Beste Beatrijs,
Jaarlijks is er bij ons op het grasveld een buurtbarbecue. Elk jaar zien mijn vrouw en ik er tegenop. Gesprekken ter plekke hebben een oppervlakkigheid dat het een lieve lust is. Mijn zoon van 18 gaat omdat hij wat wil eten en gaat dan om 20.00 uur weg naar vrienden, mijn dochter van 15 heeft het na de laatste keer wel gezien. Deze barbecue wordt door een paar figuren in de straat erg gepromoot, maar ik zie na zo’n jaar of acht geen grotere respectvolle cohesie in de buurt. Zelf wil ik er niet meer heen. Is dit verstandig? Hoe beoordeelt u de functie van zo’n buurtbarbecue? Kun je na bijvoorbeeld een uur weg?
Geen zin in de buurt
Beste Geen zin in de buurt,
U geeft niets om de buurtbarbecue. Blijf er toch heen gaan, is mijn advies. Het is niet de bedoeling om met uw buurtgenoten diepe gesprekken over het leven te voeren. Het gaat om niet meer dan een hapje, een drankje en wat koetjes en kalfjes. Op zo’n manier leren buurtgenoten elkaar net iets beter kennen dan alleen van gezicht. Je staat met deze te praten, dan met gene. Het gesprek gaat over de buurt, hoe de tuin erbij staat, misschien even over werk of kinderen, vakantiebestemmingen. Het heeft allemaal weinig om het lijf, maar in ieder geval hoort u de namen van de mensen en wat oppervlakkigheden uit hun leven. Zodra mensen in een buurt elkaar een heel klein beetje kennen (ook al blijft dat beperkt tot groetniveau en een sporadisch praatje over het weer) is de sfeer in een buurt al vriendelijker dan wanneer ze nooit een woord met elkaar hebben gewisseld. Uw aanwezigheid bij de barbecue kan u op geen enkele manier schaden, integendeel, het is altijd nuttig en leerzaam te weten wie uw buren zijn.
Het doet er niet toe dat uw kinderen niet willen meedoen. Oudere tieners hebben andere prioriteiten dan de buurt, dat geeft niet, en als uw zoon wel wil mee-eten is dat meegenomen. Doe gewoon mee en laat uw gezicht zien. Eten moet u toch, dus waarom ter afwisseling niet een keertje met de buurtgenoten? U hoeft niet tot laat op de avond te blijven rondhangen. Als u er na een uur of twee weer genoeg van hebt, gaat u fijn terug naar huis met de zelffeliciterende gedachte dat u weer uw beste beentje hebt voorgezet.
Wat een dikke nonsens om dan ‘vooral toch maar te gaan”!
Oja, dat was ik vergeten: het hele leven zit aan elkaar van dingen die men doet om z’n gezicht vooral niet te verliezen. Beetje meelachen en doen of het heel leuk is, is het devies.
Ik zou zo zeggen: laat de bbq, de bbq en ga op die avond gezellig met uw vrouw uit eten in een restaurant. Zodra er een datum van bbq bekend is, heeft u gewoon al iets anders in de agenda staan. Wat? dat gaat geen hond iets aan. Gewoon thuisblijven mag ook…
Alleen maar gaan omdat het zo leuk staat tegenover je buurtgenoten? Omdat je over de tuin moet praten of over de vakantie? Hou nou toch op!
Maar toch, stel nou dat:
– een ruit bij je word ingeslagen / inbraak
– een pakket bezorgd bij de buren wat voor jou bestemd is.
– iets moet worden gedaan aan het zwerfvuil / straatbeeld
– de hele buurt last heeft van 1 woning met luidruchtige feestjes
Dan moet je wel contact hebben met je buren, of je ze nu leuk vind of niet. Je woont ernaast, jezelf afzonderen van je medemens is zeer gebruikelijk anno 2010, maar een slecht voorbeeld.
Mensen vergeten vaak dat er soms hele aardige mensen zijn in hun directe omgeving. Dat is zonde, het is voor velen een afbreuk aan hun eigen tijd, maar het is vaak minder erg dan het lijkt.
Ik heb vroeger een buurman gehad die op een gegeven moment (hij woonde er nog niet zo lang) ging trouwen en het feest in eigen tuin vierde. Een grote tent stond boven de tuin opgezet, alles stond al klaar toen hij met zijn vrouw in het gemeentehuis was. Helaas was de tent op zo’n manier opgezet dat de wind eronder kon komen en waaide het toevallig vrij hard… U raadt het al. Een enorme klap, tent ingestort.
Gelukkig waren er veel buren thuis, en met een groot aantal buren hebben we de boel weer opgezet. Op wat gebroken glazen en geknalde ballonnen na was alles weer in orde toen het bruidspaar arriveerde.
Ja, op zulke momenten realiseer je je wel weer dat een goede band met buren erg handig kan zijn…. En er zijn ongetwijfeld vele (en wellicht minder unieke) voorbeelden te bedenken.
N. B. Deze buurman werd, helaas, erg teruggetrokken. Zonder dat iemand in de buurt het van tevoren wist scheidde hij, trouwde opnieuw, kreeg een kind en verhuisde.
Zelfbeschikking is een heerlijk goed, en in eerste instantie zou ik ook denken: “dit jaar heb ik toevallig iets anders op de agenda staan.”
Met al het individualisme van tegenwoordig daarentegen is het prettig om je buren te kennen (in welke mate dan ook) en op ze te kunnen rekenen in geval van nood. “Beter een goede buur dan een verre vriend” gaat nog altijd op.
Feit is wel dat inderdaad vaak in grote groepen over onbenulligheden wordt gesproken, weet niet of dat simpelweg komt omdat mensen te verlegen zijn hun specifieke standpunten in groepsverband te verkondigen of omdat ze werkelijk niets anders weten te vertellen, maar hé, je kan zelf ook een bijdrage leveren aan gespreksonderwerpen. Als je doorvraagt blijkt een heel saaie buurman er misschien wel een interessante passie op na te houden al denk je hem na 8 jaar wel te kennen.
Je moet er zelf ook wel moeite voor doen.