Beste Beatrijs,
Zeer recent is mijn schoonmoeder gestorven, tot ons grote verdriet. Wij kregen een Walt Disney-kaart die bedoeld was als rouwkaart. Binnenin stond, als je de kaart ondersteboven draaide, een kist, getekend door een klasgenoot van mijn kind. Dit blijk van medeleven was niet bepaald afgestemd op mijn gevoelens van dat moment. Moet je voor zoiets nu ook bedanken? Of mag negeren ook in dit geval (ik wil deze moeder niet aanmoedigen op dezelfde voet verder te gaan)?
Misplaatst rouwbeklag
Beste Misplaatst,
De moeder van dit klasgenootje meende waarschijnlijk dat het sympathiek zou zijn om haar kind zijn (of haar) hoogstpersoonlijke condoleanties te laten betuigen. Jammer genoeg een verkeerd idee met smakeloze resultaten. Klasgenoten hebben niets te maken met het overlijden van een ander kind z’n oma, als ze die niet kennen. Je moet een kind dus ook niet gaan opjutten om daar onoprecht medeleven over te betuigen. Niet op reageren, lijkt me. Niet bedanken en er ook niet op terugkomen. U hoeft andere mensen niet op te voeden in de richting van fijnzinnigheid.
Waarom moet je volgens uw antwoord aan “misplaatst rouwbeklag” de overledene gekend hebben om de nabestaanden medeleven te kunnen betuigen? Het betreffende kind kan best ook een opa of oma of ander familielid hebben verloren en uit ervaring meeleven en ook zonder dat mag je toch je medeleven kenbaar maken. Dat een kind dat anders (en bijvoorbeeld niet met een officiële rouwkaart) doet dan een volwassene lijkt me logisch. Waarop is het gebaseerd dat het medeleven onoprecht was? De kaart was waarschijnlijk meer voor de klasgenoot bedoeld dan voor de moeder.
Ik ben het helemaal met Saskia K. eens. Precies zo denk ik ook. Dat kind heeft op de een of andere manier meegevoeld met haar klasgenootje. Soms vertelt een kind zoiets in het kringgesprek en er wordt aandacht aan besteed. Geweldig toch, dat zij haar klasgenootje medeleven betuigt? Kan men niet jong genoeg leren.
En wat fijn, dat die moeder haar dochter zelf de kaart laat kiezen, ook als ze Walt Disney kiest. Zo doen kinderen dat nu eenmaal. Haar manier om haar klasgenootje op te fleuren.
Ik vind het geweldig!
Jammer dat de ontvanger de kaart – die zonder twijfel voor haar dochter bestemd was – niet kan waarderen en zich totaal niet kan inleven in de gedachtenwereld van kinderen….. een groot gemis als je dat niet kan!
En Beatrijs evenmin, dat valt me tegen!
Aan het kind kunnen velen een voorbeeld nemen: een teken van medeleven.
In het gegeven antwoord lees ik nogal wat oordelen en aannames. zoals opjutten en onoprecht medeleven, waar geen bewijs voor is, integendeel. Subjectieve kolder en het gaat vooral om de intentie van het kind en niet om de kaart zelf.