Beste Beatrijs,
Ik heb al meer dan twintig jaar een vriendin. Zij is niet erg goed in het onderhouden van contacten en dat geeft ze ruiterlijk toe. De laatste jaren is haar aandacht voor mij gereduceerd tot bijna nul. Ze vergeet mijn verjaardag en andere, voor mij belangrijke, momenten. Belt en appt eigenlijk nooit uit zichzelf. Andersom besteed ik wél aandacht aan haar: ik wens haar en haar familieleden een fijne verjaardag, ik onthoud wanneer ze op vakantie gaat en wanneer ze terugkomt en ik informeer regelmatig naar belangrijke gebeurtenissen. Ze reageert wel altijd op mijn app-berichtjes. Ik heb nu ruim drie maanden niks van mij laten horen en dan blijft het dus stil. Maar toch, áls we bij elkaar zijn is het altijd gezellig en voel ik een verbintenis doordat we elkaar al zo lang kennen. Ik kan oprecht zeggen dat ik veel om haar geef. De vriendschap laten doodbloeden is geen optie na zoveel jaren. Waar doe ik goed aan?
Laksheid regeert
Beste Laksheid regeert,
Accepteer de rolverdeling. Sommige mensen zijn nu eenmaal sloom en passief in het onderhouden van sociale contacten zonder dat dat betekent dat ze geen prijs (meer) stellen op de vriendschap. U schrijft dat áls u elkaar ziet, het gezellig is en de vriendschap nog steeds levend is. Neem daar genoegen mee en neem op de koop toe dat het initiatief altijd van u uit zal moeten gaan. Dat is weliswaar een scheve balans, anderzijds geeft dit u wel alle macht binnen de relatie. Het is geheel aan u om te bepalen hoe vaak u contact met elkaar hebt. Allerlei dingen, waar u zich misschien verplicht toe voelt omdat die normaal zijn binnen vriendschappen (zoals denken aan verjaardagen, attent zijn bij belangrijke gebeurtenissen, informeren hoe de vakantie was) kunt u laten zitten, als u er geen puf voor hebt. Of u kunt er wel iets aan doen natuurlijk, maar u hoeft die interesse niet meer te demonstreren, als het u even niet uitkomt. De macht ligt bij u in deze vriendschap en dat heeft ook zeker voordelen.
Ik steek even de vinger op want ik behoor tot de categorie mensen die ontzettend slecht is in het in ere houden van verjaardagen, jubilea en andere memorable gebeurtenissen in mijn of andermans leven.
Ook het onderhouden van andersoortige contacten is mij niet gegeven.
Het is geen onwil of ongeïnteresseerdheid, het komt er eenvoudig niet van omdat ik niet iemand ben die plichtsgetrouw dagelijks de kalender raadpleegt teneinde het felicitatiekaartje voor tante Klara of oom Karel tijdig te versturen.
Neemt niet weg dat ik wel prijs stel op de contacten met vrienden en familie. Verwacht alleen niet dat ik consciëntieus elke gebeurtenis in jouw leven ga gedenken.
Maar mocht de nood aan de man zijn dan kun je op mij rekenen.
Ik denk dat dat belangrijker is dan een obligaat kaartje of telefoontje. .
Net zoals Wil hierboven ben ik ook iemand die geen verjaardagskalender hanteert, maar wel iemand waar je op kunt bouwen als de nood aan de man is. Ik voel me soms schuldig dat ik niet zoveel aandacht schenk aan whatsapps, maar het voelt voor mij als een vreemde manier van contact: ik kan er niks mee en voel er niks bij. Liever stuur ik af en toe een kaart met een lief berichtje, en nog veel liever spendeer ik een aantal uren met een goede vriendin waarin we praten. Ik hecht meer waarde aan kwaliteit dan aan kwantiteit. Niet iedereen vindt dat prettig, en hoewel ik mijn best doe om aandacht te geven op een manier die misschien niet bij mij past maar wel bij een vriendin, stel ik er wel grenzen aan.
Dat betekent niet dat ik niet van iemand houd. Echte vrienden weten dat ik veel om ze geef, ook als ik geen verjaardagskaartje stuur of vergeet wanneer hun partner jarig is, of even niet op een berichtje reageer.
Als een vriend(in) of familielid hulp nodig heeft, ben ik de eerste die klaarstaat en ze weten dat ze me midden in de nacht kunnen bellen voor wat dan ook. Er zijn verschillende soorten vriendschappen :) Het kan helpen om meerdere vriendschappen te ontwikkelen, zodat de behoefte voor meer dagelijks/wekelijks contact vervuld kan worden door iemand die daar zelf ook behoefte aan heeft.