Beste Beatrijs,
Mijn man en ik, 65-plus, wonen op behoorlijke afstand van onze dochter die vorig jaar gescheiden is. Ze heeft drie kinderen van 10, 8 en 4. De afgelopen maanden passen wij twee dagen per week op de kleinkinderen ter ondersteuning van onze dochter. Zoals wel vaker gebeurt zijn wij bevriend geraakt met de ouders van onze (ex)schoonzoon. Onze ex-schoonzoon zien we ook af en toe. Toen wij terloops tegen onze dochter zeiden dat wij het contact met haar ex-schoonouders op een normale manier voortzetten, was het huis bijna te klein. Zij wil niet dat wij nog met hen omgaan. Ook het contact met onze ex-schoonzoon wil ze verbieden. En mocht er toch op enig moment contact plaatsvinden, wil zij daarvan op de hoogte zijn. Wij vinden haar houding in dezen niet op zijn plaats. Wat is normaal in een dergelijke situatie?
Wíj zijn toch niet gescheiden?
Beste Wíj zijn toch niet gescheiden,
Meestal nemen ouders afstand van de ex-schoonfamilie als hun kind gescheiden is. Het is nu eenmaal lastig om contacten met ex-schoonfamilieleden te blijven onderhouden, alsof er niets aan de hand is. Er is wél iets aan de hand: het stel dat de verbinding vormde tussen de twee families is gescheiden. De brug is weggevallen. De meest voor de hand liggende reactie van ouders is dan om zich loyaal met hun eigen kind te betonen. Hoe ellendiger de scheiding, hoe moeizamer het is om de vriendschappelijke contacten met de ex-schoonfamilie voort te zetten. Uw dochter vindt het natuurlijk niet leuk dat u kopjes koffie met haar ex of met zijn ouders zit te drinken en intussen de familieperikelen doorneemt. Dat voelt voor haar als verraad.
Bij een harmonieuze scheiding kan iedereen makkelijker met elkaar doorroeien, maar in geval van animositeit ontkomt de familie niet aan partij kiezen voor het eigen kind en automatisch tegen de ex-schoonfamilie. Als de ouders van uw ex-schoonzoon echt goede vrienden van u zijn (u komt regelmatig bij elkaar over de vloer en er zijn meer raakvlakken dan uitsluitend de kleinkinderen), kunt u wellicht een beetje jongleren. Het zou te dol zijn, als uw dochter u verbiedt om, ik noem maar wat, klaverjasavondjes te houden met dat echtpaar of fietstochtjes te maken, als u dat gewend bent. Uiteindelijk beslist u zelf over wie uw vrienden zijn. Als die mensen om persoonlijke redenen belangrijk voor u zijn, horen ze bij u. Maar als u vooral met hen omging, omdat het, nou ja, de schoonfamilie was, lijkt het verstandiger om afstand te nemen. Dit geldt helemaal voor de ex-schoonzoon, met wie uw dochter, neem ik aan, op dit moment niet op vriendschappelijke voet staat. U hoeft het ongenoegen van uw dochter zeker niet over te nemen, u kunt gewoon vriendelijk blijven, maar mijd de ex in ieder geval en bouw voor zijn ouders wat meer afstand in.
U past twee dagen per week op uw kleinkinderen. Me dunkt dat uw dochter u diep dankbaar moet zijn. Ze zal uw hulp ook niet kunnen missen. Haar woede kan op het conto van instabiliteit en stress na de scheiding worden geschoven.
De brug is helemaal niet weggevallen: er zijn drie kleinkinderen! Dan is het helemaal niet gek dat er tussen de opa’s en oma’s contact is. Voor de kleinkinderen juist fijn dat de grootouders allemaal goed met elkaar kunnen opschieten. Ik mag hopen dat dochterlief (die royaal gebruik maakt van gratis oppasdiensten) haar kinderen grootouders van beide kanten gunt.