Spring naar inhoud


Reacties op down-kind

Beste Beatrijs,

Wij hebben een allerliefst zoontje van twee jaar met downsyndroom. Wanneer we met hem buiten zijn, komt het regelmatig voor dat mensen ons persoonlijke vragen over hem stellen. Zoals: ‘Wist je het van te voren?’ Het toppunt was laatst toen iemand vroeg: ‘Hoe lang van te voren wist je het?’ Hoe kunnen wij als ouders op een nette manier duidelijk maken dat we hier geen antwoord op willen geven? Daarnaast lijkt hij publiek bezit. Vreemde mensen geven hem een aai over zijn bol. Wat zeg je als dit je overkomt? Wij zijn er zelf niet constant mee bezig dat hij bijzonder is. Hij mag bij ons zijn hoe hij is!

Misplaatste reacties

Beste Misplaatste reacties,

Op onbeschofte vragen hoeft u nooit antwoord te geven. Laat een ijzige stilte vallen en reageer na vijf seconden met een verblufte wedervraag: ‘Waarom wilt u dat weten?’ Als ze doorgaan met vragen stellen, zegt u: ‘Dit ligt persoonlijk, neem me niet kwalijk, maar ik ga even verder met waar ik mee bezig was, goedemiddag’ en u keert vraagsteller de rug toe.
Dat wildvreemden u op straat aanspreken en uw zoontje beginnen te aaien is op zichzelf niet ongebruikelijk. Dit gedrag komt ook voor bij kleine kinderen zonder downsyndroom. Misschien krijgt uw zoontje vaker dan gemiddeld een aai over z’n bol of een ‘Ach, wat een schattig kind’-opmerking, omdat mensen willen laten zien dat ze heus niet discrimineren. U kunt hierop net als andere ouders reageren: met een toegeeflijk glimlachje. Mocht zich een gesprekje ontspinnen, dan kunt u erin meegaan, voor zo ver het een neutraal gesprek is dat elke jonge ouder met een baby regelmatig overkomt: ‘Is het een jongetje of een meisje? Hoe heet-ie? Hoe oud is-ie?’ Trek een grens, wanneer uw kinds conditie aan de orde komt. Reageer dan zoals boven beschreven, en maak u uit de voeten.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Het publieke domein, Ziekte.

Gelabeld met , , .


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Bas schrijft

    Ik vind het helemaal niet normaal dat wildvreemden kinderen aaien. Bij een baby van een paar maanden kan ik het me nog net voorstellen. Maar kinderen van twee kunnen best eenkennig zijn en dat eng vinden. Aan de andere kant kunnen ze ook zomaar op je klimmen en dat vind ik geen probleem, maar als wildvreemde moet je niet uit eigen initiatief aan ze gaan zitten.

  2. nienke schrijft

    Ook bij mijn baby vind ik het onbeschoft en irritant dat wildvreemden, waar ik ook kom, haar maar gewoon aanraken: aaien, wangen knijpen, vingers in de mond etc. etc.
    Nu nodigt ze daartoe wel uit: schattig koppie, lacht naar alles en iedereen, maar ik wil het niet hebben. Ben er ook klaar mee en verzoek iedereen die het doet vriendelijk het niet te doen. Dan maar scheve gezichten.
    Tis misschien op te vatten als complimenteus, tuurlijk is het leuk als je baby/kind leuk bevonden wordt, maar blijf eraf! Als ik een volwassen man over straat zie lopen waarvan ik denk die ziet er leuk uit begin ik toch ook niet over zijn haren te strijken……..

  3. A Noniempje schrijft

    Ik heb er altijd een gruwelijke hekel aan gehad als wildvreemden zich met mijn kind bemoeien, al zijn ze nog zo vertederd. Afblijven en niet zomaar mee bemoeien. Dat doe je gewoon niet! Met name bejaarden hebben er een handje van, ik vind het vreselijk storend. Nu heb ik de rare gewoonte om daar wat van te zeggen…: “wilt u zich niet met mijn kind bemoeien? ik kan het prima alleen afhandelen”. Of: “ik vind het niet prettig als er vreemde mensen aan mijn kind komen”. Meestal zijn mensen dan beledigd. Maar mijn zoontje is me dankbaar, want dat gefiedel over zijn bol en dat aangesproken worden vindt hij drie keer niks.

  4. Ina schrijft

    Ik heb een tweeling. Tot hun puberteit werd er altijd extra aandacht aan hen besteed. In de kinderwagen, buggy, lopend, waar dan ook. Ik vond dat niet altijd leuk maar realiseerde mij ook dat ik het niet altijd voor kon zijn. Een tweeling is toch weer net wat anders. Als ik echt geen zin had in die extra aandacht deed ik net of ik druk bezig was, keek wat naar beneden en hield er een redelijk tempo op na. Dat ontmoedigt de meeste mensen en zelf kun je lekker door met waar je mee bezig was.



Sommige HTML is toegestaan