Spring naar inhoud


Kruisverhoor

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw maakt graag groepsreisjes per bus of bijvoorbeeld een cruise. Wij zijn 75-plus. Er zijn dan altijd mensen die tegenover je komen te zitten en je gaan uithoren: Waar woon je, wat doe je, hoeveel kinderen en kleinkinderen en wat doen ze voor werk, enzovoort. Ik heb daar zo’n pesthekel aan. Je houdt geen privé meer over. Hoe kun je dat nu beleefd afkappen? Ik heb daar geen zin meer in, dan moet mijn vrouw maar met haar vriendin op reis. Ik lag een paar dagen in het ziekenhuis met drie andere mensen op een kamer: weer hetzelfde. Weet u raad?

Ze horen me uit!

Beste Ze horen me uit,

Het is lastig om vanuit het niets over het ontologisch Godsbewijs te beginnen.

Als u enkele dagen in hetzelfde reisgezelschap verkeert, is sociaal contact onvermijdelijk. Het is voor velen de belangrijkste reden om groepsreizen te maken. Mensen zitten met elkaar aan tafel en moeten het ergens over hebben. Ze kunnen niet de hele tijd stommetje spelen, en over het weer of de bezochte bezienswaardigheden raak je op zeker moment uitgepraat. Corona komt onderhand iedereen de neus uit. Het is lastig om vanuit het niets over het ontologisch Godsbewijs of de invloed van de Nouvelle Vague te beginnen. Meestal probeert men eerst om elkaar een beetje te leren kennen. De vragen die u ontrieven: over woonplaats, soort werk, de (klein)kinderen zijn heel gewone, onschuldige gespreksonderwerpen die mensen altijd nemen, als ze tijd met elkaar moeten stuk slaan. Met een beetje geluk wordt de informatie die zo’n persoonlijke vraag oplevert gebruikt als bruggetje voor een iets algemener gesprek, bijvoorbeeld: ‘O, u komt uit Renesse? Ik ben als kind daar vaak met vakantie geweest.’ Er wordt niet gevist naar zwaarwegende, intieme informatie. Er is geen sprake van een derdegraads politieverhoor. De meeste mensen hebben geen bezwaar om oppervlakkige, demografische kenmerken te delen in een gesprek over koetjes en kalfjes. De conversatie is bedoeld voor het hier en nu en komt niet in een dossier terecht. De meeste ditjes en datjes die worden uitgewisseld worden door gespreksgenoten trouwens onmiddellijk weer vergeten.

Als u dit soort gesprekken te privé vindt, kunt u beter geen groepsreizen maken, want die leveren u alleen maar ongenoegen op. Dan kan uw vrouw inderdaad beter met een vriendin gaan. In het ziekenhuis raad ik u aan om gevis naar uw persoon af te wimpelen door te vragen of ze u met rust kunnen laten, omdat u te weinig energie hebt om een gesprek te voeren.

Artikelen in Reizen.

Gelabeld met .


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Peter Slavenburg schrijft

    Een mogelijkheid om een gesprek een andere wending te geven is de aandacht vestigen wat u op dat moment ziet en dat als gespreksonderwerp aansnijden.
    Bijvoorbeeld dat u vanuit de bus wat moois ziet en daarover praten of een vraag stellen.
    Of over activiteiten die op het cruiseschip plaatsvinden en faciliteiten die daar zijn en daar wat uitvoeriger op ingaan.

  2. Truusje schrijft

    Het ontologisch Godsbewijs, Nouvelle Vague. Ik moest even opzoeken wat dat deze fenomenen ook alweer inhielden maar ik ben na lange tijd weer eens in lachen uitgebarsten om de reactie van Beatrijs. Heerlijk.

  3. Ed schrijft

    Ik heb dit in een latere post ook al gemeld: wat is dan uw bijdrage aan het gesprek? Zorgt u dan dat het gesprek gaat over wat meerderen boeit. Alleen kritiek is makkelijk; die mensen doen ook maar hun best om een conversatie te beginnen; wie weet vinden ze het heel lastig of spannend, of hebben ze grote behoefte aan contact: het is een groepsreis nietwaar?

  4. Louise schrijft

    Om een oppervlakkig gesprek leuk te houden voor jezelf, kan je zo snel mogelijk beginnen over je hobby/wat jou interesseert. Daar focus je op – en dan hoop je dat anderen ook een beetje belangstelling hebben hiervoor. Bijvoorbeeld: ik woon al jaren in Zeist en ik ben dol op de groene omgeving/ gezellige tennisclub/ de fantastische wandelclub etc.



Sommige HTML is toegestaan