Spring naar inhoud


Wc-bezoek aankondigen

Beste Beatrijs,

Het valt mij op dat mensen vaak zeggen dat ‘ze even gaan plassen’. Dit komt zowel privé als in de werksfeer regelmatig voor. Ik vind dit een ongepaste uitspraak. Zelf zeg ik liever: ‘Ik ga even naar het toilet’. Soms zeg ik hier iets van, maar veel medestanders heb ik niet – de meeste mensen vinden mijn bezwaar maar gezeur. Wat denkt u? Ben ik inderdaad aan het zeuren of heb ik een punt?

Even naar achteren

Beste Even naar achteren,

Wc-bezoek vereist volgens de etiquette überhaupt geen toelichting. Andere aanwezigen kunnen best zelf uitvogelen waarom iemand zich even verwijdert. Het is overbodig om dit aan te kondigen of achteraf te verklaren. Wie met alle geweld er toch iets over wil zeggen kan volstaan met ‘Ik ben zo terug.’ Afgezien daarvan is in deze door en door geïnformaliseerde tijden de rem weggevallen op het benoemen van lichaamsfuncties die op het punt staan om te worden gebruikt. Niets aan te doen. Wees blij dat mensen niet aankondigen ‘dat ze gaan poepen’, hoewel dat misschien ook nog in het verschiet ligt.

Artikelen in Taalgebruik, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .


Ze blijven lekker reizen

Beste Beatrijs,

Sinds corona houd ik mij aan de regels, ben ik niet in het buitenland op vakantie geweest, heb ik geen feestjes gegeven en ben ik volledig weggeregend met de tent afgelopen zomer. Ik geloof dat we allemaal een beetje moeten inleveren om uiteindelijk allemaal weer meer te kunnen en mogen. Ik heb steeds meer moeite heb met de (in mijn ogen egoïstische) keuzes die mensen maken rondom corona. Zo zijn mijn buren gewoon op wintersport gegaan en heb ik verschillende vrienden en collega’s die lekker blijven reizen.

Ik word boos van mensen die zeggen: ‘Ik heb die vakantie zo nodig!’ Iedereen is nu toch toe aan vakantie, ruimte en vrijheid? Mijn twee pubers hebben de afgelopen twee jaar geen normaal leven gehad en staan te springen om weer naar hun bijbaantjes te kunnen gaan. Mijn dochter wordt binnenkort 18 maar ook dat kan (nadat zij zich ook al twee jaar netjes aan de regels houdt) niet echt worden gevierd. Ik wil geen nukkig mens zijn, maar kan mensen geen fijne vakantie meer wensen of vrolijk reageren op hun vakantiefoto’s. Hoe kan ik ervoor zorgen geen zure chagrijn te worden en hoe moet ik reageren op buren en vrienden die gewoon blijven reizen en daar ook vrolijke foto’s van sturen?

Andermans egoïsme

Beste Andermans egoïsme,

Het enige wat ik u kan aanraden is: leg het naast u neer! Hou u gewoon zo min mogelijk bezig met wat andere mensen doen of laten. Ja, ze gaan op vakantie en ze maken reisjes en uitstapjes naar België. Dat is op zichzelf niet verboden. Mensen mogen de trein of het vliegtuig pakken en ergens heen gaan – ze overtreden niet de wet. De landen waar ze naar toe gaan hebben allemaal hun eigen regels en beperkingen (vaccinatiebewijzen, pcr-tests etc.). U hoeft niet enthousiast te reageren, als mensen aankondigen op vakantie te gaan. Dan zegt u effen: ‘Nou, leuk voor je, hoor’ en u verandert van onderwerp. Als ze foto’s uit verre landen sturen hoeft u al helemaal niet te reageren.

Als uw kinderen de mogelijkheid hebben voor bijbaantjes (in de supermarkt, oppaswerk, horeca, iets anders) moeten ze dat vooral doen. Er is geen regel dat tieners geen bijbaantjes mogen doen, behalve natuurlijk als de winkels en de horeca gesloten zijn, maar die gaan op zeker moment wel weer open. Komende zomer zal er ook vast wel gelegenheid zijn om een 18de verjaardag op gepaste wijze te vieren. Kortom, leef uw eigen leven met inachtneming van de voorschriften en adviezen omdat u die belangrijk vindt, en laat andere mensen hun eigen gang gaan, zolang zij u tenminste niet rechtstreeks te na komen.

Artikelen in Corona, Reizen.

Gelabeld met .


Verholen minachting

Beste Beatrijs,

Ons gezin eet vegetarisch. Ook zijn we terughoudend met snoep en fast food. Voor onze kinderen is dit heel gewoon. Ze zijn gelukkig en gezond en als ze later van hun eigen zakgeld een hamburger willen kopen, zullen we hun dat niet verbieden. Als ze nu worden uitgenodigd op partijtjes of om bij andere kinderen te komen spelen, vragen we soms aan de ouders om rekening te houden met ons dieet, maar meestal laten we het op z’n beloop. Je kunt immers niet alles onder controle hebben.

Wat mij stoort is de houding waarmee sommige volwassenen onze kinderen snoep of vlees voorzetten. Het heeft een toontje van ‘zo hebben die arme stakkers ook eens wat lekkers’ of ze veinzen bezorgdheid over hun gezondheid. De minachting druipt er van af. Wij houden niet van moraliseren of onze eetgewoontes opdringen aan anderen, maar het kost me veel moeite om me te beheersen en deze mensen niet de les te lezen over de vervuiling van de vleesindustrie of de voedzame rijkheid van een vegetarisch dieet. Wat raadt u aan?

Opvoedingskritiek

Beste Opvoedingskritiek,

Vraag belangstellend: ‘Vind je onze kinderen zielig?’

Die ouders met hun medelijdende of bezorgde opmerkingen gedragen zich passief-agressief. Ze doen alsof ze meevoelend zijn, maar er zit agressie tegen uw keuzes achter. Ze vinden het stompzinnig of irritant dat uw gezin vegetarisch eet, maar dat durven ze niet rechtstreeks te zeggen, dus doen ze dat via zogenaamd medelijden met uw kinderen. Het is in ieder geval geen goede reactie om hen de les te lezen over de vervuilende vleesindustrie of over de zegeningen van het vegetarisme. Beter is het om de tactiek van de negatieve navraag toe te passen. U vraagt dan belangstellend: ‘Vind je onze kinderen zielig?’ of ‘Denk je dat onze kinderen tekort komen op het gebied van eten?’ of ‘Denk je dat wij onze kinderen ongelukkig maken?’ of ‘Vind je het verkeerd dat wij geen vlees eten?’ of ‘Vind je het erg dat ons gezin heel matig is met zoetigheid?’

Stel op een rustige manier een paar van dit soort vragen en u hoort wel waar ze mee komen. Het zijn in ieder geval vragen waar ze met geen mogelijkheid ‘ja’ op kunnen antwoorden zonder zichzelf belachelijk te maken. Na hun gestamelde antwoord: ‘Nee, natuurlijk niet, maar…’ kunt u zeggen: ‘Laten we het onderwerp als afgehandeld beschouwen, ieder zijn eigen voedselvoorkeuren.’

Artikelen in Eten en drinken, Kinderopvoeding.

Gelabeld met , .


Hoe vaak andere kleding?

Beste Beatrijs,

Er was een tijd dat ik, man van 59, dagelijks naar kantoor ging. Ik werk op een afdeling met in grote meerderheid vrouwelijke collega’s en het viel me op dat zij eigenlijk zonder uitzondering elke dag andere kleding droegen. Ik deed dat niet en vraag me af wat de etiquette op dit gebied voorschrijft. Zelf heb ik de gewoonte bovenkleding twee dagen te dragen, een broek kan makkelijk een week mee. Uiteraard alleen op voorwaarde dat de kleding niet ruikt of vies is. Hoewel dat laatste ook nog wel een dingetje is. Als er alleen een klein modderspatje onderaan de pijp van mijn broek zit, moet ik daarvoor dan meteen een schone aantrekken? Voor het geval we ooit weer naar kantoor mogen hoor ik graag uw advies.

Elke dag iets anders?

Beste Elke dag iets anders,

Veel vrouwen maken er een erezaak van om nooit twee dagen achter elkaar dezelfde kleding te dragen. Ze zijn bang dat ze anders een armoedige indruk maken, ze vinden het belangrijk om te laten zien dat ze over een ruime hoeveelheid outfits beschikken of ze hebben heel strikte hygiënische standaarden. Of ze bovenkleding na een dag ook altijd in de was gooien weet ik niet. Bloesjes, T-shirts misschien wel, maar van broeken en rokken kan ik me dat nauwelijks voorstellen – dat geeft wel heel veel (overbodige) wasbeurten.

Mannen doen dat eigenlijk nooit, elke dag iets anders aantrekken. Sommige strikte mannen nemen elke dag een schoon overhemd, maar twee dagen ermee doen kan ook prima. Sommige mannen dragen week in week uit dezelfde trui of hoodie. Pakken gaan af en toe naar de stomerij, maar informele broeken kunnen best een week worden gedragen zonder wasbeurt. Wat modderspatten betreft: even wachten tot ze zijn opgedroogd en u kunt de modder makkelijk verwijderen met een borstel.

Artikelen in Werk.

Gelabeld met .


Zelftest in de trein

Beste Beatrijs,

Als ik met mijn vriendengroep in een andere stad afspreek, lukt het me niet altijd om een coronazelftest te doen voordat ik vertrek, dus dan doe ik hem even in de trein. Ik voel me hier alleen enigszins ongemakkelijk bij. Dat het mondkapje even af moet voelt niet als een bezwaar, als je iets eet of drinkt doe je dat immers ook. Ik heb het idee dat het voor mensen om me heen een beangstigend beeld kan zijn als iemand een zelftest doet, omdat er natuurlijk een kans bestaat dat die positief is. Vooralsnog is het voor mijn medereizigers juist veiliger: als ik positief blijk te testen, kan ik mij zoveel mogelijk afzonderen en de trein bij het volgende station verlaten. Is het gepast een zelftest af te nemen in de trein?

Openbare zelftest

Beste Openbare zelftest,

Nee, het is niet gepast om een zelftest in de trein te doen. Net als andere hygiënische activiteiten is dit iets om onder privé omstandigheden uit te voeren. Omstanders voelen walging bij de aanblik van iemand die bezig is met zelfzorg waar lichamelijke afvalproducten bij te pas komen: afgeknipte nagels, los gekrabde korstjes, uitgepeuterd oorsmeer of snot. Zorg er gewoon voor dat u een half uur voor vertrek of al eerder op de dag die zelftest thuis doet. Het voordeel van thuis afnemen is dat u überhaupt niet meer de trein in hoeft, als die positief uitvalt, en dat u geen medereizigers ontrieft.

Artikelen in Corona, Reizen.

Gelabeld met .


Wie komt bovenaan te staan?

Beste Beatrijs,

Mijn man komt eerdaags te overlijden. Hij heeft een dochter en een zoon uit een eerder huwelijk. Er is geen contact met haar en ook haar kinderen heeft hij nagenoeg niet gezien. Ik heb een paar vragen over het vermelden van nabestaanden op de overlijdenskaart. Ik heb begrepen dat kinderen altijd erbij moeten staan. Moet ik haar vragen of ze dat wel wil? Dochter is ouder dan zoon. Zoon helpt met alles. Is het dan wel reëel dat zij als eerste wordt genoemd? Is het afgezien van vermelding op de kaart mogelijk om haar uit te sluiten van het bijwonen van de crematie?

Moet zij er ook bij?

Beste Moet zij er ook bij,

Een overlijdensbericht is geen geschikt medium om naar familieproblemen te hinten.

Houd op de overlijdenskaart de formele volgorde aan: eerst u als echtgenote, daarna de kinderen in volgorde van leeftijd, oudste eerst, jongste laatst. Als u het gaat omdraaien, krijgt u van bekenden vragen in de trant van: ‘Hè? Ik dacht dat Dochter de oudste was en niet Zoon?’ Op dit soort vragen stelt u vast geen prijs en bovendien heeft de volgorde op een overlijdenskaart niets te maken met een geliefdheidsrangorde. Een overlijdensbericht is geen geschikt medium om naar familieproblemen te hinten.

U kunt Dochter gewoon vermelden zonder eerst haar instemming te vragen. Ik raad u trouwens aan om contact met haar op te nemen om mee te delen dat haar vader op sterven ligt en te vragen of ze nog afscheid van hem wil nemen. Als u dat zelf niet wil doen, kan Zoon (haar broer) dit doen. Kennelijk is er sprake van een slechte of niet-bestaande vader-dochter-relatie en misschien wíl Dochter helemaal niet aan het sterfbed van haar vader verschijnen, maar het is altijd goed om de gelegenheid te bieden om elkaar nog één keer te zien.

Sluit Dochter niet uit van het bijwonen van de crematie. Ook hier weer geldt: misschien is zij niet geïnteresseerd en wil ze daar helemaal niet verschijnen, maar dat moet haar eigen beslissing zijn en niet een beslissing van u of van de rest van de familie.

Artikelen in Dood en begrafenis, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .


Vermoeiende cadeautraditie

Beste Beatrijs,

Wanneer kun je ophouden met cadeaus of geld te sturen voor de verjaardagen van kinderen van vrienden? Een goede vriendin van mij heeft vanaf het begin van ons beider moederschap de toon gezet voor verjaardagscadeautjes voor onze kinderen. Ze gaf vaak dure merkkleding en later werd het geld. Als mijn kind jarig is, stuurt mijn vriendin een verjaardagskaart met een geldbedrag en ik stuur hetzelfde bedrag naar haar kinderen. Haar kinderen, inmiddels 20 en 23, studeren en wonen niet meer thuis. Ons kind is 18 en woont nog thuis. Dus als leeftijd een criterium is, dan is het aan mij als eerste om te stoppen. Ik vind het eigenlijk wel welletjes met het sturen (en ontvangen) van geld. Deze kinderen verdienen ook zelf naast hun studie en hebben vermogende ouders die hun flink steunen. Hoe doorbreek ik deze gewoonte op een goede manier? Of moet ik hiermee doorgaan tot ze trouwen?

Ophouden met cadeaus

Beste Ophouden met cadeaus,

Deze traditie had nooit op poten gezet mogen worden! Er bestaat helemaal geen noodzaak dat goede vriend(inn)en elkaars kinderen jaarlijks een verjaardagscadeau geven. Tenzij het om peetooms of -tantes van die kinderen gaat die een speciale verhouding met een kind hebben, is dit een overdreven geste. Kinderen krijgen al genoeg cadeaus met hun verjaardag van ouders, oma’s, opa’s en van andere kinderen bij de verjaardagspartijtjes. Daar hoeven geen extra cadeaus van de vriendenkring van hun ouders aan te pas te komen. Toen dat voor de eerste keer gebeurde, had u dat in de kiem moeten smoren door te zeggen: ‘Heel aardig van je, maar dat hoeft echt niet, want straks wordt het een gewoonte en dat is nergens voor nodig. Ik heb al moeite genoeg om overtolligheden buiten de deur te houden.’

Nu heeft deze traditie vijftien of twintig jaar door gewoekerd en moet u er alsnog een eind aan maken. Zeg tegen uw vriendin dat het zo wel mooi is geweest en vraag haar ermee op te houden en zeg dat u dat ook zult doen. Als de kinderen van uw vrienden gaan trouwen, kunt u hun weer wel een mooi cadeau geven. Een huwelijk is wel een goede aanleiding.

Artikelen in Cadeaus, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .


Schoonmoeder geeft kritiek

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder heeft de hinderlijke gewoonte om mij bij elke ontmoeting te keuren. Te beginnen bij mijn haar. Volgens schoonmoeder zit het niet goed of is de kleurspoeling te heftig uitgevallen. Dan mijn kleding. Die is pas aangeschaft of oud. Of niet juist van snit, kleur, materiaal. Na de keuring krijg ik koffie aangeboden. Mijn schoonmoeder is 87 en ik 67. Binnenkort valt een van de mantelzorgers voor een poosje uit. Daarom is er aan mij gevraagd om die taak over te nemen. Maar daar zie ik heel erg tegenop. Wat te doen?

Slecht rapport

Beste Slecht rapport,

Als u er niet voor voelt om als mantelzorger voor uw schoonmoeder op te treden, hoeft u dat niet te doen. Dan zegt u: ‘Sorry, ik heb er geen tijd voor, misschien kan er een andere invalkracht worden gezocht?’ Als u er niet aan ontkomt of u wil toch met uw hand over hart strijken, zegt u tegen uw schoonmoeder: ‘Ik kom hier de komende tijd over de vloer om je te helpen, maar ik doe het op één voorwaarde.’ Ze zal benieuwd vragen wat de voorwaarde is en dan zegt u: ‘Ik zou het fijn vinden als je niets meer over mijn uiterlijk zegt, want ik vind het vervelend om daar commentaar op te krijgen.’ Als ze het niet begrijpt, geeft u voorbeelden met een waarschuwing erbij: ‘Eén opmerking over mijn haar, mijn kleding of mijn voorkomen in het algemeen en ik ben weg!’ Dan zal ze zich wel inhouden.

Artikelen in Schoonfamilie.

Gelabeld met , .


Ik wil een pornovrije man

Beste Beatrijs,

Hoe kom ik aan een man die geen porno kijkt? Mijn vorige vriend had seksueel getinte foto’s van vrouwen op zijn Facebook en ik had het beter meteen kunnen uitmaken, want ik werd er onzeker van. Soms denk ik dat ik maar beter single kan blijven, maar aan de andere kant wil ik graag een man en ben ik ook dol op seks. Moet ik dit dan voortaan maar bij de eerste date vragen? Ik wil zo graag een relatie zonder beelden van vrouwen die mijn dochter kunnen zijn! Bestaan zulke mannen nog?

Geen porno-liefhebber

Beste Geen porno-liefhebber,

Het lijkt me een kwestie van voorwaarden stellen in uw profiel. Ik neem aan dat u aan internetdating doet om mannen te leren kennen. U kunt toch op uw profiel invullen wat uw wensen zijn? De man van uw dromen is bijvoorbeeld sportief, natuurminnend, geen bartype en nog zo wat eisen. Daar kunt u best bij vermelden dat u iemand zoekt ‘die geen porno kijkt’. Dat zal mannen die wel porno kijken er vast van weerhouden om te reageren. Er zullen ongetwijfeld gegadigden overblijven, want niet alle mannen hebben deze hobby. Aan mannen die u in het wild tegenkomt, met wie zich iets leuks lijkt te ontwikkelen, kunt u in een vroeg stadium vragen hoe ze eigenlijk tegenover porno staan, meer specifiek: of ze er zelf ook tijd aan besteden. Dan hoort u het wel. Als ze stamelen en erom heen beginnen te draaien, weet u ook hoe laat het is.

Artikelen in Internet en e-mail, Liefde en relaties.

Gelabeld met , .