↑
Spring naar inhoud

Zwanger met oudjaar

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van 35, getrouwd, twee jonge kindjes van een en twee jaar, en net zwanger van onze derde. Voel me bij vlagen misselijk en moe. Goede vrienden van mijn man geven met Oudjaar een feest en hebben ons hele gezin uitgenodigd. Zelf hebben ze geen kinderen. Ze wonen niet ver van ons vandaan, maar toch zie ik ertegenop. Ik weet hoe het zal gaan op dat feest: er zullen heerlijke hapjes zijn. Iedereen zal veel roken en drinken. De avond zal gevuld worden met stoere verhalen en grootdoenerij over hun goede banen en hun reisbelevenissen. Ik vind deze vrienden van mijn man niet zo leuk, maar ik zou me er overheen kunnen zetten om hem een plezier te doen. Hoor ik braaf mee te gaan en met onze kinderen heen en weer te gaan slepen? Of kan ik zeggen: ‘Schat, ga maar alleen’? Ik vind dat ik goede argumenten heb om het rustig thuis te vieren, maar ik wil geen saaie piet zijn.

Liever thuis op de bank

Beste Liever thuis,

Voor een zwangere vrouw klinkt dit niet als de ideale Oudjaarsviering en uw kinderen hebben er al helemaal niets aan. Bespreek uw reserves met uw man. Hij moet toch kunnen inzien dat u hier niet op zit te wachten. Tegen uw man zeggen dat hij maar alleen moet gaan is een noodsprong. Door het jaar heen is het geen punt als een partner eens niet meegaat naar een feestje, maar Oud & Nieuw viert men als stel toch het liefste samen. Het is wel een beetje armoedig als u die avond in uw eentje moet doorbrengen, terwijl de kinderen in bed liggen. Uw man zou zich niet van zijn beste kant laten zien wanneer hij erop staat zijn wens door te zetten ten koste van u. Vertel uw man dat uw hart op dit moment schreeuwt om een rustige jaarwisseling in huiselijke kring en vraag hem om het genoegen van zijn gezelschap. Als u om kwart over twaalf uw bed opzoekt en uw man nog niet in de stemming is voor nachtrust, kan hij alsnog bij die andere vrienden het op een brassen gaan zetten.

Artikelen in Feestdagen, Festiviteiten, Huwelijk en scheiding, Vrienden en kennissen, Zwangerschap en baby's.

rev="post-85" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 27 december 2007 00:43

Kennismaken met onbekende

Beste Beatrijs,

Sinds mijn pensionering heb ik (man) meer vrije tijd en zie ik meer van mijn directe omgeving. Regelmatig kom ik op weg naar de supermarkt een man in een rolstoel tegen. Altijd alleen en altijd in gezelschap van zijn hond. Hij is, denk ik, wat jonger dan ik. Hij komt mij symphatiek voor. Vooral om zijn optimistische levenshouding. Ik zou graag wat voor hem doen, want ik vermoed dat z’n mobiliteit nogal beperkt is. Als we elkaar tegenkomen, zeggen we elkaar vriendelijk goeiedag. Ik zou graag nader kennis met hem maken, maar weet niet hoe, want er kunnen natuurlijk bijbedoelingen worden gezocht. Nou, die heb ik niet. Maar om plompverloren op hem toe te stappen en mijzelf voor te stellen lijkt me tegen de goede manieren en ik ben daar ook te verlegen voor. Hoe kan ik dit aanpakken?

Kennismaken met onbekende

Beste Kennismaken,

De man in de rolstoel heeft een hond! Dat is een gouden kans. Geen betere aanleiding voor een onschuldig praatje tussen onbekenden dan een hond. Vele huwelijken zijn hieruit voortgekomen (maar dat is uw bedoeling niet). Zeg tegen de man met wie u kennis wil maken: ‘Wat hebt u een leuke hond. Hoe heet-ie? Hebt u hem allang?’ Na wat heen en weer gepraat over de hond zegt u: ‘Ik zal me even voorstellen, ik heet…’ En vervolgens: ‘Ik zie u hier wel vaker, woont u in de buurt? Ik woon daar en daar.’ Als het goed gaat, ontspint zich een gesprek. Bij een volgende ontmoeting kunt u voorstellen om ergens even een kopje koffie te gaan drinken, enzovoort. U merkt vanzelf wel hoe toeschietelijk uw potentiële gesprekspartner reageert op uw toenaderingspogingen.

Artikelen in Het publieke domein, Vrienden en kennissen, Ziekte.

Gelabeld met , .

rev="post-1204" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 20 december 2007 23:38

Halal kerstpakket?

Beste Beatrijs,

In de instelling waar ik werk is discussie ontstaan over het kerstpakket. Een islamitische collega verbaasde zich over de alcohol die hij erin had aangetroffen. Als moslim mag hij geen alcohol drinken en het ook niet weggeven. Andere collega’s reageerden verontwaardigd: hoe hij het in zijn hoofd haalde om kritiek te hebben op de inhoud van een kerstgeschenk. Is het toegestaan om je kritisch uit te laten over het kerstpakket? Moet de werkgever rekening houden met de religieuze overtuigingen van de werknemers in de samenstelling ervan?

Correct kerstpakket

Beste Correct,

Zolang als er kerstpakketten worden verstrekt, hebben Nederlanders, notoire kankerpitten als ze zijn, zich kritisch uitgelaten over de inhoud ervan. Dat moslim-Nederlanders hun partijtje meeblazen in deze traditie hoeft dan ook geen verwondering te wekken. Natuurlijk mag iedereen kritiek geven, want natuurlijk valt het altijd tegen. Er is nu eenmaal geen verzameling van consumptieartikelen denkbaar die iedereen tevreden stemt. Hoe welstandiger de kerstpakketontvanger, hoe minder prijs hij stelt op niet door hem zelf uitgezocht semi-luxueus voedsel en nutteloze hebbedingetjes. Sommige werknemers geven het pakket ongeopend door aan instellingen voor daklozen. Het staat iedereen vrij om onbruikbare artikelen weg te geven aan iemand die er wel prijs op stelt of meteen in de vuilnisbak te gooien. Er is geen verschil tussen esthetisch onverantwoorde koffiemokken, smaakbeledigende kaassoesjes en zondige wijn. De meeste moslims zijn, net als niet-moslims, pragmatisch genoeg om zich soepel te ontdoen van onwelkome cadeaus, zonder de wijn zelf als een belediging op te vatten. Wat overigens niet wegneemt dat wijn als vast onderdeel van het kerstpakket op de helling staat. Steeds meer werkgevers branden er hun vingers liever niet meer aan, omdat ze niet voor alcohol-pushers willen doorgaan. Tot vreugde van moslims en geheelonthouders, tot verdriet van de drinkers. Als de werkgever het echt iedereen naar de zin wil maken, vervangt hij het kerstpakket door een kerstgratificatie in klinkende munt.

Artikelen in Collega's, Feestdagen.

Gelabeld met .

rev="post-1249" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 20 december 2007 21:41

Elk jaar feestdagen met schoonmoeder

Beste Beatrijs,

Ik ben één van de velen die helemaal gestoord raken van de naderende kerst. De afgelopen tien jaar heeft ons gezin (met drie drukke, jonge kinderen) het kerstdiner verzorgd. Dit is een traditie geworden, waar we niet meer onderuit komen. Mijn schoonmoeder, die sinds vijf jaar weduwe is, vindt het vanzelfsprekend dat wij deze gelegenheid voor onze rekening nemen. Ook mijn schoonbroer en zijn vrouw vinden dit de normaalste zaak van de wereld. De kosten en al het werk komen steeds op onze nek. Laatst probeerden we het voor elkaar te krijgen om een traiteur in te schakelen en de kosten te delen, maar dit voorstel werd zeer koeltjes onthaald. Daarnaast vindt mijn schoonmoeder het volkomen vanzelfsprekend om met Oud & Nieuw weer bij ons te zitten. Ze blijft dan logeren, en dan moeten we op Nieuwjaarsdag ook nog bij haar op bezoek. Mijn man ziet er ook tegen op, maar hij durft er niets over te zeggen. Misschien ben ik egoïstisch, maar ik word er knettergek van. Ik wil wel eens iets anders! Bijvoorbeeld een ontspannen feest, waar ik niet zelf de hele tijd in de keuken hoef te staan.

Gedeprimeerd door feestdagen

Beste Gedeprimeerd,

U moet wat sterker voor uw eigen belang opkomen. Ga in staking! Omdat uw bezwaren uw schoonfamilie gelden, moet u uw man opporren om een en ander recht te zetten. Hij kan tegen zijn broer en schoonzus zeggen dat zij aan de beurt zijn om de familie te ontvangen. Als die broer en z’n vrouw weigeren en ook geen hulp bij de voorbereiding of een bijdrage in de kosten aanbieden, dan gaat het hele kerstdiner niet door wat u betreft. Tien jaar sloven is genoeg. Uw schoonmoeder verdient consideratie en familiegezelligheid met Kerstmis. Dus laat haar komen. Vervolgens maakt u geen ingewikkeld kerstdiner klaar, maar een eenvoudige niets-bijzonders maaltijd, zoals u die elke dag op tafel zet. Uw drukke kinderen zullen allang blij zijn als de coquilles en de palingtimpaantjes achterwege blijven. Een vlaflip vinden ze ook heerlijk. De rest van de familie is wegens gebrek aan inzet niet welkom bij uw boerenkool met worst.

Met Oudjaar laat u schoonmoeder weer komen (nadat uw man er tevergeefs bij z’n broer op heeft aangedrongen dat zij ook eens wat met haar doen), maar u weigert beleefd op Nieuwjaar nog eens in uw schoonmoeders huis te gaan zitten. U hebt haar immers de dag tevoren al gezien? U moet iets duidelijker uw eigen wensen formuleren en daar naar handelen. Dat hoeft toch niet zo’n probleem te zijn? En het volgend jaar bespreekt u reeds in september een weekje vakantie met uw eigen gezin van Kerstmis t/m Nieuwjaar, ver weg van de schoonfamilie.

Artikelen in Feestdagen, Ouders en volwassen kinderen, Schoonfamilie.

Gelabeld met .

rev="post-1247" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 20 december 2007 21:39

Vriend woont nog bij ouders

Beste Beatrijs,

Sinds een half jaar heb ik een verhouding met een geweldige man van mijn leeftijd (40 jaar). Het geval wil dat hij nog bij zijn ouders woont, zeventigers, die hij af en toe moet verzorgen.

Hij kan niet bij mij blijven slapen en ik mag ook niet bij hem langskomen, want zijn ouders weten niet van mijn bestaan af. Hij wil ze pas vertellen van mij en mijn dochtertje van zes als hij meer zekerheid heeft over de relatie. Hij is overigens een zeer zelfstandige man met een goede baan. Ik wil hem niet onder druk zetten en probeer begrip op te brengen voor zijn situatie, maar hoe lang moet ik dit accepteren? Ik maak me toch beetje ongerust. Ben ik te ongeduldig?

Weggehouden voor ouders

Beste Weggehouden,

Ik vrees dat u een moederskindje hebt getroffen. Deze man lijkt zelfstandig, maar hij is het niet. Met mannen die op hun 40ste nog bij hun ouders wonen is iets aan de hand, daar kunt u vergif op innemen. Om een of andere reden heeft uw geliefde nooit de definitieve stap naar onafhankelijkheid gezet, en hoe langer hij daarmee wacht, hoe moeilijker het wordt. Hij durft zelfs niet aan zijn ouders te bekennen dat hij omgang heeft met een vrouw! Dergelijke geheimzinnigheid voorspelt weinig goeds voor uw gezamenlijke toekomst. Het meest waarschijnlijke is dat deze man u aan het lijntje zal blijven houden, omdat hij vast zit aan zijn vertrouwde leventje thuis en bang is voor een leven buiten zijn ouders. Geef hem een ultimatum. Zeg dat u binnen een week wilt worden uitgenodigd om een kopje thee te komen drinken en kennis te maken met zijn ouders. Uw dochter gaat mee. Als hij uitvluchten verzint om niet aan uw wens tegemoet te komen, dan kunt u uw rozige vergezichten wel vergeten. U kunt vervolgens kiezen tussen doormodderen in het geniep of de relatie opzeggen.

Artikelen in Liefde en relaties, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-1500" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 december 2007 21:04

Pet tijdens het eten

Beste Beatrijs,

Ik ben een jongen van 18 en ik draag bijna altijd een pet. Door de dag heen is dat geen probleem, maar tijdens het eten is het altijd een discussiepunt. Nou begrijp ik ook wel dat het wel zo beleefd is om mijn pet af te zetten als er gasten zijn of als we uit eten gaan. Maar mijn ouders hebben er ook bezwaar tegen als ik mijn pet ophoud tijdens het eten van bij wijze van spreken een patatje. Ik breng dan altijd naar voren dat deze regel sowieso achterhaald is, dat anders mijn haar voor mijn ogen zit en dat ik me gewoon beter voel met pet. Kunt u uitsluitsel geven over petgedrag tijdens dagelijkse maaltijden?

Petje af?

Beste Petje af,

Veel jongeren zijn vergroeid met hun hoofddeksels. Petten en capuchons zijn mode-statements. Oudere mensen vinden petten en mutsen binnenshuis geen gezicht en nogal kinderachtig. Daar hoeven jongeren zich niets van aan te trekken, want, tja, het is nu eenmaal de mode. Toch is het dragen van petten onder het eten stijllozer dan met een pet op naar de tv kijken. Het verschil tussen eten met een pet op of thuis zitten met een pet op is dat bij een gemeenschappelijke maaltijd mensen net iets meer moeite doen om het elkaar naar de zin te maken. Gezamenlijk eten is iets sociaals. Thuis zijn is dat niet, of niet altijd.

Wanneer jij gaat eten in een restaurant of bij andere mensen, of wanneer je ouders gasten voor het eten hebben uitgenodigd, dan neem je (op verzoek van je ouders, of misschien wel uit jezelf) de moeite om je pet af te zetten, schrijf je. Maar als je alleen met je ouders eet, dan neem je die moeite niet. Met andere woorden: je vindt ieder ander belangrijker om je pet voor af te zetten dan je ouders.

Dat is eigenlijk niet zo aardig tegenover hen, vind je niet? Vooral niet, omdat ze er blijkbaar prijs op stellen. Je ouders terwille zijn om je pet af te zetten als jullie aan tafel zitten lijkt mij een hele kleine moeite. Vergelijkbaar met een verzoek als ‘Wil je de boontjes even aangeven?’ Daar zeg je toch ook geen ‘nee’ tegen? Ik raad je aan om die pet af te zetten onder het eten, omdat je je ouders daarmee een plezier doet, terwijl het jou niets kost. Onder de afwas zet je de pet dan weer op. Daar zal je moeder geen bezwaar tegen maken. En hierbij geef ik plechtig toestemming om de pet op te houden bij het eten van een patatje in een snackbar.

Artikelen in Eten en drinken, Tieners, Traditionele etiquette.

rev="post-1026" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 december 2007 20:37

Politieke discussie

Beste Beatrijs,

Sommige van mijn kennissen houden er volgens mij wel heel rare ideeën op na. Zo is er iemand in mijn omgeving fan van een bepaalde conservatieve populistische politicus en elke keer als hij op tv komt, raakt ze door het dolle heen van vreugde. Als er politici van andere wat socialere partijen hun zegje doen, roept ze dat ze die schreeuwlelijkerds niet kan aanhoren. Omdat ik zelf het tegenovergestelde voel, raak ik misselijk van haar enthousiasme. Hoe ver mag ik gaan om daar iets van te zeggen? Ze is verder een heel aardig mens.

Studente in gewetensnood

Beste Studente in,

Uw kennis woont kennelijk in hetzelfde huis of u komt haar regelmatig tegen in een of ander vast verband. Ze is ieder geval een tamelijk dichtbij iemand. Er is niets op tegen om een discussie te beginnen, hoor. Een van de aardige aspecten van het studentenleven is juist om de discussie aan te gaan met mensen met wie je het niet eens bent. Dat scherpt de geest en de argumenteervaardigheid. Politici van alle mogelijke signatuur willen niets liever dan dat er over hun standpunten door burgers wordt gediscussieerd. Dat betekent dat de politiek leeft. U hoeft een confrontatie zeker niet te mijden omwille van de beleefdheid. Tegenover mensen die verder weg staan (oudtantes, taxichauffeurs, de bakker, buurtgenoten enzovoort) betracht men meestal enige omzichtigheid, omdat een discussie op het scherp van de snede te veel moeite is. De schouders ophalen ligt dan meer voor de hand. Maar voor mensen met wie u iets hebt (vriendschap, gedeeld huis, vereniging) ligt dat anders. Die maken deel uit van uw primaire sociale omgeving, dus zijn zij het waard om de confrontatie aan te gaan.

Voer de discussie. Deins niet terug. Zet uw standpunt uiteen (‘Wilders deugt niet en wel hierom’) en luister naar wat zij hier tegen in te brengen heeft. Het kan nog een interessante avond worden op zo’n manier. Weer eens wat anders dan op de bank hangen en soaps consumeren.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-1831" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 december 2007 17:37

Te groot verjaardagsfeest zoontje

Beste Beatrijs,

Over enkele weken wordt ons zoontje negen jaar. Vrienden en familie nodigen we dan uit. De gezinnen zijn in de loop der jaren flink uitgebreid en het hele gezelschap bestaat nu uit 28 volwassenen en 22 kinderen (plus ons eigen gezin van vier personen). We vieren het expres al op een weekenddag zodat de gasten kunnen kiezen tussen ’s morgens of ’s middags. Onze bijna jarige zoon heeft ADHD en is na zo’n dag volslagen doorgedraaid. Toch vindt hij het leuk om visite te krijgen en te spelen met kinderen. Toen onze dochter van de zomer jarig was, hebben we een groot barbecuefeest gegeven in onze grote tuin. Nu in de winter zijn we beperkt tot onze huiskamer en speelzolder. Hoe kan ik het gezelschap beperken zonder iemand voor het hoofd stoten? Een vriendin heeft al voorgesteld om niet met het hele gezin te komen.

Volle verjaardag

Beste Volle,

Zie er helemaal van af! De mijlpaal van negen jaar is te gering om vijftig man familie en bevriende gezinnen voor op te trommelen. Of uw zoontje nu wel of niet ADHD heeft doet niet eens terzake. Waarom houdt u het niet bij een overzichtelijk kinderpartijtje voor vriendjes? Iets waarbij de kinderen fysiek aan de slag moeten en moe worden van de inspanning. Dat vinden jongens van die leeftijd fantastisch. U viert het vanzelf al met cadeautjes thuis. Uw zoontje mag trakteren op school. Wie weet bellen z’n opa en oma op of sturen een cadeautje. Is dat niet genoeg fanfare voor een kind van negen? Bedenk verder dat op een megafeest iedereen cadeautjes meeneemt (dat hoort zo op verjaardagen), uw kind krijgt dus veel te veel en waar moet u al die plastic rotzooi laten? Vier het bescheiden in kleine kring. De grotere familie en uw vrienden komen bij een andere gelegenheid wel weer aan bod.

Artikelen in Kinderopvoeding, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-2391" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 december 2007 23:02

Felicitaties op bruiloft voorkomen

Beste Beatrijs,

Over enkele maanden geven mijn vriend en ik een feest ter gelegenheid van ons huwelijk dat de dag erop voltrokken wordt. Alle gasten worden om 16.00 uur verwacht en wij arriveren om 16.30 uur. Een paar vraagjes waar ik (mijn familie kennende) mij toch wel zorgen om maak:

Hoe voorkom ik dat wij belaagd worden met zoenen en praatjes als wij binnenkomen? Er komen 100 man! Hoe voorkom ik dat mijn familie ons opwacht met camera’s en camcorders? Mjn vriend haat het om gefotografeerd te worden!

Bruidegom in spe

Beste Bruidegom in,

U kunt op de uitnodiging aan uw familie en vrienden als PS’je dringend verzoeken om geen camera’s / videorecorders / camcorders / mobiele telefoons met ingebouwde camera of wat voor opnameapparatuur dan ook in stelling te brengen, omdat u daar geen prijs op stelt.

U kunt genodigden er niet van weerhouden om u te feliciteren / te zoenen / te omhelzen / de hand te schudden / op de schouders te kloppen / aan te spreken / praatjes te maken, kortom enthousiasme te betonen. Ik bedoel, het is uw bruiloft! Wat wilt u dan dat de gasten doen, als dat allemaal niet mag? Dat ze de televisie aanzetten en zich verder gedragen alsof u niet bestaat? U geeft een feest, dus krijgt u aandacht van de gasten. Als u met rust gelaten wil worden, moet u geen feest geven.

Artikelen in Bruiloft, Familie.

Gelabeld met .

rev="post-1134" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 december 2007 22:29