↑
Spring naar inhoud

Cadeaubonnen

Beste Beatrijs,

Ik heb een aantal goede vrienden die ik ook altijd voor mijn verjaardag uitnodig. Op een enkeling na kunnen deze goede vrienden nooit iets bedenken om te geven, dus wordt het een cadeaubon. Natuurlijk is dat gemakkelijk. Ik kan ermee kopen wat ik wil. Toch vind ik het niet leuk dat men voor mij niets kan bedenken. Het voelt als desinteresse. Is dit een overdreven reactie van mij? Voor alle duidelijkheid: zelf doe ik de nodige moeite om een leuk cadeautje te vinden voor mijn vrienden.

Niet tevreden met een bon

Beste Niet tevreden,

Een cadeaubon is een noodsprong. In de cadeauhiërarchie slechts een treedje hoger dan baar geld. Geschikt voor gelegenheden die om cadeaus vragen, terwijl de gever geen flauw idee heeft wat dat zou moeten zijn. Van goede vrienden verwacht je iets meer inspanning dan het plichtmatig omkeren van hun portemonnee. Het gaat nog niet eens om het resultaat waarmee ze op de proppen komen, maar om het idee dat een vriend zich moeite heeft gedaan om iets aardigs te bedenken. Misschien vindt u al met al die cd of het boek waar iemand mee komt aanzetten niet zo geweldig. Maar toch – het was hun idee, blijkbaar vinden zij die muziek of die schrijver wel de moeite waard, dus dat geeft het al iets extra’s. Bespreek het onderwerp ‘cadeautjes’ eens met uw vrienden. Zeg hen dat een goedkoop persoonlijk cadeautje u meer plezier geeft dan een duurdere cadeaubon. Wie weet vatten ze de hint.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag.

rev="post-4368" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 september 2009 12:01

Geen peuters op bruiloft

Beste Beatrijs,

Mijn broer gaat binnenkort trouwen. Ik (zijn zuster) ben zijn getuige en heb een zoontje van 20 maanden. Ik was ervan uitgegaan dat hij mee mocht. Nu kwam er in een gesprek met het bruidspaar naar voren dat ze liever niet willen dat ik mijn kind meeneem naar de bruiloft. Ze zijn bang dat hij tijdens hun ja-woord gaat huilen of vervelend is. Ikzelf vind het erg jammer dat ze er zo over denken en ben hier eigenlijk best verdrietig over. Mogen zij eisen dat ik hem thuis laat?

Peuters niet gewenst

Beste Peuters niet gewenst,

Het is niet erg ruimhartig van het bruidspaar dat uw zoontje niet welkom is. Een beetje kindergekwetter kan geen kwaad bij een huwelijk. De plechtigheid zelf is zo weer voorbij. Lastiger dan het moment van het jawoord is overigens de dag zelf. Een trouwerij neemt al gauw een hele dag in beslag met stadhuis, al dan niet kerk, receptie, diner en/of feest. Voor een tweejarige is dat geen doen. Dat redt-ie niet, en u als moeder nog veel minder, want u zult voortdurend met uw kind bezig zijn, u komt nauwelijks toe aan gesprekken met anderen en rustig aan tafel zitten is er ook niet bij. Waarschijnlijk probeert het bruidspaar u hiervoor te waarschuwen en daar hebben ze gelijk in. Als u zelf ook een beetje plezier wil hebben en niet alleen achter uw kind wil aanrennen, kunt u voor die dag beter een oppas regelen voor uw zoontje.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-4366" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 september 2009 12:00

Opdringerige kennis

Beste Beatrijs,

Ik zie op tegen het nieuwe schooljaar. Op het schoolplein waart een moeder rond die mij bestookt met verhalen die ik niet wil horen. Ze komt voor me staan, wijdbeens, met haar handen in haar zij en begint te vertellen over haar hoge bloeddruk, haar ziekelijke moeder, bezoekjes aan de gynaecoloog, beslommeringen met de buren en nog veel intiemere gebeurtenissen uit haar leven. Om haar te ontwijken schiet ik soms een andere ouder aan of ik veins een mobiel telefoongesprek. Haar uitnodigingen om een borrel te komen drinken of te komen eten heb ik altijd afgeslagen. Ze is niet gevaarlijk, maar heeft wel een enorm blok beton voor haar kop. Hebt u een tip hoe ik hier doorheen kan breken en haar voor eens en altijd kan duidelijk maken dat ik niet op haar verhalen zit te wachten?

Opdringerige schoolpleinmoeder

Beste Opdringerige schoolpleinmoeder,

U hebt geen probleem met haar verhalen, maar met haar als persoon. Mensen die elkaar aardig vinden bespreken dat soort onderwerpen en vinden daar niets overdreven intiems aan. U mag haar niet en daarom ergert u zich aan haar verhalen. Er is geen beleefde manier waarop u tegen haar kunt zeggen dat u haar onsympathiek vindt. Als u zegt dat haar confidenties u vervelen, beledigt u haar en dat is te zwaar geschut voor iemand die niet kwaadaardig is, hoogstens dikhuidig en ongevoelig. Het enige wat u te doen staat is doorgaan met waar u al mee bezig bent: haar fysiek ontwijken.

’s Ochtends kan dat geen probleem zijn. U dropt de kinderen op het schoolplein en u gaat er onmiddellijk vandoor. U hoeft daar niet te blijven wachten tot de schoolbel luidt. ’s Middags is het een kwestie van precies op tijd aankomen, als de school uitgaat. Dan ziet u meteen uw kinderen en kunt u zich met hen bemoeien, eventueel speelafspraken maken met andere ouders. U hebt al haar uitnodigingen voor borrels en eten al afgeslagen – dat kwartje zal intussen wel zijn gevallen. Gaat ze desondanks door met uitnodigen, dan gaat u door met vriendelijk afslaan. Als u nooit een initiatief in haar richting ontplooit en steeds wegloopt als ze u aanspreekt, omdat u haast hebt of iemand anders moet spreken, dan moet ze op een gegeven haar contactpogingen wel opgeven, dat kan niet anders.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-4363" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 augustus 2009 12:02

Uitnodigingsbeleid

Beste Beatrijs,

Binnenkort gaan mijn verloofde en ik trouwen. Wij willen voor het avondfeest ook onze collega’s uitnodigen. Met mijn drie directe collega’s kan ik erg goed overweg en de vrouw van één van hen is ook uitgenodigd. Zij gaat vaak mee als we een afdelingsuitje hebben en dat is altijd gezellig. De andere twee zijn alleenstaand. Maar nu mijn afdelingshoofd. Hij heeft een vrouw die drie jaar geleden een keer is meegegaan met een etentje van de afdeling. Ze heeft toen de hele avond nauwelijks een woord tegen ons gezegd. Ons trouwfeest is erg prijzig en eigenlijk voelt het als verspilling om haar uit te nodigen, aangezien we haar niet kennen en zij ons niet wil kennen.

Wat is netjes?

Beste Wat is netjes,

Het maakt een rare indruk, als van de vier collega’s die u uitnodigt er eentje is (de chef) die zijn partner niet mee mag nemen. U hebt geen goede ervaringen met deze vrouw, omdat zij één keer, jaren geleden, de hele avond gezwegen heeft. Dat zwijgen kan twee dingen betekenen: het ene is arrogantie. Dan zal ze uw uitnodiging denkelijk afslaan en haar man alleen laten komen, want ze zal wel iets beters te doen hebben dan naar de bruiloft te gaan van iemand op wie ze neerkijkt. De andere mogelijkheid is verlegenheid. In dat geval zal ze ook liever thuisblijven, en als ze toch met haar man meekomt, hebt u geen last van haar. Dan is ze gewoon een timide persoon die niet goed is in het omgaan met onbekenden. Hoe het ook zij – deze vrouw passeren in een situatie met zo weinig collega’s is onaardig tegenover uw chef, en het is nooit verstandig om op sociaal gebied de chef tegen de haren in te strijken. Nodig haar uit, er kan u niets gebeuren!

Artikelen in Bruiloft, Collega's.

Gelabeld met .

rev="post-4361" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 augustus 2009 12:01

Zich voorstellen

Beste Beatrijs,

Mijn schoonfamilie vindt de etiquette belangrijk. Ik ben gewend om mij voor te stellen met mijn naam in combinatie met ‘aangenaam’. Ik werd gecorrigeerd door mijn schoonmoeder toen ik mij voorstelde aan een bezoeker in hun huis. De correctie zelf lijkt mij al geen etiquette, maar wat is juist qua kennismaking?

Onaangenaam getroffen

Beste Onaangenaam getroffen,

U hebt gelijk dat het niet erg fijnzinnig was van uw schoonmoeder om u te corrigeren op uw argeloze taalgebruik. Dat had ze niet moeten doen, althans niet en plein public, want zo bracht ze u in verlegenheid over iets tamelijk triviaals.

Dit vooropgesteld klopt het wel dat er enige onraad schuilt in het zeggen van ‘aangenaam’ bij een kennismaking. Lang geleden hebben de hogere standen bedacht dat dit nu typisch iets is wat alleen de lagere standen zeggen. Met als gevolg dat ‘aangenaam’ een besmette zegswijze is geworden in de trant van ‘smakelijk eten’, een uitdrukking waar diezelfde hogere kringen ook van gruwen. U kunt natuurlijk rustig doorgaan met ‘aangenaam’ zeggen bij het zich voorstellen, net zoals u kunt doorgaan met uw disgenoten ‘smakelijk eten’ wensen, maar weet dan dat er altijd mensen zullen zijn die u onmiddellijk wegzetten als ‘niet osm’ (niet ons soort mensen). Misschien kan dat u niets schelen omdat u toch al niet bij ‘osm’ wil horen, of misschien komt het u beter uit om u te conformeren aan de conventies die bij uw schoonfamilie heersen – die keus is aan u. Mocht u zich verder willen verdiepen in deze materie, verwijs ik u naar het boek Snobisme voor beginners van Oscar van den Boogaard, die een uitgebreide opsomming geeft van ‘verkeerde’ zegswijzen en uitdrukkingen plus de ‘goede’ formuleringen. Onder veel meer maakt hij gewag van ‘niet op bed liggen maar in bed’, ‘geen pilsje maar biertje’, ‘geen wand maar muur’, ‘geen bouquet maar een bos’, ‘niet stuk maar kapot’, ‘geen japon maar jurk’, ‘geen trek maar honger’. Kostelijke lectuur.

Artikelen in Taalgebruik, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-4359" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 augustus 2009 12:00

Buren voeden slecht op

Beste Beatrijs,

Wij (ouder echtpaar) wonen in een prettige, rustige buurt, waar de mensen elkaar nog kennen, een praatje maken en zo nodig een helpende hand toereiken. Enkele jaren geleden hebben we nieuwe buren gekregen, ook aardige mensen, goede baan, lease-auto voor de deur, niks mis mee. Het echtpaar heeft twee kinderen en wij veronderstellen dat het ouderschap hun zwaar valt. Als de kinderen buiten spelen, worden ze constant nauwlettend in de gaten gehouden. Iedere misstap van de kleintjes wordt luidkeels gecorrigeerd (meestal door ma, maar pa kan er ook wat van) en daar mag de hele buurt van meegenieten. Bij deze correcties vallen woorden als ‘klootzak’ en ‘lul’, en dat tegen kinderen van drie en vier jaar. Af en toe hoor je dat de kinderen met dezelfde heftigheid hun ouders antwoorden en dat belooft weinig goeds voor de toekomst. Dit baart ons zorgen en we zouden hier graag iets tegen ondernemen, maar wat? Rechtstreeks eropaf stappen zal de verhoudingen ongetwijfeld zwaar onder druk zetten. Hebt u misschien een idee?

Ongelikte buren

Beste Ongelikte buren,

Buren die de verkeerde opvoedmethodes gebruiken – dat is een wespennest, waar u beter buiten kunt blijven. Tenzij u fysiek geweld vermoedt (dan moet u zich wenden tot het Meldpunt Kindermishandeling), maar als het bij schreeuwen en schelden blijft, hebt u weinig speelruimte om in te grijpen. Heel betreurenswaardig, want natuurlijk is dit een afschuwelijke manier van opvoeden en natuurlijk worden die kinderen later even grofgebekt als hun ouders. Maar ja, als u uw buren hierop gaat attenderen, krijgt u bonje in de sfeer van ‘waar bemoei je je mee?’ dus begin er niet aan!

Het enige wat u kunt doen ligt in sfeer van hulpvaardigheid. Als u verder op goede voet staat met de buren, kunt u eens terloops tegen hen zeggen: ‘Het valt niet altijd mee hè, met kleine kinderen? Ik kan me voorstellen dat het je wel eens te veel wordt. Als ze erg lastig zijn, en je wilt een uurtje rust, stuur ze dan gerust naar ons toe. Dan houden wij ze wel een tijdje bezig en heb jij even wat tijd voor jezelf.’ Wie weet gaan ze dankbaar op uw voorstel in en kunt u, terwijl de kinderen bij u in huis of tuin spelen, het goede voorbeeld geven. Rustig, vriendelijk, zonder geschreeuw of gescheld.

Artikelen in Buren, Kinderopvoeding.

Gelabeld met , .

rev="post-4351" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 augustus 2009 12:02

Niet bekend met de bruid

Beste Beatrijs,

Een goede vriend die ik al twintig jaar ken belde me twee maanden geleden op en kondigde aan te gaan trouwen in het najaar. Het is zijn tweede huwelijk, hij is negen jaar geleden gescheiden van zijn eerste vrouw. Ik feliciteerde hem hartelijk en kreeg een uitnodiging om de hele dag bij het huwelijk aanwezig te zijn. Ik heb hem gevraagd of ik zijn aanstaande bruid snel kon ontmoeten, want dat leek mij heel leuk en ik was benieuwd naar haar. Toen ik later belde om een afspraak te maken, zei hij dat ze het te druk hadden en dat hij later nog wel zou bellen. Ik heb daarna niets meer van hem gehoord. Ik vraag me nu af of ik nog wel naar de bruiloft moet gaan in september. Ik voel me wat ongemakkelijk, omdat ik niets weet van de bruid behalve haar naam.

Ik ken de bruid niet

Beste Ik ken de bruid niet,

Uw vriend en zijn nieuwe geliefde gaan blijkbaar zo in elkaar op dat ze nog niet zijn toegekomen aan een rondje oude vrienden leren kennen. Vat het niet persoonlijk op. Die kennismaking is geen voorwaarde om naar uw vriends trouwerij te gaan. Het is helemaal niet erg om op een huwelijk slechts de helft van het bruidspaar te kennen. Ten slotte heeft uw vriend niet uw instemming voor zijn keuze nodig. Als u naar de bruiloft gaat, doet u dat vanuit vriendschapsgevoelens en om een gezellig dagje mee te maken. Als het een oude vriend is, komt u vast andere bekenden tegen met wie u zich kunt onderhouden. De vraag met wie hij precies trouwt is vooralsnog niet vreselijk urgent. Dat wijst zich later vanzelf wel uit.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-4349" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 augustus 2009 12:01

Slokjes en hapjes

Beste Beatrijs,

Laatst hadden wij een familiebijeenkomst en daar was ook een schoonzuster bij. We hebben een goede familieband en deze middagen verlopen dan ook heel goed en gezellig. Toen ik hielp met het opruimen van de lege koffiekopjes, zag ik dat deze schoonzus nog een klein beetje koffie in haar kopje had zitten. Ik zei tegen haar dat ze haar koffie niet op had, maar ze beweerde dat het niet netjes was om je kopje helemaal leeg te drinken, want dat staat gulzig, en ze beweerde ook dat je je bord niet helemaal leeg mag eten bij een diner, want dat staat ook gulzig. Volgens haar moet je altijd een klein hapje erop laten liggen.

Nu heb ik juist gehoord dat het onfatsoenlijk is om wat koffie of thee in je kopje over te laten, omdat het dan lijkt of het aangebodene niet lekker is. Laat staan eten op je bord. Er volgde een hele discussie, want we zijn allebei vasthoudend in onze meningen. Kunt u hierover uitsluitsel geven?

Overgebleven slokjes en hapjes

Beste Overgebleven slokjes en hapjes,

De etiquette schrijft zeker niet voor om een slokje thee of koffie achter te laten in je kopje, en ook niet om etensresten op je bord te laten liggen. Maar het mag wel. Ik bedoel: als een gast om wat voor reden dan ook zijn koffie/ thee/ bier/ wijn niet op wil drinken, dan staat hem dat vrij. Ook hoeft hij z’n bord niet leeg te eten, als hij dat niet wil. Soms laten mensen hun wijnglas met een bodempje erin staan als sein dat ze niet meer willen drinken.

Een andere etiquetteregel luidt trouwens dat de gastheer/vrouw en gasten onderling geen op- en aanmerkingen maken op elkaars eet- of drinkgedrag. Het is niet beleefd om gasten aan te manen hun glas leeg te drinken, danwel hun bordje leeg te eten. Als mensen iets laten staan, wordt niet geïnformeerd ‘of ze het soms niet lekker vinden’. Alles wat verband houdt met het consumeren van maaltijden, drank en versnaperingen wordt bij voorkeur zonder commentaar afgewikkeld, afgezien van complimenten van de gasten voor de kwaliteit van het gebodene.

Artikelen in Eten en drinken.

Gelabeld met .

rev="post-4347" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 augustus 2009 12:00

Niet uitgenodigd door vrienden

Beste Beatrijs,

De laatste tijd merk ik – alleenstaande vrouw van begin dertig – dat ik niet meer word uitgenodigd op feestjes van getrouwde vrienden met kinderen. Sommigen verzwijgen eenvoudig het feit dat zij kinderpartijtjes en etentjes voor andere stellen geven; later komt het dan terloops ter sprake. Maar laatst zei één vriend het me recht in mijn gezicht: ‘Jammer toch dat je geen man hebt. We nodigen tegenwoordig toch meestal mensen uit die in dezelfde levensfase zitten.’ Zijn opmerking heeft me diep gekwetst. Ik ben een trouwe vriendin: de afgelopen jaren ben ik aan de lopende band getuige geweest bij huwelijken van mijn vrienden, ik organiseerde vrijgezellenfeestjes en legde kraambezoeken af. Ook nodig ik mijn vrienden geregeld uit voor feestjes of etentjes bij mij thuis. Moet ik daar nu mee ophouden omdat zij mij niet meer uitnodigen? Ik wil mijn oude vrienden niet kwijt, maar tegelijk wil ik waken voor scheefgroei.

Trouweloze vrienden

Beste Trouweloze vrienden,

Die opmerking van die vriend van u is ronduit schandalig. Alsof u straf verdient omdat u de ware nog niet hebt gevonden! Hiermee heeft hij zich voorgoed als vriend gediskwalificeerd. U kunt deze man en niet te vergeten zijn vrouw gevoeglijk uit uw adresboekje schrappen. Of uw andere vrienden er ook zo over denken is niet helemaal duidelijk. U vermoedt het, maar u weet het niet zeker. Bespreek het met hen. Staar u trouwens niet blind op de kinderpartijtjes. Dat zijn doorgaans behoorlijk vervelende gelegenheden, waarvan u blij kunt zijn dat die beker aan u voorbij gaat. Maar met etentjes, borrels of feestjes voor volwassenen ligt het anders. Het zou heel raar zijn, als uw vrienden u daar niet meer voor uitnodigen omdat u geen partner of kinderen hebt. Leg de uitspraak van eerder genoemde vriend eens voor aan deze of gene in uw vriendenkring. Vraag hun of ze soms dezelfde mening zijn toegedaan. Als ze ontkennen (wat het meest waarschijnlijke is, omdat er een zeldzaam harteloze instelling uit spreekt), dan kunt u voorzichtigjes naar voren brengen dat u toch het idee hebt dat u niet meer welkom bent op hun sociale gelegenheden.

Normale vrienden (echte vrienden) zullen zich op zo’n moment in bochten wringen om het tegendeel te benadrukken en u gerust te stellen: dat ze wel degelijk op u als persoon gesteld zijn, dat ze graag wat willen afspreken, maar drukke tijden enzovoort. Enfin, u merkt het vanzelf wel. Als iedereen de rotopmerking onderschrijft, dan weet u hoe laat het is en zult u op zoek moeten naar nieuwe vrienden.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-4342" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 augustus 2009 12:02