↑
Spring naar inhoud

Een fikse spaarrekening

Beste Beatrijs,

Jaren geleden zijn mijn vrouw en ik begonnen met geld sparen voor onze zoon die toen twee jaar was. Bedoeld voor als hij volwassen is en iets extra’s nodig zou hebben. Het geld hebben we op een aparte rekening gestort op zijn naam met ons als wettelijk waarnemer. Nu is hij bijna achttien jaar en krijgt hij beschikking over de spaarrekening. Het is intussen een fors bedrag (45.000 euro) en hij heeft ook nog geld van grootouders geërfd. Tegelijkertijd is onze eigen financiële situatie de laatste tijd flink achteruit gegaan en teren wij fors in op ons eigen spaargeld. Onze zoon weet niet dat wij voor hem gespaard hebben. Wij zouden (een deel van) het voor hem gespaarde geld van zijn rekening af kunnen halen om in ons eigen beheer te houden, maar het voelt niet goed: dit hebben wij voor hem bestemd. Hij gedraagt zich goed en verantwoord. Anderzijds zijn we bang dat wij zelf de komende jaren geld te kort gaan komen. Wat vindt u?

Spaargeld voor zoon

Beste Spaargeld voor zoon,

Het is niet verstandig geweest om een spaarrekening voor uw zoon aan te leggen die op zijn naam staat. Als hij achttien wordt, krijgt hij daar automatisch de beschikking over en 45.000 euro is niet alleen veel te veel voor een 18-jarige, maar hij moet er ook nog eens belasting over betalen. Omdat de rekening op uw zoons naam staat, mag u als ouders/ zaakwaarnemers niet met het geld doen wat u wil. Als u zelf over dit spaargeld wil kunnen beschikken, zult u deze constructie moeten opheffen. Om de consequenties hiervan te overzien raad ik u aan om een financieel adviseur te raadplegen. Speel daarnaast open kaart met uw zoon, bespreek uw financiële probleem en stel voor om het bedrag dat u voor hem gespaard hebt eraf te halen en terug te storten op uw eigen spaarrekening. Wat er op uw zoons spaarrekening blijft staan en waar hij vanaf z’n 18de over kan beschikken, is alleen het bedrag dat hij van zijn grootouders heeft geërfd. Spreek met uw zoon af dat u het geld dat u voor hem gespaard hebt zult aanwenden voor zijn studie of vervolgopleiding. Daar zou u toch geld aan kwijt geweest zijn, want voorlopig is uw zoon nog niet financieel zelfstandig. Misschien is het gespaarde bedrag voldoende om zijn hele studie te bekostigen. Dan hoeft u zich nergens schuldig over te voelen. Blijf ervan af voor uzelf, tenzij u de financiële bodem van uw bestaan bereikt.

Artikelen in Tieners.

Gelabeld met , .

rev="post-9753" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 januari 2019 09:02

Helemaal klaar met helemaal goed

Beste Beatrijs,

Het valt mij de laatste tijd op, bijvoorbeeld in de supermarkt, dat personeel vaak ‘Geen probleem’ zegt als ik bedank voor geboden hulp. Dit klinkt mij niet zo vriendelijk in de oren als wat men vroeger meestal zei: ‘Graag gedaan’. Ook zegt iedereen, van mondhygiëniste tot pakjesbezorger, tot in den treure: ‘Helemaal goed!’ tegen mij, wat nogal geforceerd overkomt. Ik hoef toch geen proefwerk te maken? Voldoet ‘Graag gedaan’ niet meer en is dit ouderwets? Ik ben benieuwd wat u hiervan vindt. Zelf heb ik het gevoel dat jongeren eigenlijk niet zo goed weten wat ze moeten zeggen.

Helemaal niet goed!

Beste Helemaal niet goed,

Veel mensen zeggen tegenwoordig ‘Geen probleem’ als antwoord op een bedankje. Het is een mode-uitdrukking, overgenomen uit het Amerikaans: ‘No problem’. Ook ‘Helemaal goed’, ‘Super’ en ‘Klopt’ zijn mode-uitdrukkingen. Tegen dit soort populair taalgebruik is geen kruid gewassen. Mensen, vooral jongeren, nemen het automatisch van elkaar over, omdat ze het gelikt en spontaan vinden klinken, en er valt niets tegen te doen, behalve uitkijken dat je het zelf niet ook gaat zeggen. Ik kan u alleen maar aanraden om u er niet aan te storen. Ik ben het met u eens dat ‘Helemaal goed’ niet om aan te horen is (ik zou bijna zeggen: ‘Ik ben er helemaal klaar mee!’, ware het niet dat ik dan het irritante bestrijd met het irritante), maar mensen praten nu eenmaal zoals ze praten en ze bedoelen het niet kwaad.

Artikelen in Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-9751" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 januari 2019 09:01

Vrijblijvende afspraken

Beste Beatrijs,

Als man van veertig ervaar ik soms een generatieconflict. Mijn vriendenkring bestaat voornamelijk uit jongere mensen. In mijn jeugd was er nog geen internet en geen mobiele telefoon en wanneer er een afspraak werd gemaakt, stond die gewoon vast. Tegenwoordig ligt dat heel anders. Het standaard antwoord op een voorstel tot een gezamenlijke activiteit is doorgaans een vaag ‘misschien’ en pas vlak voordat het zo ver is krijg je te horen wie er nog zin of energie heeft om daadwerkelijk te verschijnen. Ik snap best dat mensen liever pas op het laatste moment kiezen tussen een avondje buiten de deur of op de bank, maar toch stoort het me. Moet ik me er bij neerleggen dat afspraken in deze hectische tijden simpelweg vrijblijvender zijn of mag ik op duidelijkheid aandringen?

Haring of kuit

Beste Haring of kuit,

Met groepsafspraken om bijvoorbeeld op zaterdagavond uit te gaan gaat het inderdaad vaak zoals u het beschrijft. Maar die zijn altijd minder in graniet gehouwen dan een-op-een afspraken. Ook vroeger al. Groepsafspraken werden weliswaar in een agenda genoteerd, maar dat betekende niet dat iedereen ook altijd kwam opdagen. Afspraken buitenshuis met een groep vrienden voor cafébezoek of om te sporten zijn en waren altijd vrijblijvender dan afspraken bij iemand thuis, bijvoorbeeld om te komen eten. Met feestjes was het vroeger hetzelfde als nu: mensen zegden toe en kwamen vervolgens niet opdagen. Of ze reageerden niet op de uitnodiging en verschenen toch.

Met persoonlijke afspraken bij iemand thuis of met z’n tweeën naar film, concert of restaurant, mag u verwachten dat de afspraak staat, dat wil zeggen dat iemand het niet op het laatste moment laat afweten. Gebeurt dat toch, is dat reden voor openlijk misnoegen. Wél een verschil met vroeger is dat afspraken vaker gecheckt en geverifieerd worden door betrokkenen. Als vroeger een afspraak gepland werd voor over twee weken, kon iedereen ervan uitgaan dat die stond. Tegenwoordig wordt vaak van tevoren geappt ‘of alles nog steeds doorgaat’.

Artikelen in Internet en e-mail.

Gelabeld met , .

rev="post-9749" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 januari 2019 09:00

Kersthaas wordt geweigerd

Beste Beatrijs,

Met de kerstdagen gaan wij al meer dan twintig jaar met onze twee kinderen naar onze tweede woning in Zwitserland en elk jaar krijgen we van onze zwager-jager een verse kersthaas. Voor het kerstdiner maakt mijn man daar een heerlijke traditionele hazenpeper van met als bijgerechten verse appelmoes, rode kool, aardappelpuree en spruitjes. Altijd smullen en altijd goed. Nu zijn onze zoon en zijn vriendin sinds een paar maanden zeer fanatiek vegetariër, en weigeren haas of ander vlees te eten. Onze dochter relativeert dit en zegt dat de haas een prachtig vrij leven heeft gehad in de natuur en dat de mensheid altijd vlees heeft gegeten. Hoe kunnen wij dit oplossen?

Vegetarische kerst

Beste Vegetarische kerst,

Wat u in ieder geval niet kunt doen is aan uw zoon en zijn vriendin vragen of ze een uitzondering willen maken voor het kerstdiner. Vegetarisme is geen pet die je vrijblijvend op en af kunt zetten, het is een ideologie die met voedselregels gepaard gaat. Andermans voedselregels dienen te worden gerespecteerd. Moslims zet men geen karbonade voor en geheelonthouders geen alcohol, ook niet bij wijze van uitzondering. De niet-vegetarische gezinsleden kunnen nog steeds de traditionele hazenpeper voorgeschoteld krijgen met Kerstmis. De rest van het menu is uitstekend geschikt voor vegetariërs. Het enige wat er moet gebeuren is één extra vegetarisch gerecht voor uw zoon plus vriendin erbij maken. Bijvoorbeeld een vegetarische risotto met cantharellen en knoflook of een paddenstoelenstoofpotje dat over de puree kan. Of u gooit een paar vegetarische schnitzels in de pan. Vraag desnoods om suggesties, als u het niet weet. Het is iets meer werk, maar uw zoon of zijn vriendin wil vast wel enige hulp bieden in de keuken.

Het is verreweg het beste om niet moeilijk te doen over eten en zeker geen discussies over ideologie te voeren, maar gewoon ieder het zijne te gunnen. Of het nu om Kerstmis of een andere dag gaat maakt niet uit. U kunt uw familie niet overhalen om iets te eten, waar ze een probleem mee hebben, dus de maaltijd moet worden uitgebreid met iets wat voor hen wel door de beugel kan.

Artikelen in Eten en drinken, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-9747" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 december 2018 09:02

Een bedorven kerstdiner

Beste Beatrijs,

Een bevriend stel heeft me ook dit jaar weer uitgenodigd voor een diner op eerste Kerstdag in een zeer exclusief restaurant. We doen dat al een aantal jaren en er is al gereserveerd. Wat blijkt? Via, via heb ik vernomen dat ze mijn grootste vijanden (dat weten ze best) óók hebben uitgenodigd. Wat nu? Gewoon gaan en lachend een flesje Tabasco over hun eten uitschudden? Of er op een andere nette manier onder uitkomen? Ik zit er een beetje mee in m’n maag.

Een vijand aan de kerstdis

Beste Een vijand aan de kerstdis,

Er zijn twee mogelijkheden: ofwel u besluit dat het tijd is om de strijdbijl te begraven, u gaat naar het diner en u doet onder het motto ‘vrede op aarde’ alsof er niks aan de hand is. In dat geval gedraagt u zich beleefd en u doet gezellig mee met de conversatie. De andere optie is om uw vrienden op te bellen en u bij nader inzien af te melden voor het diner. Bijtijds afzeggen mag altijd, dus ook voor een kerstmaaltijd. Als uw vrienden vragen waarom, kunt u eerlijk zeggen dat de eetlust u vergaat bij het vooruitzicht om met uw grootste vijand aan tafel te moeten zitten. Ook mentaal zult u dan niet op uw best zijn, voldoende reden waarom u het vrolijke kerstgezelschap de aanblik van uw chagrijnige aanwezigheid wil besparen.

Artikelen in Horeca, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9745" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 december 2018 09:01

Geldcadeau met Kerstmis

Beste Beatrijs,

In het verleden gaven wij (echtpaar van 70-plus) onze dochters bij het kerstontbijt een leuk bedrag dat onder hun bord werd verstopt. Later, toen de kinderen het huis uit waren, trouwden en zelf gezinnen kregen, hebben we de traditie van een geldelijk kerstcadeau voortgezet. De laatste jaren vind ik (vader) het moeilijk om beide kinderen, nu rond de 50 jaar, hetzelfde bedrag te geven. De reden is dat de een het absoluut niet nodig heeft en de ander het heel goed kan gebruiken. Mijn vrouw vindt dat zij beiden hetzelfde bedrag moeten krijgen: zij zijn ons allebei even lief. Hoe kunnen we dit meningsverschil oplossen?

Kerstgeld

Beste Kerstgeld,

Geef uw kinderen hetzelfde bedrag. Ook al heeft het ene kind het geld niet nodig en het andere wel, het zet kwaad bloed als u het ene kind begunstigt boven het andere. Weliswaar is geld geen liefde, maar een kind dat een fooi krijgt zal toch onwillekeurig denken dat de ouders meer geven om het andere kind dat een vorstelijk bedrag krijgt. Dat uw dochter die er warmpjes bij zit uw geld niet nodig heeft, wil niet zeggen dat ze het niet kan gebruiken. Met geld is het nu eenmaal zo dat het altijd wel ergens handig voor uitkomt. Dus geef uw dochters hetzelfde bedrag, dan voelt niemand zich tekort gedaan en kweekt u geen onderlinge jaloezie of rancune.

Vanaf een zekere leeftijd geeft men elkaar geen bankbiljetten meer.

Ik raad u trouwens aan om uw schenking los te koppelen van Kerstmis. Geld en Kerstmis hebben niets met elkaar te maken. Sterker: geld bezoedelt de kerstgedachte. U viert Kerstmis met uw familie in de huiselijke kring, het is gezellig, u hoeft verder niet in uw portemonnee te tasten. Als u in het algemeen geld wil geven, maak er dan een jaarlijkse schenking van, die u belastingvrij aan uw kinderen kunt overmaken. Dit kan op elke datum van het jaar plaatsvinden, bij voorkeur niet met Kerstmis. Wanneer het gaat om een relatief klein bedrag in contanten (een briefje van 20 of 50 euro) dat u gewend was met Kerstmis te geven, raad ik u aan om daarmee op te houden. Op deze leeftijd (ouders van 70-plus, kinderen rond de 50) geeft men elkaar geen bankbiljetten meer. Als u gehecht bent aan uw kerstgeldtraditie, kunt u hem beter naar de kleinkinderen verplaatsen, als die er zijn.

Artikelen in Cadeaus, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-9743" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 december 2018 09:00

Mag een stiefmoeder straffen?

Beste Beatrijs,

Mijn dertienjarige kleinzoon woont bij zijn moeder en gaat eens per twee weken een weekend naar zijn vader en diens nieuwe gezin: jongere vrouw en twee zusjes van drie en een jaar. Zijn stiefmoeder ergert zich continu aan mijn inmiddels puberende kleinzoon. Hij zegt dat zij voor ‘haar’ kinderen liever is. Ook laat deze vrouw zich tegenover mijn kleinzoon vaak negatief uit over zijn moeder. Dit ervaart hij als zeer onrechtvaardig en hij wordt er boos en rebels van. Dit gedrag resulteert dan weer in heftige botsingen tussen hem en zijn stiefmoeder. Vader houdt zich hier altijd buiten. De straffen die zij mijn kleinzoon oplegt zijn buitenproportioneel: telefoon inleveren, urenlang naar zijn kamer sturen. Heeft een stiefmoeder het recht om te straffen in de schaarse tijd die deze jongen bij zijn vader doorbrengt? Ligt deze taak niet veel meer bij de vader?

Een nare stiefrelatie

Beste Een nare stiefrelatie,

Dit is afschuwelijk voor uw kleinzoon! Stiefouders dienen zich volgend op te stellen in de opvoeding. Dat wil zeggen: de eigen ouders voeden het kind op en de stiefouders volgen het beleid. Ze gaan niet op eigen initiatief er tussendoor fietsen of straffen uitdelen. De vader van het kind laat het er lelijk bij zitten en faalt in zijn opvoedingstaak. Het is heel begrijpelijk dat de jongen geen zin heeft om op die manier contact met zijn vader te onderhouden. Die weekends zijn natuurlijk formeel vastgelegd in het scheidingsconvenant, maar ik zou uw kleinkind aanraden om te staken en maar eens te weigeren om op weekend naar zijn vader te gaan. Kijken wat er dan gebeurt.

Hij kan met zijn moeder praten en zeggen dat hij liever thuis wil blijven. Hij is dertien jaar – te oud om gedwongen te worden. De zoon moet niet wegblijven zonder aankondiging. Hij kan zijn vader bellen en uitleggen waarom hij niet meer wil. Misschien kunnen er andere afspraken gemaakt worden, bijvoorbeeld dat vader en zoon een keer per week samen gaan eten of een andere vaste afspraak inroosteren voor het contact. Op zo’n manier kan de zoon wekelijks een paar uur onverdeelde aandacht van de vader krijgen. Dat is voor hem ook veel prettiger dan weekends doorbrengen in een stiefgezin, waar een kind uit een eerder huwelijk toch snel in de rol van vijfde wiel aan een wagen wordt gedrukt. Een dertienjarige hoeft zich niet eens in de twee weken het leven zuur te laten maken door een stiefmoeder die geen begrip voor hem heeft.

Artikelen in Stieffamilie, Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-9741" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 december 2018 09:02

Appen achter het stuur

Beste Beatrijs,

Mijn broer laat zijn telefoon niet met rust tijdens het rijden. Elke paar minuten haalt hij het ding tevoorschijn en bekijkt dan irrelevante zaken zoals zijn whatsapp. Zijn blik wordt daarbij van de weg afgewend. Ik word hier erg nerveus van en vind dit gevaarlijk. Zijn vriendin en andere familie zijn het met me eens. Ik had het al eens eerder tegen hem gezegd, maar toen ik hem er laatst nog eens op aansprak, reageerde hij zeer giftig en dreigde mij uit de auto te zetten. Ik denk dat hij mijn bezwaar als een aanval op zijn kwaliteiten als chauffeur ervaart. Moet ik voortaan mijn eigen vervoer regelen of doorgaan met wat mijn broer ‘gezeur’ noemt?

De chauffeur appt

Beste de chauffeur appt,

Natuurlijk moet u uw broer aanspreken op zijn app-gedrag! En zijn vriendin, andere familieleden, welke passagier dan ook, moeten dat ook doen. Appen achter het stuur is gevaarlijk, er kunnen doden bij vallen en afgezien daarvan is het strafbaar. Wie door de politie wordt betrapt krijgt een fikse boete. Er wordt op dit moment nota bene een overheidscampagne (Rij Mono) gevoerd tegen appen in het verkeer. U zou uw broer toch ook tegenhouden, wanneer hij met een fles wijn achter zijn kiezen aanstalten maakte om een eindje te gaan rijden? Deel hem mee dat u voortaan alleen nog met hem meerijdt op voorwaarde dat hij zijn telefoontje aan u in bewaring geeft tijdens de rit. Raad de rest van de familie aan hetzelfde te doen.

Artikelen in Broers en zussen, Internet en e-mail, Reizen.

Gelabeld met , .

rev="post-9739" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 december 2018 09:01

Te veel passagiers

Beste Beatrijs,

Ik neem deel aan diverse lees-, bridge- en museumclubjes. Inmiddels zijn verschillende leden ouder geworden en rijden geen auto meer. Ik doe het nog wel en doe het graag. Probleem is dat iedereen het vanzelfsprekend vindt om mee te rijden en opgehaald en thuis gebracht te worden. Nooit komt het bij ze op om te bedanken, eens een aardigheidje te geven of te betalen voor de parkeergarage bijvoorbeeld. Laatst maakte een leider van een van de groepjes het zo bont om voor te stellen dat ik twee volslagen onbekenden wel even kon meenemen. Het gaat mij niet om het geld maar om de vanzelfsprekendheid. Hoe kan ik hier verandering in brengen? Ik zie er steeds meer tegen op om naar mijn clubjes toe te gaan.

Altijd meelifters

Beste Altijd meelifters,

Ik begrijp dat u meer op dankbaarheid uit bent dan op geld. Probleem is dat dankbaarheid moeilijker te krijgen is (het is lastig om erom te vragen) dan geld. U bent nogal druk bezig met rijden van en naar clubjes. U lijkt er een dagtaak aan te hebben. Daarom geef ik u in overweging om toch om geld te vragen. U kunt dat best uitleggen aan uw passagiers. U zegt dan: ‘Ik ben drie of vier keer per week bezig om mensen op te halen en na afloop weer thuis te brengen, het valt me zwaar, ik voel me soms net een gratis taxichauffeur. Ik wil het nog wel doen, maar ik zou het prettig vinden om enige compensatie te krijgen in de parkeerkosten’ (en dan noemt u een klein bedrag). Verder raad ik u aan om gewoon nee te zeggen tegen verzoeken die u te veel gevraagd vindt. Een vraag om twee onbekenden te vervoeren kunt u rustig afwimpelen: ‘Sorry, nee, geen tijd, de extra reistijd komt me niet uit, ik heb al iemand anders in de auto.’ Als mensen geen dankbaarheid vertonen, hoeft u zich ook niet zo inschikkelijk te gedragen dat u overal maar ja op zegt. U zegt ja, als het u relatief weinig moeite kost, in andere gevallen zegt u vriendelijk nee.

Artikelen in Reizen.

Gelabeld met .

rev="post-9737" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 december 2018 09:00