Spring naar inhoud


Iedereen wil mijn baby aanraken

Beste Beatrijs,

Ik ben een kersverse moeder van een zoontje van bijna drie maanden oud. Als ik bij familie kom of er is bezoek, wil iedereen hem aanraken of zelfs vasthouden. In het begin had ik als regel dat degenen die hem wilden aanraken eerst de handen moesten wassen en niet mijn zoon in het gezicht mochten kussen. Noodgedwongen ben ik daar van teruggekomen, omdat mijn zoon continu door iedereen maar wordt aangeraakt, maar ik voel me daar helemaal niet prettig bij. Ik wil dat alleen mijn directe familie en die van mijn man mijn zoontje mogen dragen en aanraken. Als ik nu familie of aanhang erop aanspreek om niet aan mijn kind te zitten, krijg ik vaak vreemde blikken of een opmerking dat ik bij mijn tweede kind vast minder krampachtig zal zijn. Hoe maak ik secundaire familie op een beleefde manier duidelijk dat ik niet meer wil dat ze aan mijn kind komen?

Blijf van mijn kind af!

Beste Blijf van mijn kind af,

Zet u zich heen over uw intuïtieve weerstand.

Veel vrouwen die voor het eerst moeder zijn geworden ervaren plaatsvervangende aanrakingsangst voor hun pasgeborene. Het is typisch iets voor jonge moeders. Ter vergelijking: mannen die net vader zijn geworden hebben hier veel minder last van. Het is een kwestie van wennen om de baby eventjes uit handen te geven. Ik raad u dan ook aan om u over uw intuïtieve weerstand heen te zetten en het goed te vinden als bezoekers uw baby even willen vasthouden. Mensen die bij u over de vloer komen zullen doorgaans intimi zijn – dat kan heus geen kwaad. U kunt beter geen onderscheid maken tussen directe en secundaire familieleden. Dat maakt een beetje rare indruk, alsof partners van familieleden gevaarlijker zijn dan eigen familie. Dat is niet zo. De tantes, nichtjes, vriendinnen (het zijn meestal vrouwen en meisjes en geen mannen die een baby dolgraag even willen vasthouden) hoeven ook geen handen te wassen of andere ontsmettende maatregelen te nemen. Uw zoontje is gewoon een mens als elk ander mens en kan daar prima tegen. Doordat anderen dan alleen de moeder hem wel eens vasthouden wordt een baby opgenomen in de gemeenschap.

Het gaat er niet om dat bezoekers urenlang met uw kind op schoot zitten, maar eventjes vasthouden en die typische, heerlijke babygeur opsnuiven kunt u hun best gunnen. Na een paar minuten pakt u uw zoontje weer terug. De meeste mensen geven een baby trouwens uit eigen beweging heel snel weer terug. Onbekenden op straat moeten natuurlijk altijd afblijven van uw kind. Maar als u toestaat dat uw familie en vriendinnen uw kind mogen aanraken en vasthouden, zult u zich daar langzamerhand comfortabel onder voelen en dat maakt het op den duur ook makkelijker om uw kind aan een oppas of crèche toe te vertrouwen.

Artikelen in Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .


6 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Anonieme moeder schrijft

    Ik zou hier toch aanraden op het moedergevoel af te gaan. Ik moest er ook niets van hebben. Later bleek mijn zoon autistisch. Als je iets leert als moeder van een kind met autisme, is dat je je niets van anderen moet aantrekken, want je doet alles de hele dag fout – volgens de omgeving (in mijn geval op familie na, die het begreep). Na al die jaren ben ik wat murw van al die jarenlange overload aan voortdurende kritiek van alle kanten, hoewel het onze zoon nu goed gaat.
    Natuurlijk mocht de meest naaste familie mijn zoon wel even vasthouden, rustig aan en niet te veel mensen na elkaar, en als het hem te veel werd mocht hij weer bij mij of mijn man. Mijn familie was zo empathisch om op zijn lichaamssignalen te letten of hij iets wel prettig vond.

  2. Maria Helena schrijft

    Hieraan wil ik graag toevoegen dat met kussen er wel een gevaar is. Een koortslip is iets wat veel voorkomt en wat voor baby’s jonger dan 4 maanden een gevaar op kan leveren. Mensen worden vaak al in kinderjaren besmet met het koortslip virus (herpes) (door gezoend te worden). Bij hele jonge baby’s kan het virus hersenvliesontsteking veroorzaken, wat fataal kan verlopen.

  3. Shirley schrijft

    Heel herkenbaar.
    Ik heb een paar potjes van die hygienegel aangeschaft en heb mensen gewoon eerlijk gezegd: het zijn vast mijn zwangerschapshormonen (not!) maar willen jullie alsjeblieft je handen wassen en niet kussen?
    Heb er maar een beetje een grapje van gemaakt, dat ik overbezorgd ben.

    Hier werd goed op gereageerd. Sowieso ben ik van mening dat niemand de baby hoeft te kussen, behalve misschien een oma en dan bovenop het hoofdje, niet vlakbij de mond!

    Omdat iedereen zich er goed aan hield en ik mij ontwapenend opstelde, vond ik het iets minder erg om de baby even uit handen te geven.
    Overigens viel het mij mee dat mensen niet verwachten dat je de baby wakker maakt als hij of zij slaapt.
    Logisch ook eigenlijk.

    Volg je gevoel maar een beetje, anders ben je de hele tijd dat die tante wel of niet een koortslip had etc.
    Stel gewoon je regels op en maak het maar een beetje luchtig.
    Als de visite dan weg is blijf je niet met zorgen achter.

  4. Sarah schrijft

    Ik ben het absoluut oneens met Beatrijs. Die intuïtieve weerstand is niet voor niets intuïtief: jonge baby’s raken volledig uit hun doen van de geuren en harde stemmen van anderen. Het resultaat merken moeders (en vaders!) pas ’s nachts. Dan is de baby overstuur en volledig uit zijn ritme van al die nieuwe prikkels. Ik ervoer dit als jonge moeder zelf ook en bedank als oudere moeder nog steeds altijd als mij tijdens een kraamvisite zo’n jong ding wordt aangeboden. Baby’s zijn beter af als ze vanuit de veilige omgeving van hun ouders aan het leven wennen. Voor ‘opgenomen worden in de gemeenschap’ heeft het kind nog 18 jaar de tijd. Concrete oplossing voor de briefschrijfster: maak veel gebruik van een draagzak en beantwoord grijpgrage handjes met “Sorry, misschien over een paar maanden.”

  5. Landa schrijft

    “Zet u zich heen over uw intuïtieve weerstand.”

    Echt? Dit is het advies dat gegeven wordt? Ik sta perplex. :)

    Ik denk dat vrouwen zich sterker zullen voelen hoe meer zij in hun eigen kracht staan en daarbij hoort juist vertrouwen op eigen intuïtie. Dus mama, op de vraag: “Hoe maak ik secundaire familie op een beleefde manier duidelijk dat ik niet meer wil dat ze aan mijn kind komen?” is mijn antwoord: houd je kind dicht bij je, zelf op schoot of in de draagzak. Vragen ze of zij even mogen? Dan zeg je ‘misschien straks’. Voelt het later ook niet goed, dan zeg je: ‘We merken dat baby slecht slaapt in de nachts als hij op een dag veel is beetgehouden door anderen, dus vandaag niet.’ Reageren ze raar? Weet dan dat jij niet verantwoordelijk bent voor het gevoel van een ander. Een gevoel bij hen wordt namelijk niet veroorzaakt door wat jij doet of zegt, maar door hun gedachten daarover. Die gedachten kun je onmogelijk weten, dus probeer ze ook niet in te vullen voor een ander. Zonde van je tijd. Je doet het goed, mama! Vertrouw wel op je eigen intuïtie, die heb je van Moeder Natuur erbij gekregen.

  6. Janneke schrijft

    Ben het met Beatrijs eens. ‘Intuïtief’ denk ik zelfs dat het voor een baby gezond is om ook met andere geuren en bacteriën in contact te komen. Er wordt tegenwoordig zo getut met kinderen. Alles is maar eng en zielig. Ik heb zelf ook jonge kinderen.



Sommige HTML is toegestaan