Beste Beatrijs,
Ik ben iemand die graag luistert en dat ook goed kan. Er zijn een aantal vriendinnen, mijn (nieuwe) relatie en zelfs mijn ouders die graag praten (of willen dat ik luister). Zij nemen makkelijk 95 procent van het gesprek in beslag met hun eigen wel en wee en alle ins & outs over buren, tennisvrienden die mij helemaal niet interesseren. Ook zijn zij degenen die dan het gesprek verbreken, omdat ze er plots vandoor moeten. Op de valreep schiet hun te binnen om te vragen hoe het eigenlijk met mij gaat. Mijn frustratie is dan best hoog opgelopen. Zo ook mijn trots, waardoor ik in mijn eigen valkuil trap en kort zeg: ‘Prima’ of ‘Het was een drukke week’ om toch nog iets gezegd te hebben. Maar intussen ben ik zo beledigd en teleurgesteld dat ik niets meer met ze wil delen. Hoe kan ik deze mensen duidelijk maken dat ik het gevoel heb dat ze niet echt geïnteresseerd zijn in mij, zonder hen te beledigen? (Want mijn ouders en mijn vriend zullen erg verontwaardigd reageren.)
Geen aandacht
Beste Geen aandacht,
Uw ouders, een paar van uw vriendinnen en zelfs uw nieuwe vriend kunnen het niet opbrengen om naar u te luisteren en zitten alleen maar over zichzelf te ratelen! Dat zijn wel heel veel mensen! Eigenlijk is er nauwelijks iemand in uw sociale kring die er een beetje normale conversatiestijl van geven en nemen op nahoudt. Hooguit een enkele vriendin. Tja, wat moet ik daarvan denken? Ik vind het raar. Een mens heeft zijn ouders niet voor het uitkiezen, maar misschien hebt u toch een slechte hand van vriendinnen/ geliefde uitzoeken, als deze intimi u allemaal voortdurend verbaal verpletteren. Een goede vriendin/ een nieuwe vriend die zo bot is om niet naar u te willen luisteren? Die niet geïnteresseerd is in uw besognes? Weg ermee, zou ik zeggen. Wat hebt u aan mensen aan wie u nooit iets kwijt kunt? Nu ja, zo hopeloos zal het ook weer niet liggen, toch? Uw intimi houden vast wel van u.
Ik raad u aan om zelf wat voortvarender te werk te gaan. U kunt gewoon inbreken in hun monologen, hoor. U zegt: ‘Heel interessant, maar nu even wat anders: wat ík heb meegemaakt… Waar ík mee zit… Wat mij is overkomen…. Wat ik je graag wil vertellen…’ En dan steekt u van wal. Dwars door het eerdere gespreksonderwerp heen. In gewone huis-, tuin- en keukengesprekken tussen mensen die elkaar na staan, hebben betrokkenen de vrijheid om elk moment het gesprek een andere richting op te sturen. U hoeft niet beleefd te zitten afwachten, alsof u op audiëntie bij de paus zit. U hebt alle vrijheid, maak er gebruik van!
Veer herkenning. Er zijn maar weinig mensen die ook kunnen luisteren. Zoveel mensen lullen graag over zichzelf!
Totaal geen zelfkennis hebben ze. ik heb voor de grap wel eens staan turven hoe vaak een medereiziger in de bus het woordje ‘ik’ zei tegen haar vriendin (in een busreis van 20 mn), nou daar kwam geen einde aan!
En dat ze dan op geven moment weg gaan en nog even snel polshoogte nemen van jou situatie, bah! dat herken ik ook. Mijn moeder heeft er ook een handje van..een half uur aan de telefoon, en dan op het laatst ‘maar ik meot nu ophangen’ ‘leuk je gesproken te hebbenn”..verbouwereerd blijf ik achter. fungeer ik als praatpaal??
Het lijkt zo mooi : luisteren en laten praten, maar kennelijk verloochen je je eigen behoefte. Ik ben het helemaal met Beatrijs eens dat een ieder de vrijheid ( en zelfs de verantwoordelijkheid) heeft om voor zichzelf op te komen. Niet achteraf slachtofferig gaan zitten doen dat er nooit iemand luister, maar eigen ruimte innemen en een luisterend oor afdwingen. ( en als dat er niet is, de relatie op een laag pitje zetten)
Daar zou ik nog aan toe willen voegen dat mensen over het algemeen niet goed reageren op klagerig mededelen dat er nooit iemand naar je luistert. Ik heb persoonlijk ervaren dat het goed werkt om duidelijk maar met positieve ondertoon het woord te nemen: ‘oke, nu zou ik graag iets willen vertellen’, of: ‘ik moet me even iets van het hart hoor!’. Ook door het inspelen op hun behoefte aan een fijne ‘roddel’, een probleem waarmee ze zich kunnen identificeren en kunnen adviseren, of door te vleien dat je hen ergens voor nodig hebt, kun je de aandacht naar jezelf toe trekken. Wel moet je dan ook niet zelf een half uur achter elkaar doorratelen, want dan doe je immers hetzelfde als zij.