Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van begin zestig, gescheiden en ik heb een drukke baan. De kinderen wonen zelfstandig, een van de redenen waardoor ik over veel woonruimte beschik. In mijn buurt heeft iedereen het over hulp bieden aan Oekraïners. Ik heb nu al drie of vier keer moeten horen dat ‘ik toch de bovenste etage leeg heb staan? En of ik nog van plan ben om daar een gezin te huisvesten?’ Ik ben dat niet van plan. Ik heb geen tijd om mensen op te vangen en als ik ’s avonds thuiskom, wil ik rust, omdat ik moe ben. Maar het vervelendste van deze zogenaamd luchtige vragen vind ik de bemoeienis! Waarom menen de buren mij de maat te moeten nemen? Ik voel me zelfs verplicht me te verontschuldigen dat ik mijn huis niet openstel, maar wel veel geld voor de vluchtelingen heb overgemaakt.
Een lege etage
Beste Een lege etage,
Dit is moralisme van de allergoedkoopste snit.
U hoeft zich niet tegenover de buren te verantwoorden over uw keuzes! Wat zij met hun speldenprikjes en vrome aansporingen demonstreren is moralisme van de allergoedkoopste snit. De buren hebben niets te maken met wie u in uw huis toelaat. Laat ze zelf in hun eigen huis of tuin een gezin opnemen in plaats van u een schuldgevoel aan te praten omdat u er niet voor voelt. Vluchtelingen worden niet geïnterneerd onder de plaatselijke bevolking – particuliere opvang is een gebaar van vrijwilligheid. Mensen zouden zich niet moeten bemoeien met andermans medemenselijkheid. Het is zo makkelijk om tegen anderen te zeggen wat ze moeten doen. Het is de simpelste manier om zelf geen enkele inspanning te hoeven verrichten en toch aan de goede kant van de geschiedenis te staan. Concrete hulp bieden is prachtig, maar het moet iemands eigen idee zijn.
Vraag gewoon wat ze zelf allemaal doen, vrijwilligerswerk? er zijn zoveel handen nodig. En is die zoon of dochter niet uit huis gegaan? een plek vrij dus. Met andere woorden: mep de bemoeizucht terug alsof het om pingpongen gaat. Ze hebben ongetwijfeld een weerwoord waarom dat niet kan, daar kunt u gemakkelijk een tegenaanval op bedenken. Laat u niet in de hoek van schuldgevoel drukken dat is, zoals Beatrijs al schrijft, inderdaad moralisme van de allergoedkoopste snit. Geef ze een balletje van eigen deeg terug.
Er wordt van hogerhand juist gewaarschuwd tegen onbesuisd vluchtelingen in huis halen. Je krijgt mensen met taalproblemen en psychische problemen, naast de gewone problemen die iemand zoal kan hebben. Het moet een bewuste keuze zijn, het kost namelijk heel veel inzet, tolerantie en aanpasvermogen.
Wie zich inzetten wil, doet er beter aan als vrijwilliger te gaan werken met de vluchtelingen, door bv. in organisatieverband te helpen de taal te leren, schoolkinderen helpen met hun huiswerk en schoolperikelen, helpen wegwijs te worden in de wirwar van regels. Dat is dus wat al die buren voor zichzelf moeten overwegen en niet aan anderen voorschrijven.
Ik zag al klachten over in huis genomen vluchtelingen die niet dankbaar zouden zijn, te veel aan het mobieltje gekleefd zitten (iets wat zoveel Nederlanders zelf doen), etc. Helpen om /dankbaarheid/ te ontvangen, is géén mooi gebaar. Bovendien leven Oekraïners al járen onder de doem van Rusland, zoals alle landen rondom Rusland. Ze zitten niet te wachten op Nederlandse gezelligheid en verplichte demonstraties van dankbaarheid.