Beste Beatrijs,
Tijdens familiebezoeken neemt mijn zwager zijn hond mee. Ik vind honden in het algemeen viezig, stinken en veel te lomp en druk voor in ons huis. Dit arme beest kan er niets aan doen maar hij is niet goed opgevoed: hij snaait gebakjes van de borden, springt tegen mensen en het aanrecht op, en doet al die andere vervelende hondendingen. Zijn baasje grijpt alleen halfslachtig in, als het al te laat is. Mijn vriendin had de hond er ook liever niet bij, maar vindt het ook moeilijk omdat haar broer niet altijd een oppas kan regelen. We hebben een baby die op termijn gaat kruipen en dan wil ik zeker geen hond hebben rondbanjeren. Mag ik honden de toegang tot ons huis ontzeggen en hoe pak ik dat aan met hun baasjes?
Verboden voor honden
Verboden voor honden,
U mag absoluut honden weigeren in uw huis! De handigste manier om dit zonder gezeur voor elkaar te krijgen is een allergie voorwenden. Iedereen zwicht voor allergieën. Zodra iemand aankondigt een hond mee te willen nemen naar uw huis of zich er onverhoeds met eentje aandient, kunt u vriendelijk meedelen dat u helaas geen honden in uw huis kunt ontvangen, omdat er een gezinslid allergisch voor is. Het verschil tussen een afkeer van en een allergie voor honden is tenslotte niet relevant. In beide gevallen wint het veto. Aan uw zwager kunt u vragen of hij een andere oplossing voor z’n hond wil zoeken, omdat Pluto en een kruipende baby niet in dezelfde ruimte kunnen verkeren.
Waarom liegen? U adviseert wel vaker een leugen te vertellen, en ik verbaas me daar telkens over. Ik heb liever dat iemand mij zegt dat mijn honden niet welkom zijn, dan dat ik merk voorgelogen te zijn.
Ik ben van mening dat je in je eigen huis dier en kind van een ander mag corrigeren als de eigenaar/ouder dat niet doet. In jouw huis gelden jouw regels!
Mooi advies Beatrijs, ik heb een vergelijkbare case. Alleen komt de hondeneigenaar nu niet meer bij ons langs (want zielig voor t dier om zo lang alleen te zijn). Mijn partner moet nu altijd naar haar toe en baalt hiervan. Wat nu?
Suzanne, Beatrijs adviseert dat omdat een “leugen om bestwil” de manier is de situatie voor beide partijen prettig te houden. Door te veinzen dat er overmacht is hoeft de afwijzende partij zich niet opgelaten te voelen, en de andere persoon voelt zich niet afgewezen. De verhoudingen raken niet verstoord en er hoeft geen onprettige discussie plaats te vinden.
Zelf zou ik in dit geval trouwens de waarheid vertellen. U neemt uw konijn of lama toch ook niet mee om in iemands achtertuin te parkeren? Wat dat betreft ben ik bekend met de hondeneigenaar die er van uit gaat dat zijn/haar hond welkom is…