Beste Beatrijs,
Laatst kreeg ik een uitnodiging voor de begrafenis van de moeder van een goede vriend. Ik kwam in gesprek met een kennis die deze vrouw van vroeger kende maar al jaren geen contact meer met haar had. Ik vertelde over de begrafenis en direct vroeg deze kennis waar en wanneer het was. Ik vertelde het en toen zei ze dat ze ook ging. Ik zei dat ze niet was uitgenodigd, maar dat deerde haar niet. Zij is inderdaad gegaan. Ik vond dit erg brutaal. Wat is hierin de etiquette?
Zonder uitnodiging
Beste Zonder uitnodiging,
Uw kennis ging niet over de schreef met haar begrafenisbezoek. Zij kende de overledene van vroeger en dan mag je er altijd heen, ook al ben je niet persoonlijk verwittigd. Nabestaanden sturen rouwberichten rond naar de kennissenkring van de overledene, maar ze hebben niet van iedereen het adres. Daarom zetten mensen ook rouwadvertenties in de krant: juist omdát ze niet iedereen persoonlijk kunnen bereiken. Of iemand nu een rouwadvertentie in de krant leest of het bericht van een bekende hoort maakt verder niet uit. In principe is iedereen die de overledene gekend heeft en afscheid wil nemen welkom bij de begrafenis.
Soms nemen nabestaanden afscheid in besloten kring. Dan krijgen alleen intimi bericht en verschijnt er geen advertentie in de krant of alleen een advertentie zonder vermelding van plaats en tijd van de begrafenis. Maar in de meeste gevallen vinden nabestaanden het juist prettig als er veel mensen komen, ook verre kennissen van de overledene die niet persoonlijk aangeschreven zijn.
Het doet me altijd deugd als een kerk vol zit bij een begrafenis of ander afscheid; blijkbaar heeft de overledene iets betekend voor veel mensen. Een lege kerk bij een begrafenis vind ik daarom ook dieptreurig.
Ik hoop dat mensen die niet uitgenodigd waren, tóch aanwezig zullen zijn bij mijn begrafenis, want ik weet zeker dat mijn nabestaanden een druk bezocht afscheid net zo zullen waarderen als ik.
Nabestaanden vinden het altijd troostend dat ook voor hen onbekende kennissen en vrienden bij de begrafenis aanwezig zijn. Zo waren mijn zus en ik ooit aanwezig bij het afscheid van een oud conrector van onze middelbare school. Wij gaven acte de présence nav de overlijdensadvertentie in de krant. Hij was thuis opgebaard. Zijn kinderen hebben het erg gewaardeerd, dat wij als oud-leerlingen, 25 jaar na onze schooltijd aanwezig waren. Ze hebben enorm moeten lachen over allerlei onbekende hilarische anecdotes over hun vader die wij met ze deelden.