we regelmatig afspraken om samen te wandelen of iets te drinken (uiteraard binnen de geldende coronaregels). Als we samen zijn, is het altijd gezellig. Het is ons opgevallen dat alle initiatieven altijd van onze kant komen. Zij nodigen ons nooit uit of stellen nooit iets voor. Wij vinden dit vreemd en begrijpen het niet. Moet ik dit bij hen aankaarten of gewoon wachten op een uitnodiging van hun kant?

Uit de gunst

Beste Uit de gunst,

Zoiets komt vaker voor: iemand heeft een vriend (of een bevriend stel) gesteund en geholpen, en als de narigheid voorbij is, vermindert het contact. Degenen die geholpen zijn nemen afstand, omdat ze het vervelend vinden afhankelijk geweest te zijn. Of ze schamen zich dat ze hun relatieproblemen met u besproken hebben. Ze voelen zich in de schuld staan en de reactie is dan irritatie. Dat is een onbedoeld gevolg van serieus hulp bieden. Degenen die hulp krijgen gaan de hulpgevers hun bemoeienis kwalijk nemen en het staat hun tegen om tot dankbaarheid verplicht te zijn. Het zijn vaak onbewuste processen. Als u uw vrienden hier rechtstreeks naar zou vragen, zouden ze glashard ontkennen dat er zoiets speelt, omdat het geen mooie gevoelens zijn. Het is nu eenmaal niet fraai om de hand te bijten die hen gevoed heeft.

Ik raad u daarom af om dit met uw vrienden te bespreken (u krijgt toch geen eerlijk antwoord) en hun de tijd te geven om bij te komen van hun crisis zonder dat u daar overheen hangt. Het is nu toch lockdown en het is heel moeilijk om afspraken of etentjes te houden. Geef hun een paar weken de ruimte om voor zichzelf een nieuw evenwicht te vinden. In het voorjaar, als de regels versoepeld zijn, kunt u hen weer eens bellen om een afspraak te maken. Tegen die tijd ligt hun crisis meer in het verleden en zijn hun gevoelens van verplichte dankbaarheid gesleten. Dan kan de vriendschap ook weer opbloeien op basis van gelijkwaardigheid.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-11248" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 januari 2021 10:30