Spring naar inhoud


Een lastige driehoek

Beste Beatrijs,

Mijn beste vriend is vijftien jaar geleden bij het begin van onze vriendschap verliefd op mij (vrouw) geweest. Daar zijn we goed doorheen gekomen, onze vriendschap is nog steeds hecht. In zijn relatie heeft het destijds wel het nodige teweeg gebracht. Zijn partner heeft toen besloten dat ze mij niet meer wilde zien, maar tolereert wel dat mijn vriend contact met mij heeft. Soms leidt dat tot gekke situaties: laatst bijvoorbeeld toen we na een uitstapje bij hem thuis aankwamen en ik nog even naar het toilet wilde. Zijn partner verdwijnt dan meteen naar boven om mij te ontwijken. Mijn vriend haalt zijn schouders op over haar vluchtgedrag. Na al die jaren zou ik denken dat zijn partner niet meer zo krampachtig op mij hoeft te reageren. Wat zou ik kunnen doen? Genoegen ermee nemen dat mijn vriend en ik nog steeds een goede band hebben? Niet meer bij hem afspreken? Ik voel me aan de ene kant een beetje klem zitten en aan de andere kant wil ik mijn vriend niet in een lastige positie brengen, waar hij duidelijk toch al in zit.

Persona non grata

Beste Persona non grata,

Hier is weinig aan te doen, althans niet door u. De enige die deze moeizaamheid kan doorbreken is uw vriend, die aan zijn partner zou kunnen vragen of ze zich zou willen openstellen voor een normale, oppervlakkige omgang met u, omdat een en ander intussen al heel lang geleden is. Een begroeting en een kort praatje zou er wel af moeten kunnen onderhand. Maar kennelijk durft hij dat niet aan of denkt hij dat zijn partner zal volharden in een afwijzing van u.

Bespreek het met uw vriend en vraag hem of hij bereid zou zijn om toch nog eens wat moeite voor u te doen. Zolang er niets verandert in de houding van de partner, raad ik u aan om helemaal niet meer bij uw vriend thuis af te spreken, maar altijd bij uzelf of buitenshuis. Betreed dat hele huis niet meer, ook niet voor wc-bezoek. Als de partner geen contact wil, dan maar geen contact. U wil het haar tenslotte niet aandoen dat ze in haar eigen huis moet vluchten voor uw aanwezigheid.

Artikelen in Liefde en relaties, Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .


Wat voor jubileumcadeau?

Beste Beatrijs,

Mijn opa en oma waren afgelopen zomer 60 jaar getrouwd. Als cadeau wilden wij (mijn ouders, mijn zus en ik) hen luxe mee uit eten nemen. Daarna hoorden we dat ze later in het jaar zelf een groot etentje hadden gepland met de hele familie (18 familieleden inclusief kleinkinderen en aanhang). Nu kon het eerste cadeau-etentje niet doorgaan vanwege de gezondheid van mijn opa. Mijn ouders, zus en ik zijn daarom op de geplande datum bij hen langs gegaan, taart en een cadeau gegeven. Het door henzelf geplande etentje gaat nu wel door. Ik vraag me af: wat doe ik met een cadeau? Moet ik voor dezelfde gelegenheid nog een cadeau geven? Telt het als een nieuwe gelegenheid nu ze het feestelijk vieren?

Weer een cadeau?

Beste Weer een cadeau,

Het zestigjarig huwelijksjubileum van uw grootouders is zeker geen gelegenheid, die van elke gast afzonderlijk een cadeau vereist. Als er al een cadeau gewenst is, dan zou het een gemeenschappelijk cadeau moeten zijn van de hele familie. Overleg met de familie wat dat zou kunnen zijn. Het is moeilijk, want op die leeftijd hebben mensen doorgaans geen behoefte meer aan materiële zaken. Ze zijn al van alles voorzien. Daarom geven familieleden bij zo’n gelegenheid vaak een immaterieel cadeau: iemand schrijft bijvoorbeeld een liedtekst over opa en oma op een bestaande melodie en dat wordt met een groepje gezongen. Of er wordt een boekje gemaakt, waarin elk familielid een speciale herinnering aan opa en oma of een grappige anekdote heeft opgeschreven met een foto erbij. Of een videofilmpje van die strekking. Met iets persoonlijks zal het jubilerend echtpaar veel blijer zijn dan met een wijnassortiment of een nieuwe schemerlamp.

Artikelen in Cadeaus, Familie, Huwelijksjubileum.


Plotseling heel veel geld

Beste Beatrijs,

Mijn zus heeft vorige maand een groot geldbedrag gewonnen in een grote, landelijke loterij. Ze wilde niet zeggen hoeveel, maar ‘je spreekt met een miljonair’. Ook zei ze direct dat ze niets aan mij zou geven. Nu denk ik dat beide mededelingen haar door een coach van deze loterij zijn ingefluisterd. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan, omdat ik heel goed wat financiële ondersteuning zou kunnen gebruiken. Ik begrijp best dat als iemand zo’n prijs wint, iedereen denkt een graantje mee te mogen pikken. Maar ik ben bang dat de verhoudingen er onvermijdelijk door veranderen. Nu al ontstaat er afstand als ik haar met een nieuwe telefoon van meer dan 1000 euro zie. Ik weet niet goed wat het bij me opwekt: jaloezie, afgunst of spijt dat we niet meer op dezelfde manier met elkaar kunnen omgaan als we ons leven lang hebben gedaan. Moreel is zij noch ik ergens toe verplicht, maar praktisch? Moet ik maar gewoon tevreden zijn met wat ik heb en blij zijn voor haar?

Nasleep van een prijs

Beste Nasleep van een prijs,

Zoals bekend leiden grote loterijprijzen altijd tot ellende, zo niet bij de winnaars zelf, van wie hun hele leven op z’n kop wordt gezet, dan wel bij de familie en vrienden van een winnaar die last krijgen van afgunst en willen meedelen in de plotselinge rijkdom.

Een coach die winnaars begeleidt adviseert dan ook doorgaans om er zo min mogelijk ruchtbaarheid aan te geven, maar voor intimi kun je zoiets niet verborgen houden. U zult dus moeten leren leven met het feit dat uw zus ineens over heel veel geld beschikt, waar u op geen enkele manier aanspraak op kan maken. Het is overigens goed mogelijk dat zij u op zeker moment wel degelijk een bedrag schenkt (wat heeft ze eraan om alles voor zichzelf te houden?) hoewel zo’n geste u weer tot dankbaarheid verplicht, wat ook lastig kan zijn.

Het enige wat u kunt doen is de hele kwestie verdringen. Zet het uit uw hoofd, denk er niet over na, laat het niet uw humeur bederven. Verdiep u niet in de prijs van haar nieuwe telefoontje of van wat ze nog meer aanschaft. Alles is beter om gedachtetijd aan te besteden dan de rijkdom van uw zus. Dat betekent ook dat u zich niet hoeft uit te putten in betuigingen van enthousiasme en plaatsvervangende blijdschap over haar loterijgeluk. Negeer het en probeer de oude broer-zus-verhouding zo goed en zo kwaad als dat kan voort te zetten. Uw zus heeft hierin trouwens ook een taak: zij dient haar rijkdom niet te etaleren en zeker niet andere mensen de ogen uit te steken. Desondanks zal die prijs onvermijdelijk een wig drijven tussen uw zus en haar sociale omgeving die gewoon als altijd moet sappelen in het dagelijks leven. Het feit dat zij extreem goed in de slappe was zit kan niet worden ontkend, hooguit tijdelijk een beetje weggemoffeld.

Artikelen in Broers en zussen.

Gelabeld met , .


Ze zien niet dat ik bel

Beste Beatrijs,

Regelmatig voer ik hands free telefoongesprekken met oordopjes in. Soms doet zich een situatie voor, waarbij ik niet precies weet te handelen. Bijvoorbeeld als ik een bekende tegenkom op straat die mij aanspreekt en niet doorheeft dat ik al in gesprek ben. Ook ben ik wel eens aan het bellen op weg naar mijn werk. Als ik mijn kantoor en afdeling binnenstap, groeten collega’s mij en beginnen soms tegen me te praten. Ze weten niet dat ik aan het telefoneren ben. Hoe kan ik dit netjes oplossen zonder dat ik een van de betrokkenen beledig?

Lopend bellen

Beste Lopend bellen,

Als u een telefoongesprek voert op straat en een bekende spreekt u aan, kunt u twee dingen doen: ofwel u beëindigt het telefoongesprek en zegt: ‘Ik bel je later terug’ ofwel u begroet de bekende kort en zegt: ‘Sorry, ik ben aan het telefoneren’. Het hangt ervan af wat op dat moment belangrijker voor u is: doorgaan met het telefoongesprek of een gesprek voeren met de bekende die u tegenkomt. U kunt beter niet al telefonerend het kantoor binnengaan. Uw werk betreden betekent dat u open staat voor communicatie met collega’s en anderen. Het is beter om uw telefoongesprek buiten af te maken met de rug naar de ingang. Als u klaar bent, gaat u naar binnen zonder oordopjes in.

Artikelen in Bellen, Smartphone.

Gelabeld met .


Ik mag geen mondkapje dragen

Beste Beatrijs,

Een vriendin van mij geeft in haar atelier schilderlessen aan groepjes van ongeveer zeven personen, waar ik met veel plezier aan meedeed. Tijdens corona werden de lessen tijdelijk stop gezet. Toen de cursus later weer begon, wilde ik vanwege een chronische longziekte een mondkapje dragen in het atelier, maar kreeg ik te horen dat ze dat niet wilde. Volgens mijn vriendin zouden de andere cursisten kunnen denken dat het onveilig is op haar atelier. Bovendien is het volgens haar goed mogelijk om in de grote hoge ruimte voldoende afstand te bewaren. Ik behoor vanwege longen en leeftijd tot de kwetsbare groepen ondanks vaccinatie en booster. Natuurlijk moet ik haar regels accepteren maar ik voel me buitengesloten. Ik heb per mail nog eens gevraagd om een mondkapje te kunnen dragen, maar zij negeert mijn verzoek. Is dit nog vriendschap te noemen? Ze weet dat ik kwetsbaar ben en weinig mensen kan ontmoeten.

Mondkapjesverbod

Beste Mondkapjesverbod,

Het is absurd om anderen te verbieden om een mondkapje te dragen. U wil buitenshuis een mondkapje dragen om uzelf te beschermen, omdat u een chronische longziekte hebt. Dat is uw goed recht. Het mondkapje is een simpele maatregel om besmetting met wat dan ook (niet alleen corona) te voorkomen en schaadt op geen enkele manier andere mensen in het gezelschap. Uw vriendin mag u niet voorschrijven welke regels u in acht dient te nemen voor uw eigen gezondheid. Dat is alsof zij u verbiedt een veiligheidsriem om te doen, als u in haar auto meerijdt, omdat ‘in haar auto er geen behoefte is aan veiligheidsriemen.’ U of uw vriendin kan altijd aan de andere cursisten uitleggen dat u een mondkapje draagt vanwege uw kwetsbare gezondheid. Als uw vriendin voet bij stuk houdt met haar mondkapjesverbod, zit er niets anders op dan de schilderlessen te staken. Ook de levensvatbaarheid van de vriendschap lijkt twijfelachtig.

Artikelen in Corona, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .


Ongelijke financiële draagkracht

Beste Beatrijs,

Mijn vriendin en ik (beiden 70-plus) hebben sinds drie jaar een latrelatie. Als de coronamaatregelen versoepeld worden, hopen we weer uitstapjes te kunnen maken en met vakantie te gaan. We verschillen van mening over de kostenverdeling hiervan. Ik heb het financieel een stuk ruimer dan zij. Mijn inkomen is drie keer zo hoog is als het hare. Mijn vriendin wil niet financieel afhankelijk zijn van mij. Daarom houdt zij er aan vast de helft mee te betalen aan onze tripjes. Ik heb al bedongen dat zij een derde van de kosten betaalt en ik twee derde. Ik waardeer haar onafhankelijke opstelling zeer, maar ik vind eigenlijk dat ik af en toe wel alles voor mijn rekening kan nemen. Ook al omdat ik graag een wat luxere accommodatie of vervoer wil boeken. Vroeger kon ik dat niet betalen – daarom geniet ik daar nu des te meer van. Maar deze uitgaven wegen voor haar zwaarder dan voor mij en ik wil haar niet op extra kosten jagen. Hoe kunnen we dit oplossen?

Luxeprobleem

Beste Luxeprobleem,

Het is helemaal niet raar, als u de kosten van gezamenlijke uitstapjes af en toe geheel voor uw rekening neemt. Uw vriendin heeft het financieel minder breed dan u. Dat hoeft niet te betekenen dat zij de limiet stelt. U kunt uw vriendin uitleggen dat u het geluk hebt dat u de financiële draagkracht hebt voor prettige (luxe) accommodaties en voor bijvoorbeeld eerste klas treinreizen. U zit ruim in uw geld – waarom zou u dat niet gebruiken? Natuurlijk wil u uw latvriendin laten meegenieten van uw relatieve luxe. Het extra geld waar u over beschikt wil u aanwenden voor een bepaald niveau van comfort. Dat vindt u belangrijker dan het principe dat iedereen zijn eigen broek ophoudt. U zit liever in fijne hotels en wat duurdere restaurants (waarbij de kosten voor uw rekening zijn) dan in goedkopere accommodaties, waarbij de kosten gelijk verdeeld worden.

Zeg tegen uw vriendin dat u het leuk vindt om dingen samen met haar te ondernemen, nu het nog kan, dat u daar graag uw geld aan besteedt en dat u er niet bij gebaat bent om dat geld in uw zak te houden. Vervolgens is het de taak van uw vriendin om uw gulheid gracieus te accepteren. In intieme relaties liften mensen mee op elkaars extraatjes en houden ze niet krampachtig vast aan hun eigen portemonnee.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .


Te veel overeenkomsten

Beste Beatrijs,

Al snel na de geboorte van onze zoon was het duidelijk. Hij was het evenbeeld van zijn vader. We zijn inmiddels anderhalf jaar verder en ik moet toegeven dat mijn genetische bijdrage nog steeds moeilijk zichtbaar is. Mijn schoonmoeder is in de wolken. Bij elk bezoek of videobelgesprek begint ze hier direct over. Die blik, dat haar, dat mondje! Is hij een keer driftig? Precies mijn man op die leeftijd. Een oneindige opsomming van gelijkenissen komt dan op gang. Zegt hij een nieuw woord? Hij is talig, net als zijn vader! Hij zal vast later hetzelfde carrièrepad bewandelen. Als mijn man zegt dat onze zoon in sommige aspecten ook op mij lijkt ontkent ze dit in alle toonaarden. Het is voor haar natuurlijk heerlijk om haar zoon te herkennen, maar het begint me te storen. Het voelt alsof ik draagmoeder was van een kloon van haar zoon. Moet ik mijn mond houden of er wat van zeggen?

Precies zijn vader

Beste Precies zijn vader,

Haal uw schouders erover op. Uw zoon moet geen inzet worden van een genetische competitie tussen u en uw man. Uw schoonmoeder kletst maar wat. Trek het u niet aan. Elk kind is een unieke mix van het genetisch materiaal van beide ouders. Het belangrijkste wat hierover gezegd kan worden is dat een kind nooit een simpele kopie is van een van de ouders en altijd wel trekjes heeft die nu eens door de ene dan weer door de andere ouder herkend kunnen worden. Uw schoonmoeder ziet wat ze graag wil zien. U kunt best eens tegen haar zeggen dat uw zoon niemand anders is dan zijn eigen unieke zelf. Voor de rest moet u het geklets van uw schoonmoeder maar uw ene oor in en het andere weer uit laten gaan. Neem haar vooral niet serieus.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Schoonfamilie.

Gelabeld met .


Kledingvoorschrift zonder betutteling

Beste Beatrijs,

Binnenkort willen wij familie en vrienden uitnodigen voor een aangeklede borrel en een etentje. Met name voor het eten zouden wij het op prijs stellen dat de gasten netjes gekleed zijn: dus geen T-shirts, korte broeken, sandalen en dergelijke. Wij verwachten geen galakleding, maar gewoon een nette broek, spijkerbroek met overhemd, een blouse etc. Hoe kan je dit het beste op een uitnodiging aangeven zonder al te betuttelend te zijn?

Nette kleding graag

Beste Nette kleding graag,

Korte broeken en sandalen zijn zomerkleding. Als u binnenkort (voorjaar en zomer zijn op dit moment nog ver weg) een feestje geeft, hoeft u niet bang te zijn dat mensen in zomerse outfits aan komen zetten. U wil de T-shirts buiten de deur houden. Dat is ondoenlijk. Je hebt T-shirts in vele soorten: van vaal, uitgelubberd en gescheurd tot hele sjieke merk-T-shirts, waar vrouwen veel geld voor betaald hebben. Tenzij u een themafeestje van plan bent, denk ik dat u beter geen kledingvoorschrift op uw uitnodiging kunt vermelden. Aanwijzingen voor dingen die vanzelf spreken roepen vooral irritatie op. Vertrouw er gewoon op dat mensen enige zorg aan hun uiterlijk zullen besteden voordat ze naar een etentje bij u gaan. Uw familie en vrienden zullen vast wel weten hoe u erover denkt.

Artikelen in Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .


Als het stinken doorgaat

Beste Beatrijs,

Een paar maanden geleden vertelde een goede vriendin mij dat ze mij vindt stinken. Ze had veel moeite met deze boodschap, omdat ze het pijnlijk vond. Bij mij thuis vindt ze het ook stinken vanwege de hond, twee katten en rokende huisgenoten. In aanvang kon ik haar eerlijkheid zeker waarderen. Ik heb mijn jas gewassen, controleer mijn kleding extra goed en was mijn haar vlak voordat we een afspraak hebben. Ik heb ook aan mijn huisgenoten en een goede collega gevraagd om mij te waarschuwen als ik riek, maar die zeiden dat hun nooit iets is opgevallen.

Enige tijd geleden gingen mijn vriendin en ik een weekend weg, maar ik moest in mijn eigen auto erheen, want ze rook me direct, zodra ik bij haar in de auto stapte. Ik kwam net onder de douche vandaan, haren gewassen, schone kleren, maar dat mocht niet baten. Aangekomen in onze hotelkamer heeft ze de bedden zo ver mogelijk uit elkaar gezet en direct het raam geopend om te luchten. Mijn meegenomen kussen stonk haar ook te veel en moest ik in de auto terugleggen. Ik heb gezegd dat ik hier onzeker van word, maar ze vindt dat ze eerlijk tegen mij moet kunnen zijn. Als ik zeg dat anderen mij niet vinden stinken (heb veel navraag gedaan), is haar antwoord dat anderen dit niet durven te zeggen. Hoe nu verder? Is het alleen mijn gekwetste ego waar ik last van heb?

Pijnlijke eerlijkheid

Beste Pijnlijke eerlijkheid,

Uw vriendin heeft u op zeker moment gewaarschuwd dat u een onaangename geur verspreidde. Op zichzelf valt zo’n mededeling wel te waarderen, omdat u zich bewust werd van iets wat u niet wist. U hebt haar bedankt voor de info en u hebt maatregelen genomen. Daarnaast woont u met huisdieren en rokende huisgenoten, zodat uw huis altijd een bepaalde geur heeft. Sommige mensen vinden dat storend, terwijl anderen er geen last van hebben.

Dit laatste is een belangrijk punt, omdat u hebt rondgevraagd in uw omgeving of anderen ook vinden dat u stinkt. Niemand heeft de waarneming van uw vriendin bevestigd. Dit betekent dat er niet zo veel mis is met uw lichaamsgeur, maar dat uw vriendin extreem gevoelig is. U hebt diverse voorzorgsmaatregelen genomen, maar uw vriendin klaagt nog steeds. De manier waarop zij u tijdens het gezamenlijke weekendje het vuur aan de schenen legde is beneden peil. Natuurlijk wordt u daar bang en onzeker van. Op zo’n manier brengt ze de vriendschap om zeep. Zeg tegen uw vriendin dat u er geen behoefte aan hebt om steeds door haar geconfronteerd te worden met uw lichaamsstank, nadat u zich uitgesloofd hebt om haar tegemoet te komen door gedoucht, haren gewassen, met pas gewassen kleding op een afspraak met haar te verschijnen. Zeg dat het onmogelijk is om uw lichaam eerst te steriliseren, voordat u haar ziet.

Het is lastig om een vriendschap vol te houden, als u voortdurend bang bent dat u haar afstoot louter door uw aanwezigheid. De vriendschap valt alleen te redden, wanneer uw vriendin u accepteert inclusief (sporen van) haar onwelgevallige geuren en afziet van verdere destructieve eerlijkheid.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .