Beste Beatrijs,
Mijn broer (34 jaar) woont nog bij onze ouders thuis. Hij werkt niet, heeft zelfs geen uitkering en zit de hele dag op zijn zolderkamer te gamen. Dat doet hij goed en hij heeft een zekere naam in de gamerswereld veroverd. Maar mijn ouders van tegen de zeventig zorgen nog steeds voor hem. Eten koken, wassen, schoonmaken, alles. Langer dan twee weken gaan ze niet met vakantie, omdat ze mijn broer niet te lang alleen willen laten. Fysiek is hij gezond en met zijn verstand is ook niets mis.
Ik heb weleens geprobeerd dit met hem te bespreken, maar hij wil er niet over praten. En natuurlijk snijd ik het onderwerp nu en dan met mijn ouders aan. Zij zitten er ook mee, maar ze hebben een zwak voor hem en stellen geen ultimatum. Ik adviseer ze hulp te zoeken. Maar dat doen ze niet. Moet ik me als zus hierin mengen of het maar laten zitten? Ik voorzie dat ik hem op straat moet zetten als mijn ouders er niet meer zijn en het huis moet worden verkocht. Of nog erger: dat ik straks voor mijn gebrekkiger wordende ouders zorg, terwijl mijn broer boven zit te gamen.
Nietsnut op zolder
Beste Nietsnut op zolder,
Uw broer heeft geen werk en geen uitkering (ook geen opleiding?). Hij is computerverslaafd en toont geen enkele animo om iets van zijn leven te maken. Uw ouders weten er ook geen raad mee en volharden in hun intussen disfunctioneel geworden ouderlijke zorg. Dit is een heel lastige situatie. U staat op twee fronten tegelijk aan dode gewichten te trekken.
Als uw broer niet voor- of achteruit wil, staat u machteloos. Voor alles wat er nodig is om uw broer op de rails te krijgen: woonruimte zoeken, baantje zoeken, uitkering aanvragen, is immers zijn actieve medewerking nodig. Waarschijnlijk vinden uw ouders het stiekem wel best dat uw broer op zolder zit. Misschien zijn ze bang dat hij buitenshuis helemaal verkommert. Ook al vergooit hij zijn leven met gamen, uw ouders zijn gewend aan zijn aanwezigheid en wellicht springt hij te zijner tijd toch bij. Als de nood aan de man komt en een van uw ouders instort, zal uw broer toch wel een handje uitsteken om de boel drijvende te houden?
U kunt niet van uw ouders verlangen dat ze hem op straat zetten, want dat doen ouders niet met een kind, tenzij het kind de ouders kwaad heeft gedaan en daarvan lijkt in het geval van uw lethargische broer geen sprake. Vraag uw ouders nog eens wat ze zelf het liefste willen: dat hij blijft of dat hij weggaat? Als ze hem voor zijn eigen bestwil liever zien vertrekken of voorwaarden willen stellen aan zijn verblijf, zouden ze een of andere hulpverlener kunnen inschakelen. Niet voor uw broer, maar voor henzelf. Die persoon kan adviseren hoe zij zich moeten gedragen tegenover hun zoon om enige verandering in de situatie voor elkaar te krijgen. De punten medeverantwoordelijkheid voor het huishouden en kostgeld vragen lijken urgent en tegelijk concreet genoeg om mee te beginnen.
Maar het lijkt er sterk op dat uw ouders niets van hulpverleners willen weten. Dat betekent dat ze zich neergelegd hebben bij de huidige stand van zaken en dat er voor u niets anders overblijft dan handenwringend aan de zijlijn staan.
DE onwetendheid druipt van de inzending en het antwoord af.
Gamen hoeft allang geen verslaving meer te zijn.
Er is namelijk uit de inzending niet op te maken dat de gamer in kwestie, geld verdient aan het gamen…
Zoals de inzender aangeeft heeft hij een naam opgebouwd in de gamescne. Dit zou indirect kunnen betekenen dat hij meespeelt op toernooien. De bedragen daar te winnen zijn vele malen hoger dan wat met een baan is te verdienen. Laat staan te ontvangen met een uitkering (al is dat laatste in Nederland natuurlijk allang achterhaald, uitkering is vaak al lucratiever dan werken).
Persoonlijk ken ik een gamer, buitenwereld noemt hem verslaafd, maar ondertussen verdient hij met 1 toernooi meer dan ik in 6 maanden met werken. En dan verdien ik niet eens slecht.
Kortom blijft een probleem dat hij liever thuis woont. Echter dat is een probleem tussen hem en zijn ouders. Niet tussen een bemoeizieke zus die geen ruggegraat heeft of een redactie die niet eens weet wat een echte gamer is!
Zo te horen heeft de nietsnut op zolder inderdaad een behoorlijke game-verslaving. Deze wordt in stand gehouden door zijn ouders. De verslaafde ervaart zelf geen negatieve consequenties van zijn acties. Zijn omgeving wel, in ieder geval zijn zus en hoewel ze het misschien niet zullen toegeven ook zijn ouders. Zolang de nietsnut op zolder niet met zijn handelen wordt geconfronteerd zal er in ieder geval niets veranderen.
Bij een confrontatie zullen ongetwijfeld alle mechanismen gaan opspelen die bij elke verslaafde werkzaam zijn. Rationalisatie (“Ik game alleen omdat ik toch niets anders te doen heb” en “Zolang ik nog niet weet wat ik wil gaan doen kan ik net zo goed blijven games”), minimalisatie (“Ach zo erg is het niet, niemand heeft er toch echt last van”), ontkenning (“ik ben niet verslaafd, ik game alleen omdat ik het leuk vind”, “Ik kan stoppen wanneer ik wil, alleen ik wil het niet” ), de schuld buiten zichzelf leggen (“Ja ik kan ook niets anders doen want ik word niet aangenomen voor een baan”) etc etc etc.
Doet elke verslaafde, drank, drugs, sex, eten, of gamen…. Allemaal bullshit, maar wanneer hier aan toe word gegeven (wat ouders over het algemeen snel doen) zal er NIETS veranderen, en sterkt het de nietsnut alleen maar in zijn overtuiging dat hij gelijk heeft…
Wat ook belangrijk is behalve de confrontatie met de consequenties van wat zijn handelen met zijn omgeving doet is het ook zeker van belang dat de nietsnut op zolder zelf de consequenties van zijn handelen gaat ervaren. Stel paal en perk aan wat hij doet en verbind hier consequenties aan. Dit zal voor zijn omgeving (zeker zijn ouders) het moeilijkste zijn, maar een verslaafde zal zijn gedrag enkel en alleen veranderen als doorgaan pijnlijker is als veranderen. Als dit uiteindelijk moet betekenen dat hij het huis uit moet, “so be it”… Stel consequenties aan zijn handelen en geef hier niet aan toe. Het hoeft misschien niet meteen zo te zijn dat ie meteen de straat op word gezet, ik ken de persoon en de situatie niet, maar als dat uiteindelijk nodig is, dan moet het zo zijn….
Pas als de verslaafde zelf de consequenties van zijn handelen gaat ervaren komt hij er misschien zelf aan toe om in te zien dat hij een probleem heeft… Dan ligt de bal bij hem en zal hij moeten veranderen….
@M. Brandenburg
Nou, gelukkig hebben we jou om ons allemaal uit de droom te helpen. Want “Gamer” zijn is natuurlijk een fantastische en gezonde cariere move. Dat iedereen dat toch niet weet?! /end sarcasm
Als dat nou allemaal echt zo is, waarom woont die gast dan bij zijn ouders en gebruikt hij dat gigantische kapitaal waar jij het over hebt niet om zelf iets te huren/kopen? Ik ben zelf een gamer, maar ik zou het never-nooit tot een verslaving laten komen en al zeker niet zodanig dat mijn familie mij moet verzorgen.
Als hij zoals jij suggereert zo zeker van zijn zaak is, en dat dit een toekomstbeeld is waar hij helemaal achter staat, waarom wil hij er dan niet over praten met zijn eigen familie?
Even een kleine toevoeging naar aanleiding van de bovenstaande reactie van M. Brandenburg. Inderdaad is het mogelijk om met gamen je geld te verdienen. Maar tot nu toe blijft het feit dat de heer in kwestie 34 is is, bij zijn ouders woont en teert op hun zak. De omgeving ervaart hier last van. Als de heer in kwestie inderdaad geen verslaving heeft zal het dus ook niet zo moeilijk zijn om daad bij het woord te voegen en stappen te ondernemen om constructief te werk te gaan. Enkele vragen doemen dan wel op:
Als het wel een verslaving is, is het dan verstandig om een carriere erop te baseren?
Hoe groot zijn de kansen dat, als het geen verslaving is, hij er voor de aankomende jaren zijn broodvoorziening uit kan halen?
Kosten voor woning, vaste lasten en levensonderhoud.
Als hij eventueel een tijd succesvol is om geld ermee te verdienen, hoe ziet hij ditzelf voor zich? Denk hij tot aan zijn pensioen te gaan kunnen gamen, of heeft hij voor na zijn ’15minutes of fame’ ook een goede fallback? Opleiding, technische kwaliteiten? Werkervaring?
Als het geen verslaving is, waar hij alleen maar achter zal komen op het moment dat hij een tijdje niet meer gamed, wat weerhoud hem dan momenteel om EERST iets te bereiken zoals, opleiding, werkervaring en DAN pas zich te storten op het gamen?
Tot je 34 op zolder zitten en niets ondernemen om met vertrouwen de toekomst te gemoed te gaan en jezelf alleen bezig te houden met gamen is simpelweg niet gezond.
@JJ:
“Want Gamer zijn is natuurlijk een fantastische en gezonde cariere move.”
Over zwart wit gesproken. Deze jongeman verdient wellicht zijn geld met gamen wat in deze tijd heel erg goed mogelijk is check “The Intel Extreme Challenge” maar is die jongens verdienen meer dan jij en ik bij elkaar met het spelen van video spellen. Eerst onderzoek doen alvorens je een ander veroordeeld op zijn uitspraken.
@peter zijn toevoeging:
Waaruit maak je op dat deze jongeman teert op de zakken van zijn ouders en tot last van zijn omgeving is dan? Je kan alleen maar afgaan op wat die zus meldt en dat is een beetje overtrokken en ik proef een zekere vorm van jaloezie in haar betoog. Hij heeft geen baan maar ook geen uitkering maar dat is nog geen bevestiging dat hij van zijn ouders leeft. Er blijkt nergens uit het stukje dat de ouders dit niet prettig vinden alleen dat de zus hier een probleem mee heeft. Eigenlijk gaat het hele stuk over de jaloerse zus die het allemaal niets vind. De redactie reageert met een antwoord wat een 5 jarige nog beter kan verwoorden.
Dat jij Peter vind dat iemand van 34 op zichzelf dient wonen dat is jou mening maar gelukkig is dat geen standaard. Wellicht dat de jongen met zijn inkomsten uit gamen zijn ouders steunt zou ook kunnen lees je nergens dus is ook niet waar volgens jou.
We zien hier een heel zwart wit beeld vanuit het standpunt van een buitenstaander die er blijkbaar veel moeite mee heeft dat zij moet werken voor haar geld en haar broer het allemaal niet zo nou neemt daarmee. Daarentegen kan je de broer niet verwijten dat hij niets onderneemt en gebruik maakt van de overheid steun. Wellicht dat hij op de zakken van zijn ouders leeft maar daar word in het stuk niet over gesproken dus kan je dit niet zomaar aannemen. Dat hij 34 is en thuis woont, tja ik ben 36 en heb mijn moeder in huis genomen maar kan je ook uitleggen dat ik thuis woon. In ieder geval is dit geen grond om iemand maar als “raar” af te schilderen de een gaat nu met zijn 18e het huis uit de ander niet.
Totdat het hele verhaal duidelijk is zal ik geen mening hebben.
Wat wellicht werkt; geef op tijd aan dat het internet abbonement wordt opgezegd. Uit het artikel maak ik op dat het op naam van Pa&Ma moet staan. Als zoonlief het toch zelf betaald, dan verdient hij blijkbaar toch ergens z’n geld mee en moet hij in staat zijn in zijn eigen onderhoud te voorzien.
Ach ,ik ben 33 met een eigen bedrijfje en woon sinds 1 jaar op mezelf na altijd bij mijn ouders te hebben gewoond.
Oh ja ,en ik game ook elke dag minimaal een uurtje(!)
Ik heb waarschijnlijk net als de broer van de klaagster ontzettend lieve ouders die mijn aanwezigheid niet vervelend vonden. Ik deed natuurlijk ook veel voor mijn ouders (boodschappen ,kleine klusjes) maar da’s normaal.
Zolang de broer van briefschrijfster geen terreur op zijn ouders uitoefent zie ik geen probleem.
Misschien is briefschrijfster jaloers omdat haar broer een ogenschijnlijk zorgeloos leven leidt?
Het mag dan zijn dat je met gamen geld kunt verdienen maar uit het ingezonden stukje blijkt geenszins dat de zoldernietsnut prima voor zichzelf kan zorgen, financieel en anderszins, en dat ook zal gaan doen, integendeel! In het geval van iemand die de dertig is gepasseerd is dat wel degelijk iets om bezorgd over te zijn. Ik lees ook nergens dat de zoldernietsnut zijn (oude) ouders kostgeld betaalt of anderszins bijstaat. Was dit allemaal wél het geval, dan was er vermoedelijk geen probleem geweest. De zuster van de zoldernietsnut heeft haar bezwaren heel duidelijk en concreet neergezet, jaloezie heeft daar zo te zien niets mee te maken.
Zelf heb ik zo’n zoon. Is het geen gamen, dan is het wel een andere verslaving. Geen inkomen, wachten op uitslag om in de wajong te komen, ik vind het verschrikkelijk maar kan ook niet tegen hem zeggen wat ik eigenlijk wil, want dan hebben we ruzie. Heel erg moeilijk, je houdt van je kind onvoorwaardelijk maar soms zie ik het niet meer zitten.
Ik heb ook zo een zoon. Hij is bijna 27. Er is waarschijnlijk ook een autistische stoornis. Zit in familie. Hij heeft wel zijn mbo 4 diploma gehaald. Ook al zei hij dat de stage niet goed ging. Hij was bijna overspannen. Heeft daarna orderpicken gedaan, ging op een gegeven moment niet meer. Ik heb als moeder alle hulpinstaties ingeschakeld maar die zeggen als hij zelf niet wil dat ze niets kunnen. Zelf zegt hij dat hij een baan wil die hem voldoening zou schenken,maar die is er blijkbaar niet.