Beste Beatrijs,
Twintig jaar geleden hebben wij een stel ontmoet waar het goed mee klikte. We werden goede vrienden en deelden lief en leed. Later verhuisden we naar een andere stad en kwam de klad een beetje in de vriendschap. We zagen elkaar veel minder, al was het altijd wel gezellig. De keren dat we als vanouds met ons vieren afspraken vonden plaats op ons initiatief. Nu kregen we weer een uitnodiging voor hun gezamenlijke verjaardag. We hebben dit al vaker meegemaakt: de gastheer/vrouw spreken we nauwelijks, alleen de andere gasten, die we niet of nauwelijks kennen. We twijfelen of we zullen gaan. Ik heb het gevoel dat er geen zuivere/eerlijke communicatie meer is, en ik wil dit hoofdstuk eigenlijk netjes afsluiten. Mijn vrouw heeft dezelfde gevoelens, maar zij is wat minder assertief. Wat moeten we doen? De telefoon pakken en dit rechtstreeks aan hen meedelen? Kwetsen wil ik hen ook niet.
We willen ervan af!
Beste We willen ervan af,
Ga uw vrienden niet hun congé geven. Het formeel beëindigen van sociaal contact leidt altijd tot gevoelens van gepikeerdheid bij de gedumpte partij. U bent uit elkaar gegroeid. Dat is jammer, maar zo gaan die dingen en dat hoeft de ander niet te worden ingewreven. Het enige wat u te doen staat is ophouden met nog langer initiatieven te nemen voor afspraken. Van de telefoon afblijven dus. Dat moet niet al te moeilijk zijn in uw huidige gemoedstoestand. Uw vrienden nodigen u uit voor feestjes, waar u geen behoefte aan hebt. Dat is niet iets wat u hun kwalijk moet nemen – dat is hun manier om het contact boven nul te houden. Schrijf een simpel afzeggingskaartje met de beste wensen en dat u er helaas niet bij kunt zijn wegens verplichtingen elders. Herhaal de procedure bij elke nieuwe uitnodiging voor feestjes. Na twee jaar zult u geen uitnodiging meer ontvangen. Als zij out of the blue nog eens bellen voor een afspraak met z’n vieren, kunt u daar altijd op ingaan, als dat vroeger naar genoegen was.
Artikelen in Telefoon, Verjaardag, Vrienden en kennissen.
Gelabeld met afspraken, afzeggen, vriendschap opzeggen.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 18 december 2008 22:49
Beste Beatrijs,
Onlangs had ik een afspraak met een groepje vriendinnen in mijn huis. Een van hen liep bij het binnenkomen een kostbare vaas omver die op een tafeltje in de gang stond. De vaas brak in duizend stukken, onherstelbaar. De dame in kwestie liep een schrammetje aan haar vinger op waarvoor een eenvoudige pleister voldeed en bleef verder ongedeerd. Enige dagen later bezocht ik deze vriendin om te informeren naar haar welzijn. Daar bleek niets aan te mankeren. Om een tegemoetkoming in de door mij geleden schade durfde ik haar niet te vragen. Is het in de betere kringen waartoe betrokkenen zich rekenen bon ton om veroorzaakte schade van naar schatting 200 euro zonder enige vorm van overleg voor rekening te laten van de getroffene?
Gedupeerd door vriendin
Beste Gedupeerd,
Als iemand schade veroorzaakt, moet hij die betalen. Als de schadeveroorzaker zelf ook schade heeft opgelopen, wordt de claim zwakker. Iemand die een enkel verstuikt en met z’n voet omhoog moet zitten nadat hij een vaas omver heeft gelopen, moet formeel nog steeds die vaas betalen, maar in veel gevallen zal de vaaseigenaar daarvan afzien, omdat de dader ook gedupeerd is. Maar daar aan vooraf gaat de plicht van de dader om schadevergoeding aan te bieden. In alle kringen trouwens, niet alleen in de betere. Om deze reden hebben de meeste mensen een WA-verzekering, die uitkeert na onderzoek van de feiten. Als vaaseigenaar kunt u de vaasomverloper om schadevergoeding vragen. De normale gang van zaken is dat er dan betaald wordt, hetzij uit eigen portemonnee, hetzij via de WA-verzekering. Er bestaat een kans dat de vriendschap wordt aangetast door het presenteren van de rekening. Maar die kans bestaat ook, als gedupeerde zijn verlies slikt zonder te reclameren. In dat geval zal wrok over de gang van zaken de vriendschapsgevoelens doen verkoelen. Het beste is dus om aan de bel te trekken en uw vriendin de kans te geven haar verzuim te herstellen.
Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.
Gelabeld met geld.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 18 december 2008 22:38
Beste Beatrijs,
Mijn man met wie ik tien jaar getrouwd ben onderhoudt sinds enige tijd een intensieve mailwisseling met een vrouw die net als hij vrijwilliger is bij een vereniging en die in een moeilijke scheiding verkeert. Ik raak daardoor geïrriteerd. Laatst vertelde hij dat hij die ochtend vrij had genomen van z’n werk, omdat zijn vriendin zo diep in de put zat dat hij bij haar thuis was gaan praten. Ik vond dit belachelijk, ook omdat mijn man verder zo weinig mededeelzaam is over de aard van hun relatie. Mijn man vindt dat ik overdrijf. Hij is niet van plan om de vriendschap met deze bijzondere vrouw die hem zo goed begrijpt en met wie hij zo’n ‘enorm goede klik heeft’ (zijn woorden) op te geven. Ik ben altijd heel makkelijk geweest, zoek nergens wat achter, maar nu begin ik ernstig te twijfelen. Vindt u dat man-vrouwvriendschappen mogelijk zijn? Of is het terecht dat ik wantrouwig ben?
Jaloerse feeks?
Beste Jaloerse feeks,
Man-vrouw-vriendschappen zijn heel goed mogelijk. Maar wederzijdse partners (indien aanwezig) moeten er niet door van slag raken. Dat kan alleen wanneer die partners niet overal buiten worden gehouden. U wordt geacht ergens uw fiat aan te geven, maar u weet niet precies waaraan. Om in te kunnen stemmen met de speciale vriendschap van uw man is het nodig dat u weet over wie het gaat. Leer dus de speciale vriendin van uw man kennen. Dan kunt u zelf zien wat voor vlees u in de kuip hebt. Zeg tegen uw man dat hij zijn vriendin bij u thuis moet uitnodigen op de thee of koffie. Dan kunt u met uw drieën gezellig een tijdje praten over niet-bedreigende onderwerpen (zij moet toch ook over iets anders kunnen praten dan haar scheiding?) en dan merkt u gauw genoeg aan de manier waarop zij met elkaar omgaan hoe gevaarlijk of ongevaarlijk de situatie is. Hoe gedwongener het samenzijn en hoe moeizamer de conversatie, hoe meer reden voor wantrouwen van uw kant. Als uw man het een slecht idee vindt om u en zijn nieuwe vriendin aan elkaar bloot te stellen, dan weet u eigenlijk al genoeg. Kennelijk speelt zich er dan nog meer af tussen hulpzoeker en hulpverlener dan alleen crisismanagement. Mogelijk betreft dat broeierige zaken die uw koele blik niet kunnen verdragen. Maar eerst moet u haar uitnodigen.
Artikelen in Huwelijk en scheiding, Scholen en verenigingen, Vreemdgaan.
Gelabeld met jaloezie.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 18 december 2008 22:26
Beste Beatrijs,
Onze zoon is nu drie maanden oud. Ik vraag me af of ik bezoekende gezinnen met kleine kinderen (een tot vijf jaar) ook grenzen kan stellen. Ik erger me altijd aan de manieren van kleine kinderen: schreeuwen, in het rond rennen, met speelgoed gooien, mij tutoyeren, steeds de aandacht trekken, maar ik vind dat de ouders er wat van moesten zeggen. Die doen dat niet of nauwelijks, merk ik. Ik wil niet dat mijn zoon zich later zo gaat gedragen, en ik vraag mij af of ik bezoekende kinderen kan corrigeren als hun ouders dat niet doen. Zijn hier gangbare regels voor?
En nu is het afgelopen!
Beste En nu is het,
Nee, u kunt kleine donderstenen niet corrigeren waar hun ouders bij staan. Als het om serieuze overtredingen gaat, kunt u fysiek ingrijpen en tegelijk tegen de ouders zeggen dat u liever niet wil dat hun kind op de bank springt / het behang eraf trekt / aan de gordijnen hangt / speelgoed door de kamer gooit / door de kamer rent, enzovoort. Zeg er apaiserenderwijs bij dat u bang bent dat het kind zich pijn doet. Suggereer de kinderen om naar buiten te gaan, als u een omsloten tuin hebt waar u ze los kunt laten, en gooi er een bal achteraan. Tegen aandacht trekken, zeuren, met koekjes kruimelen, glazen en kopjes omgooien, schreeuwen en huilen valt voor u als gastvrouw weinig te beginnen. Dat is des kinds en ze moeten het allemaal nog leren, maar niet van u. Dat is een taak van de ouders.
Hoe uw zoon zich in de toekomst gaat gedragen hebt u deels zelf in de hand. U gaat hem leren om zich beschaafd te gedragen en om volwassenen niet met de voornaam aan te spreken, tenzij die volwassenen dat willen. Maar dan nog zal ook hij zich niet altijd tiptop gedragen. Niet in het gezin en niet met vreemden erbij. Het kost nu eenmaal een jaar of twaalf om de basisregels van prettige omgangsvormen erin te krijgen.
Artikelen in Kinderopvoeding, Visite.
Gelabeld met onbeleefd, tutoyeren.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 11 december 2008 22:19
© Sjoerd van der Zee
Een paar jaar geleden had ik een relatie met een man die gescheiden leefde van zijn vriendin en kind. We waren gelukkig samen, maar na een jaar is hij teruggegaan naar zijn vriendin vanwege hun kind. Dit deed mij veel verdriet. We zagen elkaar een paar maanden niet, totdat hij mij ineens kwam opzoeken. Sindsdien hebben wij een affaire. Hij zegt steeds dat hij van mij houdt en dat hij binnenkort definitief bij haar weggaat, maar er gebeurt niets. Dit gaat nu al een half jaar zo. Kan ik hem nog geloven? Ik lijd hieronder, maar ik ben te zwak om hem weg te sturen.
Help, ik zit in een affaire!
Beste Help, ik zit,
Wie zwak is in de liefde moet doen alsof hij sterk is, dan lukt het ook wel. Eet een bord spinazie à la Popeye. Laat in uw hoofd het liedje ‘Hit the road, Jack, don’t you come back no more, no more, no more, no more’ weerklinken. Oefen van tevoren voor de spiegel op het zinnetje ‘Ga weg, ik wil je nooit meer zien!’ en stuur hem voor eens en altijd de laan uit.
Artikelen in Liefde en relaties, Vreemdgaan.
Gelabeld met afwijzing, met tekening.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 11 december 2008 22:17
Beste Beatrijs,
Na jarenlang zonder partner te zijn geweest, heb ik (gescheiden moeder van 53) sinds twee jaar een vriend van begin 60. Hij is weduwnaar, heeft volwassen kinderen en hij werkt, omdat hij het fijn vindt wat te doen te hebben naast zijn hobby’s. Maar het liefste zou hij willen stoppen met werken en samen met mij de wereld door reizen. We zijn twee keer drie weken op vakantie geweest en hebben enkele korte tripjes gemaakt. Hij wil ook altijd met mij naar restaurants en cafés. Mijn dochter van 17 vindt het vervelend vindt als ik veel weg ben. Haar vader ziet ze te weinig om op terug te vallen. Overigens is ze wel gesteld op mijn vriend. Op dit moment is het crisis in mijn relatie in verband met de komende feestdagen. Mijn vriend wil dat ik de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar met hem buiten de stad doorbreng. Volgens hem kun je een kind van zeventien gerust een weekje alleen thuis laten. Het stuit mij tegen de borst om mijn dochter in die donkere eindejaarsdagen alleen bij de kerstboom te laten zitten. Volgens mijn vriend overdrijf ik mijn moederschap. Ik vind het heerlijk om veel tijd met mijn vriend door te brengen, maar mijn moederlijke plichten komen voor mij op de eerste plaats. Zit ik te veel bovenop mijn dochter? Doe ik mijn vriend tekort?
Tussen vriend en dochter
Beste Tussen vriend en dochter,
Een meisje van 17 hoort niet tussen Kerst en Nieuwjaar alleen thuis te zitten, zeker niet wanneer zij daar zelf tegenop ziet. Dat zou behoorlijk harteloos zijn tegenover uw dochter. U wíl het ook helemaal niet. Uw intuïtie geeft u allang in dat dit geen goede manier van handelen zou zijn. Dus spijtig voor uw vriend, maar die moet maar in z’n eentje op reis. Dat wil hij natuurlijk niet, maar dan moet hij maar in uw huis onder uw kerstboom gaan zitten. Thuis kan het ook gezellig zijn, terwijl uw dochter in en uitfladdert. Ik vind wel dat uw vriend u erg onder druk zet. Dit zou geen kwestie moeten zijn waarover nieuwe geliefden ruzie maken. Het is nogal vanzelfsprekend dat uw dochter voor u op de eerste plaats komt. Zolang kinderen nog schoolgaan en geen zelfstandig leven leiden, zijn zij de eerste verantwoordelijkheid van ouders en een eventuele nieuwe relatie moet zich daarnaar voegen. Het past uw vriend niet dat hij u probeert los te weken uit uw kleine gezinnetje en u aanmoedigt om uw dochter in de steek te laten. Hij zou zich terughoudender moeten opstellen en u uw loyaliteit aan uw dochter moeten gunnen, zonder daar over te mokken of stennis te schoppen.
U hebt een goede relatie met uw dochter, zij heeft geen problemen met uw vriend. Dat is op zichzelf al bijzonder en verheugenswaardig – het gaat er bij de introductie van een nieuwe partner vaak heel anders aan toe. Het is heel genereus van uw dochter om uw nieuwe vriend te accepteren en het is heel belangrijk dat u uw gezinsleven met haar in stand houdt tot zij op eigen benen kan staan. Dat duurt nog een of twee jaar, een alleszins overzichtelijke periode. Tot die tijd moet uw vriend zich niet al te claimerig gedragen en daarna trouwens ook niet.
Artikelen in Feestdagen, Liefde en relaties, Tieners.
Gelabeld met lat-relatie.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 11 december 2008 22:08
Beste Beatrijs,
Ik heb als huisdier een Sphynx, oftewel een haarloze kat. Het is een mooi en lief beest – althans dat vind ik. Wanneer er mensen bij mij op bezoek komen, krijg ik vaak te horen dat mijn kat er lelijk uitziet. Als ik me tegen iemand minachtend zou uitlaten over zijn huis, weet ik dat hij zich beledigd zou voelen. Ik laat zoiets wel uit mijn hoofd. Waarom voelen mensen zich dan wel vrij om mijn kat, die ik als mijn kind beschouw af te kraken? Meestal laat ik het passeren, maar soms zeg ik voor de grap: ‘Wacht maar tot je een kind krijgt, dan ga ik het ook voor lelijk uitmaken.’ Graag wil ik weten hoe ik hierop kan reageren.
Mijn naakte kat is wél mooi!
Beste Mijn naakte kat,
Mensen maken dit soort kwetsende opmerkingen, omdat ze op een stompzinnige manier het eerste het beste roepen wat in ze opkomt. Ze geven hun onnozele mening, maar vergeten dat die bot, beledigend en (misschien nog wel het ergste) volstrekt oninteressant is. Eerlijkheid is de snelste methode om een vriendschap om zeep te helpen. Of het nu gaat om iemands kat, kapsel, kleding, bankstel of z’n schemerlamp, bezoekers moeten zich altijd verre houden van kritiek. Vriendschap is er niet voor om de ander te wijzen op z’n tekortkomingen op esthetisch of wat voor vlak dan ook. In plaats van dat de aldus toegesprokene er lering uit trekt (je hebt gelijk, ik zal de kat wegdoen), wordt hij immers woedend, zoals blijkt uit uw reactie ‘Wacht maar tot ik je kind ga afkraken.’ Van dit gespierde weerwoord zullen uw vrienden, de kattencritici, op hun beurt niet deemoedig maar gepikeerd raken: ‘tut, tut, niet zo aangebrand, ik gaf toch alleen maar mijn eerlijke mening.’ Maar als mensen elkaar eenmaal met de waarheid om de oren gaan slaan, is er geen redden meer aan. Deze bezoekers zijn uw vrienden niet. Ontvang ze niet meer.
Artikelen in Klassiekers, Taalgebruik, Visite.
Gelabeld met belediging, huisdieren.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 4 december 2008 22:06
Beste Beatrijs,
De invoering van het rookverbod heeft geen effect gehad op de rokers in mijn jaarclub van de studentenvereniging. Sterker nog, het lijkt alsof ze de strijd tegen de almaar dominant wordende niet-rokers feller zijn gaan voeren. Indien ik (als enige niet-roker) bij deze vriendinnen over de vloer kom, wordt er binnen volop gerookt en ga ik aan het einde van de avond doorrookt naar huis. Of soms zelfs eerder, omdat ik er schoon genoeg van heb. Als diezelfde rokende vriendinnen bij mij thuis komen eten, wordt er binnenshuis niet gerookt, maar dan staat iedereen de helft van de avond op het balkon. Hetzelfde geldt voor het café of restaurant: zij vertrekken naar buiten voor een sigaret en ik zit ‘gezellig’ alleen binnen! Zij voeren aan dat ik niet alleen hóef te zitten, ik kan immers ook met hen mee naar buiten. Ik heb daar geen zin in, omdat ik tegen roken ben en me niet door hun rookprobleem laat verplaatsen naar de koude buitenlucht.
Hoe kan ik ze omturnen?
Beste Hoe kan ik,
Hier valt niets aan te doen. U bevindt zich als enige niet-roker in een jaarclub van uitsluitend rokers. U hebt ruim tegen hun gedrag geprotesteerd, zonder succes. Dan houdt het op. Wat zij doen (roken in de huiselijke kring met toestemming van de bewoner, of buiten roken als het gezelschap zich in een publieke ruimte bevindt) valt binnen de rookpolitieverordeningen. U vormt een uitzondering binnen de club en zij zullen u niet tegemoet komen, omdat de jaarclub voor hen de enige gelegenheid is waar zij nog sociaal kunnen roken. De wereld valt steeds meer uiteen in rokers en niet-rokers. In dit stadium is het onvoorstelbaar bijvoorbeeld dat een roker en een niet-roker een relatie zouden kunnen krijgen. U hebt twee mogelijkheden: ofwel u legt u neer bij uw rokende vriendinnen en u draait de dag daarna een extra wasje, ofwel u neemt afscheid en zoekt een ander vriendinnenclubje op, waar niet wordt gerookt.
Artikelen in Verslavingen, Vrienden en kennissen.
Gelabeld met studenten.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 4 december 2008 22:05
Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van 32, even oud als mijn vriend met wie ik sinds zeven jaar een relatie heb. We wonen nu vier jaar samen en werken allebei fulltime. Momenteel maken we op relationeel gebied een moeilijke tijd door, maar we willen er allebei voor vechten. In tegenstelling tot mijn vriend heb ik nooit van mijn leven een kinderwens gehad. Buiten het feit dat ik erg bang ben voor de veranderingen en de onzekerheid die een kind met zich meebrengt houd ik gewoon niet van kinderen. Ik heb er niets mee, zeker niet voor mezelf. Uiteraard wisten we dat al van elkaar sinds het begin van onze relatie, maar het verschil leek toen niet erg belangrijk. Voor mijn vriend ligt dat nu anders. Hij zou graag vader worden en hij wil dat ik me op z’n minst openstel voor de gedachte aan kinderen: erover praten met mensen die ze wel hebben gekregen, boeken erover lezen en internet afstruinen. Diep van binnen weet ik dat mijn mening toch niet zal veranderen. Hij kan mij niet dwingen en ik kan hem zijn kinderwens niet ontnemen. Heeft het dan eigenlijk wel zin om nog voor onze relatie te vechten?
Ik wil geen moeder worden
Beste Ik wil geen moeder worden,
Wel of geen kinderen willen is iets wat uw gevoel u ingeeft. Geen enkele informatie van buiten kan daar iets aan veranderen. Praten met mensen, boeken of internetartikelen lezen om u te oriënteren op de voor- en nadelen van het moederschap heeft geen enkele zin. U wil het wel of u wilt het niet, daar heeft niemand invloed op. Ook uw vriend niet.
Als u zeker weet dat u geen kinderen wil, dan moet dat het uitgangspunt zijn om tot een toekomstperspectief voor uw relatie te komen. Deel uw vriend dit mee, want het is belangrijk dat hij geen valse hoop koestert. Zeg erbij dat u helemaal geen zin hebt om uzelf theoretisch bij te scholen in het onderwerp ‘moederschap’ omdat u de kans buitengewoon gering acht dat u van mening zult veranderen. Uw vriend moet zijn streven opgeven dat hij samen met u kinderen zal krijgen. Vervolgens kunt u samen bekijken of de relatie nog zin heeft. Uw vriend kan misschien beter een vrouw gaan zoeken die wel kinderen wil (er lopen er genoeg rond). En u zult waarschijnlijk beter af zijn met een man die geen vader wil worden. Deze kwestie is te belangrijk om een partner in terwille te zijn.
Artikelen in Liefde en relaties, Zwangerschap en baby's.
Gelabeld met kinderen of niet.
Door Beatrijs Ritsema
– donderdag 4 december 2008 22:03
