Beste Beatrijs,
Mijn ouders passen één dag in de week op onze dochter van anderhalf. Dat gaat heel goed en iedereen is blij met deze regeling. Er is alleen één dingetje: mijn ouders vloeken in het bijzijn van onze dochter. Vooral mijn vader wil nog wel eens tieren als er iets (kleins) misgaat, bijvoorbeeld wanneer de puppy binnen plast of de kinderwagen niet snel genoeg in elkaar gaat. Mijn man vindt dit heel storend. Hij wil niet dat er gevloekt wordt in bijzijn van onze dochter. Zelf moet ik bekennen er ook wel eens wat uit te flappen – al let ik er erg op, nu mijn man het zo’n probleem vindt. Mijn man heeft enkele keren op een luchtige toon aan mijn ouders gevraagd of ze op hun taalgebruik willen letten, en ik heb mijn vader na een scheldpartij gevraagd of hij in de gaten heeft wat hij allemaal roept. Mijn ouders reageren daar licht geïrriteerd, schouderophalend of grinnikend op. Ik snap het standpunt van mijn man, maar vind het ook ongemakkelijk om mijn ouders te moeten corrigeren. Wat te doen? Kunnen we mijn ouders vragen om in hun eigen huis hun taalgebruik aan te passen?
Grootouders vloeken
Beste Grootouders vloeken,
U hebt er al eens wat van gezegd en uw man ook. Die kritiek zullen opa en oma zeker hebben geregistreerd, ook al hebben ze zich er weinig van aangetrokken. Meer kunt u niet doen zonder dat dit ongenoegen geeft. Kennelijk zijn uw ouders nogal grof in de mond. Zo’n gewoonte heeft zich over vele decennia opgebouwd en die krijg je er niet meer uit op hun leeftijd, er nog van afgezien dat het lastig (en ook een beetje ongepast) is om je eigen ouders terecht te wijzen, die de liefdevolle moeite nemen om wekelijks een dag op uw dochter te passen.
Ik raad u aan om het verder maar te laten zitten. Zelf bent u de grove taal van huis uit gewend en u doet moeite om u in te houden, omdat uw man dit verafschuwt. Voor de opvoeding van uw dochter moet het voorbeeld van haar ouders genoeg zijn. Wanneer u en uw man geen routine hebben van vloeken en schelden, zal uw dochter zich daar ook niet aan te buiten gaan. De manier van spreken binnen het gezin is toch het belangrijkste voorbeeld voor een kind. Als uw dochter scheld- en vloekwoorden van haar grootouders overneemt, kunt u haar eenvoudig corrigeren: ‘Zo praten wij hier niet. Wat opa zegt, moet hij zelf weten, maar die taal gebruiken wij niet.’ Het is voor een kind helemaal niet moeilijk om dat onderscheid te leren. Zodra uw kind naar school gaat en daar u onwelgevallig taalgebruik oppikt, zult u ook moeten bijsturen.
“Als uw dochter scheld- en vloekwoorden van haar grootouders overneemt, kunt u haar eenvoudig corrigeren: ‘Zo praten wij hier niet. Wat opa zegt, moet hij zelf weten, maar die taal gebruiken wij niet.’ Het is voor een kind helemaal niet moeilijk om dat onderscheid te leren”. Het betreft een kindje van anderhalf jaar. Opnieuw lijkt Beatrijs niet pedagogisch onderlegd te zijn. En waarom zou je je ouders niet mogen corrigeren? Als dat in liefde gebeurd, is dat alleen maar heilzaam.
Confronteer ze met hun gedrag, neem het op en laat het terughoren op een rustig moment.
Dat moet wel indruk maken, met een beetje geluk schrikken ze er zelf van.
Het kan zijn dat ze in eerste instantie boos worden, maar ze zullen er zeker op gaan letten.
Vaak zijn mensen zich niet van hun eigen gedrag bewust.
De oplossing is heel simpel. Als het gedrag van je ouders je niet aanstaat, of het nu hun taalgebruik is of weer iets anders, dan breng je je kind naar een andere opvang. Als ik die ouders was, zou ik zeggen: Graag of niet. We willen met alle liefde op de kleine passen, maar hebben geen zin om daarbij zelf een heropvoedingstraject te moeten doorlopen. Dus ofwel je accepteert ons zoals we zijn, ofwel je zoekt iemand anders om op te passen die beter bij jouw normen past.
Het contact met opa en oma kun je dan beperken tot af en toe een uurtje op de koffie met de kleine.
Wij, grootouders, zijn uit NL vertrokken om aan dit soort dwang van eigen kinderen te ontkomen. En we zijn niet de enigen.
Kinderen maken de keuze zelf om kinderen te krijgen en daarmee ligt de verantwoordelijkheid bij hen. Het kan niet zo zijn dat grootouders onder druk gezet worden, gechanteerd worden voor gebruiksgemak. Met alle respect voor grootouders die zich daar wel prettig bij voelen.