Beste Beatrijs,
Ik neem deel aan diverse lees-, bridge- en museumclubjes. Inmiddels zijn verschillende leden ouder geworden en rijden geen auto meer. Ik doe het nog wel en doe het graag. Probleem is dat iedereen het vanzelfsprekend vindt om mee te rijden en opgehaald en thuis gebracht te worden. Nooit komt het bij ze op om te bedanken, eens een aardigheidje te geven of te betalen voor de parkeergarage bijvoorbeeld. Laatst maakte een leider van een van de groepjes het zo bont om voor te stellen dat ik twee volslagen onbekenden wel even kon meenemen. Het gaat mij niet om het geld maar om de vanzelfsprekendheid. Hoe kan ik hier verandering in brengen? Ik zie er steeds meer tegen op om naar mijn clubjes toe te gaan.
Altijd meelifters
Beste Altijd meelifters,
Ik begrijp dat u meer op dankbaarheid uit bent dan op geld. Probleem is dat dankbaarheid moeilijker te krijgen is (het is lastig om erom te vragen) dan geld. U bent nogal druk bezig met rijden van en naar clubjes. U lijkt er een dagtaak aan te hebben. Daarom geef ik u in overweging om toch om geld te vragen. U kunt dat best uitleggen aan uw passagiers. U zegt dan: ‘Ik ben drie of vier keer per week bezig om mensen op te halen en na afloop weer thuis te brengen, het valt me zwaar, ik voel me soms net een gratis taxichauffeur. Ik wil het nog wel doen, maar ik zou het prettig vinden om enige compensatie te krijgen in de parkeerkosten’ (en dan noemt u een klein bedrag). Verder raad ik u aan om gewoon nee te zeggen tegen verzoeken die u te veel gevraagd vindt. Een vraag om twee onbekenden te vervoeren kunt u rustig afwimpelen: ‘Sorry, nee, geen tijd, de extra reistijd komt me niet uit, ik heb al iemand anders in de auto.’ Als mensen geen dankbaarheid vertonen, hoeft u zich ook niet zo inschikkelijk te gedragen dat u overal maar ja op zegt. U zegt ja, als het u relatief weinig moeite kost, in andere gevallen zegt u vriendelijk nee.
‘Sorry, nee, geen tijd, de extra reistijd komt me niet uit, ik heb al iemand anders in de auto.’ Waarom niet gewoon zeggen wat u voelt en vindt: ik vind het niet fijn dat u mij ongevraagd 2 onbekende passagiers in de schoenen schuift.(of iets dergelijks).
Ik was in een soortgelijke situatie bij een zangclub. Ik heb aan de voorzitter gevraagd of ze een regel wilde instellen dat iedereen die een mede-clublid meenam voor een optreden of iets anders, daarvoor 2,50 euro betaalt. Dat werd probleemloos ingevoerd.
Zou het iets van oude mensen zijn? Mijn moeder vindt het ook heel normaal dat zij voor haar kerkbezoek, clubjes en verjaardagen door iedereen wordt opgehaald en thuisgebracht. Zelf kan zij niet autorijden, fietsen lukt niet meer en OV gebruikt zij alleen in haar woonplaats (ze is 75). Ik woon buiten de plaats en begeleid haar al jaren naar doktersafspraken en ik heb nooit een cent voor de parkeerkosten of benzine gekregen, zelfs niet als ik expliciet zij dat ze dat best een keer kon doen! Ik dacht steeds vergoelijkend “ze denkt er niet aan” of “het komt gewoon niet in haar op”, maar ineens kwam het in me op dat het gewoon egoïsme en zuinigheid is (ze hoeft echt niet op de kleintjes te letten). ik was er de afgelopen keer totaal klaar mee. Ik zei dat ze mij vanaf nu de benzine en de parkeerkosten moet vergoeden en ik liet haar bij thuiskomst direct de portemonnee trekken, wat zij morrend deed. Eindelijk heb ik ingezien dat ze gewoon heel egoïstisch en krenterig is! Maar vóór je dat van je eigen moeder inziet en vooral: vóór je daartegen in opstand durft te komen…! Ik had dit jaren eerder moeten doen.
Of laat de mensen naar uw huis komen. U vertrekt op een bepaald tijdstip (niet wachten). Wie mee wil, kan mee. U rijd terug naar uw eigen adres, niet naar het adres van de anderen. De mensen wandelen of fietsen naar hun eigen huis terug.