↑
Spring naar inhoud

Telefoneren met speakerfunctie aan

Beste Beatrijs,

Bij het voeren van telefoongesprekken is het tegenwoordig mogelijk dat de hele familie meeluistert en deelneemt aan het gesprek. Ik bel mijn broer en krijg niet alleen hem aan de lijn, maar ook zijn vrouw en wie er nog meer in de huiskamer zitten. Daardoor verandert het karakter van het gesprek. Vertrouwelijke mededelingen worden onmogelijk. Hoe is dit op te lossen? Ik zie er tegenop om te vragen of hij de telefoon op de privéstand wil zetten, omdat hij dan kan zeggen: ‘Waarom? Mag mijn vrouw niet horen wat wij bespreken?’ Om maar te zwijgen van de mogelijke reactie van de vrouw zelf: ‘Mag ik het niet horen? Word ik buitengesloten?’ Dit speelt niet alleen bij deze broer. Ook bij andere telefoongesprekken merk ik soms dat de hele familie meeluistert. Hoe is het telefoonverkeer weer te privatiseren, zonder anderen te kwetsen?

Liever één op één

Beste Liever één op,

Normaal gesproken gaan telefonerende mensen ervan uit dat ze een tweegesprek voeren en voelen ze zich betrapt of lichtelijk onaangenaam verrast als ze merken dat het een publiek gesprek is. De etiquette schrijft voor om de aanwezigheid van meeluisteraars aan te kondigen, zodat de beller weet waar hij aan toe is. De luidsprekeroptie zou alleen ingeschakeld moeten worden, als de situatie daar om vraagt. Kennelijk denken uw broer en schoonzuster hier anders over en vinden ze het normaal als heel het huisgezin meegeniet en meekwekt met het lopende telefoonverkeer. De gewoonte om zowel de grootste onbenulligheden (hoe laat is de basketbaltraining ook al weer?) als wat persoonlijker gesprekken van gezinsleden standaard door de huiskamer te laten schallen maakt op mij een verstikkende indruk, maar goed, kennelijk is het bevredigen van nieuwsgierigheid naar elkaars handel en wandel de norm in dat huisgezin. Hun eigen keus en voor u iets om rekening mee te houden.

Los van de manier waarop zij dit geregeld hebben kunt u best aan uw broer (of wie het dan ook is) vragen om de telefoon in de privéstand te zetten. Als reden geeft u op dat u dat prettiger vindt. Hij zal zonder tegenspartelen doen wat u vraagt, want uw verzoek wekt nieuwsgierigheid. Eindelijk eens een interessant telefoontje! Dat betekent niet dat hij zijn vrouw zal buitensluiten van de info. Echtparen bespreken nu eenmaal nieuwtjes met elkaar. Maar het is veel minder storend als uw broer achteraf iets over de inhoud van een telefoongesprek vertelt aan z’n vrouw, dan als u diezelfde vrouw in uw oor hoort hijgen en ongevraagd commentaar van haar moet aanhoren, terwijl u iets vertrouwelijks met uw broer doorneemt.

Een andere oplossing is mobiel bellen. Mobieltjes zijn doorgaans niet aangesloten op een speaker phone, tenzij in de auto, en bieden dus meer privacy aan degene die belt. Zitten er meer mensen in de auto, dan geldt voornoemde regel: ‘Meedelen dat je niet alleen bent’. Er zijn geloof ik 15 miljoen mobiele telefoons in Nederland in omloop. Uw broer zal er ook wel een hebben. Vraag hem zijn nummer en bel hem daar als u hem privé wil spreken.

Artikelen in Broers en zussen, Telefoon.

rev="post-2260" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 december 2007 17:44

Dochter heeft oudere vriend

Beste Beatrijs,

Onze dochter van 15 heeft sinds een paar maanden verkering met een jongeman van 22. Hier zijn wij niet blij mee. Het is een lieve jongen, maar wij vinden hem veel te oud voor haar. Hij heeft voor haar al meerdere relaties gehad. Hij is haar eerste vriendje. Hij zou in onze ogen geen relatie met haar moeten willen. Van hem verwachten wij redelijk volwassen gedrag, onze dochter pubert volop. Wij weten ook wel dat je echte liefde niet kan/mag tegenhouden, maar dit gaat toch alle perken te buiten? De regels die wij stellen: school gaat voor enzovoort zijn niet te handhaven. Hij gedraagt zich kinderlijk ondanks zijn 22 jaren. Zij wenst als volwassene behandeld te worden, wat helaas nog niet echt lukt (begrijpelijk). Hoe moeten wij hiermee omgaan?

Losgeslagen dochter

Beste Losgeslagen,

Een bekende situatie, maar daarom niet minder zenuwslopend. Dochter heeft zich verslingerd aan een totaal ongeschikt figuur en ouders staan er handenwringend naast. Wat te doen? Dat leeftijdsverschil is trouwens vrij normaal en ook niet onrustbarend. Veel tienermeisjes zijn totaal niet geïnteresseerd in hun relatief onnozele leeftijdgenoten.

U schrijft: de regels zijn niet te handhaven. Waarom eigenlijk niet? Zij luistert helemaal niet meer? Gaat haar eigen gang en trekt zich niets aan van wat u zegt? In dat geval ziet het er inderdaad vrij hopeloos uit. Voer voor de verandering een gesprek met uw dochter en haar vriend erbij. Doe net alsof u hem serieus neemt en bespreek de situatie. Ga niet in op hun verkering, want daar hebt u toch geen vat op. Het gaat u er alleen maar om dat zij haar schoolwerk niet verwaarloost. Probeer hiervoor zijn instemming te vinden. Doe een beroep op z’n verantwoordelijkheidsgevoel. Hij zal toch niet willen dat zijn geliefde een kansloze drop-out wordt? Als hij het met u eens is (terwijl uw dochter bokkig zit te zwijgen), moet u hem verder aan uw kant zien te krijgen door over prioriteiten te beginnen. Zeg dat u vindt dat uw dochter te veel tijd aan de liefde besteedt en dat dat ten koste gaat van inspanningen voor school.

Misschien is hij gevoeliger voor uw zienswijze dan uw dochter die natuurlijk alles onzin vindt wat u zegt, en dan zou u winst boeken. Maar mogelijk is hij het niet met u eens en gaat hij zich verzetten tegen wat u naar voren brengt. Op dat moment komt uw dochter in een loyaliteitsconflict. Ze mag dan smoorverliefd zijn, ze zal het toch niet leuk vinden als haar vriend zich tegen u keert. In dat geval zaagt die vriend ongewild een beetje aan z’n eigen stoelpoten en dat zal hem op den duur geen goed doen.

Blijf met haar in gesprek, dat is altijd aan te raden. Voor de rest is het afwachten en tandenknarsen. Tienerliefdes gaan doorgaans weer voorbij. Uw dochter zal hierop geen uitzondering zijn. Over een jaar of wat zal ze op hem uitgekeken zijn, of anders hij wel op haar. En dan wegen 16 jaar van uw opvoeding zwaarder dan haar vervlogen kalverliefde.

Artikelen in Liefde en relaties, Tieners.

rev="post-2411" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 29 november 2007 23:27

Schoen zetten

Beste Beatrijs,

We zitten midden in de Sinterklaastijd en dat brengt gespannen verwachtingen met zich mee. Onze kinderen (zes en vier jaar) mogen twee keer per week hun schoen zetten en krijgen dan een kleinigheidje. Mijn oudste dochter vroeg laatst waarom Sinterklaas niet vaker langs kwam. Bij haar in de klas mogen kinderen kennelijk elke avond hun schoen zetten en zij vinden daar dan ’s ochtends ook substantiële cadeaus in. Leuk voor die kinderen natuurlijk, maar moeilijk voor degenen bij wie het er thuis wat minder royaal aan toegaat. Kinderen vergelijken onderling de oogst en mijn dochter vroeg zich af waarom zij stelselmatig werd overslagen. Zijn er richtlijnen voor wat een gemiddeld schoencadeautje mag kosten?

Stilletjes ons huisje voorbij

Beste Stilletjes,

Het staat elke Sinterklaas vrij om te besteden wat hij wil. Traditioneel vonden kinderen Sinterklaassnoep in hun schoen. Hoe groter de welvaart, hoe sterker allerlei tradities in materieel opzicht uit de bocht vliegen. Dus ook de schoencadeautjes. In plaats van een suikerbeestje, een stukje marsepein of een handvol pepernoten vinden kinderen nu hele iPods en mobieltjes in hun schoen. En dan moet het echte feest nog komen. Van te veel en te dure schoencadeautjes raken kinderen blasé. Een spijtige trend, maar niets aan te doen.

Het probleem van de onderlinge vergelijking is trouwens niets nieuws. Rijke kinderen kregen altijd al meer spullen van Sinterklaas dan arme. Voor opmerkzame kinderen een onbegrijpelijk verschijnsel, waar ouders serieus uitleg over moeten geven. Als uw dochter zich door Sinterklaas veronachtzaamd voelt, dan is zij oud genoeg om de mythe te doorgronden. Leg haar uit hoe het zit.

Artikelen in Feestdagen, Kinderopvoeding.

rev="post-1231" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 29 november 2007 21:25

Opdringerige buren

Beste Beatrijs,

Wij wonen in een fijn appartementencomplex, waar een paar maanden geleden ook een echtpaar uit ons vroegere buurt is komen wonen. Dit echtpaar heeft de gewoonte ontwikkeld om elke week onaangekondigd op de stoep te staan en vervolgens uren te blijven plakken. Pogingen om hen met smoesjes te weren halen niets uit. Ze blijven komen en worden steeds brutaler. Hoe kunnen wij hen ontmoedigen?

Opdringerige buren

Beste Opdringerig,

De volgende keer dat uw medebewoners u overvallen, laat u hen niet binnen, maar u zegt: ‘Ach, het spijt me, dit is geen goede tijd, we hebben andere dingen te doen. Wil je de volgende keer even bellen van tevoren? Hier is ons nummer voor het geval je het niet hebt.’

Als ze de dag erna opbellen met de vraag of ze nu langs kunnen komen, zegt u: ‘Nee, het komt nu niet zo goed uit, wat denk je van, eens even kijken, aanstaande zondag over twee weken om vier uur ’s middags?’ Het idee is dus dat u hen alleen op afspraak wil zien. Als ze dit een paar keer te horen hebben gekregen, hetzij aan de voordeur, hetzij aan de telefoon, dan laten ze het wel uit hun hoofd om nog onaangekondigd langs te gaan.

Als ze te lang blijven plakken, dan zegt u: ‘Sorry, ik wil jullie niet weg hebben, maar…’ En dan geeft u een of andere reden: ‘We moeten zo de deur uit / we zijn moe, we gaan naar bed / we moeten boodschappen gaan doen / we hebben een andere afspraak’. Alles is goed behalve: ‘We hebben er genoeg van!’

Artikelen in Buren, Visite.

rev="post-1684" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 29 november 2007 11:47

Kinderen eten te langzaam

Beste Beatrijs,

Het avondeten is bij ons altijd een druk moment van de dag. Zodra hun bordjes zijn opgeschept, beginnen de kinderen (vier en twee jaar) te eten om hun eerste honger te stillen. Daarna wordt er gezongen en gepraat, maar weinig gegeten. Als wij dan zelf klaar zijn, staat er vaak nog een half bord eten te wachten. Wij helpen de kinderen om hun bord leeg te eten maar dit duurt vaak erg lang. Wij zouden graag wat meer rust tijdens het eten willen hebben en wat ruimte om met elkaar te praten. We willen de kinderen graag leren dat Papa en Mama ook even met elkaar willen praten. Maar de onrust blijft toch elke keer de kop op steken. Wat kunnen wij doen om het avondeten prettiger te laten verlopen?

Eten? Ho maar

Beste Eten? Ho,

Avondeten met kleine kinderen is per definitie onrustig. Dat hoort er nu eenmaal bij. U moet het niet vergelijken met een etentje van u en uw man alleen, want dat is iets totaal anders. U kunt wel een paar eenvoudige regels verder aanscherpen. Bijvoorbeeld: kinderen moeten wachten met eten, tot iedereen zijn bord heeft opgeschept. Dus verbied hen om als wolven aan te vallen. Verder is zingen aan tafel verboden. Druk dat de kop in. Praten mag natuurlijk wel. Een interessante conversatie is zelfs de belangrijkste functie van een gemeenschappelijke maaltijd. Intussen kunt u de kinderen er af en toe vriendelijk aan herinneren dat ze moeten dooreten, en de tweejarige af en toe een hapje in de mond stoppen. Zo vermijdt u dat ze pas halverwege zijn, terwijl u allang klaar bent.

Een serieus gesprek voeren met uw man aan het avondeten zit er voorlopig niet in. Dat lukt niet en dat geeft ook niet. Het avondeten is een gemeenschappelijke activiteit van ouders en kinderen. Het tafelgesprek moet zoveel mogelijk centraal zijn, dus is het kinderen toegestaan zich in het gesprek van hun ouders te mengen. Precaire of ingewikkelde onderwerpen bewaart u voor een gesprek onder vier ogen, als de kinderen in bed liggen.

Artikelen in Eten en drinken, Kinderopvoeding.

rev="post-1561" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 22 november 2007 22:59

Balen van tijdelijke huisgenoot

Beste Beatrijs,

Vorig jaar hebben wij met vier vriendinnen een studentenhuis betrokken. Het samenwonen gaat erg goed, iedereen houdt zich netjes aan de regels en er is nog nooit ruzie geweest. Hoewel we veel dingen samen doen en veel dezelfde vrienden hebben, hebben we ook allemaal onze eigen activiteiten en behoefte aan onze privacy. Aangezien een van ons een jaar in het buitenland studeert, hebben we nu een nieuwe tijdelijke huisgenoot. Zij is nog erg jong, is net begonnen met studeren en heeft nog weinig vrienden. Ze wil erg graag aandacht. Meestal zijn dit tamelijk oninteressante klaagverhalen. Hiervoor valt ze zomaar je kamer binnen zonder te vragen of ze binnen mag komen. Ook als je naar de wc gaat of net thuis komt, staat ze in de gang om een gesprek te beginnen. In het begin hebben we haar op sleeptouw genomen en hebben we haar mee uitgevraagd en haar aan onze vrienden voorgesteld, maar nu hebben we er eigenlijk een beetje genoeg van en beginnen we haar te ontlopen. Zij gaat ervan uit dat ze meegevraagd wordt en dat ze zich in elk gesprek mag mengen. We zijn bang om naar de wc te gaan omdat het weer resulteert in een klaagzang van een kwartier. We willen haar niet kwetsen maar toch willen we haar laten merken dat we stapelgek van haar worden!

We balen van haar

Beste We balen,

Niet meer naar de wc durven in je eigen huis is een beetje overdreven. Dan laten jullie drie wel heel makkelijk met je sollen. Waarom zouden jullie je zo willoos door haar laten gijzelen? Als ze op ongelegen momenten tegen je aan begint te praten, zeg je: ‘Sorry, nu even niet, ik moet naar de wc/ ik ben hard aan het studeren/ ik heb geen tijd voor je/ ik zit nu met iemand anders te praten’. Iemand met wie je in huis woont moet je kunnen weerstaan, zonder die persoon ten diepste te beledigen. Dat is een sociale vaardigheid die je je eigen moet zien te maken. Sociale kletspraatjes met een huisgenoot komen nu eenmaal niet altijd uit. Dat moeten jullie tegen haar kunnen zeggen en zij moet dat kunnen begrijpen. Als ze te lang dooremmert over zichzelf, moet je ook in staat zijn het gesprek een andere wending te geven. Dat kan door ijskoud over iets anders te beginnen, maakt niet uit wat. Kondig het desnoods met zo veel woorden aan: ‘Zo, genoeg gepraat over jou. Nu weer eens een ander onderwerp.’

Sluit haar niet helemaal uit van jullie gemeenschappelijke activiteiten of gesprekken. Tenslotte is zij een huisgenoot en het is niet aardig om haar in de ijskast te zetten. Maar iemand met irritante neigingen kan best een beetje worden afgeremd en bijgestuurd op een kordaat-vriendelijke manier. Probeer het maar. Het is een vaardigheid, waar je later in het leven nog veel plezier van kunt hebben.

Artikelen in Buren.

Gelabeld met , , .

rev="post-2200" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 22 november 2007 21:35

Waar zitten bruid en bruidegom?

Beste Beatrijs,

Mijn geliefde en ik gaan over een paar weken trouwen. Ik heb een vraag over de etiquette en gewoonten rondom de zitplaatsen van bruid en bruidegom. Ik heb wel eens meegemaakt dat een bruidspaar na het jawoord in het stadhuis weer ging zitten en van stoel wisselde. Zij zat vóór het jawoord rechts van hem, na het jawoord ging zij links van hem zitten. Dit alles onder expliciete goedkeuring van de ambtenaar van de burgerlijke stand (‘Zo, u weet hoe het hoort!’) Een en ander schijnt ermee te maken te hebben dat de bruid als getrouwde vrouw ondergeschikt zou zijn aan de man en daarom links van hem moet zitten. Wat vindt u hiervan? Is dit een mooie traditie of een hopeloos ouderwetse vertoning? Is er ook een richtlijn voor de zitplaatsen in de protestantse huwelijksdienst?

Waar zit de bruid?

Beste Waar zit,

Verdiept u zich alstublieft niet in deze vraagstukken. Het gaat hier over futiele regels uit de oude doos, waar niemand nog het fijne van afweet, waar niemand zich nog aan houdt en die ook volstrekt onbelangrijk zijn. Bruid en bruidegom mogen gaan zitten waar ze willen, links of rechts doet niet ter zake, en ze blijven gedurende de hele plechtigheid in het stadhuis of in welke kerk van welke demoninatie dan ook, gewoon op hun eigen plaats zitten. Een huwelijksplechtigheid is geen aanleiding om het spelletje ‘boompje verwisselen’ te gaan spelen.

Artikelen in Bruiloft.

rev="post-423" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 22 november 2007 20:02

Kind vernoemen naar vriendin

Beste Beatrijs,

Over twee maanden verwachten wij ons derde kindje. Wij overwegen haar de naam van een goede vriendin te geven die in moeilijke tijden veel voor ons heeft betekend. Eerst dachten wij erover de naam van onze vriendin als tweede naam te geven, maar al zoekende naar geschikte roepnamen, zijn we de hare steeds mooier gaan vinden als eerste naam.

Moeten wij onze vriendin op de hoogte brengen van ons voornemen de baby naar haar te vernoemen? Ik hoop dat ze het een groot compliment zal vinden maar je weet maar nooit…

Aankondigen of niet?

Beste Aankondigen of,

De keuze van een naam is een beslissing van de ouders alleen. Vertel het niet aan anderen, dus ook niet aan uw vriendin, wier naam u aan uw dochter wil geven. U hoeft zich geen zorgen te maken: vernoemen is een compliment, het kan niet worden opgevat als een belediging. Ze zal echt niet tegen u zeggen: ‘Jakkes, kun je niks beters verzinnen?’ Het enige effect van uw aankondiging zal zijn dat u vanaf dat ogenblik vast zit aan die naam. U kunt niet meer iets anders besluiten, want dan zou u uw vriendin blij hebben gemaakt met een dode mus. Ook al bent u nu vastbesloten, gun uzelf de geestelijke ruimte om alsnog van gedachten te veranderen. Het is altijd beter om te wachten tot na de geboorte met de naam van de baby aan wie dan ook te vertellen. De vreugde van uw vriendin zal des te groter zijn. Een reële vernoeming is een mooier compliment dan alleen het voornemen van vernoeming.

Artikelen in Vrienden en kennissen, Zwangerschap en baby's.

rev="post-1521" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 15 november 2007 22:12

Verplicht kerstbuffet met collega’s

Beste Beatrijs,

Dit jaar organiseert ons bedrijf (ongeveer 200 personeelsleden) een kerstbuffet op een zaterdagavond in een snelwegrestaurant. Het eten is gratis, alle drankjes zijn voor eigen rekening, ook frisdrank en mineraalwater. Partners van werknemers zijn ‘van harte welkom voor het buffet tegen 60 euro per persoon exclusief drankjes’. Ik heb toch al weinig zin om na een week hard werken, mijn vrije zaterdagavond door te brengen met collega’s die ik veel meer zie dan mijn eigen gezin. Maar word ik dan ook nog geacht bij te betalen? Ik vind 60 euro per partner buitensporig voor een bordje buffeteten. Als ik mijn vrouw meeneem, komt daar ook nog 25 euro bovenop voor de oppas die we moeten regelen. Breek ik een fatsoensregel als ik thuisblijf? Het is overigens taboe om af te zeggen, dus ik zal een goede smoes moeten verzinnen.

Prijzig kerstbuffet

Beste Prijzig,

Een traktatie die geen traktatie is. Als de directie zo nodig iets in de kerstsfeer moet organiseren voor het personeel, dan kunnen ze een borrel geven op een werkdag, vanaf 16.00 tot 18.00 uur. Kerstpakketten of, nog beter, kerstgratificaties uitdelen kan ook. Maar nooit verplichten ze de werknemers om hun vrije zaterdagavond in te leveren, en het is ronduit gierig om de werknemers te laten betalen voor hun drankjes.

U kunt zonder bezwaar afzeggen, met de mededeling dat u die dag dringende bezigheden elders hebt. Als men u vraagt wat dat dan wel mag zijn, dan antwoordt u dat u die avond wordt verwacht op de verjaardag van uw oude moeder / vader / schoonmoeder / schoonvader/ lievelingstante/ lievelingsoom. En u zegt luchtigjes: volgend jaar beter. Natuurlijk is volgend jaar diezelfde persoon weer jarig, dus blijft het excuus geldig.

Artikelen in Collega's, Feestdagen.

Gelabeld met , .

rev="post-1827" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 15 november 2007 17:33