↑
Spring naar inhoud

Ontslagen als getuige

Beste Beatrijs,

Kort geleden werd ik door mijn nichtje gevraagd om getuige te zijn op haar aanstaande bruiloft. Mijn nichtje en ik zijn al van jongs af aan erg close en daarom was ik ook erg blij en vereerd dat ze mij als getuige vroeg. Nu blijkt, omdat ze gratis trouwt, dat ze maar vier personen mee mag nemen naar het stadhuis. Het zou betekenen dat haar vader er niet bij kan zijn. Ze zat hier heel erg mee, en heeft toen besloten om toch haar vader als getuige te vragen. Omdat ik er niet meer bij kan zijn, heeft ze mij ter compensatie gevraagd om ceremoniemeester te zijn bij het aansluitende feest. Hoewel ik het waardeer dat ze mij alsnog wil betrekken bij haar bruiloft, vind ik het niet zo prettig dat ik dan ineens in een ondergeschikte rol wordt gedrukt. Haar vraag komt een beetje geforceerd over. Hoe kan ik hier het beste een gesprek over aangaan?

Geen getuige meer

Beste Geen getuige meer,

U moet uw rol als getuige afstaan aan de vader van de bruid, omdat anders haar beide ouders niet bij de plechtigheid kunnen zijn. Dat is wel een begrijpelijke reden. Uw nichtje kan moeilijk tegen haar vader zeggen dat ze de voorkeur geeft aan u boven hem op het stadhuis. Daar zou ze hem wel erg pijnlijk mee treffen. Als troost vraagt uw nichtje u nu als ceremoniemeester. Dat is géén ondergeschikte rol! Integendeel, afgezien van de rol van bruid en bruidegom is het is zo’n beetje de belangrijkste rol op een huwelijk. De ceremoniemeester is een veel belangrijker functie dan een getuige die alleen maar vijf minuten toekijkt bij de formaliteit op het stadhuis en een handtekening zet. De ceremoniemeester is bij alle ins en outs van de huwelijksdag betrokken, van de organisatie van de festiviteiten tot het plannen van toespraken en sketches, tot de inzameling van cadeaugelden.

Ceremoniemeester is een veel belangrijker functie dan getuige.

Het is zeker eervol maar ook veel meer werk dan getuige zijn. Als u het leuk vindt om heel nauw betrokken te zijn bij de voorbereiding van het huwelijk van uw nichtje, raad ik u aan om deze taak blijmoedig te aanvaarden. Als u opziet tegen het werk dat erbij komt kijken (u kunt er behoorlijk wat tijd aan kwijt zijn), kunt u vriendelijk nee zeggen, omdat u het daar te druk voor hebt. Maar u moet de functie niet afwijzen omdat die te min is, want dat is een misvatting.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-9810" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 februari 2019 09:02

Vriendin wil buurvrouw worden

Beste Beatrijs,

Een goede vriendin wil met haar gezin ruimer gaan wonen en wil nu proberen haar flat in te ruilen voor een huurwoning bij mij in de straat (lekker rustige wijk, vlakbij het park). Ze zou dan een paar huizen verderop komen te wonen. Ik zie dit helemaal niet zitten. Ik ben bang dat onze vriendschap in het geding komt en ik heb behoefte aan privacy. Het is niet zeker of ze voor de woning in aanmerking komt. Wat nu te doen? Kan ik haar verbieden om hier te komen wonen? Ik ben hier erg overstuur van.

Niet in mijn straat!

Beste Niet in mijn straat,

Nee, u kunt uw vriendin niet verbieden om bij u in de straat of in uw buurt te komen wonen. Mensen bepalen zelf waar ze willen wonen. Het is nog niet zeker of ze dat huis krijgt, misschien gaat haar plan wel niet door. Als ze er wel komt te wonen, hoeft u zich geen zorgen te maken over verlies van privacy. Zij zit in haar huis, u zit in uw huis. Binnen de kortste keren bent u gewend aan haar aanwezigheid in de buurt en is ze gewoon een van de vele buren die u buiten tegenkomt. U kunt de vriendschap met haar in stand houden, zoals die was. U hoeft niet ineens intensiever met haar om te gaan omdat ze toevallig in dezelfde straat woont.

Artikelen in Buren, Vrienden en kennissen.

rev="post-9808" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 februari 2019 09:01

Familie kiest voor ex

Beste Beatrijs,

Na de scheiding van onze ouders bleef mijn moeder intensief omgaan met de familie van mijn vader. Hoewel ze zelf goed contact heeft met haar eigen broers en zussen was ze regelmatig te gast op feestjes van haar ex-schoonfamilie. Tijdens deze bijeenkomsten werd er doorgaans zeer geringschattend over mijn vader gesproken. Ik heb dit altijd als zeer kwetsend ervaren. Mijn vader werd jarenlang doodgezwegen bij zijn familie. Hoewel dat al pijnlijk genoeg was, vind ik het niet correct als die leegte dan met mijn moeders aanwezigheid wordt ingevuld en zelfs met haar nieuwe vriend. Ik heb mijn moeder vaak laten weten dat ik het niet prettig vind om haar steeds tegen te komen bij mijn vaders familie. Ik vind dit respectloos. Alsof niemand er bij stilstaat dat ik als dochter van gescheiden ouders ook wel eens een familiefeestje wil dat niet gepaard gaat met spanning en pijn.

Moeder dringt zich op

Beste Moeder dringt zich op,

De familie van uw vader heeft zich na de scheiding van uw ouders niet loyaal betoond met hem maar met zijn ex! Uw vader bezoekt geen feestjes van zijn eigen familie, maar uw moeder doet dat wel. Dit is heel vreemd. Uw vaders familie laat zich ook minachtend over hem uit. Blijkbaar vervult uw vader in zijn familie de rol van zwart schaap. Dat lijkt me voor u vervelend genoeg om zelf ook niet meer naar die familiebijeenkomsten te gaan. Dat uw moeder stug blijft omgaan met haar ex-schoonfamilie kunt u haar een beetje kwalijk nemen, maar de rol van de familie zelf (haar blijven uitnodigen, voortdurend laten zien dat ze haar prefereren boven uw vader en tegelijk uw vader van zich afstoten) is veel en veel kwalijker. Zelfs als uw moeder helemaal afstand zou nemen van haar ex-schoonfamilie, zou deze familie uw vader nog steeds als zwart schaap behandelen. Bij zo’n familie hebt u toch niets te zoeken?

Artikelen in Huwelijk en scheiding, Schoonfamilie.

Gelabeld met .

rev="post-9806" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 februari 2019 09:00

Als een kind op bezoek zich misdraagt

Beste Beatrijs,

Als moeder van vier jongens krijg ik regelmatig vriendjes van hen over de vloer. Ze zijn altijd welkom, maar soms gaat een kind over grenzen en moet ik een beetje bijsturen. Laatst kwam er een elfjarig vriendje van mijn oudste spelen. Hij viel meteen op de fruitschaal aan. Na één hap klaagde hij dat de appel naar poep smaakte en gooide hem weg. Waarop ik hem te kennen gaf dat als je ergens te gast bent, je beter even beleefd kunt vragen of je iets mag nemen. Ook het feit dat wij bidden voor het eten vond hij maar merkwaardig. Direct na het gebed gooide hij spottend zijn armen in de lucht en begon halleluja te roepen. Waarop ik hem rustig maande om een beetje respect te hebben voor de gewoontes in een ander huis. De maaltijd verliep daarna gewoon gezellig.

Nu blijkt dat deze vriend niet meer bij ons durft te komen. Volgens mijn zoon denkt hij dat we kwaad op hem zijn. Het valt me vaker op dat sommige kinderen totaal geen besef lijken te hebben van omgangsvormen en dat ze enorm schrikken als je ze aanspreekt op hun gedrag. Ik mag toch verwachten dat bezoekers zich aan mijn huisregels houden of ben ik nu zo’n onmens?

Kinderen corrigeren

Beste Kinderen corrigeren,

Natuurlijk hebt u gelijk om vast te houden aan uw huisregels en natuurlijk moet u kinderen die over de schreef gaan corrigeren. Niet blaffend maar vriendelijk. Ga ervan uit dat een kind het niet kwaad bedoelt en maak hem erop attent dat er in uw huis bepaalde regels gelden die hij misschien niet kent. De bidgewoonte belachelijk maken en zich eigenmachtig een appel toe-eigenen en aangeknaagd weggooien kunt u niet laten passeren. Op dit soort gedrag moet een rustige terechtwijzing volgen.

Vervolgens schrikt die jongen daar zo van dat hij niet meer bij u thuis durft te komen. Waarschijnlijk is hij het totaal niet gewend om een terechtwijzing te krijgen. Ouders deinzen er wel vaker voor terug om iets negatiefs tegen hun kinderen te zeggen en leraren op school hebben hier ook moeite mee, omdat het opvoedingsklimaat voorschrijft om het vooral gezellig te houden. Gevolg is dat kinderen totaal overdonderd zijn, wanneer ze eens een keertje kritiek krijgen en daar ook helemaal niet tegen kunnen. Dat is verder uw probleem niet. In uw eigen huis bepaalt u hoe de zaken verlopen, u stelt de regels, geeft zo nodig een toelichting en als bezoekende kinderen daarvan schrikken, pech voor hen. Toch leren ze er iets nuttigs van: dat ze zich in de rol van gast een beetje gedeisd moeten houden, dat er in andere gezinnen andere regels kunnen gelden dan wat ze gewend zijn en dat het aanbeveling verdient om zich daaraan aan te passen.

Uw zoon kan nog eens tegen zijn vriend zeggen dat zijn moeder (u dus) misschien wat strenger is dan de zijne, maar dat ze echt de kwaadste niet is en dat andere kinderen altijd welkom zijn en hij dus ook. Of de vriend zich vervolgens over zijn schroom heen zet is zijn eigen zaak – in ieder geval niet uw probleem.

Artikelen in Kinderopvoeding, Visite.

Gelabeld met , .

rev="post-9804" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 februari 2019 09:02

Meebetalen aan andermans boete

Beste Beatrijs,

Ik zat bij mijn twee schoonzussen en schoonmoeder in de auto om een dagje te winkelen en mijn schoonzus liep een flinke boete op, omdat zij te hard reed. Mijn schoonmoeder vond het gepast dat iedereen hieraan meebetaalde, omdat we samen in de auto zaten. Ik was het hier eigenlijk niet mee eens, maar onder druk van mijn schoonfamilie heb ik wel meebetaald. Wat vindt u?

Verkeersboete delen

Beste Verkeersboete delen,

Nee, het is niet normaal om mee te betalen aan een verkeersboete die een chauffeur door eigen schuld heeft opgelopen. In geval van een parkeerboete kan ik me er nog wel iets bij voorstellen, omdat inzittenden ook kunnen zien dat een gekozen parkeerplaats wel eens een parkeerbon zou kunnen opleveren, maar het gaspedaal wordt toch echt maar door één persoon bediend. De maximumsnelheid negeren is eigen verantwoordelijkheid van de chauffeur en het is onsympathiek en oneerlijk om toevallige passagiers daarmee op te zadelen. U had kunnen protesteren, maar ik begrijp wel dat het moeilijk is om tegen uw schoonmoeder in te gaan. Onder vrienden had u kunnen weigeren, maar een schoonmoeder strijkt men liever niet tegen de haren in.

Artikelen in Reizen.

Gelabeld met .

rev="post-9802" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 februari 2019 09:01

Krijgen we te eten?

Beste Beatrijs,

Recentelijk heb ik mensen uitgenodigd om bij mij thuis op visite te komen. Een avond gezellig kletsen onder het genot van een hapje en een drankje. Ik gaf een datum en tijd door, namelijk een zaterdagavond 19:00 uur. Een paar dagen daarvoor wordt mij per app gevraagd of ‘we met een lege of volle maag moeten komen?’ Mijn eerste gedachte is dat ik die vraag niet zo netjes vind om te stellen. Ik probeerde me in te leven in de vraag: misschien vroegen ze het alleen maar om te weten of ze nog moesten koken of niet. Maar bezoekers mogen toch ervan uitgaan dat, als ik ze te eten had willen vragen, ik dat wel had aangekondigd. Wat vindt u hiervan?

Naar de bekende weg vragen

Beste Naar de bekende weg vragen,

19 uur is een rare tijd om mensen uit te nodigen voor koffie en later op de avond een drankje. Veel te vroeg. Dat zou betekenen dat mensen die normaal gesproken tussen zes en zeven aan hun avondeten zitten, zich flink moeten haasten (of eerder moeten koken en eten) om op tijd bij u te zijn. Veel etentjes met vrienden beginnen om 19 uur, zeker in het weekend. Dus uw vrienden hadden gelijk om te vragen om opheldering, want ze tastten in het duister over waar ze aan toe waren. Wie een avondje met vrienden zonder eten wil plannen neemt als aanvangstijd 20 uur. Dat is een duidelijk signaal en geeft iedereen tijd om van tevoren zijn eigen avondmaaltijd af te werken.

Artikelen in Eten en drinken, Visite.

Gelabeld met .

rev="post-9800" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 februari 2019 09:00

Teleurgesteld in vriendin

Beste Beatrijs,

Als weduwe (80) zonder kinderen weet ik dat je zelf initiatieven dient te nemen om niet te vereenzamen. Ik doe dan ook mijn best als vrijwilliger op verschillende terreinen en ik doe moeite om mijn sociale contacten te onderhouden. Soms doen zich daarin teleurstellingen voor. Voorbeeld: ik ben bevriend met een vrouw die ik jarenlang heb bijgestaan tijdens het ziekbed van haar man. Na zijn overlijden zagen we elkaar minder frequent, maar nog wel met enige regelmaat. Nu komt er zelfs geen kaartje of telefoontje meer bij mijn verjaardag, terwijl wederzijds bezoek altijd de traditie was. Perplex stond ik toen ze bij een toevallige ontmoeting zei: ‘Ja, ik weet wel dat je jarig bent geweest, maar ik heb het te druk met mijn kinderen en kleinkinderen.’ Ik had natuurlijk moeten zeggen: ‘Fijn voor je al die contacten!’ Mijn reactie was: ‘Je hebt mij dus van je lijstje geschrapt?’ En daarmee zou voor mij de kous af moeten zijn. Ik twijfel: beseft ze wel hoe veel pijn dit doet? Moet ik dit bespreken? Of moet ik het maar laten zitten, knop om?

Een koude schouder

Beste Een koude schouder,

Uw reactie op de onattente vriendin was perfect! Ik zou niet weten hoe u het beter had kunnen formuleren dan: ‘Je hebt me dus van je lijstje geschrapt?’ Hiermee legt u de vinger precies op wat er mis is. Uw vriendin had het druk met haar kinderen en kleinkinderen. Dat geldt voor wel meer ouderen, maar dat betekent niet dat ze hun eigen vrienden en vriendinnen mogen verwaarlozen. Uw gewonde reactie had uw vriendin ertoe aan moeten zetten om zich te verontschuldigen: ‘Nee, sorry, natuurlijk heb ik je niet geschrapt, het spijt me, laat me het goedmaken, kom je volgende week bij me langs? Laten we iets afspreken!’ Of woorden van gelijke strekking.

Het is vreemd dat uw vriendin niet inhoudelijk op uw weeklacht inging. Dat bevestigt haar ongeïnteresseerdheid in u alleen maar extra. Zij zou het zich toch moeten aantrekken dat u zich door haar tekortgedaan voelt? Maar kennelijk vindt ze dat geen punt. Kortom zij is vooral in zichzelf geïnteresseerd en nauwelijks in u. Ik vrees dat u van haar weinig meer te verwachten hebt en dat praten geen zin heeft, want dat hebt u al gedaan.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9790" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 februari 2019 09:02

Save the date

Beste Beatrijs,

Al een tijdje vraag ik me af wat de regels zijn voor het versturen en ontvangen van een save-the-date (bijvoorbeeld voor een bruiloft). Hoe lang van tevoren stuur je dit en aan wie: alleen naar de beoogde daggasten of ook naar minder nabije familieleden en vrienden die je wel graag zou zien bij de ceremonie in kerk en gemeentehuis of naar iedereen? Het is me al enkele keren overkomen dat ik na het ontvangen van een save-the-date de hele dag had vrij genomen en dat ik bij het ontvangen van de officiële uitnodiging zes weken voor de grote dag moest constateren dat ik alleen ’s avonds welkom was. De laatste keer heb ik navraag gedaan bij het bruidspaar over het tijdstip van de uitnodiging. Of is dit ook not done?

Save-the-date-etiquette

Beste Save-the-date-etiquette,

Trekt u zich niets aan van een save-the-date. Tenzij het om uw eigen zuster gaat, van wie u het huwelijk voor geen goud wil missen. Voor alle anderen geldt: een uitnodiging moet zes weken van tevoren verstuurd worden en dan hebt u tijd genoeg om maatregelen te treffen. Voor ontvangers van save-the-dates geldt: schrijf het met potlood in uw agenda, neem vooral niet alvast een vrije dag op en wacht rustig de uitnodiging zelf af.

Eigenlijk zijn save-the-dates ondingen. Voor mensen die er toch een willen versturen: doe het alleen aan het handjevol intimi die echt niet mogen ontbreken, hoewel die mensen het net zo goed mondeling te horen kunnen krijgen. Alle andere genodigden kunnen prima uit de voeten met een reguliere uitnodiging zes weken van tevoren en vinden een save-the-date verzoek maanden van tevoren vaak opdringerig en claimend.

Artikelen in Bruiloft, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-9788" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 februari 2019 09:01

Placenta opeten

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik verwachten over een paar maanden ons eerste kindje. We kijken er beiden enorm naar uit. Mijn vriend gaat zeer bewust met voeding en gezondheid om, wat ik toejuich omdat dit voor mijzelf ook belangrijk is. Nu heeft hij ergens gelezen dat je na de bevalling de placenta kunt opeten. Hij heeft zich er uitgebreid in verdiept en wil dit ook gaan doen, omdat dit heel gezond en natuurlijk schijnt te zijn. Het maakt voor hem deel uit van zijn aankomende vaderschap. Zelf ben ik er niet zo happig op, het staat me eerlijk gezegd enorm tegen dat hij na de bevalling mijn placenta opeet. Kan ik hem hiervan weerhouden of moet ik me er overheen zetten en niet zeuren?

Een exquis hapje

Beste Een exquis hapje,

Je kunt natuurlijk van alles in de koekenpan gooien met een beetje knoflook en opeten na een bevalling: de placenta, de navelstreng, de vliezen, maar waarom zou je het doen? Er zit geen enkele meerwaarde aan, niet qua gezondheid, niet qua psychisch welbevinden, zelfs niet qua ritueel, want in deze cultuur (in de meeste culturen) wordt er geen ritueel in acht genomen om placenta’s op te eten. Deze naar kannibalisme zwemende handeling is gebaseerd op de pseudo-natuurmystiek van de oermoeder, kortom een vorm van obscurantisme om verre van te blijven. Katten en andere zoogdieren die nestjes krijgen eten placenta’s bij wijze van opruimwerkzaamheden, maar voor mensen bestaat die noodzaak niet. Als er al iets moet gebeuren met een placenta en toebehoren, kunt u een donatie aan de medische wetenschap overwegen, omdat de daarin aanwezige hormonen nuttig kunnen zijn voor stamcelonderzoek.

Zeg tegen uw vriend dat hij niet zo mal moet doen en dat er voor hem als kersverse vader wel andere dingen te doen zijn dan een restproduct van de bevalling consumeren: thee zetten en beschuit met muisjes aan het kraambezoek serveren bijvoorbeeld.

Artikelen in Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-9786" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 februari 2019 09:00