Spring naar inhoud


Collega rijdt te hard

Beste Beatrijs,

Recentelijk ben ik met een collega meegereden naar een stad aan het andere eind van het land, waar we beiden voor zaken moesten zijn. Onderweg viel mij zijn nonchalante rijstijl op. Hij reed consequent te hard, tot 160 km per uur, en deed dit met slechts één hand losjes aan het stuur. Zelf houd ik me doorgaans aan de maximumsnelheid, al was het maar om boetes te vermijden. Ik kan het nog wel accepteren dat iemand wat harder rijdt, maar dit vond ik gevaarlijk. Ik heb er niets van gezegd, want ik weet dat iemands rijstijl altijd heel gevoelig ligt. Zeker deze collega had kritiek als een persoonlijke aanval opgevat. Mijn vraag is: hoe maak ik een andere partij duidelijk dat ik graag veilig word vervoerd? Ik mag van een ander toch verwachten dat hij verantwoordelijkheid neemt voor de passagiers?

Bange bijrijder

Beste Bang,

Het is inderdaad vrij moeilijk om iemand op z’n rijstijl aan te spreken. Vooral de zogenaamd sportieve rijders kunnen vaak totaal geen kritiek verdragen. Ze denken van zichzelf dat ze geweldige en soepele autorijders zijn, maar in werkelijkheid zijn ze een gevaar op de weg. Het is geen lolletje om met zo iemand mee te rijden.

Veel kunt u er niet tegen uitrichten. Als u de politieagent gaat uithangen en op de maximumsnelheid wijst, wordt u uitgelachen. De enige mogelijkheid is om uzelf als patiënt te afficheren. Patiënten krijgen altijd hun zin. U zegt: “Sorry, wil je misschien wat rustiger rijden? Het spijt me vreselijk maar ik heb een snelheidsfobie. Als auto’s harder dan 120 gaan, word ik bang. Het klamme zweet breekt me uit. Zet me anders maar af bij het volgende station.” De maniak wil dan natuurlijk weten waar die fobie vandaan komt. En dan zegt u iets over auto-ongelukken, waar u of uw naasten in hebben gezeten, en waarin te hard rijdende auto’s een rol spelen. Voor zolang dit ene autoritje duurt, zal hij u waarschijnlijk wel ter wille zijn. De volgende keer rijdt u gewoon niet meer met hem mee en neemt u lekker de trein.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met .


2 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. mevr. J. H. schrijft

    Als trouwe Trouw-abonnee lees ik altijd uw rubriek. Meestal kan ik me wel vinden in uw antwoord, maar soms erger ik me eraan. Zo ook bij uw antwoord aan de bange bijrijder. Waarom moet hij zich excuseren over iets wat bij wet verboden is? De snelheidsbeperking is toch ingesteld voor de veiligheid van alle weggebruikers? Ik vind dan ook dat je iemand mag aanspreken op zijn onverantwoord machogedrag zonder verdere smoesjes. Eerlijkheid duurt het langst, nietwaar?

  2. Gerard v. D. schrijft

    Mevrouw Ritsema,
    In uw column van afgelopen week adviseerde u ‘de bange bijrijder’ een ongeluk te veinzen. Weet u wat u en/of uw medepasagier(s) bij een ongeluk kan overkomen? Waarom adviseert u überhaupt mensen om een probleem met een leugen op te lossen? Dit komt, gelukkig, vroeg of laat toch vaak uit. Zijn de problemen dan opgelost?



Sommige HTML is toegestaan