Beste Beatrijs,
Mijn dertienjarige dochter is een lief kind en heel aardig voor anderen. Sinds kort heeft ze contact met een leeftijdgenoot, een jongen, die haar vertelde dat hij een enorm geheim met zich meedroeg. Mijn dochter wilde hem helpen, waarop hij haar vertelde dat hij in de knoop zit met zichzelf omdat hij altijd gepest werd. Daardoor krast hij in zichzelf en heeft hij zelfmoordgedachten. U begrijpt dat ik niet zit te wachten op dit soort vriendjes. Ze durft hem alleen niet goed af te houden. Hij dringt zich erg op, wil voortdurend met haar afspreken en smst en msnt de hele dag met haar. Toen zij een afspraak met hem afzegde, reageerde hij boos en zwaar teleurgesteld. Hij speelt in op haar medelijden. Dit bevalt mij niet. Hoe kan ik haar duidelijk maken dat ze afstand van hem moet nemen?
Claimend vriendje
Beste Claimend vriendje,
Gelukkig praat uw dochter nog met u over wat ze meemaakt! Dat betekent dat ze vertrouwen in u stelt en open zal staan voor uw mening. Neem de tijd om een serieus gesprek met uw dochter te voeren. Vraag haar wat ze zelf vindt van dit vriendje en hoe die opereert. Het kan niet anders of zij zal zichzelf onder druk gezet voelen. Vertel haar dat een situatie waarin de ene persoon de ander achtervolgt nooit de naam vriendschap kan dragen. Vriendschap is altijd vrijwillig. Mensen raken bevriend met elkaar omdat ze plezier aan elkaar beleven en niet om voor psychiater te spelen. Hulp kan nooit het doel van vriendschap zijn, hoogstens een gevolg op termijn. Afgezien daarvan zijn de problemen van deze jongen veel te zwaar om een leeftijdgenoot mee te belasten. Hier moet een volwassene aan te pas komen. De beste hulp die uw dochter deze jongen kan geven bestaat eruit hem aan te moedigen om met een vertrouwde volwassene te praten. Scholen hebben tegenwoordig allerhande mentoren, leerlingbegeleiders of vertrouwenspersonen paraat, met wie leerlingen over problemen kunnen praten. Die jongen moet van haar nek af en ergens anders hulp gaan zoeken. Vraag uw dochter of ze zich in staat voelt om hem zowel te weerstaan als naar een ander adres te verwijzen. Als ze daar tegenop ziet of als het haar niet lukt, moet u zelf iemand inseinen over dit geval. Eigenlijk zou u dat hoe dan ook moeten doen, ongeacht de pogingen van uw dochter, want deze jongen verkeert duidelijk in psychische nood en heeft professionele hulp nodig.
Ik ben het helemaal met Beatrijs eens. Een goed gesprek met dochter om mee te beginnen maar daarnaast zou ik zeker de klassementor inlichten over deze situatie, vooral als het een klasgenootje betreft. Laat deze mentor maar verdere stappen ondernemen.
Natuurlijk zal dochterlief dit laatste niet willen maar als volwassene en ouder heb je nu eenmaal meer levenservaring en inzicht in bepaalde zaken dan een 13-jarige.
De problemen zijn zo diepliggend dat er zeer zeker professionele hulp moet komen voor deze jongen.
Mijn advies zou zijn dat de ouders op de hoogte gebracht moeten woorden van deze jongen, dit lijkt sterk op borderline-achtig gedrag.
Een goed advies, absoluut. Het lijkt echter wel zaak om ook de stappen die je als ouder wilt zetten, te bespreken met de dochter. Je wilt niet achter haar rug om ‘klikken’. De dochter heeft een grote blijk van vertrouwen gegeven en door achter haar rug om stappen te zetten beschadigt dit haar vertrouwen enorm. Ze zal de volgende keer niet zo open zijn.