Spring naar inhoud


Mag ik mijn zonnebril ophouden?

Beste Beatrijs,

Onlangs heb ik naar tevredenheid een zonnebril op sterkte aangeschaft naast mijn reguliere bril. Ik vroeg me af wat de etiquette is met het op- of afzetten van deze zonnebril in winkels en de supermarkt. Ik begrijp dat het onbeleefd is een zonnebril op te houden bij het converseren, maar zonder bril kan ik minder goed zien en ik heb weinig zin om steeds bij elk zomers uitstapje een brillenkoker te moeten meenemen om van bril te kunnen wisselen. Is hier een goede oplossing voor?

Zonnebril af?

Beste Zonnebril af,

Als u alleen maar boodschappen doet of rondloopt in een winkel, hoeft u uw zonnebril niet af te zetten. Hoewel het vaak wel handig is om dit toch te doen, omdat je in een binnenruimte minder goed kunt zien met een zonnebril. Maar goed, u mag hem best ophouden, als u dat liever doet. Als u, hetzij binnen hetzij buiten, met iemand in gesprek raakt (dat kan een bekende zijn of een winkelbediende/ caissière – dat maakt niet uit), kunt u bij wijze van ‘Hallo’ uw zonnebril even opklappen naar boven en daarna weer naar beneden doen. Op zo’n manier kan uw gespreksgenoot u voor een kort moment in de ogen zien. Dat is genoeg om de onbeleefdheid van bedekte ogen uit de ontmoeting te halen. Vervolgens kunt u het gesprek voortzetten met uw zonnebril naar boven geklapt op uw hoofd of u kunt hem weer opdoen. Tegen dat laatste is geen bezwaar.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .


Mag je een cadeau teruggeven?

Dit stukje is een van de eerste vragen voor mijn rubriek en verscheen eerder op de website op 1-1-2000.

Beste Beatrijs,

Kunnen we, nu iedereen van alles is voorzien, niet eens afstappen van de gewoonte om te pas en te onpas cadeautjes mee te nemen? Waarom geloven mensen je niet als je zegt dat je echt niets wil hebben?

Geworstel met cadeaus

Beste Geworstel met cadeaus,

Er is moed voor nodig om met lege handen op een verjaardagsfeestje aan te komen. Wanneer een gastheer of -vrouw expliciet te kennen geeft dat cadeautjes nodig noch gewenst zijn, zal een deel van de genodigden deze opmerking opvatten als een koket verzoek om iets echt origineels te geven. Het verdient in ieder geval geen aanbeveling om op de uitnodiging het gironummer van een goed doel te vermelden. Dat iemand geen prijs stelt op cadeaus van vrienden, betekent niet dat hij mag voorschrijven hoe de uitgespaarde gelden dan wel besteed dienen te worden. Verlanglijstjes zijn voor kinderen en bruidsparen.

Men gebruikt zijn vrienden niet als melkkoe.

Materiële overvloed of niet, aan cadeaus geven en krijgen blijven we voorlopig vast zitten. Enthousiasme is verplicht, ook bij afschuwelijke cadeaus. Oh en ah en dankjewel roepen hoort er net zo goed bij als een cadeaupapiertje. Het kost ouders heel wat moeite om aan kinderen uit te leggen dat het niet gaat om wat voor cadeau ze krijgen maar dat ze een cadeau krijgen. Het raadsel van het gegeven paard dat je niet in de bek mag kijken blijft tot op zekere hoogte ondoorgrondelijk, ook voor de volwassene die grijnzend met op elkaar geklemde kaken de stapels boeken en hebbedingetjes in ontvangst neemt en bedenkt: ‘Ik had natuurlijk ook een schoenendoos bij de voordeur kunnen zetten, waar iedereen ƒ 25,- in kon deponeren. Dat had de gasten een hoop tijd en moeite gescheeld en zelf was ik ook beter af geweest.’ Hoe spijtig ook, geld geven aan vrienden is smakeloos, tenzij de krachten worden gebundeld voor een gemeenschappelijk cadeau, dat dan wel door een derde moet worden ingezameld. Het is ook weer een beetje raar als de jarige op de uitnodiging zijn banknummer vermeldt met de mededeling dat zijn gasten kunnen bijspringen met een kleine donatie voor zijn voorgenomen reis naar Bali. Men gebruikt zijn vrienden niet als melkkoe. Men gaat er integendeel vanuit dat zij zorg en moeite hebben besteed aan het vinden van een passende attentie. Die zorg en moeite verdienen onze dankbaarheid, dat is alles. En verder kunnen we de rotzooi gerust achter de rhododendrons flikkeren, zoals Wim Sonneveld zong in zijn loflied op het defilé te Soestdijk.

Je moet van een cadeautje vooral niet meer maken dan het is. Lang geleden gaf ik eens een (in mijn ogen geinig) affiche aan een vriend voor zijn verjaardag. Oh en ah en dankjewel! Een week later schoot hij me aan: ‘Ja, dat affiche, weet je, ik vind het eigenlijk niet zo leuk, maar jij vindt het zelf waarschijnlijk geweldig, dus toen dacht ik: ik geef het aan je terug, dan heb jij er nog iets aan. Alsjeblieft.’ Donder en bliksem! Als je mijn cadeaus stom vindt, dan gooi je ze weg. Ik ga heus niet controleren of je ze gebruikt of er zelfs maar plezier in hebt. Maar je maakt me niet blij als je ze aan me teruggeeft. Dat had ik moeten zeggen, maar natuurlijk ontbrak het me aan tegenwoordigheid van geest. Schaapachtig nam ik mijn afgewezen aardigheidje terug en propte het in mijn eigen vuilnisbak.

Artikelen in Cadeaus.

Gelabeld met , .


Zomerstop

Beste abonnees van de nieuwsbrief,

De komende twee weken is de rubriek met zomerstop. De eerstkomende nieuwsbrief kunt u weer in uw mailbox verwachten op 20 augustus.

met vriendelijke groet,

Beatrijs

Artikelen in Alle adviezen.


Vriendengroep stookte in relatie

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik hebben al een paar jaar een relatie. We zaten in dezelfde vriendengroep en dat ging lang goed. Sommige vrienden stonden niet achter onze relatie (ik denk vanuit jaloezie) en hebben dat pijnlijk duidelijk gemaakt. Ze probeerden mijn vriend van me weg te houden, zeiden tegen hem dat ik ‘slecht voor hem was’ en hebben mij zwartgemaakt tegenover andere vrienden. Gelukkig trok mijn vriend zich hier niets van aan. Niet iedereen van de vriendengroep deed hier trouwens aan mee, gelukkig. Inmiddels hebben de kwaadsprekers het wel bijgelegd met mijn vriend, maar niet met mij. Voor mij geen probleem, ik hoef geen contact meer. Alleen mijn vriend denkt hier anders over: hij spreekt steeds vaker weer met hen af. Hij vraagt wel steeds of ik dit niet vervelend vind. Ik wil hem het contact niet ontzeggen, maar stiekem vind ik het wel erg dat hij nog met hen wil omgaan, aangezien zij zich vooral tegen mij hebben gekeerd. Hebt u advies voor mijn opstelling?

Vervelende vrienden

Beste Vervelende vrienden,

De vriendengroep is belangrijk voor uw vriend. Hij gaat ongetwijfeld al jaren met hen om. U maakte vroeger ook deel uit van deze groep, maar al met al zijn die vrienden voor u toch minder belangrijk, gezien het feit dat het conflict voor u niet bijgelegd hoeft te worden. De kwestie dreigt nu te escaleren, omdat de vrienden terug willen naar normaal (zoals het vroeger was), terwijl u vindt dat uw vriend solidair zou moeten zijn met u en afscheid zou moeten nemen van de vriendenclub.

Ik raad u aan om hier heel terughoudend en voorzichtig mee te zijn. Tot nu toe heeft uw vriend zich voorbeeldig gedragen, maar als u hem op de man af gaat vragen om het contact met zijn vroegere vrienden te verbreken, zou dit wel eens een te groot offer kunnen zijn. Uw vriend moet dan echt een deel van zijn verleden opgeven, terwijl hij zowel zijn vriendin als zijn oude vrienden wil behouden. Als u en uw vriend nu zouden verhuizen naar een ander deel van het land, zou het anders liggen, maar als u toch in elkaars omgeving blijft verkeren, kunt u zich maar beter verzoenen. Schoon schip maken is een radicale maatregel die ook verlies geeft.

Mogelijk had u er vroeger meer oog voor, maar de vriendenclub moet ook aardige kanten hebben. Uw vriend kan misschien bemiddelen tussen enkelen van zijn vrienden (degenen met wie u relatief het minste moeite hebt) en u, zodat u en zij weer samen door een deur kunnen. Het zou voor iedereen veel fijner zijn, als de bron van ongenoegen werd opgeruimd en iedereen het weer gezellig kan hebben met elkaar. Als u het kunt opbrengen om u te verzoenen, althans met sommigen van de vriendengroep, zou er al heel veel zijn gewonnen, niet alleen voor uw vriend, maar ook voor uzelf. Graag geef ik u ter overweging om ter wille van uw relatie hier enige moeite voor te doen.

Artikelen in Liefde en relaties, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .


Wie mag inhalen?

Beste Beatrijs,

Ik heb een hoog fietstempo en haal vaak andere fietsers in. Ik kijk wel altijd of er een nog snellere fietser achter me rijdt en wacht zo nodig, totdat die gepasseerd is. Deze inhaal-etiquette blijkt lastiger, nu er zo veel elektrische fietsen zijn die variëren in snelheid en niet altijd gemakkelijk als zodanig te herkennen zijn. Gisteren keek ik over mijn schouder en dacht dat ik kon inhalen vóór de fietser achter mij. Maar halverwege mijn manoeuvre begon de kennelijk elektrische fietser met zijn bel te rinkelen en te schreeuwen dat ik uit moest kijken. Dit was erg onprettig en ik moet eerlijk toegeven dat ik boos terug heb geroepen: ‘Gewone fietsers mogen ook inhalen!’ Hij stak nog even zijn middelvinger op en sjeesde door. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt, al wordt er doorgaans alleen maar gerinkeld.

Wat vindt u? Zou ik niet meer moeten inhalen, zodat de elektrische fietsers vrij baan krijgen? En als ik toch een keer onbedoeld hinder geef, hoe kan ik dan het beste reageren op boze elektrische fietsers?

Inhaaletiquette

Beste Inhaaletiquette,

Wees de verstandigste!

Zoals u het beschrijft is er niets mis met uw inhaalgedrag. U kijkt eerst achter u en dat is prima. Toch kunnen zich bijna-botsingen voordoen tussen fietsers, elektrisch of niet. Die komen vaak voor, zeker als het verkeer druk is. Het is gewoon altijd verkeerd om dan te gaan schreeuwen en schelden. Verkeersdeelnemers dienen ervan uit te gaan dat medeweggebruikers niet expres fouten maken. De beste manier om te reageren op verbolgen elektrische fietsers is om ze volstrekt te negeren. Zodra u met gelijke munt terugbetaalt en ook gaat schelden, escaleert het incident en neemt de kans op ongelukken en verwondingen toe. U wil ook niet in een handgemeen terechtkomen. Wees de verstandigste, hielden moeders vroeger hun kinderen voor in dergelijke situaties, doe alsof u het gescheld niet hoort en fiets ijzerenheinig door.

Artikelen in Reizen.

Gelabeld met .


Katten stelen eten

Beste Beatrijs,

Na jaren, waarin onze buren onze twee katten naar binnen lokten en bijvoerden met stukken kaas en worst (we hebben herhaaldelijk gevraagd om dit níet te doen, omdat het erg ongezond is voor katten), is de stemming omgeslagen. Inmiddels stelen onze katten geregeld eten bij de buren. Zodra de temperatuur een beetje oploopt, laten zij hun keukendeur de hele dag open staan. Op het aanrecht ligt vaak vlees of vis te ontdooien, of staat een kaasplank klaar. Wij hebben een kat al eens voor een paar honderd euro laten opereren, omdat hij een rolladenetje had opgegeten, en we compenseren de buren tot nu toe steeds voor hun geleden verliezen, maar het begint ons behoorlijk te ergeren en bij hen wordt de stemming er ook niet beter op. Een kat kun je niet trainen om bepaalde huizen te vermijden, zeker niet wanneer ze jarenlang zijn bestookt met versnaperingen. Wat te doen?

Jattende katten

Beste Jattende katten,

Het is in de eerste plaats eigen schuld van uw buren, als uw katten hun huis binnendringen. Ze hadden ze nooit mogen binnenlaten en bijvoeren! Enfin, veel katten hebben zo’n aanmoediging niet nodig om alsnog andermans huis binnen te lopen. Wat u kunt doen is tegen de buren zeggen dat ze beter geen diepvries eten op het aanrecht kunnen laten ontdooien – ontdooien moet altijd vanaf de avond tevoren in de ijskast zelf gebeuren, anders gaat het te snel en is er kans op bederf. Afgezien daarvan kunnen ze natuurlijk beter hun achterdeur niet de hele dag open laten staan, als ze niet zelf in de keuken zijn. Een andere mogelijkheid is om een klein haakje op de keukendeur te plaatsen – niet meer dan vier centimeter, klein genoeg dat er geen kattenkop doorheen kan. Op die manier krijgen de buren wel frisse lucht in hun keuken, maar geen katten. Bespreek deze optie met de buren en leg hun nogmaals uit dat u uw katten onmogelijk kunt trainen om niet in andere huizen naar binnen te gaan.

Artikelen in Buren.

Gelabeld met .


Onverwacht meer gasten

Beste Beatrijs,

Een tijdje geleden werden mijn partner en ik door vrienden die we lang niet gezien hadden, uitgenodigd om te komen eten. We gingen enthousiast op die uitnodiging in. Het begintijdstip dat ze voorstelden vonden we aan de late kant, omdat we ’s avonds ook nog helemaal terug moeten reizen. Toen ik vroeg of het iets eerder kon, was dat geen probleem, maar ze bleken het nog wel even te moeten overleggen met een ander stel dat ze uitgenodigd hadden. Wij kennen dat stel eigenlijk niet, alleen van vluchtig contact op een enkel feestje bij onze vrienden. We waren niet blij met deze onverwachte uitbreiding van het gezelschap, maar hebben er niets over gezegd. Uiteindelijk bleken de andere gasten verhinderd te zijn. Mag je volgens de etiquette mensen uitnodigen zonder erbij te zeggen dat er nog andere gasten komen? En hadden wij duidelijk kunnen maken dat we dit niet leuk vonden?

Liever met z’n vieren

Beste Liever met z’n vieren,

Voor een etentje mogen mensen uitnodigen wie ze willen. Het tafelgezelschap hoeft niet beperkt te blijven tot één stel vrienden – daar mogen best anderen bij. Soms doen gastgevers dit, omdat ze het een en ander hebben in te halen op het gebied van vrienden uitnodigen, en dat gaat sneller, wanneer ze er een paar tegelijk vragen. Het gebeurt in ieder geval in de verwachting dat de uitgenodigde gasten (of ze elkaar nu een beetje kennen of helemaal niet) het goed met elkaar zullen kunnen vinden en dat iedereen een gezellige avond heeft.

Er is geen regel dat gastgevers van tevoren moeten aankondigen ‘wie er nog meer uitgenodigd zullen worden’ – dat kunnen gastgevers naar eigen inzicht meedelen of in het midden laten. Hieruit volgt dat gasten die wel te horen krijgen wie er nog meer aanwezig zullen zijn, hier geen bezwaar tegen kunnen maken (tenzij in urgente gevallen, bijvoorbeeld een vete), want daarmee zouden gastgevers voor het hoofd worden gestoten. Vertrouw erop dat uw vrienden niet als een kip zonder kop te werk gaan, maar dat ze weten wie er bij elkaar passen. Als u uw vrienden meer privé zonder anderen erbij wil spreken, kunt u hen altijd apart bij u thuis uitnodigen.

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .


Cadeau zonder aanwezigheid

Beste Beatrijs,

Een vroegere buurvrouw (ik ben een paar jaar geleden verhuisd) geeft een feest voor haar vijftigste verjaardag. We hebben weinig contact meer. Alhoewel ik het leuk vond dat ik werd uitgenodigd, moet ik het feest overslaan, omdat ik die avond iets anders te doen heb. Ik heb haar dit al persoonlijk laten weten. Nu heeft iemand het initiatief genomen voor een gezamenlijk cadeau en gaat er een whatsapp bericht rond met een tikkie. Je kan het bedrag dat je wil geven zelf invullen. Moet ik geld overmaken en zo ja, wat voor bedrag is wenselijk gezien ook mijn afwezigheid op het feest?

Is een bijdrage nodig?

Beste Is een bijdrage nodig,

Formeel gezien hoeft u geen cadeau te geven en ook niet mee te betalen aan een gemeenschappelijk cadeau, als u niet aanwezig zult zijn op het feest. Het mag natuurlijk wel. Als u dat toch leuk vindt om te doen, kunt u een kleiner bedrag overmaken: de helft of een derde van wat u anders uitgegeven zou hebben is meer dan genoeg. Suggestie: stuur een felicitatiekaartje naar de voormalige buurvrouw. Dat is altijd een aardig gebaar en dat kunt u ook doen, als u niet meebetaalt aan het gemeenschappelijke cadeau.

Artikelen in Buren, Cadeaus, Verjaardag.

Gelabeld met .


Geld voor schoolrapport

Beste Beatrijs,

Onze kinderen zitten in de middenbouw van de basisschool en krijgen twee keer per jaar uitgebreide schoolrapporten. Om hen heen is het gebruikelijk dat opa’s en oma’s een klein zakcentje geven bij een mooi rapport. Onze schoonouders doen dit ook. Mijn eigen ouders bekijken met interesse de rapporten en laten het daarbij. Ik vind dat vreemd want ze zijn bij allerlei andere gelegenheden bepaald niet krenterig. Bovendien kreeg ik het zelf vroeger van mijn grootouders ook. Ik denk dat mijn ouders zich er niet bewust van zijn. Kan ik ze er op attenderen of is dat onbeleefd?

Een extra zakcentje?

Beste Een extra zakcentje,

Ik ben geen voorstander van het geven van geld aan kinderen voor hun schoolrapport. Het probleem hiervan is dat niet duidelijk is wat er precies beloond wordt: goede cijfers? goede resultaten? Maar dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Krijgen de kinderen met een matig rapport geen geld? Sommige kinderen halen hoge resultaten zonder noemenswaardige inspanning. Moeten zij veel geld krijgen, vergeleken met kinderen die met veel moeite zesjes en zeventjes bij elkaar sprokkelen? Dat zou oneerlijk zijn. Moeten de kinderen dan maar allemaal evenveel geld krijgen? Dat kan natuurlijk, maar het betekent dan niks meer.

De inzet en inspanning van kinderen voor hun schoolwerk is veel belangrijker dan de resultaten, maar die wordt zelden vermeld op een schoolrapport. Daarom zie ik niet zo veel in het belonen van kinderen voor schoolrapporten. Ook omdat het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat kinderen hun best doen op school, althans er niet met de pet naar gooien. Het nadeel van geld geven is bovendien dat kinderen erom gaan bedelen. Het lijkt me prima als grootouders hun kleinkinderen met hun schoolrapport meenemen naar een ijsjeszaak voor een lekker groot ijsje of ’s winters naar een poffertjes- of oliebollenkraam, maar geld is op de een of andere manier minder passend, dus ik raad u af om uw ouders hierop aan te spreken. Het is echt niet erg als uw kinderen geen geld krijgen voor hun rapporten. Kinderen worden toch ook niet betaald voor het spelen van een goede voetbalwedstrijd of voor winst bij de plaatselijke atletiekkampioenschappen waar ze aan meedoen? Of voor de enorme courgettes uit hun schooltuin?

Artikelen in Cadeaus, Grootouders en kleinkinderen, Kinderopvoeding, Scholen en verenigingen.

Gelabeld met .