Loze uitnodigingen

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van 67 en ik heb een paar kennissen, onder wie oud-collega’s, die volgens hun zeggen met mij contact willen houden. Zij nodigen me uit om te gaan wandelen, dagje stad, enzovoort. Er komt alleen nooit iets van. Ook zeggen ze: ‘Als jij een keer naar een museum of zo gaat, wil ik graag met je mee.’ Ook daar komt niets van. Aangezien ik heel goed en graag alleen ben, heb ik zelf de behoefte niet om dingen met hen te ondernemen, maar ik begin me wel te ergeren aan het feit dat ze zoveel toezeggen en nooit hun beloftes nakomen. Kan ik hier iets van zeggen?

Loze uitnodigingen

Beste Loze uitnodigingen,

Mensen zeggen dit soort dingen vaak om uiting te geven aan een soort algemene welwillendheid. Ze bedoelen er niet zo veel mee en ze vergeten het ook meteen weer. Afgezien daarvan is het me niet duidelijk of u het nou leuk zou vinden om met die kennissen een activiteit te ondernemen of dat het eigenlijk allemaal niet hoeft van u. Als uw misnoegen erin ligt dat vage plannen nooit hun beslag krijgen, dan is het handig om zodra er een balletje wordt opgegooid, meteen toe te happen. U zegt: ‘Ja, goed idee! Zullen we een afspraak maken?’ Als u daarentegen wel wat beters te doen hebt dan met een oud-collega door een museum te sjouwen, dan mompelt u iets vrijblijvends wanneer iemand een voorstel doet, en vervolgens bent u opgelucht als men er niet meer op terugkomt. In dat geval is er geen reden om u te ergeren, want men doet u een plezier door het te vergeten.