Beste Beatrijs,
Bij een bevriende galeriehouder help ik (vrouw van 22) wel eens bij openingen van tentoonstellingen met het rondbrengen van drankjes en hapjes. Laatst was er weer zo’n vernissage en na afloop ging de kunstenaar eten met de galeriehouder en nog een paar mensen. Omdat ik daar nog rondliep, werd ik ook meegevraagd naar het restaurant, hoewel ik de kunstenaar slechts oppervlakkig ken. We waren met zeven personen en omdat ik bij de eersten was die binnenkwamen, ging ik alvast aan tafel zitten – in het midden. Dit had als gevolg dat de laatst gearriveerde (een goede vriend van de kunstenaar) aan het uiteinde van de tafel terechtkwam met niemand tegenover zich. Achteraf schaam ik mij, want ik zat als een koningin in het midden en had een hele leuke avond, maar ik was de minst belangrijke van de aanwezigen. Zal ik hierover mijn excuses aanbieden of moet ik het maar laten zitten?
Op de eerste rang
Beste Op de eerste rang,
Inderdaad. U hebt u behoorlijk incorrect gedragen. Als ‘meisje van de bediening’ zomaar de intimi wegdringen en de beste plaats aan tafel verschalken! Weinig collega’s zouden u dat nadoen. Aan de andere kant heeft het ook wel iets bewonderenswaardigs. De chutzpah! De ongehoorde brutaliteit! Van gebrek aan ambitie kunt u niet worden beschuldigd. U komt er wel in het leven. Serieus hoor, ik ben niet sarcastisch. Ongegeneerde mensen krijgen van alles voor elkaar voor zichzelf. Het feit dat u beseft dat er iets niet helemaal in de haak is pleit vooralsnog in uw voordeel. Laat die excuses verder maar zitten. Die zouden echt als mosterd na de maaltijd komen. Neem in plaats daarvan uzelf voor om de volgende keer wat minder met uw ellebogen te werken. Een brutaal persoon die weet dat hij ook wel eens een stapje terug moet doen zal het nog verder brengen.
Is dit niet een wat heftige reactie? 22 jaar is echt erg jong, zeker als je bijvoorbeeld etentjes niet zo gewend bent. Je kunt, als je als eerste binnenkomt, ook nog wat verstrooid ‘ergens alvast gaan zitten’ waarbij het midden van de tafel een logische plaats is. Als dan eenmaal aan weerszijden mensen gaan zitten ‘kun je niet meer weg.’ Tja… ongehoorde brutaliteit. Ik weet het niet.
Het zijn toch wel allemaal heel erg leuke problemen en reacties. Dit is -serieus- de mooiste website die er bestaat. Je ziet hoe door kleine misstappen vreselijke drama’s zouden kunnen ontstaan. Overigens, als het echt ‘per ongeluk’ is ontstaan, dan zou ik er toch wat van zeggen.