Beste Beatrijs,
Ik vraag me af wat de etiquetteregels zijn op het gebied van huisdieren en bezoek. Wat doe je als je, zoals ik, keurig gekleed op visite komt en na afloop onder de haren en het kwijl blijkt te zitten? Sommige kleding is niet te wassen en moet naar een stomerij. Kan ik daar een vergoeding voor vragen? Is het normaal te verwachten dat huisdieren apart gehouden worden van het bezoek? De ellebogen op tafel mag niet, maar een harige hond die om de hapjes heen cirkelt mag wel? En dan heb ik het nog niet eens over een gastvrouw die de hond uitgebreid aait, kust en knuffelt en vervolgens een drankje inschenkt met diezelfde handen. Wat moet je tolereren als gast en waar houd je rekening mee als gastvrouw/-heer?
Hekel aan honden
Beste Hekel aan honden,
Hondenbezitters doen in het algemeen moeite om hun huisdier ervan te weerhouden bezoekers te bespringen en te besnuffelen (‘Af, Fido, koest!’), zeker wanneer zij weten dat het bezoek dit niet op prijs stelt. De hond afzonderen gebeurt alleen wanneer gasten blijk geven van hondenangst of –allergie. Eventueel kunt u angst of allergie veinzen, wanneer u op bezoek gaat bij mensen met een hond. Ook kunt u bij een tegenbezoek van uw vrienden vragen of ze de hond thuis willen laten. Stomerijkosten afwentelen op de gastheer zonder dat er iets bijzonders is voorgevallen, gaat te ver. Zo’n vraag om geld is agressief en zal ook zo worden opgevat. Gasten hebben verder niets te zeggen over de omgang tussen eigenaar en hond. Dat moet u lijdzaam ondergaan.
Overigens spreekt er uit uw woorden zo’n peilloze walging voor de hond in al z’n verschijningsvormen dat het verreweg het beste lijkt om nooit op bezoek te gaan bij iemand met een hond in huis. Uw smetvrees voor honden is onverenigbaar met de manier waarop de meeste mensen tegenwoordig omgaan met hun hond: zij beschouwen het dier als volwaardig lid van het gezin, een wezen dat op dezelfde manier liefde ontvangt als een klein kind. Als u hier niet tegen kunt, kunt u beter wegblijven.
Je kan natuurlijk gewoon iets aantrekken wat je wel zelf kunt wassen.
Uit het etiquette-antwoord klinkt eveneens iets door: dédain. Het gaat niet om ‘smetvrees’ maar hygiëne. Als je een dier geaaid hebt, eerst je handjes wassen en dan pas eten/drinken aanraken. Wie dat er niet ingestampt heeft gekregen en/of niet doet, is gewoon een grote viespeuk, ongeacht hoeveel mensen tegenwoordig hun huisdier als hun zoon of dochter beschouwen en behandelen.
Maar inderdaad, uit de omgekeerde wereld kan “men” beter wegblijven.
Wist u dat deze mensen een hond hadden? Zo ja, waarom trekt u dan niet iets anders aan, mevrouw?
Ik ben het eens met het antwoord van D.N. Bijl. Mijn dochter gaat in een leuk pakje naar een verjaardag en bij thuiskomst is haar dure panty kapot gekrabd door de scherpe nagels van de hond. Moet zij dan maar in een overall naar zo’n feestje? Bij een vriendin moet ik de hondenallergie van mijn man vreselijk aandikken. Zij wil altijd haar hond meenemen (een in mijn ogen vies, onopgevoed beestje). Ze is bereid te komen als mijn man er niet is maar dan zit ik nog niet op haar hond te wachten.
Op het moment dat u weet dat uw gastheer en gastvrouw een hond hebben kunt u daar wat mij betreft rekening mee houden qua kleding. Er zit natuurlijk nog een vreselijk groot verschil tussen een leuk pakje met een dure panty en een overall.
Ik kom regelmatig in huizen waar honden wonen en ik ben nog nooit met een kapot of bekwijld kledingstuk naar huis gegaan.
Als u in uw eigen huis geen hond wilt is dat natuurlijk uw goed recht. Uw vriendin heeft zich daar dan aan te houden.
Ik zal nooit een hond in mijn huis toelaten. Vieze beesten zijn het.
Jaren geleden waren wij voor een etentje bij vrienden uitgenodigd. Vlak voor het diner peuterde de gastvrouw een worm uit de anus van de hond en ging daarna vrolijk door met de voorbereidingen. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat zij de maaltijd aan de hond mocht voeren, maar dat ik er geen hap van zou nemen. Uiteraard hebben wij daarna het pand verlaten en was de vriendschap over.
De overlast op straat (en in bossen) is inmiddels ook zó toegenomen dat ik een DAZER heb aangeschaft. Deze ultra-sound verschrikker houdt honden effectief uit mijn buurt, zonder dat de eigenaars iets in de gaten hebben…
Als je niet van honden houdt en je weet dat er honden zijn dan zou ik gewoon wegblijven. Zelf heb ik ook niets met honden en ik zoek ze dus ook niet op. Andersom komen er in mijn huis ook geen honden. Dat moet je gewoon uitspreken. Gewoon zeggen waar het op staat. Niemand kan je verplichten om honden altijd maar leuk te vinden. Je kan ze toch gewoon vermijden als je ze niet leuk vindt? Succes!
‘Overdrijven is ook een vak’, zei mijn moeder vroeger heel vaak. Ik heb al bijna 20 jaar 2 honden. Ik vind het vanzelfsprekend dat ze thuisblijven als ik ergens op visite ga. Net zoals ik ze thuislaat als ik ga werken of boodschappen doen. Als mensen bij mij in huis komen, worden ze wel begroet, dat is natuurlijk gedrag van een hond, maar daarna gaan ze gewoon rustig ergens liggen. Ze mogen niet tegen mensen opspringen (ook niet tegen mij)en ook niet opdringerig schooien (dus je wordt niet ‘bekwijld’). Kwestie van hond opvoeden (daar ontbreekt het vaak aan)
Bij sommige mensen wil je niet eten ongeacht of ze wel of geen hond hebben en dat heeft te maken met algemene omgang op hygiënisch gebied. Iedereen die eten bereidt dient eerst de handen te wassen.
Maar het lijkt mij persoonlijk wat overdreven om hysterisch te doen als gastheer/dame Fikkie een aai over het bolletje geeft en daarna een drankje inschenkt zonder de handen gewassen te hebben.
Soms wordt het huisdier hét aandachtonderwerp van de avond omdat men continu bezig is te corrigeren of te vergoeilijken. Sommige genodigden zijn allergisch, anderen zijn angstig en nog anderen zijn niet graag lastig gevallen of hebben er geen boodschap aan dat het huisdier de gehele avond het middelpunt is van aandacht en gesprek. Naar etiquette van de gastheer/vrouw denk ik dan dat het beste is om het huisdier af te zonderen, nog vóór de visite er is. Hoe graag men ook zijn huisdier ziet, men mag dit nooit opdringen aan de gasten. Het motief van “Dan moeten de gasten maar weg blijven…”. In deze reactie zit vervat dat men de aanwezigheid zijn dier méér op prijs stelt dan de aanwezigheid van de ‘genodigden’. Als de gasten ook dol zijn op dieren, is het dan aan hén om de gastheer duidelijk te maken dat het dier gerust in de ontmoetingsruimte mag komen.
Ik denk dat men op die manier het vlotst ‘situaties’ voorkomt.