Beste Beatrijs,
Als 38-jarige slanke man val ik niet onder de risicogroep voor Covid. Ik ageer al ruim twintig jaar tegen de bio-industrie, dierenleed en de overconsumptie van vlees. Deze drie zaken vormen mijns inziens de bron van de Covid-pandemie. Mijn levensgeluk haal ik vooral uit innig contact met mijn vrienden en familie en uit bezoekjes aan een kroeg, stadion of concert. Mijn werkplezier ligt vooral in contact met collega’s en niet zozeer werkinhoudelijk. Mijn levensgenot is al maanden tot een minimum beperkt, maar ik tracht mij netjes aan alle voorschriften te houden om anderen te beschermen.
Ik houd mij altijd in, als mensen weer eens hun mondkapje niet over hun nasale verspreider van ziekteverwekkers dragen en op die manier mijn kwetsbare dierbaren en het welzijn binnen de hele samenleving in gevaar brengen. Ik houd mij altijd in, als men ondanks de pandemie uit egocentrische motieven besluit te gaan reizen en daarmee bewust het risico neemt ernstige virusvarianten de landsgrenzen over te brengen. Maar ik ben dit eigenlijk meer dan zat. Zal ik voortaan de discussie aangaan met passanten in de supermarkt zonder mondkapje over hun neus of met kennissen die juist nu besluiten op reis te gaan?
Coronafrustraties
Beste Coronafrustraties,
Het staat u te allen tijde vrij om een discussie aan te gaan. Of u er iets mee bereikt is een ander verhaal. Over de coronapandemie en de maatregelen daartegen lopen de gemoederen zo hoog op dat er in discussies tussen mensen die er verschillende ideeën op nahouden al snel een explosieve sfeer ontstaat. Nog los van het ervaringsfeit dat mensen automatisch met woede reageren, als ze door een ander op wat voor punt dan ook veroordelend en opvoedend worden toegesproken.
Met vrienden en bekenden kunt u nog wel een gesprek voeren over verschillen in opvattingen of over moreel bedenkelijk gedrag, mits u uw gedachten op een rustige manier naar voren brengt, maar zo’n discussie aangaan met onbekenden is een hopeloze onderneming en heilloos voor uw eigen gemoedsrust.
Begrijp het punt helemaal, ik zie hetzelfde: mensen, jong en oud, die zonder mondkapje de supermarkt door lopen. Als ik aan de beveiliging vraag, waarom ze dat toelaten (dat lijkt me een veilige keuze om mee te beginnen), vertelt die me dat die mensen ze niet dragen om spec. gezondheidsredenen. Een antwoord, dat in een cabaretprogramma niet zou misstaan.
Met bekenden ga ik slechts een rustig gesprekje aan en dan is het klaar.
Ik herken het, ik zie veel mensen om me heen (en mezelf) in het begin van 2021 een soort..moment van totale frustratie hebben. Zeker omdat iedereen (heel onbewust) had gehoopt dat het einde van 2020 misschien ook het einde van Covid betekende.
De mensen die ik de discussie aan zie gaan, worden er niet beter van. In mijn eigen familiekring, is er iemand die zich er constant mee bezig houdt en daar echt heel veel slechter van wordt. Na een uurtje knuffelen met de hond, gaat alles dan weer beter.
Het doet me een beetje denken aan schoppen tegen een rots, die in de weg ligt. Je kunt dat een keertje doen, maar je eindigt naderhand met veel pijn aan je tenen.
Wat nog wel een optie is, is een hele vriendelijke en zeer niet-agressieve; ‘Oh, u bent vergeten-‘ en dan een gebaar richting de neus. Ik doe dat wel eens, als mensen te dichtbij staan met het mondkapje op de kin.
Vaak zijn ze dan met iets heel anders bezig, waardoor ze dichterbij stommelen en; ‘Wat zeg je?’ vragen, waarop ik dan een stap achteruit doe en de opmerking herhaal.
Bijna altijd doen de mensen licht beschaamd snel hun mondkapje goed op.
Maar hou het aanspreken kort en vriendelijk (op dezelfde toon als tegen iemand die z’n portemonnee heeft laten vallen) en als de tegenreactie boos is, dan haal je je schouders op en zeg je; ‘Goh.’ of ‘Oké.’ en ga je door.
Ik heb ook altijd gezond geleefd en ben slank. Ik heb toch een slecht hart en daarom loop ik in een supermarkt soms zonder mondkapje, of ik duw deze even naar onder om lucht te happen. Dan heb ik het benauwd. Het lijkt me fantastisch als u me dan eens aanspreekt op mijn onverantwoordelijke gedrag.
Jo, als u een slecht hart hebt dan zou ik helemaal niet naar de supermarkt gaan als ik u was. Ik bedoel dit niet betuttelend maar het risico op besmetting daar is best groot vind ik. Wij wonen in een dorpje in de Eifel waar ik helaas de boodschappen niet online kan bestellen en thuis kan laten bezorgen anders zou ik dat zeker doen. In Nederland kan dat bijna overal wel geloof ik of je kunt ze afhalen dat geeft ook veel minder risico.
Als u denkt dat de bio-industrie, het dierenleed en de consumptie van vlees de bron van het virus zijn, zou ik u aanraden geen discussie aan te gaan – dat is namelijk onzin.
Aan Henna: het antwoord van het winkelpersoneel is correct, niks geen cabaret.
Aan Marrie: u vindt de kans op besmetting in een supermarkt groot. Waar baseert u dat op? En dat geeft meteen reden om niet in discussie te gaan: iedereen denkt en vindt van alles zonder grond, uit angst of door gebrek aan kennis. Onze overheid heeft er in ieder geval een epidemie van angst van gemaakt, in plaats van voor zorg te zorgen.
Vorige week heb ik in een supermarkt meegemaakt hoe een vrouw ferrm op een klant afstevende die geen mondkapje droeg. Het was zo druk dat van een afstandje alleen het gezicht van de man te zien was. Pas toen ze hem had aangesproken zag ik het ook: hij had geen armen. Ze putte zich uit in excuses en maakte zich snel uit de voeten.
De meeste mensen dragen gewoon mondkapjes. Als ze het niet doen, hebben ze er heel vaak een reden voor die voor een buitenstaander niet meteen zichtbaar is.
Bij het invoeren van de mondkapjesplicht is expliciet gezegd dat het maar weinig aantoonbaar effect heeft op de besmettingskansen, maar dat het vooral als zichtbaar herinneringssignaal ingesteld is. Het is een optische spatlap waar doorheen besmet wordt. Dus vraagsteller moet daar nog eens wat over nadenken en heeft dan waarschijnlijk meteen een ander onderwerp om zich erg druk over te maken.