Beste Beatrijs,
Binnenkort gaat een van mijn beste vrienden trouwen. Hij en ik (man, dertiger) kennen elkaar al een jaar of tien. Zijn aanstaande is een vrouw die ik eigenlijk niet zo’n geschikte partij vind. Zij is verwend en vaak onredelijk, en ik voorzie dat hij ongelukkig met haar zal worden. In beginsel vind ik niet dat ik iets te maken heb met de partnerkeuze van anderen, dus respecteer ik de keuze van mijn vriend. Nu heeft hij mij gevraagd als getuige bij zijn huwelijk op te treden. Dit brengt mij in een lastig parket. Het huwelijk tussen deze twee heeft heimelijk niet mijn goedkeuring, maar ik wil geen stoorzender zijn of mijn vriend voor het hoofd sturen. Moet ik het spelen voor getuige als formaliteit zien of is het eerlijker voor de eer te bedanken?
Bezwaard gemoed
Beste Bezwaard,
Getuige zijn bij een huwelijk is in de eerste plaats een formaliteit. Het bruidspaar kan bij wijze van spreken ook een voorbijganger op straat aanspreken en vragen of hij toevallig tien minuten over heeft om voor getuige te spelen. Deze rol vervullen impliceert dus niet dat u enthousiast achter het te sluiten huwelijk staat.
Afgezien daarvan vragen trouwlustigen natuurlijk wel meestal intimi om als getuige op te treden. Het wordt als een eer beschouwd en doorgaans vinden mensen het leuk om getuige te zijn, omdat ze de bewuste verbintenis toejuichen. Dat is in uw geval lastig. Toch raad ik u af om voor de eer te bedanken, omdat zo’n cru gebaar neerkomt op de vriendschap opzeggen.
Leg u neer bij de keuze van uw vriend. Als de relatie al zo ver is gevorderd dat er concrete huwelijksplannen zijn gesmeed, dan heeft het geen zin meer om uw vriend apart te nemen en eens een goed gesprek met hem te voeren over uw bezwaren tegen zijn vriendin, de gedoemdheid van de verbintenis en het verdere ongeluk dat u voor hem in het verschiet ziet. Die reserves had u eerder ter sprake moeten brengen. In dit stadium heeft het geen zin meer, omdat uw vriend heus niet zal zeggen: ‘Ja, ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in, weet je wat, ik blaas de hele zaak af.’ Als u zich persoonlijk distantieert van de rol van getuige, omdat u ‘geen goed gevoel over dit huwelijk hebt’, of omdat u zijn vriendin ‘niet zo aardig vindt’, dan bekritiseert u in dezelfde adem uw vriends onderscheidingsvermogen. Zo’n mededeling op zo’n laat moment zal niet in goede aarde vallen. En het trouwen zal gewoon doorgaan, ga daar maar van uit. Je kunt niet bevriend met iemand zijn en tegelijk zijn of haar partner openlijk afkeuren. Die constructie valt niet vol te houden.
Als u uw vriend wilt behouden, wees dan maar getuige op hoop van zegen. Misschien valt zijn vrouw mee en krijgen ze een prima huwelijk. Wanneer het tezijnertijd toch misloopt, kunt u hem alsnog bijstaan, mits u tenminste niet te veel zinnetjes in de trant van: ‘Zie je wel’, ‘Dat had ik je kunnen voorspellen’, ‘Ik heb er nooit wat in gezien’ doorheen gooit.
